Mijn vader is een goede amateurfotograaf... van treinen. Publiceert in vakbladen, op kalenders, heeft een eigen boek uitgegeven... Hij heeft zat ervaring met langwerpige dingen in mooi perspectief plaatsen. Ervaring leert dat er toch nog wat geoefend dient te worden. Mooie paardposes herkent hij nl niet Maar toch, het begin is er. Binnenkort maar eens een stoppelveld bezoeken.
Van de partij waren Annie en haar bijrijdpaard Spirit en ik op mijn bonte vent Manitou. Place to be was de vaart, kunnen we lekker op het dijkje rijden zonder dazen.
Enjoy!
Vertrek, even poseren.
Dijkje op (ja papa, dat heb je goed, scheef fotograferen om opwaartse illusie te creƫren!)
Eerste galopje om op te warmen, Spirit mocht eerst en kijk goed uit haar doppen
Ik erachter, Manitou neep een oogje dicht
Papa wilde ons met weerspiegeling in de vaart hebben. Alleen jammer dat wij zo klein uitvallen. Dit is paardenmaat papa, geen treinformaat.
Gelukkig kan je inzoomen
Poseren (met gratis flauwe blik van Manitou)
Ju ju paardje, vosse vosse staartje...
Creatief met struik als kader
En weer de droogte in. Geel als de heide (en we zitten in normaal grasgroen Oost-Vlaanderen)
Dan maar een graslandje opgezocht, even beetje uitsloven in draf (jeej, achterbeengebruik!)