De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Maureen_M

Berichten: 6799
Geregistreerd: 15-03-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 07:42

SharonIndezz schreef:
Ik had Mn spullen persoonlijk gaan halen denk ik Maureen.....


Persoon in kwestie is gescheiden van haar man, en voor zo ver ik weet met de noorderzon vertrokken. Heb dus ook geen idee waar ze nu woont. Heb al zoooo veel berichtjes gestuurd maar het heeft geen zin.

Heb me alweer nieuwe laarzen en een cap gekocht :)

Life is hard and always be, but remember somebody loves you and that one is me.. Your Angel


cobiie

Berichten: 7278
Geregistreerd: 26-02-03
Woonplaats: het mooie dorp Nieuwerkerk ad ijssel

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 08:49

Hier worden ook wel eens spullen achtergelaten door ex verzorgers/bijrijders. Toppunt was dat na 1,5 jaar iemand opeens op de stoep stond om haar oude spullen op te halen. Die waren toch echt al in de kliko verdwenen gedurende de tijd, ik ben geen opslagplaats voor de zooi van een ander als dat die niet meer bij mij komen.

[o]

_Nancy

Berichten: 14080
Geregistreerd: 07-09-06
Woonplaats: Heesch

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 11:31

Ik had een verzorgpaard, waar ik best wel wat spullen voor had gekocht.
Ik was 13 ofzo, een van mijn eerste verzorgpaarden.

Toen ik eens op stal kwam, waren al mijn spullen weg. Peesbeschermers, dekje, halster, borstels..
En niemand had wat gezien natuurlijk, de eigenaren van dat paard waren er nooit, dus die konden het niet zijn geweest.

En een paar weken later ineens een bericht van de stal eigenaren; 'He, we hebben je spullen gevonden, lagen gewoon bij de stal'

Ik heb uiteraard heel de omgeving rondom de stal en kast afgezocht en ineens lagen ze daar!
Wat gek... Vast niet ongevraagd 'geleend' dus.

Nadat mijn spullen gestolen/kwijt/geleend waren, was ik wel genezen van die stal. Toen dus ook maar weggegaan daar. Jammer, want het paard was echt heel leuk.

(Waarom de kast niet op slot was weet ik niet meer)

♥ Happiness has arrived! ♥
♥ Jasper 17-06-2018 ♥
♥ Mathijs 24-09-2019 ♥

doezel2

Berichten: 2558
Geregistreerd: 07-03-10

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 12:55

Ik had denk zon 23 j terug een shet als verzorgpony waar ik alles mee mocht doen. Mocht haar echt als mijn eigen beschouwen. Maar werd uiteraard te groot voor der. En was druk met school dus moest ik helaas wel" afscheid" nemen. Helaas verwaterde het contact met de eigenaar. En pkots ma weet ik veel hoe lang. Kregen de eigenaar en ik contact. Hij was schaapsherder geworden. (En had de pony dus mee) ik mocht een keer mee. Wat ik maar al te graag wou. Toen we dar waren riep ik hard haar naam (ze stond achter in de wei) ze keek op hinekte en rende hard naar mij toe. En begon zoals ze altijd deed mijn hand te likken. Zoo gaaf om dat mee te maken. Alsof je nooit bij der weg bent geweest
Ze was ok al 25/26 en ken der al vanaf 3 a 4 jaar. Toen ze jaar of 29/30 werd( al die tijd contact enzo gehad) werd ze ouder en kon de winter bijna niet doorkomen. We hebbem toen bij mijn mans ouders en stalletje gemaakt. Zodat ze wel beschut stond. En der laatse dagen/jaren daar kon slijten. Ze ging ok elke dag in de wei met 2 andere shetjes.

Helaas is ze op 30 jarige leeftijd ingeslapen. (Ik moest werken en werd gebeld dat ze niet meer op wou staan. Dus heb ik gelijk de eigenaar opgebeld die is er gelijk hewn gegaan en die heeft de beslissing gemaakt.

Ben blij dat ik haar heb mogen leren kennen, en zelfs minn zoontje toen half jaar heeft er opgezeten.

Spoiler:
kiekeboe,
[o]

anjali
Berichten: 14914
Geregistreerd: 25-07-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 17:38

_Nancy schreef:
Ik had een verzorgpaard, waar ik best wel wat spullen voor had gekocht.
Ik was 13 ofzo, een van mijn eerste verzorgpaarden.

Toen ik eens op stal kwam, waren al mijn spullen weg. Peesbeschermers, dekje, halster, borstels..
En niemand had wat gezien natuurlijk, de eigenaren van dat paard waren er nooit, dus die konden het niet zijn geweest.

En een paar weken later ineens een bericht van de stal eigenaren; 'He, we hebben je spullen gevonden, lagen gewoon bij de stal'

Ik heb uiteraard heel de omgeving rondom de stal en kast afgezocht en ineens lagen ze daar!
Wat gek... Vast niet ongevraagd 'geleend' dus.

Nadat mijn spullen gestolen/kwijt/geleend waren, was ik wel genezen van die stal. Toen dus ook maar weggegaan daar. Jammer, want het paard was echt heel leuk.

(Waarom de kast niet op slot was weet ik niet meer)

daar zou ik niet voor zijn weggegaan!Als je doorgaat met paarden,zul je gegarandeerd wel ergere dingen moeten verduren!Want er is altijd wel wat.

Xxjonique
Berichten: 276
Geregistreerd: 08-07-12
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 18:04

anjali schreef:
_Nancy schreef:
Ik had een verzorgpaard, waar ik best wel wat spullen voor had gekocht.
Ik was 13 ofzo, een van mijn eerste verzorgpaarden.

Toen ik eens op stal kwam, waren al mijn spullen weg. Peesbeschermers, dekje, halster, borstels..
En niemand had wat gezien natuurlijk, de eigenaren van dat paard waren er nooit, dus die konden het niet zijn geweest.

En een paar weken later ineens een bericht van de stal eigenaren; 'He, we hebben je spullen gevonden, lagen gewoon bij de stal'

Ik heb uiteraard heel de omgeving rondom de stal en kast afgezocht en ineens lagen ze daar!
Wat gek... Vast niet ongevraagd 'geleend' dus.

Nadat mijn spullen gestolen/kwijt/geleend waren, was ik wel genezen van die stal. Toen dus ook maar weggegaan daar. Jammer, want het paard was echt heel leuk.

(Waarom de kast niet op slot was weet ik niet meer)

daar zou ik niet voor zijn weggegaan!Als je doorgaat met paarden,zul je gegarandeerd wel ergere dingen moeten verduren!Want er is altijd wel wat.


Dit heb ik ook vaak meegemaakt. Gebeurt nu eenmaal. Vond het alleen sneu dat het paard er de dupe van is geworden terwijl die schat er niks aan kan en kon doen

FreestyleByJonique ~ Freestyle Basis Instructeur ~


joyce B

Berichten: 16372
Geregistreerd: 06-08-01
Woonplaats: Net buiten een gehuchtje bij het bos ;)

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:18

Ik heb hier ook nog twee caps, en een stellaarzen staan van meiden van 8-10 jaar geleden.

Na een aantal jaren vroeg een meisje of haar cap en laarzen nog hier stonden. En of ze ze kon halen. "Ja hoor, maak maar een afspraak wanneer je ze op wilt halen, dan krijg je ze terug" nooit meer iets gehoord. Ik heb het maar als reserve neergelegd en gebruik nu 1 van de caps zelf.

Andere oude verzorgster, die had aangegeven graag af en toe nog eens langs te komen, heb ik na een jaar niets meer gezien te hebben ook gevraagd wat ze met haar spullen wilde omdat ik ging opruimen en het nogal veel ruimte in nam in de kast.
Ze had een cap body Protector, een paar stalschoenen, en twee jassen liggen. Zij is ze wel vlot komen halen. Scheelt mij een volle plank ruimte ;)

Ik heb in de 20 jaar dat ik mijn pony heb heel wat verzorgsters en bijrijdster zien komen en gaan.

Weinig echt vervelende of gevaarlijke dingen meegemaakt. Wel een Vakantieoppas die gelijk de eerste keer van hem af viel en hem de rest van de vakantie niet meer verzorgd heeft zonder iets te zeggen. Had haar nog een envelopje met geld gegeven als bedankje toen ik terug kwam maar toen ik bij mijn pony kwam had hij onbehandelde mok en was zijn eczeemdeken dus 2 weken niet af geweest en ook geen jeukzalf opgedaan. De staleigenaar had hem van afstandje in de gaten gehouden maar natuurlijk niets ingesmeerd. Daar baalde ik van.

En een meisje van 13, die na een aantal weken verzorgen een briefje in mijn kast legde dat ze er mee op hield omdat ik te weinig vertrouwen in haar had omdat ze niet zonder mij met hem op buitenrit mocht. Tja, ik had zelf mijn handen vol aan hem en hij was niet goed verkeersmak. En ik was verantwoordelijk als er iets zou gebeuren en zij kende hem nog niet goed.
Dat vond ik ook erg jammer, maar had het ook niet anders gedaan. Was gewoon kwestie van veiligheid en verantwoordelijkheid/aansprakelijkheid.

Verder heel veel meiden die enthousiast lijken maar snel afhaken. En vaak het fatsoen niet eens hebben om te zeggen dat ze gaan stoppen.

Ik ga er niet meer achteraan. Misschien nog een keer vragen, of ze nog komen of wanneer ze weer komen, maar ik ga niet elke keer er achteraan. Graag, en uit zichzelf, of dan maar niet.

Sintara

Berichten: 7296
Geregistreerd: 07-03-18
Woonplaats: Het midden

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:25

joyce B schreef:
Verder heel veel meiden die enthousiast lijken maar snel afhaken. En vaak het fatsoen niet eens hebben om te zeggen dat ze gaan stoppen.

Ik ga er niet meer achteraan. Misschien nog een keer vragen, of ze nog komen of wanneer ze weer komen, maar ik ga niet elke keer er achteraan. Graag, en uit zichzelf, of dan maar niet.


Even van de andere kant, toen ik 8 was heb ik ook een paardje verzorgd. Ik reed alleen als iemand er bij was, het was allemaal vrij streng. En die vrouw was best wel intimiderend. Toen ik een keertje zei dat ik niet zou komen vanwege iets van school ofzo, reageerde ze met ´he getver, wat moet ik hier nou mee, mopper mopper.´ Later ging ik met vakantie en ik durfde gewoon echt niet meer langs te komen. Met het idee, als ze toen al boos was hoe boos zou ze dan na 3 weken wel niet zijn??
Kinderlogica.

Maar heel eerlijk: Mijn huidige verzorgpaardeneigenaar belt of appt me na mijn vakanties altijd. Zegt dat de paardjes me hebben gemist en vraagt of ik snel weer kom. Het slaat nergens op als 26 jarige maar het geeft een gigantisch welkom gevoel :j

_Nancy

Berichten: 14080
Geregistreerd: 07-09-06
Woonplaats: Heesch

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:29

anjali schreef:
daar zou ik niet voor zijn weggegaan!Als je doorgaat met paarden,zul je gegarandeerd wel ergere dingen moeten verduren!Want er is altijd wel wat.


Ik heb al jaren een eigen paard, dus dat gedoe met verzorgpaarden heb ik nu gelukkig niet meer :)

En als 13 jarig meisje waarvan de spaarcentjes op gaan aan spullen (voor een paard die niet eens van haar is) die ineens verdwijnen... Kan ik wel roepen dat ik wil blijven (wilde ik niet), maar mijn ouders waren er ook niet meer zo blij mee.

Ik heb het daarna nooit meer meegemaakt en ook zeker geen gekkere/ergere dingen moeten verduren :)

♥ Happiness has arrived! ♥
♥ Jasper 17-06-2018 ♥
♥ Mathijs 24-09-2019 ♥

Anoniem

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:36

Meelezer hier, maar als mijn spullen gestolen worden ben ik ook heel snel weg hoor :') Of dat nou weg van een verzorgpaard is of vertrekken met (eigen) paard en al, dat soort onzin heb ik echt geen zin in...

Sastaic

Berichten: 1195
Geregistreerd: 17-03-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:47

Ik heb ook nog een leuk verhaal! Toen ik een jaar of 10 was kreeg ik een verzorgshetlander. De eigenaren waren er heel gek mee maar deden niks met haar behalve voeren :P
Ik mocht alles met dat beestje. Alleen het shetje had geen schoft en een staartriem vonden die mensen zielig :') dus telkens als die shet zijn hoofd omlaag gooide ging het zadel op haar nek en lag ik ernaast :') Op een dag vroeg mijn nichtje of ik niet mee wilde doen aan een spelletjesdag bij haar op de ponyclub. Ik zou dan een dressuurproefje moeten rijden, een parcoursje moeten springen en een spelletjesparcours moeten doen. Toen we daar aankwamen kwam ik er natuurlijk achter dat ik mijn cap was vergeten (iets met spanning enzo) dus ik mocht de veels te grote cap van mijn nichtje lenen. Tijdens het afgroeten van de dressuurproef ging ponylief aan de kletter en mijn cap bungelde ergens achter mij aan maar verder ging het wel goed. :')
Vervolgens kwam het spelletjesparcours, daar weet ik niet zoveel meer van. En toen mochten we springen. Met losrijden was ik er al een aantal keer afgevallen omdat de pony haar trucje met het zadel deed maar ik hield goede moet. Ik kwam de ring in en al die parcourbouwers keken me aan. Het waren hele lage kruisjes, maar door de grote van de pony besloten ze bijna alle hindernissen te verlagen tot drafbalk niveau :') ik ben bij de eerste hindernis uitgebeld omdat ik er bij de derde weigering ook nog eens afviel, maar mocht het parcours afmaken. In totaal ben ik er 5 keer afgevallen. De eigenaresse heeft alles gefilmd en de videoband opgestuurd naar de leukste thuis. We werden uitgenodigd bij Ron brandstede en hebben uiteindelijk de uitzending gewonnen. De eigenaresse heeft de prijs gedeeld en daarvan zijn wij met ons gezin naar disneyland parijs geweest. Uiteindelijk werd ik te groot en ben ik gestopt bij die pony maar ik heb altijd een warm hart naar die mensen toe gedragen.

Brasso (Kahal x Notaris) geb. 25-04-2008 / 10-05-14 B + 3 [o]

Britta31

Berichten: 13065
Geregistreerd: 26-11-13
Woonplaats: Naast Britt,Nappie,Aag en Sasa en Max.

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:54

Nu ben ik wel nieuwsgierg naar het fimpje.

Britta, OUWE TAAIE.Mijn kerstmutsje.Old but still going samen met onze knuffelruin Nappie.Britt, ik mis je.

Amber_anne

Berichten: 6860
Geregistreerd: 09-04-18

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:55

Ja ik hier ook

Sastaic

Berichten: 1195
Geregistreerd: 17-03-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 09:58

Amber_anne schreef:
Ja ik hier ook

Britta31 schreef:
Nu ben ik wel nieuwsgierg naar het fimpje.


Ik heb hem helaas niet digitaal, was in de videoband tijd.

Ik weet wel dat het filmpje die uiteindelijk in de uitzending kwam helemaal niet grappig was omdat ze er maar 1 val uit hadden geknipt maar het hele filmpje duurde bijna 5 minuten en die is hilarisch.

Brasso (Kahal x Notaris) geb. 25-04-2008 / 10-05-14 B + 3 [o]

Leonyvk

Berichten: 432
Geregistreerd: 23-12-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 10:19

Ik heb verschillende bijrijders gehad voor mijn jonge fjordenruin. Mijn vriendin rijdt hem al 2 jaar 3 keer per week. Omdat ik nog een andere pony heb en geen klik met de fjord rijd ik er zelf niet op. De paarden staan bij mijn schoonouders op de boerderij.

De eerste 2 bijrijders die ik heb gehad ging het prima mee. Kwamen op de afgesproken tijd en deden zijn stal. Uiteindelijk hebben die beide na 3 maanden een eigen paard gekocht.

De 3e bijrijder zou 3 keer in de week langs komen. Waarvan ze 2 keer in de week zou rijden. De eerste 2 weken ging dat goed. Ze zaagde wel heel veel maar was bereid les te nemen en dat af te leren. Ze was nog jong (16 jaar) dus ik dacht iedereen moet een kans hebben om te leren! Mijn fjord kent ook niet heel veel (B niveau) dus kunnen ze mooi samen leren.
Uiteindelijk kwam ze minimaal 1 keer per week niet. Liet mij dat of helemaal niet weten of pas ‘s avonds laat. Dan kon ik helemaal terug om zijn stal alsnog zelf te doen. Op een gegeven moment kwam ze alleen snel z’n stal doen en ging toen weer weg. Tja daar heb ik geen bijrijder voor. Die stal kan ik zelf ook wel doen. Dus toen besloten dat ze nog 1 keer zou komen en daarna niet meer. De laatste keer dat ze kwam had ze een vriendin mee genomen die heeft er 10 minuten op gereden, zonder overleg. Daarna heeft ze hem in z’n stal gezet en is ze naar huis gegaan.

Vervolgens besloten dat ik even klaar was met bijrijders. De fjord werd nog wel 3 keer in de week door een vriendin gereden.

Via facebook zag ik een oproepje staan van een studente die in naast gelegen stad studeerde en die op zoek was naar een bijrijpaard. Ik dacht ze is al wat ouder (20 jaar) dus heeft ze waarschijnlijk meer verantwoordelijkheidsgevoel. Nou niks is minder waar. Na 3 weken rijden vertelde ze me dat ze ziek was. Dus ik heb haar beterschap gewenst. Na een week geappt of ze weer beter was, hier heb ik geen reactie op gekregen. Wel heeft ze het berichtje gelezen. Een week later heb ik weer geappt. Ze vertelde me dat ze weer beter was en dat ze weer zou komen. Gevraagd welke dagen ze zou kunnen en daar kreeg ik weer geen reactie op. We zijn nu een maand verder. Ze leest haar berichten wel en is actief op social media maar ik hoor niks van haar. Haar spullen liggen nog wel hier. Dus ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen :)

Ik gun andere mensen een leuk verzorgpaard net zoals ik vroeger zelf heb gehad. Helaas kent niet iedereen even veel verantwoordelijkheidsgevoel :(

Volg ons ook op instagram: Savanne_horse

Kever
Berichten: 1508
Geregistreerd: 27-01-12
Woonplaats: Precies waar ik moet zijn

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 11:07

Leonyvk schreef:
Ik gun andere mensen een leuk verzorgpaard net zoals ik vroeger zelf heb gehad. Helaas kent niet iedereen even veel verantwoordelijkheidsgevoel :(


Ik kan me dit zó niet voorstellen... Zeker als je gratis iemands paard mag verzorgen/rijden, ik heb me daar altijd onwijs verantwoordelijk voor gevoeld. Wel eens dat ik iets face-to-face niet durfde te zeggen als 12-jarige of zo, dus dat kan ik me nog voorstellen, maar ik liet het altijd in ieder geval in een berichtje weten.
Inmiddels heb ik mijn eigen paard waar mijn moeder en zus ook een dag voor zorgen dus hoef nog niet aan de bijrijders gelukkig :D Maar hoop dat ik tzt ook een enthousiaste, verantwoordelijke bijrijder te treffen.

anjali
Berichten: 14914
Geregistreerd: 25-07-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 11:25

Anoniem schreef:
Meelezer hier, maar als mijn spullen gestolen worden ben ik ook heel snel weg hoor :') Of dat nou weg van een verzorgpaard is of vertrekken met (eigen) paard en al, dat soort onzin heb ik echt geen zin in...

Van mij en de andere pensionklanten waren de kasten opengebroken en alle zadels en van sommigen ook de hoofdstellen gestolen. We waren toen allemaal blij dat het alleen onze spullen waren,en de paarden er nog waren en niets was aangedaan.

Tigra_
Berichten: 13059
Geregistreerd: 31-03-08
Woonplaats: NB

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 13:21

Dat idee heb ik ook weleens. Hoe enthousiaster ze zijn hoe sneller ze afhaken. Ooit iemand op stal gehad die terug wilde gaan rijden. Nou het kon niet op. Ze zou iedere dag komen poetsen en helpen en bla bla bla. Tot vervelends toe zou ze langskomen(haar eigen woorden). We hadden een dag afgesproken dat ik zou helpen met opzadelen en rijden de eerste keer. Dat heeft ze toen afgebeld. Ze is ook nooit meer komen poetsen. Toen niets meer van gehoord. Jaren later achter komen dat ze toch niet meer durfde. Ze is mondig genoeg dus dat had ze toch ook wel even kunnen laten weten.

Met stalgenoten/pensionklanten merk je dat ook weleens. De eerste dagen staan ze 3x per dag op de stoep. En later komen ze misschien nog 2x in de week langs of zelf 1x in de zoveel maanden.

Spullen zijn hier ook weleens blijven staan. Als ik ze nodig heb dan gebruik ik ze gewoon. Ga er vanuit dat ze na 5 jaar niet meer weten waar ze hun spullen gelaten hebben.

Wat hier ooit ook is gebeurd is dat iemand het voor elkaar heeft gekregen een paard een martigaal aan te doen en dan wel zo dat het paard zowat met de kin op de borst liep. Geen idee hoe dat gelukt is maar echt absurd. En diegene volgde zelfs nog een paardgerichte opleiding. Dan moet je toch ook wel zien dat het niet goed zit en hulp vragen als je niet weet hoe zo iets moet zitten.

Als het paard waar je van af valt een goed paard is,
dan is die val de moeite waard.

kimkraakman
Berichten: 24
Geregistreerd: 17-07-18
Woonplaats: Heiloo

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 13:50

Hier mijn ervaringen als bijrijder:

Zelf heb ik jaren paarden verzorgd. Begon toen ik een jaar of 13 was met 3 paardjes (oude kwpn-er, ijslander en shetlander) waar ik een paar keer per week te vinden was. Hoefde niks te betalen, want ze waren al blij dat de paardjes wat aandacht en verzorging kregen. Toen ik terugkwam van een vakantie waren ze helaas in één keer verkocht.. (slechte communicatie geloof ik :+)

Een paar maanden later was mijn lievelingspaard (Amigo) van de manege, waar ik toen nog reed, verkocht aan iemand (verhaal apart, maar long, long story) die vroeg of ik Amigo wilde verzorgen. Dit heb ik bijna 6 jaar met veel plezier gedaan en mocht haar dan ook als eigen paard beschouwen. Ik reed graag met haar in de duinen die om de hoek waren of in de bak. Regelmatig hadden we privélessen. Ik betaalde de hoefsmid, (kracht)voer, lessen en alle andere benodigdheden (zoals dekens, nieuw tuig enzo) uit vrije wil, omdat ik vond dat dat het minste was wat ik kon doen en ik volledige vrijheid kreeg in alles wat ik wilde doen (omdat ik haar als eigen paard mocht beschouwen, maar overlegde wel altijd alles :j)
Helaas kon de eigenares haar toen door een financiële tegenvaller niet meer houden en kon ik haar niet betalen (student) en daarnaast een gebrek aan tijd had doordat ik door de weeks in Leeuwarden woonde voor mijn studie en heel het weekend werkte.
Ook helaas niet zulke goede ervaringen met de mensen waarbij Amigo stond.. Boos, schreeuwend aan de telefoon als er iets niet goed was (ja, oke, ze had een burn out), waar ik als jong, verlegen meisje nogal bang van werd. Ook kreeg ik van hun op een niet zo leuke manier van hun te horen dat de eigenares Amigo niet meer kon houden ("Ja je paardje gaat weg he.." Ik hoor het ze nog zo zeggen..), terwijl de eigenares dat zelf persoonlijk aan me wilde vertellen. Uiteindelijk hebben die mensen Amigo overgenomen (wel fijn voor Amigo dat ze niet meer verhuist hoefde te worden), maar nog ruim voordat Amigo van hun was, waren ze al volop opzoek naar een nieuwe verzorger.. Duidelijk was toen wel voor mij dat ik Amigo niet meer zou verzorgen.
Toen ik mijn spullen kwam ophalen (samen met mijn vader, durfde niet meer alleen daar te komen) was mijn kast dicht getapet en half leeggehaald. Veel van mijn spullen vond ik in de kast terug van hun dochter, slotjes waren opengeknipt, een deel vond ik boven de stallen en een deel heb ik nooit meer teruggevonden.. :(
Blij dat ik daar nooit meer hoefde te komen (durfde ook niet meer), maar ik mis Amigo nog steeds..

Paar jaar later werd ik in dezelfde periode door twee bekenden gevraagd hun paarden te verzorgen. Eentje, een super leuke, jonge Appaloosa ruin waar ik een leuke band mee kreeg, de ander een enorme Shagya-arabier merrie van ongeveer 1.80, die onwijs sterk was en waarmee ik helaas een minder goede band mee kreeg.
Met de Appaloosa mocht ik ook altijd de duinen in en had ik om de week privéles. Ik betaalde de privélessen zelf en daarnaast betaalde ik een bijdrage in de kosten. We hadden afgesproken dat ik de hoefsmid zou betalen, maar gelijk de eerste keer dat ik zou betalen, waren er extra dingen gedaan, zoals rondom bekappen en zooltjes, terwijl hij daarvoor alleen voor (of achter) ijzers had :') Toen de eigenares zwanger werd, vroeg ze of ik wat extra wilde komen. Ik ging toen nog ongeveer 2x per week naar Leeuwarden om lessen te volgen, dus helemaal haar paard verzorgen redde ik niet. Daar ging ze wel van uit en daarnaast wilde ze dat ik meer zou gaan betalen, wat ik als 'arme student' niet kon.. Dus helaas betekende dit voor ons dat ik met haar paard zou stoppen..
Met de andere merrie die ik nog verzorgde had ik regelmatig les van de eigenaresse zelf en hoefde ik geen bijdrage te betalen omdat ze al blij was dat ik haar paard verzorgde, beweging gaf en uitmestte. Het verzorgen van de merrie stopte abrupt toen ze van de één op de andere dag verhuist was naar een andere stal (die te ver weg was voor mij) en ik er pas later die avond van op de hoogte werd gebracht, want het was een unieke kans, dus ze had het besloten en meteen uitgevoerd.

Het is alweer ruim 3 jaar geleden dat ik voor het laatst een paard verzorgde, maar je begrijpt vast ook dat ik er even geen zin meer in had, want door deze laatste twee ervaringen begon ik me meer een hulpje te voelen;)
Nu nog druk bezig met afstuderen, dus vind het wel prima zo! Toch mis ik het verzorgen en rijden wel (vooral met dit prachtige weer mis ik echt de heerlijke ritjes in de avond/ochtend door de duinen). Maar wie weet komt er straks weer een leuk paardje op mijn pad <3

Anoniem

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 13:54

Nu ik langzaam de twijfel weer had om toch weer een bijrijder te zoeken (en zelf ook 3 mindere ervaringen heb met bijrijders) houdt dit topic mij toch ook weer tegen... Pff wat is het lastig...

nessinator
Berichten: 1782
Geregistreerd: 02-08-13
Woonplaats: Gelderland

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 15:12

Mijn ervaringen als eigenaar zijn ook niet zo heel positief... 2 keer een verzorger gehad:
de eerste omdat ik voor mijn studie doordeweeks aan de andere kant van het land zat, en het toch wel fijn vond als mijn pony gereden werd. Kwam ze alleen op maandag, poetste half, reed en vertrok weer. Nooit eens bereid iets extras te doen, slordig met mijn spullen (waaronder een gloednieuw zadel) omgaan, gewoon doorrijden ondanks blessure bij paard, en de druppel was toen zij mij ging vertellen wanneer ik mijn eigen paard kon rijden zodat het in haar schema paste. Paard raakte daarna (ongerelateerd) erg ziek, dus dat is gelukkig met een sisser afgelopen.

Tweede maakte het nog bonter. Ze was op zoek naar een pony waar haar autistische zoontje mee kon spelen. Goed, mijn pony is topbraaf, kan wel voor een middagje per week. In het begin hartstikke leuk, netjes voor mijn spullen, deed uit zichzelf allerlei klusjes, altijd netjes een berichtje als ze geweest was, en toen werd het winter. Ze was toen 2 maanden mijn verzorger geweest. Jochie was net 6, had een beetje rondgehobbeld, zonder beugels want van een slag in de beugelriemen had ze nog nooit gehoord, had nog niet gestuurd. Er kwam sneeuw dus kwam ze gewoon een maand niet. Toen ze wel weer kwam is ze tegen de afspraak in gewoon met de pony (die een maand had stilgestaan wegens de sneeuw) en het jochie erop het bos in gegaan! Jezus, kind kon nog helemaal niks: niet sturen, niet draven, ze wist de weg niet, laat staan welke paden ruiterpad waren, mijn pony is in het bos helemaal niet zo braaf (ze mocht dus ook niet het erf af), en kind reed nog steeds zonder beugels!
Goede uitbrander voor gegeven nadat ik daarna bijna gelanceerd werd door ponylief uit frustratie over die bosrit. Toen heb ik haar geleerd hoe je slagen in de beugels moest maken zodat kind met beugels kon rijden. Wat denk je: een week later moest koter maar in galop! Godzijdank aan de longe, want zo braaf als ze is, mijn pony is wel een arabier, dus als ze gaat, gaat ze hard, en alsnog lag het kind er elke keer naast. Dus kwamen we in een spiraal van niet komen (en op het laatste moment afzeggen, of ik moest er zelf achteraan of ze geweest was) - kind geheel onverantwoord op mijn pony zetten - kind van pony af laten vallen - kind weer bang dus komen we maar weer een paar weken niet. Na een tijdje had ze een ander kind mee, heeft ze dat kind, een vreemd kind dus, zonder overleg, op mijn pony laten rijden! -:(-
Toen heb ik gezegd dat ik erbij wilde zijn. Ik bedoel, het is niet alsof ik geen tijd had voor het beest, integendeel, en het ging van kwaad tot erger (ik heb het nog niet eens gehad over scheef opzadelen incl frontriem tussen de oren), en voordat er echte ongelukken gingen gebeuren (waar ik als eigenaar voor opgedraaid zou zijn) wilde ik iets meer grip op de zaak. Nooit meer gezien, nooit meer wat van gehoord.

Mooiste was nog dat achteraf bleek dat het kind helemaal niet autistisch was.

Libera

Berichten: 3963
Geregistreerd: 21-07-05
Woonplaats: California

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 22:50

jumpyhorse schreef:
Ik bedoel doorsnee 1cm bit :D dat is ook de doorsnee van mijn borstel vandaar

We kunnen ook heel goed opschoeten hoor, we denken gewoon anders over paarden, bij een paard dat moeilijk doet neigt zij eerder naar hulpteugels en bitten en ik eerder naar tandarts en dierenarts :)


Wow, dat is wel een heul dun bit... een dunne onderlegtrens is 12-14mm dik... :=

Volg ons project in Washington!
Van overwoekerde bende naar paarden paradijsje :D

evelien352
Berichten: 145
Geregistreerd: 28-10-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 23:36

Ik verzorgde ergens een Fries, de eigenaresse had weinig tijd en we mochten alleen komen toen ze er was, we hadden 1 dag afgesproken om 10 uur, wij daar voor de poort wachten, we zien haar tegenover op de weg lopen, loopt ze gewoon weg.

‘S middags ben ik terug gegaan, kregen we van haar man te horen, dat we het paardje niet meer mochten verzorgen!?

If you dream it, you can do it!

FennyPower

Berichten: 1446
Geregistreerd: 06-02-14
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 23:53

nessinator schreef:
Mijn ervaringen als eigenaar zijn ook niet zo heel positief... 2 keer een verzorger gehad:
de eerste omdat ik voor mijn studie doordeweeks aan de andere kant van het land zat, en het toch wel fijn vond als mijn pony gereden werd. Kwam ze alleen op maandag, poetste half, reed en vertrok weer. Nooit eens bereid iets extras te doen, slordig met mijn spullen (waaronder een gloednieuw zadel) omgaan, gewoon doorrijden ondanks blessure bij paard, en de druppel was toen zij mij ging vertellen wanneer ik mijn eigen paard kon rijden zodat het in haar schema paste. Paard raakte daarna (ongerelateerd) erg ziek, dus dat is gelukkig met een sisser afgelopen.

Tweede maakte het nog bonter. Ze was op zoek naar een pony waar haar autistische zoontje mee kon spelen. Goed, mijn pony is topbraaf, kan wel voor een middagje per week. In het begin hartstikke leuk, netjes voor mijn spullen, deed uit zichzelf allerlei klusjes, altijd netjes een berichtje als ze geweest was, en toen werd het winter. Ze was toen 2 maanden mijn verzorger geweest. Jochie was net 6, had een beetje rondgehobbeld, zonder beugels want van een slag in de beugelriemen had ze nog nooit gehoord, had nog niet gestuurd. Er kwam sneeuw dus kwam ze gewoon een maand niet. Toen ze wel weer kwam is ze tegen de afspraak in gewoon met de pony (die een maand had stilgestaan wegens de sneeuw) en het jochie erop het bos in gegaan! Jezus, kind kon nog helemaal niks: niet sturen, niet draven, ze wist de weg niet, laat staan welke paden ruiterpad waren, mijn pony is in het bos helemaal niet zo braaf (ze mocht dus ook niet het erf af), en kind reed nog steeds zonder beugels!
Goede uitbrander voor gegeven nadat ik daarna bijna gelanceerd werd door ponylief uit frustratie over die bosrit. Toen heb ik haar geleerd hoe je slagen in de beugels moest maken zodat kind met beugels kon rijden. Wat denk je: een week later moest koter maar in galop! Godzijdank aan de longe, want zo braaf als ze is, mijn pony is wel een arabier, dus als ze gaat, gaat ze hard, en alsnog lag het kind er elke keer naast. Dus kwamen we in een spiraal van niet komen (en op het laatste moment afzeggen, of ik moest er zelf achteraan of ze geweest was) - kind geheel onverantwoord op mijn pony zetten - kind van pony af laten vallen - kind weer bang dus komen we maar weer een paar weken niet. Na een tijdje had ze een ander kind mee, heeft ze dat kind, een vreemd kind dus, zonder overleg, op mijn pony laten rijden! -:(-
Toen heb ik gezegd dat ik erbij wilde zijn. Ik bedoel, het is niet alsof ik geen tijd had voor het beest, integendeel, en het ging van kwaad tot erger (ik heb het nog niet eens gehad over scheef opzadelen incl frontriem tussen de oren), en voordat er echte ongelukken gingen gebeuren (waar ik als eigenaar voor opgedraaid zou zijn) wilde ik iets meer grip op de zaak. Nooit meer gezien, nooit meer wat van gehoord.

Mooiste was nog dat achteraf bleek dat het kind helemaal niet autistisch was.

wooww damn.. |o :?

Mijn Nummer: o611derestkomtvanzelf /

paard21

Berichten: 131
Geregistreerd: 12-04-17
Woonplaats: Lelystad

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-07-18 19:56

Ik heb met mijn vorige bijrijdpony wel eens iets raars meegemaakt haha. Ik was aan het rijden in de buitenbak op de manege en de eigenaar van mijn bijrijdpony kwam ineens op een bankje op een afstandje van de bak zitten, helemaal ‘vermomd’ onder een hoed. Eerst herkende ik haar niet, maar later zag ik dat het dus de eigenaar was en wilde naar haar toe komen om even gedag te zeggen. Maar toen ze zag dat ik onderweg was stond ze op en liep ze snel weg. Die avond appte ze me dat ze me vandaag heeft zien rijden en dat ze het wel goed vond gaan haha. :+ Misschien was het gewoon toeval met die hoed en dat ze weg ging toen ik eraan kwam maar het was wel een rare situatie. :P


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 bezoeker