Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-07-18 23:50

Geplaatst: 10-07-18 23:50

Ik ben aan het nadenken over een bijrijdster voor mijn jonge paard, maar ik heb er zoveel moeite mee hem 'af te staan'. Ergens snap ik die eigenaren wel die het niet aan kunnen zien hoe hun bijrijdster veel betere resultaten boekt dan zijzelf. Ik ben daar namelijk ook bang voor :')

. Want wat als mijn paard een veel betere band krijgt met een bijrijdster? Of als zij super gaaf door de bak sjouwen en ik met hangen en wurgen mijn puntjes sprokkel? En wat (penny alert) als mijn paard mijn bijrijdster leuker vindt dan ik

Zelf als bijrijdster jaren bij dezelfde mensen gereden, super makkelijke mensen en erg veel plezier gehad. Zelfs voor mij een paard gekocht om door te rijden en daarna eventueel te verkopen, mits ik hem niet wilde overnemen. Een droom! Maar in werkelijkheid zorgde het voor veel frictie. Ik zat niet lekker in mijn vel, had weinig energie en moest elke dag een uur heen en een uur terug op de fiets. Regelmatig kwam ik aan en zag ik een stagiaire met 'mijn' paard aan de slag. Daarbij werd mijn mening over de lichamelijke conditie en het juiste voer niet echt opgepakt, en dan heb je als bijrijdster toch het nakijken. Uiteindelijk kwam er slecht nieuws van de dierenarts, paard was ernstig ziek en moest worden ingeslapen. Enorme klap, ik was gek op dat dier.
Had een fotoshoot geregeld als afscheid en van te voren aangegeven dat ik erbij wilde zijn tot het eind. Ze zouden hem laten schieten.
Op een zaterdag kreeg ik maar geen contact met ze. De fotoshoot stond voor zondag gepland en ik had al berichtjes gestuurd of ze dat uit kwam. Er kwam maar geen antwoord. Ook werd de telefoon niet opgenomen. Ik wist ergens dat het mis was, was kotsmisselijk en totaal apathisch.
Toen zei mijn moeder (wat een held!) 'we rijden er nu heen'.

Toen we aankwamen reed de trailer net weg, naar de slacht. Mijn moeder is uit de auto gesprongen en heeft ze tegen gehouden, heeft het deurtje van de trailer open getrokken en mij naar binnen geduwd. Daar stond mijn grote vriend met trailer angst, en ik was er niet voor hem geweest. Ik kon nog fluisteren dat hij niet bang hoefde te zijn en dat was het dan.

Ik moet er nog van janken. De eigenaar, overigens verder een heel lieve man, had mij willen beschermen tegen het verdriet en in zijn stomheid besloten mij niets te vertellen. Hij kon niet zo goed dealen met emoties. Was gedaan met de beste bedoelingen, maar ik heb mijn spullen gepakt en ben er nooit meer terug geweest. Dit kan ik hem niet vergeven, nooit.

**Geplaatst**: 10-07-18 23:57

Geplaatst: 10-07-18 23:57

Verzorg paarden verhaal... Erg lang verhaal helaas... Mijn punt is bereikt mijn plezier is weg. en ik ben vandaag er helemaal voorgoed mee gestopt met de sport. [RIJ-ITP] Ik zal het missen.
Ik ben bij de verkeerde mensen terecht gekomen simpel gezegd.

**Geplaatst**: 10-07-18 23:58

Geplaatst: 10-07-18 23:58

6 jaar iemand zijn paard gereden en verzorgd. Eerst 1 keer in de week later iedere dag. Eigenaren voerden af en toe het paard en de rest deed ik. Ik hoefde er niet voor te betalen en mocht ook wedstrijden rijden. Vanaf het begin werd mij verteld dat als ze hem weg zouden doen ik hem mocht kopen voor een zeer laag bedrag.

In het 5de jaar heb ik ervoor kunnen zorgen dat het paard naar een andere stal ging verhuizen omdat het daar rustiger was en hij elke dag buitenkwam. Dus prima paard verhuisd, geen probleem.

In al die jaren heb ik gezeurd om het zadel dat was aan vervanging toe. Eigenaren vonden dat het aan mijn rijden lag als hij scheef was en het zadel was prima volgens hun.

Totdat ik het zadel weer pakte en hij letterlijk uit elkaar viel. Ik had de eigenaren gebeld en het verteld en er een nieuw passend zadel moest komen. Het oude zadel was 2 maten te klein! Dat wilden ze niet, als ik wilde rijden moest ik zelf het zadel maar kopen.

Ik deed alles voor het paard en iedere keer is mij beloofd om hem aan mij te verkopen. Dus we hadden een bod uitgebracht en dat wilden ze absoluut niet accepteren.

De eigenaren kwamen bij mij thuis om te vertellen dat ze al die tijd eigenlijk niet tevreden waren omdat hij qua niveau niet hoger kwam dan B. Ik ben toen gestopt met dit paard bij te rijden en verzorgen.
Ik was er kapot van en belde mijn moeder op dat ik was gestopt en mijn moeder zei toen dat ik zelf maar voor een paard moest kijken als het op die stal mocht staan waar mijn oude verzorg/bijrijdpaard stond.

Toen ik een super leuk paardje had gekocht zijn die eigenaren van mijn vorige rijpaard bij haar stal wezen kijken en zeiden: dus deze moet het ontgelden.

Woest was ik, hun deden niets met het paard van hun een jaar lang heeft hij nog op die stal gestaan waar ze 1 keer per week de stal even in 5 min deden. Paard was dood ongelukkig. Ik kwam nog wekelijks op de stal en gaf het paard echt nog aandacht en een borstel maar pakte hem niet meer.

Een jaar na mijn bod, is hij voor dat zelfde bedrag verkocht aan iemand anders. We hebben op het laatste moment nog geprobeerd om hem te kopen van ze maar ze gunden hem mij niet.

Ik heb nu alweer bijna 2 jaar mijn eigen paard maar denk nog regelmatig aan mijn vorige bijrijdpaard. Als hij ineens te koop staat, is hij van mij.

**Geplaatst**: 11-07-18 00:05

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 00:05

Wat een verhalen allemaal!

Bijna 3 jaar geleden had ik een leasepaard waar ik al iets van 3/4 jaar voor zorgde. We hebben samen veel geleerd etc. Kreeg via via een advertentie doorgestuurd met ‘is dit B?’
Nou uh ja dus. Mijn wereld is toen echt ingestord, was toen 14 jaar.
Paard lief uiteindelijk achter mijn rug om verkocht, mocht geen afscheid nemen, niet weten waarheen en ik en mijn moeder waren volgens die eigenaar verschrikkelijke mensen.

Met heel veel geluk via een facebook groep in contact gekomen met de nieuwe eigenaren waar ze sinds dien staat en een ge-wel-dig leventje heeft!!!

En dan nog een verhaal van mijn eigen pony.
Mijn verzorgster moest helaas stoppen nadat ik met hem van stal was verhuisd. Het was te ver.
Dus ging ik opzoek naar een andere verzorgster.
Nou er zitten toch rare mensen tussen hahaha
X leek heel aardig, wist waar ze het over had, was ergens in de 20 enz. Nouja prima. Bijdrage was geen probleem, dus daar gingen we dan.
Kreeg nog geen dag later een appje van een stalgenoot: uhh er zit hier iemand je pony keihard op te jagen door de bak heen met iemand anders erbij?

Bleek ze een join up aan het doen zijn ‘omdat hij niet luistert en geen respect heeft.’
Uh nouja ik heel normaal aangeven dat ik het niet eens ben met deze methode en ik vind dat je respect moet verdienen en niet afdwingen.
Kreeg toen een lading over me heen dat hij enorm zielig is, nooit een leider zou hebben, ik heel slecht voor m ben enz

Uhu.. :’D

**Geplaatst**: 11-07-18 00:27

Geplaatst: 11-07-18 00:27

Heb een verzorgpony gehad waarbij de eigenaresse denk ik erg veel vertrouwen in mij had. Ik heb de eigenaresse een keer gezien bij de kennismaking en heb het dier vervolgens ongeveer 2 jaar meerdere malen per week verzorgd en gereden. Via een dagboekje hield ik bij wat ik had gedaan. Bij vragen kon ik sms’en.

Op een dag dat ik naar stal ging, zag ik dat er iemand reed op de pony. Bleek de eigenaresse te zijn. Ik zag haar nooit en herkende haar dus niet. Van een stalgenoot kreeg ik te horen dat de pony verkocht was en dat de eigenaresse nog een laatste ritje wilde. Ik was er toevallig die dag en dat was ook de laatste dag dat de pony er was. Blijf het tot op de dag vandaag nog steeds een vreemde manier van omgang vinden. Als ik een andere dag was gekomen was er zonder bericht dus geen pony meer.

**Geplaatst**: 11-07-18 06:20

Geplaatst: 11-07-18 06:20

Ik heb ooit 3 pony's verzorgd samen met 2 andere meiden. Ik ging zon 2/3x in de week ivm de afstand, 45 min fietsen enkele rit. Tijdens de kerstvakantie waren we er de 2e week elke dag, heerlijk! Echter de week erna begon school weer en konden we weer minder. Kreeg ik ineens (en de anderen niet) de volle laag dat we niet elke dag meer kwamen...

Ik heb hier ook een x gehad dat ik 2 kruiwagens mest had staan, had net de 2e gevuld en wilde ze wegbrengen. Echter kwamen ze hooi en stro brengen (paarden stonden direct aan huis). Kruiwagens werden dus geleegd voor de stallen op de grond. Korte tijd later lag alles onder t hooi en stro, en de eigenaren gingen naar binnen. Kortom ik kon de mest in Mn eentje weer terug scheppen en alles opruimen.

Ook gehad dat door de storm overal in de kleine bak eikeltjes lagen. De eigenaar pakte een kruiwagen, ik een hark ik dacht ik begin alvast. Is de eigenaar naar binnen gegaan en heb ik de bak in mijn eentje kunnen harken.

Ik kreeg hier ook ineens te horen van de vriendin die hier ook bijreed dat de 6 jarige dochter de opmerking had gemaakt dat 1 vd merries rugklachten zou hebben gekregen sinds dat ik er was. Heel apart. Beestje was ook al zeer gevoelig op haar rug voordat ik kwam.

Uiteindelijk onder rare omstandigheden moeten stoppen. Ik had aan een kennis wat er was gebeurd en dat ik het jammer vond dat ze zelf zo weinig met ze deden want ze stonden in de achtertuin. Dit is vervolgens doorgespeeld naar de eigenaar en vertaald naar dat ik zou beweren dat ze slecht voor hun paarden waren. Iets wat ik nooit en te nimmer heb gezegd (of gedacht). Maar ik mocht dus per direct niet meer komen.

En nog een apart verhaal. Toen ik mijn eerste pony had kwam ik in een dipje dus gekeken voor een verzorgpaardje erbij voor 1x in de week. Onwijs lief diertje, maar het rijden trok ik niet. Ze liep totaal niet op eigen benen, met meer ruimte voor struikelde ze. Ik moest haar zo strak van voren houden dat ik mijn armen zou voelen (werd er letterlijk gezegd, t hoofd moest echt strak getrokken worden). Aangalopprren deed ze 1 kant op ook enkel met een bok erbij, een flinke ook. Ik moest met zoveel druk rijden en voelde me hier totaal niet prettig bij. Maar het was niet mijn paard en niet mijn keuze, om deze reden dan ook vrij snel weer gestopt.

**Geplaatst**: 11-07-18 07:21

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 07:21

Jeetje wat een verhalen allemaal!
Wat dat betreft erg veel geluk gehad met bijrijd/verzorgpaarden. Ik heb altijd veel vrijheid gehad en veel plezier beleefd bij de paarden.
Inmiddels verhuist en weer paarden aan het verzorgen waar ik het erg naar mijn zin heb.

Gelukkig niet echt bizarre situaties meegemaakt wat vergelijkbaar is met dit. Natuurlijk liep ik ook wel tegen dingetjes aan. Maar ja, het was niet mijn paard dus daar heb je dan mee te dealen. Maar als ik iets aangaf, werd er vaak wel iets mee gedaan. :-)

**Geplaatst**: 11-07-18 07:43

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 07:43

Ik had een advertentie voor een verzorgpony gevonden waar ik lekker mee door de bossen kon rijden. Klonk ideaal, maar toen ik daar aankwam om te proberen moest ik meteen zelf maar een rondje door het bos doen want ponylief deed niets verkeerd :')

. Paard ging op weg naar het bos staken, toen ik uiteindelijk 100 meter in het bos zat kwam ze omhoog en toen ben ik maar terug gegaan.. Snap nu nog steeds niet waarom je zo'n jonge griet (was toen amper 19 en zowat recht van de manege) helemaal alleen naar buiten stuurt 8)7

**Geplaatst**: 11-07-18 08:03

Geplaatst: 11-07-18 08:03

Breathe schreef:
Ik had een advertentie voor een verzorgpony gevonden waar ik lekker mee door de bossen kon rijden. Klonk ideaal, maar toen ik daar aankwam om te proberen moest ik meteen zelf maar een rondje door het bos doen want ponylief deed niets verkeerd . Paard ging op weg naar het bos staken, toen ik uiteindelijk 100 meter in het bos zat kwam ze omhoog en toen ben ik maar terug gegaan.. Snap nu nog steeds niet waarom je zo'n jonge griet (was toen amper 19 en zowat recht van de manege) helemaal alleen naar buiten stuurt

Al kom je niet van de manege is toch niet normaal en zeer onverantwoord.

**Geplaatst**: 11-07-18 09:01

Geplaatst: 11-07-18 09:01

Toen ik jong was had ik een bijrijdpaard voor 1 dag in de week, de vrijdag.
Een wat oudere zwarte merrie, was te rijden in de bak, maar niet buiten.

De ene week kreeg ik te horen dat ik teveel met haar deed, ze was al oud en ik moest rustiger aan doen. De andere week kreeg ik te horen dat als ik zo reed ik net zo goed niet meer kon komen rijden, want dat zette geen zoden aan de dijk. Beest was altijd zo stijf en stug als het maar zijn kon en ging plat door de bocht in draf. Niet hele gek als je maar 1 dag per week in de bak loopt...

Betalen voor bijrijden/verzorgen deed ik niet, ik mestte wel de stal uit altijd.
Paard werd alleen door mij gereden (1 keer per week). Toen later een volwassen man haar ging bijrijden ging hij ook naar buiten met haar. Maar zo raar... dat was op zaterdag en hij had nooit opstart problemen met haar... ze was nooit stijf ofzo... Dus mijn "probleem" met de merrie? Dat lag toch echt aan mijn rijkunsten

Uiteindelijk ben ik gestopt omdat de beweging die ze van mij kreeg "geen zoden aan de dijk zette" en ze steeds vaker op vrijdag een kinderfeestje hadden op de boerderij, en de merrie daarvoor werd ingezet en dan aan de hand rondjes in de bak moest stappen met kinders op de rug. En tja, dr naast lopen was dan mijn taak, maar wel ipv rijden, ze had dan immers al gelopen...
En dat gebeurde op een gegeven moment zo'n 3 keer in de maand.

**Geplaatst**: 11-07-18 12:01

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 12:01

Ik vind het echt bizar hoe mensen met elkaar omgaan, zeg..zowel van bijrijders als van eigenaren kanten. Had zelf heel vroeger een verzorgpaard, maar kerel Vond dat ie dan ook wel op mij kon rijden..ik vertrouwde hem, kleedde me om in zijn caravan, en op het moment dat ik mijn rijbroek omhoog trek komt hij binnen en duwt me op zijn bed...is hem niet zo goed bekomen en ik ben nooit weer heengeweest, heb het wel de politie gemeld omdat er voor mij ook al meiden waren die ineens niet meer kwamen. Daarna leuk verzorgpaardje gehad waar ik altijd buitenritten mee maakte, jarenlang totdat ze verkocht werden door omstandigheden. Heb nog steeds contact met de eigenaresse. En vlak daarna kocht ik zelf impulsief een Fries (had rijles, o ja..en ze is te koop, was machtig mooi aanbod...3 jaar stalling betalen en het paard was dan van mij). Jarenlang een erg trouwe ook nog betalende bijrijdster gehad, helaas zat ik zelf toen psychisch erg in de knoop en is dit dus niet zo leuk geeindigd door mijn rare gedrag. vind het nog steeds rot hoe dat destijds gelopen is.
Fries is aan huis gekomen en daar ook bijrijdsters gehad...jong meisje die ineens niet meer kwam maar het nodig vond om mij dat te vertellen, een vrouw die op een gegeven moment de benzinekosten te duur vond, waarop ik aangaf dat ik die toch echt niet ging betalen (ze was via mijn rijinstructrice bij mij terechtgekomen, omdat ze graag wilde rijden), is er toen mee gestopt, we hadden leuk contact, zij was bang dat het rijden nu met mij niet meer zou lukken dus ik appte haar dat het supergoed ging met foto etc. en dag erna had ik de politie aan de telefoon, heeft ze me daar gemeld en toen die aangaven dat er niks was is ze naar de politie in Nederland gestapt...raar mens.

Daarna gewoon leuke meiden gehad, helaas is nu net mijn laatste bijrijdster gestopt vanwege een tennisarm en teveel werk met de honden. Hartstikke jammer, want we gingen samen naar les, zij reed stukken beter dan ik (ik snap dus ook mensen niet die dat niet kunnen hebben, ik vind het juist dikke mazzel als ik een bijrijdster heb die mijn fouten weer rechtbreid, haha), maar helaas….heel fijn vond ik van haar dat ze nooit te beroerd was om ff te helpen waar nodig (al hoefde ze niks te doen hier) en ook nu nog aangeeft dat ze gewoon nog komt helpen met de klussen waar dat voor afgesproken was, want ze heeft ook altijd gratis mogen rijden. En daarnaast komt dochter van een vriendin altijd voor mijn andere paard…..is er helemaal gek van, koopt er vanalles voor en ziet het ook als haar paard en ik laat het maar gaan….beestje gaat hier toch nooit meer weg,zij heeft er lol mee, ik hoef er zelf niks mee en de moeder geen gezeur dat ze een paard moet kopen dus iedereen blij.

**Geplaatst**: 11-07-18 12:10

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 12:10

Heb ook gehad bij een kennis van mij, die heeft 3 leuke kwpn'ers staan, nog redelijk jonge dieren met potentie. En hier had hij een 2 meiden van een jaar of 13/14 voor die de paarden mochten poetsen en rijden. Toen een andere meid zich melde die heel graag een van die paarden wou uitbrengen op wedstrijd (meisje kon goed rijden en was handig met het paard). Die jonge meiden kwamen eigenlijk alleen maar wanneer het hun uitkwam, en dat oudere meisje kwam echt fanatiek 5 a 6 dagen in de week. Dus mijn kennis had tegen de meiden gezegd dat ze niet meer hoefde te komen (ook omdat ze altijd ruzie hadden met elkaar). Toen hebben die meiden samen gespannen tegen mijn kennis, en hebben ze verhalen de wereld in geholpen dat hij die meiden had betast. Wat dus helemaal niet waar was, want het jongste meisje kon niet zo goed liegen en besloot toch uiteindelijk de waarheid te vertellen..

Wat wel triest is voor die man dat hij hier echt problemen door heeft gekregen, je kent het wel klein dorp iedereen kent elkaar, verhalen gaan snel hun eigen leven lijden.. Daarnaast werkt hij met moeilijk opvoedbare kinderen via jeugdzorg en daar had hij ook veel problemen mee gekregen, tot zijn onschuld natuurlijk werd bewezen.

Sommige meiden kunnen echt vals zijn.

**Geplaatst**: 11-07-18 12:14

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 12:14

Ach ik ben ooit weggestuurd omdat de vriendin van de eigenaar mij een bedreiging vond _O-

Ik was net 18 en die vent al in de 60 hahaha dus die liet zich even mooi kennen.

**Geplaatst**: 11-07-18 12:19

Geplaatst: 11-07-18 12:19

wow wat verhalen.

ik ben toen ik 17a 18 was begonnen bij mensen die paarden hadden staan. en die de eerste maanden niet naar buiten komen (lang verhaal)
dus die maanden veel geborsteld en gedaan. zelf was ik erg onervaren nog, vond het niet goed dat ze zo lang opgesloten stonden. maar wist toen niet beter.

maar er stond eeen merrie die eigelijk staats gevaarlijk was. ze trapte het licht uit je ogen als je de stal in kwam. maar zonder ervaring zag ik niet helemaal de gevaren daar van in. en heb haar half jaar tot jaar lang geborsteld en zadelmak gemaakt.. vond het echt een super merrie. lief maar gevaarlijk.
toen zei de eigenaresse dat ik er op moest aan de longs ook dat is toen super gegaan!

paar weken later toen ik weekje was logeren bij vriendin kreeg ik een appje van de andere verzorger dat ik niet meer welkom was. Dit had de eigenaar verstuurd via haar telefoon super triest natuurlijk.

ik ben toen met mijn vader mijn spullen op gaan halen. ben bijna het erf af getrapt..

jaren later is er bij hun wietplantage gevonden zijn er meerdere paarden verhongerd en de rest is toen verwaarloost opgekocht door Kees klaver. ben toen nog gaan kijken bij hem hoe de paarden er bijstonden, verschrikkelijk!!
die merrie had de andere verzorger gekregen van hun. en nog ander paard hebben ze toen weg gegeven aan een andere verzorger dus die hadden het gelukkig goed.

maar echt ben heel wantrouwend geworden van dit

**Geplaatst**: 11-07-18 12:24

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 12:24

Oh nog 1tje van toen ik zelf nog verzorgde. Mocht bij een ouder koppel de paarden verzorgen. Af en toe gingen we dan eens op buitenrit of mocht ik rijden op de weide. In ruil daarvoor moest ik de stal mesten. Lees stal als zijnde: Hok met meer dan een halve meter mest en zaagsel. Natuurlijk ging dat als 13/14 jarige niet echt vlot vooruit... Heeft ze uiteindelijk na een maand mijn vader gebeld dat ik niet meer moest komen, want de stal was nog niet leeg. Ik ging enkel op woensdagnamiddag, kon niet meer. Had nog andere klusjes dus ja, sorry. Maar ik kan geen wonderen verrichten in een stal van 3 op 6 waar de stront kniehoog ligt.

**Geplaatst**: 11-07-18 12:24

Geplaatst: 11-07-18 12:24

Wow wat een verhalen, durf bijna geen bijrijder te gaan zoeken....

**Geplaatst**: 11-07-18 12:27

Geplaatst: 11-07-18 12:27

Vind het wel erg raar dat mensen hun verzorger eraf gooien omdat die beter kan rijden dan hun. :')

Toen ik mijn tweede paard kreeg reed mijn nicht er ook op, zij kon toen ook beter rijden dan mij. Paard was vier en ik was net 13, ook al had ik hiervoor een moeilijke draver gehad was dit toch net iets anders...

Al is zij uiteindelijk gestopt omdat springen toch beter ging bij mij en hij bij haar regelmatig weigerde, maar dressuurmatig heeft zij hem mooi losgereden en de basis er wat ingekregen, zonder haar was dat misschien ook wel gelukt maar met heel veel tranen denk ik. _O-

Zelf heb ik (na lang nadenken

) ook wel wat verhalen.

Zelf ook eens een pony gehad waar ik op mocht rijden op de manege. De eigenaren heb ik zelfs NOOIT gezien, maar de staleigenaar zei dat zij iemand zochten en ik mocht erop rijden. De eigenaren kwamen letterlijk nooit naar de manege... Pony stond hele dagen op stal.
Maar het was echt een schat van een beest zeg.

Stiekem vond ik hem misschien nog wel leuker dan mijn eigen paard omdat het toch wel een uitdaging was, maar ik voelde er echt wel een band mee.
En dan ja, plots kom ik op stal aan en was de stal leeg. Ik gaan vragen waar de pony was. Ja, die is verplaatst.
Opzich viel het wel te verwachten dat ik niks te horen zou krijgen, maar leuk was anders.

Daarna zelf ook verzorgers gehad.
De tweede die ik had kwam uiteindelijk vaak amper opdagen en vergat ook continu mijn spullen. Longeerzweep die ze in de piste liet liggen, vuil bit etc. Nu gelukkig werd er op deze stalling weinig gestolen en vond ik mijn spullen altijd terug maar ergens anders moet je het toch niet proberen.
Dan heeft ze ook eens ooit iemand anders op mijn paard laten rijden wat ze me achteraf dan verteld.

Of ik dat niet erg vind? Ja, wat kan ik er dan nog over zeggen? De tijd kan ik niet terugdraaien.

Maar de laatste is wel de mooiste denk ik... _O-

Ik moest van stalling veranderen, had nog net iemand gevonden die wel wou komen verzorgen.
Omdat we geen vervoer hadden gingen we te voet... Het was wel zeker drie uur wandelen maar zij stemde zelf in om mee te komen, dus waarom ook niet. Een drie uur lange wandeling die echt oneindig lang leek te duren (echt, toen ik in mijn bed lag was ik nog steeds verder aan het wandelen :')

) kwamen we uiteindelijk aan.
Onderweg hebben we er af en toe om de buurt opgezeten en het was op zich wel gezellig.
Maar mijn vader wou toch graag dat ze iets bijdroeg.

Ik had dit op voorhand niet durven vragen omdat ik het onnodig vond, maar de stalling is hier echt wel duur dus waarom ook niet..
Op zich vroeg ik geen onredelijk prijs in mijn ogen, en het was ook niet dat ze 'moest' betalen, het was eerder een voorstel of het ging.
Dus ik vroeg of het oké was of ze misschien 50 per maand kon meebetalen. Was goed voor haar.

Tot ze uiteindelijk vroeg of ze misschien kon betalen per keer dat ze langsging. Dat vond ik dan weer erg moeilijk aangezien ik toch niet zeker kon weten wanneer zij langsging? Ook moesten we wel een beetje een vast bedrag hebben.. Tevens mocht ze langsgaan zoveel als ze wou en zou ze dan toch goedkoper uit zijn als ze gewoon 50 per maand gaf.

Einde van het verhaal was, ze is één keer langs geweest en toen kreeg ze hem niet te pakken. En daarna is ze nooit meer langsgekomen..

Als ze het nog had laten weten oké, maar om gewoon niks meer van je te laten horen...

**Geplaatst**: 11-07-18 13:06

Geplaatst: 11-07-18 13:06

Wat een verhalen zeg! :oo

Als eigenaar én als bijrijder/verzorger heb je een verantwoordelijkheid naar het paard en moet er imo dus ook eerlijke communicatie met elkaar zijn. Gelukkig heb ik als bijrijder nog niks vervelends meegemaakt en hopelijk blijft dat zo

**Geplaatst**: 11-07-18 13:37

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 13:37

Bedenk me er net nog 1, heb de paarden nooit gezien oid, maar ik was destijds op zoek naar een stal waar ik gewoon voor de paarden kon zorgen tegen betaling (dagelijkse verzorging in de ochtend oid of tijdens vakantie) om toch nog wat in het wereldje te blijven, maar niet actief te hoeven rijden etc. Nou, had destijds wat gevonden en vergeten dat er nog een advertentie stond op bokt.... Na driekwart jaar word ik ineens om 5 uur 's ochtens gebeld met een onbekend nummer. Neem ik niet op. 5:10 gebeld, 5:15... en zo nog een keer of 10 voor de klok 6 uur sloeg dus uiteindelijk van ellende maar opgenomen.

Krijg ik een man aan de telefoon, praatte heel onduidelijk maar na een hoop geduw en getrek kwam ik er achter dat hij nog op zoek was naar een leuke meid voor zijn paardjes... Uhhh >;)

ik heb vriendelijk bedankt.

**Geplaatst**: 11-07-18 13:37

Geplaatst: 11-07-18 13:37

Na 3 pagina's mee lezen, ik heb er denk ik te veel mee gemaakt.
Voordat ik mijn eigen paard had en ook na het inslapen van mijn paard, verschillende paarden bijgereden, maar vaker een mes in mn rug gehad dan lieve mensen gezien.

Gelukkig! Zijn er nog steeds veel goede en lieve paarden eigenaren!

Sommige zeggen hier: ik durf bijna geen bij rijder meer te zoeken.
Vlak de meeste paardeneigenaren ook niet uit, ik denk dat menig bij rijder na slechte ervaringen ook wel 2 x nadenkt om een nieuw bij rijd paard te zoeken.

**Geplaatst**: 11-07-18 13:51

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 13:51

Ik lees ook mee en ben ook wel verbaasd over sommige verhalen. Hoe mensen met elkaar omgaan af en toe..

Ik heb vroeger ook wel eens meegemaakt dat ik na 5 jaar zorgen voor een stel paarden en alle bijbehorende stallen uitmesten van het een op andere moment zonder pardon op straat ben gezet. Dat is gewoon heel zuur na een aantal jaren veel werk ergens in te hebben gestoken.

Zou nu ook wel weer een paardje willen verzorgen/rijden en heb me ook aangemeld bij zo'n facebookpagina maar ben toch stiekem ook een beetje huiverig omdat ik niet weer zoiets wil mee maken. Lastig lastig..

**Geplaatst**: 11-07-18 14:40

Geplaatst: 11-07-18 14:40

Ik had een advertentie staan voor een bijrijder voor mijn toen 4 jr haflinger (stond ook in de advertentie). Werd gebeld door iemand wiens paard was overleden en ze had momenteel niet de financiële middelen een nieuw paard aan te schaffen.
Over de telefoon klikte het leuk, dus een afspraak gemaakt om kennis te maken.
Ze komt op stal en we lopen naar de wei.
Mijn haflinger stond op dat moment met twee kwpnners een tinker en nog wat pony’s.
“Welke is het?” Vraagt ze...
En ik denk

je weet toch wel hoe een haflinger eruit ziet?
Dus ik wijzen: die....
Oh.... zegt ze beteuterd.... ik zoek een potentieel junioren paard....
:')

Ze had kennelijk over het woordje haflinger heen gelezen en het was verder ook niet ter sprake gekomen

**Geplaatst**: 11-07-18 14:54

Geplaatst: 11-07-18 14:54

Ik heb zelf nog nooit een een bijrijpaard gehad. Ik heb eigenlijk al mijn hele leven zelf paarden voor jaren terug had ik ook een bijrijdster dat meisje was toen een jaar of 8 toen ze voor het eerst bij me kwam en ergens in de 30 toen ze bij me stopte. Maar in geval van nood kan ik nog altijd bij haar aankloppen.. En eigenlijk geen noemenswaardige problemen met haar gehad.

Verleden jaar kreeg ik te horen dat ik eigenlijk niet meer mocht rijden.. In de hoop op herstel heb ik 1 been in het gips gehad. (heeft niet geholpen) ben ik op zoek gegaan naar iemand die mijn paard bij zou kunnen rijden. Mijn vorige bijrijdster kon niet ivm werk plus haar eigen 3 paarden. Viavia kwam ik bij een mevrouw terecht rond de 35 jaar, die voor 2 a 3 keer per week een bijrijdpaard zocht.
Mevrouw had zelf bijna 20 jaar een eigen paard gehad, had M dressuur gereden. Mooi dacht ik dat is precies wat ik zoek, iemand die kan rijden, waar ik niet continu bij hoef te blijven, iemand die weet wat ze wel en niet kan en mag doen.

Fout... Mevrouw kon niet rijden, als in ik weet niet hoe ik een paard moet opzadelen althans zag niet dat ze het zadel niet goed had liggen.. Reed continu met een los vast verbinding, kon geen volte of figuur rijden, wist niet hoe ze het paard op eigen benen moest laten lopen. Verkeerde been rijden, als het paard door haar toedoen de kluts kwijt raakte en begon te staken lees 10 cm van de grond afkomen, begon ze te gillen en nog harder aan de teugel te trekken waardoor paard uiteindelijk de pleitmars nam.. en zo kan ik nog veel meer dingen opnoemen. Zolang ik erbij was en haar iedere stap die ze maakte met het paard begeleidde ging het redelijk goed.

Het ging fout toen ze mij ging vertellen (ik had 1 dag mijn been uit het gips en zat even nadat zij had gereden op mijn paard) terwijl ik even aan het aftasten was hoe mijn paard aanvoelde nadat ik er 6 weken niet op gereden had en zij er een week of 4 op reed. Hoe ik mijn paard moest gaan rijden...
Toen ze de volgende dag niet op kwam dagen voor haar les en daardoor mijn instructrice voor jan *** bij mij op stal stond, was voor mij de maat vol.. Heb ik haar gebeld dat ze haar spullen per direct moest komen ophalen en nooit meer terug hoefde te komen..
Paard is heel lang het vertrouwen kwijt geweest.. Paard staat inmiddels alweer ruim een half jaar stil omdat ik vanwege mijn eigen gezondheids problemen weer niet mag rijden, maar voor mij geen bijrijders meer..

**Geplaatst**: 11-07-18 15:00

Geplaatst: 11-07-18 15:00

Had ik dit topic niet gevonden, had ik waarschijnlijk vandaag niet gebeld naar de eigenares van mijn nieuw bijrijdpaard om te zeggen dat ik ermee stop.
Ze is 5 en kent nog niets van rijden en is geïnsemineerd enkele weken geleden. De eigenares kan zelf niet meer rijden door een heupblessure maar zocht nog wel iemand die aan het werk wou met haar paard.
Haar schoonbroer wou graag dat ik 2-3 keer per week (gratis gelukkig) kwam rijden zodat het paard zou bijleren.
Het feit dat ze geïnsemineerd is en de eigenares zelf niet kan rijden doet bij mij een vlag opgaan dat deze waarschijnlijk wel verkocht zal worden eens het veulen oud genoeg is. De schoonbroer heeft bovendien zelf ook 2 jonge paarden.

**Geplaatst**: 11-07-18 15:04

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 15:04

Ik ben begonnen aan dit topic maar al redelijk snel niet verder gelezen. Ik word gewoon weg te verdrietig van al die bizarre verhalen. Over en weer is er wel heel veel ellende te vinden in het bijrijderscircuit.