Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Sanned schreef:Zoe_97 mijn hond kent ook "kijk eens" en dat werkt inderdaad goed als het om één specifiek ding gaat en de spanning nog niet te hoog is. Maar als er meerdere spannende dingen zijn of ze is al iets overprikkeld, dan reageert ze niet meer. Ook het allerlekkerste snoepje is dan niet interessant genoeg meer om haar af te leiden.
Zoe_97 schreef:Sanned schreef:Zoe_97 mijn hond kent ook "kijk eens" en dat werkt inderdaad goed als het om één specifiek ding gaat en de spanning nog niet te hoog is. Maar als er meerdere spannende dingen zijn of ze is al iets overprikkeld, dan reageert ze niet meer. Ook het allerlekkerste snoepje is dan niet interessant genoeg meer om haar af te leiden.
daarom is net die rustige plaats zo belangrijk. altijd dezelfde route lopen met weinig verkeer etc. als een hond al 20 eer langs een lantaarnpaal gelopen is is die niet eng meer. je kan dan een eknnis die de hond niet kent vragen om langs te lopen bijvoorbeeld eens de hond zover is.
Hier in de omgeving zijn genoeg plekken om te wandelen waar je geen kat tegen komt enkel velden en bomen, nieteens dieren. Ik vermoed dat in elke omgeving die plekken wel te vinden zijn?
Zoe_97 schreef:misschien heel stom en een basisoefening, maar iets waar veel mensne niet aan denken.
Heb je hem de "kijk"-oefening al geleerd? Ik ben instructeur gehoorzaamheid op ene hondenschool en verschillende angstige honden in mijn les gehad, net als angst-agressieve honden die dus uitvielen. Wat bij veel honden hielp was dus de kijkoefening. eerst leer je je honde door met ene snoepje van zijn neus naar je voorhoofd te gaan op te kijken naar je ogen, als hij kijkt krijgt hij het snoepje. dit herhaal je zo tot het bevestigd is. Dan ga je het snoepje op een armlengte afstand opzij van je houden en vraag je kijk, dna moet hij dus in je ogen kijken. Wanneer hij kijkt onmiddelijk snoep geven. as dit bevestigd is kan je de snoep verminderen en e kijktijd uitbreiden.
Belangirjk is dat het eerst thuis en op rustige momenten bevestigd is, dna kan je de oefening gaan gebruiken door hem uit zijn angstige gedrag te halen. Hij wandeld langs je en er komt iemand eng aan. Je vraagt hem naar jou te kijken en beloont hem wanneer hij kijkt onmiddelijk. dit meerdere keren tot het enge ding weg is. Je kn dit ook al wandelend doen.
Heel erg belangrijk is de beloning wanneer hij niet gereageerd heeft.
Dit is geen kant en klare oplossing die van de eerste keer gaat werken, op het begin gaat hij misshcien ijken en toch uitvallen, of gaat hij niet kijken, daarom is dan het snoepje en het volhouden belangirjk. Wandel dan niet gewoon door maa vraag het opnieuw als het enge weg is. Na een tijdje zal hij onmiddelijk kijken. De beloning moet groter zijn dan de angst, bijvoorbeeld ene lik smeerpate of salami.
JesdaJinn schreef:Heb je een foto van de hond?
Skippy01 schreef:Mag ik vragen om wat voor hond het gaat?
Wij hebben een spaniel gehad met 'rage syndrome' - een neurotransmitter defect. Dit syndroom komt in meerdere rassen (in specifieke lijnen) voor en betekent effectief dat een hond zijn stress niet kán verwerken. Wat dan nog wel eens wil helpen is het toedienen van medicatie tegen epilepsie. Werkt dat ook niet, dan zal een dierenarts (en ook de gedragsbioloog in Utrecht) euthanasie aanraden, denk ik.
Wij hebben uiteindelijk 9 jaar onze hond gehad, maar uiteindelijk ging het mis (stress overload, beet mij, liet niet los, uiteindelijk laten afmaken). Ik heb toen contact gehad met meerdere dierenartsen én de gedragsbioloog in Utrecht en ze vonden allemaal dat hij al in reservetijd leefde vanaf het moment dat deze prikkel-responsen voor het eerst zichtbaar werden - bij onze hond vanaf het moment van zelfverminking als hij de bench in moest, dus al vanaf de vroege puberteit.
lk ben natuurlijk blij dat wij de hond 9 jaar hebben mogen geven, maar het was wel regelmatig oppassen en het kostte ons 3 volwassen mensen én een muilkorf om hem zijn jaarlijkse entingen te geven... Wij hadden uiteindelijk 'geluk' dat hij mij pakte en niet een vd buurkindjes...
Persoonlijk zou ik de optie euthanasie nog wel in het achterhoofd houden. De levenskwaliteit van zo’n angstige hond lijkt mij, ondanks alle moeite die jullie doen om het voor de hond zo goed mogelijk te doen, niet zo hoog en ook jullie hebben het denk ik niet gemakkelijk.[/quote]Citaat:
Sanned schreef:Ik herken wat je schrijft wel een beetje in mijn hond, ook uit het asiel. Zij is ook angstig en kan van de vreemdste dingen bang zijn. Ze raakt snel overprikkeld en als we iets spannends hebben gedaan is ze soms dagen van slag. Gelukkig is het niet zo erg als bij jou hond en is het voor ons mogelijk om de dingen die ze eng vindt bijna helemaal te vermijden. Ook wennen dingen wel en vindt ze iets als je het maar vaak genoeg doet niet eng meer, in die specifieke situatie tenminste. Die van mij gaat juist uitvallen als ze overprikkeld is, als ze goed in haar vel zit is ze heel vriendelijk en niet gespannen. Het gaat steeds beter, ik kan haar ook steeds beter lezen en haar reacties voorspellen. Maar het is geen ongecompliceerde hond.
Ik denk dat jullie al erg veel geprobeerd hebben. Utrecht kan denk ik wel nog aanvullende informatie opleveren, maar het is maar de vraag of je daar iets mee oplost. Eerlijk gezegd vind ik inslapen nog niet eens heel gek. Het klinkt alsof de hond vooral bang is en weinig plezier heeft in het leven. En jullie hebben er al heel veel aan gedaan, het is niet alsof je nog niks geprobeerd hebt. Maar ik snap dat je dat niet zomaar even doet.
Zoe_97 schreef:misschien heel stom en een basisoefening, maar iets waar veel mensne niet aan denken.
Heb je hem de "kijk"-oefening al geleerd? Ik ben instructeur gehoorzaamheid op ene hondenschool en verschillende angstige honden in mijn les gehad, net als angst-agressieve honden die dus uitvielen. Wat bij veel honden hielp was dus de kijkoefening. eerst leer je je honde door met ene snoepje van zijn neus naar je voorhoofd te gaan op te kijken naar je ogen, als hij kijkt krijgt hij het snoepje. dit herhaal je zo tot het bevestigd is. Dan ga je het snoepje op een armlengte afstand opzij van je houden en vraag je kijk, dna moet hij dus in je ogen kijken. Wanneer hij kijkt onmiddelijk snoep geven. as dit bevestigd is kan je de snoep verminderen en e kijktijd uitbreiden.
Belangirjk is dat het eerst thuis en op rustige momenten bevestigd is, dna kan je de oefening gaan gebruiken door hem uit zijn angstige gedrag te halen. Hij wandeld langs je en er komt iemand eng aan. Je vraagt hem naar jou te kijken en beloont hem wanneer hij kijkt onmiddelijk. dit meerdere keren tot het enge ding weg is. Je kn dit ook al wandelend doen.
Heel erg belangrijk is de beloning wanneer hij niet gereageerd heeft.
Dit is geen kant en klare oplossing die van de eerste keer gaat werken, op het begin gaat hij misshcien ijken en toch uitvallen, of gaat hij niet kijken, daarom is dan het snoepje en het volhouden belangirjk. Wandel dan niet gewoon door maa vraag het opnieuw als het enge weg is. Na een tijdje zal hij onmiddelijk kijken. De beloning moet groter zijn dan de angst, bijvoorbeeld ene lik smeerpate of salami.
liekensancho schreef:ik heb ooit die stap moeten maken voor een hond, niet met hetzelfde probleem maar dat was net jekyll en hide... je aaide haar, troetelde met je en andere moment als je weer naar haar keek stond ze op punt aan te vallen... en dat deed ze dan ook... allessss geprobeerd... en gedragstherapeuten wilden er niet meer verder mee/ niet aan beginnen.. dierenartsen niks gevonden..... hond was stikongelukkig in het leven was mijn conclusie na 2 jaar tobben... ze was in asiel als tobber en was in beslag genomen omdat ze 7 jaar lang door een of andere geweldige 'held' aan de ketting rond geschopt was als hij uit zijn werk kwam.. 7 jaar...
ik heb haar verlost uit haar lijden van op deze aarde te zijn. Ik wil niet uitentreure 'omdat ik maar een hond wil redden ' doorgaan... en 2 jaar was al veel te lang voor haar. het inslapen was echt zo verlossend...
soms is leven echt een continue lijden...
ik hoop dat er oplossing komt voor jullie hond en alle angstige geweldige 'furchildren' ... Ik ben zo blij om de verhalen van mensen te lezen die zoveel voor hun dieren over hebben.. het is vreselijk wat de mens met de dieren vaak aanvangt... en een opluchting als er wel geweldige baasjes tegenover staan
allen succes
Citaat:Valerie Jonckheer-Sheehy is dierenarts, specialist gedrag en Diplomate van de European College of Animal Welfare and Behavioural Medicine (subspeciality Behavioural Medicine & sub speciliaty Animal welfare science, Ethics and Law). Valerie Jonckheer-Sheehy is de enige veterinaire gedragsspecilist in Nederland! Ook is ze lid van de Groep Veterinaire Specialisten der Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde en oprichter en voorzitter van de Nederlandse Werkgroep Veterinaire Gedragskunde (NWVG).
liekensancho schreef:Ik lees dat je al gedragstherapeuten hebt geprobeerd maar ik heb met mijn hond echt enormmm goede ervaring gehad met Bert van straten van Packleader! Indien nodig kun je je hond in roedel van hem laten opnemen poosje
https://www.packleader.nl/
voor de evt lichamelijke klachten : veterinaire specialisten te oisterwijk... waar gewone dierenartsen en klinieken tig keer alles over hoofd hadden gezien bij mijn hond, kwam binnen 2 minuten bij veterinaire specialist diagnose... helaas toen wel te laat, dat terzijde...
ik vind het vervelend dat je zo loopt te tobben met een hond.. het lijkt een neurologisch probleem in mijn ogen maar ja, ik ben noch specialist noch dierenarts .
ik wens je heel veel succes en hopelijk komt er oplossing/ remedie voor jouw viervoeter... ik volg..
Sanned schreef:Zoe_97 mijn hond kent ook "kijk eens" en dat werkt inderdaad goed als het om één specifiek ding gaat en de spanning nog niet te hoog is. Maar als er meerdere spannende dingen zijn of ze is al iets overprikkeld, dan reageert ze niet meer. Ook het allerlekkerste snoepje is dan niet interessant genoeg meer om haar af te leiden.
karuna schreef:Overprikkelde bange honden. Ervaring mee, lopen hier nu twee van rond. Kruising russel/whippet en een witte herder. Vooral de kleine dame is heel snel over haar theewater, nu na jaren veel beweging en trainen confronteren enz gaat het steeds beter. Hiervoor waren er eerder bange overstreste tweedehadns witte herders waarvan een zelfs bang was voor open ruimtes en daglicht.
Wij hebben gewoon eerst voor heel veel rust en beweging gezorgd in prikkelarme omgeving. Thuis geen bezoek ontvangen en wandelen in stukken bos waar eigenlijk geen honden of andere mensen kwamen. Zodat hij aan een lange lijn wat ontspannen kon wandelen. Heel langzaam aan (lees over de jaren heen) de prikkels opvoeren. Dus wandelen op iets drukkere plekken in honden aangelijn gebied. Eens meenemen naar een rustig dorpje. Eventueel met muilkorf ook. Van haar is bekend dat ze door teveel klappen een kortsluiting in haar kopje heeft. En bij teveel stress slaat het bij haar over in obsessief likken.
Enige dat voor haar heel stressvol is is wind en piepende deuren. Hierdoor worden oude herinneringen getriggerd van toen ze nog bewust tussen de deur is gezet bij vorige baas. Dan stappen we over op valium om haar de ergste stress weg te nemen. Door deze maatregelen is ze nu langzaam aan het veranderen in een redelijk normaal hondje, bezoek in huis blijft ook voor witte lastig dus dat vermijd ik of ze gaan op de slaapkamer.
Ja het vergt wat aanpassen van je leefsituatie en dagindeling maar hierdoor ben ik een veilige basis voor "verknipte" angsthazen. Op deze manier help ik al denk ik zo 'n 25 jaar bange opgegeven dieren al dan niet naar een nieuwe baas.
Maar zo is voor hond en baas er een acceptabele situatie ontstaan waar mee ze ook op vakantie meekunnen in een rustiger restaurant ook meekunnen enz,
Waar en hoe laat je je hond uit waardoor hij overprikkeld wordt door wandelingen? En hoedruk is het in je huis en heeft de hond de mogelijkheid zich terug te trekken?
Zoe_97 schreef:Sanned schreef:Zoe_97 mijn hond kent ook "kijk eens" en dat werkt inderdaad goed als het om één specifiek ding gaat en de spanning nog niet te hoog is. Maar als er meerdere spannende dingen zijn of ze is al iets overprikkeld, dan reageert ze niet meer. Ook het allerlekkerste snoepje is dan niet interessant genoeg meer om haar af te leiden.
daarom is net die rustige plaats zo belangrijk. altijd dezelfde route lopen met weinig verkeer etc. als een hond al 20 eer langs een lantaarnpaal gelopen is is die niet eng meer. je kan dan een eknnis die de hond niet kent vragen om langs te lopen bijvoorbeeld eens de hond zover is.
Hier in de omgeving zijn genoeg plekken om te wandelen waar je geen kat tegen komt enkel velden en bomen, nieteens dieren. Ik vermoed dat in elke omgeving die plekken wel te vinden zijn?
karuna schreef:O ja vergeten neer te zetten, kleine dame is voedsel te trainen, witte herder gaat zo uit dat zelfs een stuk biefstuk dan totaal niet interessant is, je ziet hem dan gewoon in zichzelf terugtrekken, maar zelfs hij is daar nu aardig doorheen. Bij mensen die hem negeren durft hij nu wel een snoepje aan te nemen alleen zit daar wel al 8 jaar ruim training in
Pluttersput schreef:Ik heb een Jack Russel teefje gehad war ook absoluut niet meet zichzelf om kon gaan. Overprikkeld, getraumatiseerd bij de vorige eigenaar, kwam uit het asiel maar was echt eigenlijk een zielig hondje.
Ik heb haar 5 jaar gehad, toen ze 10 was was het voor haar gewoon op. Wat ik ook deed en probeerde, ze kon niet meer normaal functioneren, en toen heb ik haar in laten slapen.
Die 5 jaar dat ik haar gehad heb heeft ze op Royal Canin Calm voer gestaan. Is voer met een soort valium er in. Dat haalde voor haar net de scherpe randjes er af waardoor ze zich niet meer afsloot en ik haar kon begeleiden in wat ze eng vond. Dat heeft er voor gezorgd dat die 5 jaar nog veel fijne momenten heeft gegeven, en dat het voor haar leefbaar was. Je zou het allicht kunnen proberen
Catori schreef:hee ts,
Het lijkt wel of je een exemplaar hebt zoals de mijne!
Herken veel van wat je (be)schrijft.
Toen ik de mijne mee nam uit het vorige gezin, hebben we de eerste maanden gillend, joelend, uitvallend, slingerend en keihard trekkend aan de lijn door de wijk gelopen.
Totaal overprikkeld, niet meer te bereiken, totaal afgesloten.
Uiteindelijk ging hij aan zijn buik krabben, of bijna krabben.
Alleen daar.
Tot hij met zijn kop langs alles ging wrijven en zijn snuit ook leuk te jeuken.
Dierenarts geweest, alles nagekeken.
Niks medisch, alles uitgesloten.
Zylkene geprobeerd, haalde niks uit.
Ben nog meer duidelijkheid en dergelijke aan gaan bieden. Dat hielp uiteindelijk.
Toch weer terug gekomen een aantal keren, dat krabben aan zijn buik en wrijven met zijn kop (zijkant snuit en tussen zijn ogen).
Afwisseling, voorspelbaarheid, duidelijkheid.
Rust, regelmaat en reinheid hielpen dan vaak weer.
Ook scheelde het als ik lang vakantie had, dan kwam het vaak terug, maar dan lag het vaak ook aan mij. Mijn gedrag en emoties werden anders, waar hij (gevoelige ziel) weer op reageerde.
Hondentrainingen, gedragsdeskundigen hebben ons nooit kunnen helpen. Tiips als de oefening kijk waren voor mijn hond ook niet haalbaar. Deed hij braaf, maar in een halve seconde had hij ook alle andere gedrag erbij laten zien.
Uitvallen is zo goed al weg, trekken aan de lijn ook, maar ik zal hem nooit zomaar met iemand mee sturen (33 kilo springkikker en sterke achterpoten)
Gillen doet hij nog als hij iets spannend vindt of overprikkeld is.
Het is mijn grote vriend en het is steeds afwegen wat wel en wat niet gezond is voor hem.
Laat hem regelmatig behandelen door de osteopaat, want hij zet de stress die hij toch in het leven ervaart vast in zijn lijf.
Binnen heeft hij rust, buiten geef ik hem zoveel mogelijk steun in de keuzes die er soms zijn.
Heel veel succes!