De organisatie waar ik gereden heb is http://www.asiarando.com . Wij gingen met 6 ruiters in totaal, en 15 paarden. De hele kudde gaat namelijk mee, om op die manier ook reserve paarden te hebben mocht er wat mis gaan Onze gids Helene, die tevens samen met haar broer eigenaar is van het bedrijf, sprak gewoon Engels (en Frans, Spaans, Russisch en Kirgies ) en was echt één van de leukste mensen die ik ooit ontmoet heb
Tijdens de rit zelf werden de lunchboxen gedragen door één van de vrije paarden. Onze tassen werden iedere avond op locatie gebracht door de auto, samen met de tenten en de kok Iedere avond dus een warme maaltijd, terplekke gekookt met alleen maar verse producten!
Sommige nachten hebben we ook bij de locals overnacht, in een yurt of bij hun thuis. Hele toffe manier om zo toch echt kennis te maken met hun cultuur en gewoontes! (en om even te kunnen genieten van een warme “””douche””” ) Verder was het echt back-to-basic, en als je wou “douchen” was het kaken op elkaar en de koude rivier in
Er zat voor mij wel een wat “diepere” gedachte achter deze trip. Ik moest namelijk echt even weg van alles hier, en dan ook echt helemaal. Mentaal weer even herstellen en tot rust komen. Deze 3 weken ben ik namelijk volledig onbereikbaar geweest. Alleen maar genoten van de paarden en het ontzettend diverse landschap van Kirgizië. En eerlijk? Dit was de beste keus die ik had kunnen maken
De foto's staan redelijk op volgorde. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk foto's van verschillende dagen te kiezen om jullie echt het veelzijdige landschap van dit prachtige land te laten zien!
Dag 1 was even bijkomen van de reis en kennismaken met de paarden, dag 2 vertrokken we!
De rit bestond voornamelijk uit stap, omdat je eigenlijk constant wel aan het dalen of klimmen bent. Toch hebben we op de open vlaktes even heeeerlijk kunnen galopperen
Naar beneden in de Shamshi valley, en weer naar boven via de Bel Bulak pass (2000 m). Overnachten bij Kizil Suu, daar vlakbij is deze foto gemaakt!
Door de canyon van Kejar Suu! De volledig rode canyon, sculpted by erosion in the crumbly red rock. Echt adembenemend!
Één van mijn favoriete foto's
When your lunchspot is this good
Rit naar Kochkor valley langs de weg door Agoutchouk village. Leek wel een woestijn!
Dit was de eerste nacht dat we bij de locals geslapen hebben.
Zoals je ziet heb ik hier een paard vastgebonden zitten aan mijn zadel. Op sommige plekken mochten de vrije paarden niet los mee, ivm velden waar ze niet overheen mochten (of omdat ze te vervelend waren ). Op 3 na zaten ze hier allemaal vast, omdat we door de graan- en aardappelvelden gingen. Ze hadden eerder een deel van de oogst verpest, dus uit voorzorg alles vastgebonden
Son Kul lake. Heerlijke galopdag!
Hier aan het meer zijn we 2 dagen verbleven bij de locals, zodat de paarden (en wij ) even konden rusten.
Hoe ontzettend verliefd ik ook ben op de bergen, blijf ik toch wel een meisje van het water
Door de velden net boven Kizart. Rijdend naar de "ingang" van de Koum Bel Valley waar we overnacht hebben.
Zo gingen we dus op pad, met de 15 paarden
Crossing the Koum Bel pass, op 3600 meter hoogte! Waar je in hartje zomer gewoon even in de sneeuw mag staan!
Aan de rivier van Karakol Valley overnacht.
Een mooiere slaapplek is er toch niet?
Over de Shamshi pass (3600m) en zo terug naar Chuy valley.
Dit was een dag vol klimmen en dalen! +600m in 2 uur en –1800m in 4 uur
"Because in the end, you won't remember the time you spent working in the office or mowing your lawn. Climb that goddamn mountain" - Jack Kerouac
Na 18 dagen, 500 kilometers en 80 uur in het zadel is onze trektocht tot een einde gekomen… Heel veel dank aan de prachtige en pas 6-jarige Saïf! Die mij meegenomen heeft op een trip of a lifetime en mij Kirgizië heeft laten zien op de mooist mogelijke manier; op een paardenrug
Ondanks dat het echt back-to-basics was, was dit een behoorlijk luxe reis in vergelijking. Denk daarbij aan de auto die iedere avond je spullen brengt, een tent/”matras” van de organisatie, warme avondmaal, warm ontbijt, drinken enz.
Er zijn een handje vol bedrijven die ook "zo'n soort tocht" aanbieden maar dan nog goedkoper, maar met minder "luxe", lees; geen auto dus spullen te paard, geen warme maaltijd, en geen eigen en extra paarden dus geen 'onderhoudskosten' daaraan. Boek je hier bij één van die bedrijven, houdt dit dus ook in dat je constant je tas moet dragen of één van de paarden die moeten dragen, en dat je op een eventueel kreupel paard door zou moeten rijden omdat er geen reserve paarden zijn.
De kans is groot dat je bij zo'n organisatie of op een nog half wilde hengst gezet wordt (en er dus meerdere onbekende hengsten met elkaar in de groep lopen), of op een jaarling/twenter.
Mocht iemand dus interesse hebben in zo’n reis, kan ik deze organisatie (http://www.asiarando.com) dus echt ontzettend aanraden! Geweldige mensen met heel veel liefde voor hun paarden