Bokt.nl

verootjoo schreef:

Dan zou ik al helemaal in gesprek met juf en die moeder gaan.
Je moet toch juist thuis ook gewoon aan je kind leren hoe het werkt in het echte leven en dat je niet andere kinderen mag pesten? Ik heb echt een hekel aan ouders die dit zomaar alleen bij de school neerleggen

Citaat:

Langs de andere kant benoemt hij het kindje nog steeds als zijn beste vriendje.

Laibadji schreef:

Ik ben eerder van mening dat hij bij de juf gaat en het gaat melden... maar ook hier is de kanttekening, je maakt dan van je kind een klikspaan.

Shadow0 schreef:

Laibadji schreef:

Ik ben eerder van mening dat hij bij de juf gaat en het gaat melden... maar ook hier is de kanttekening, je maakt dan van je kind een klikspaan.

Dat komt op mij niet over als klikken maar als contact hebben, gevoelens uiten, en hulp vragen. Belangrijke vaardigheden die het niet verdienen om zo negatief gelabeld te worden als 'klikken.'

Jammer dat de juf er niet veel mee kan (25 kinderen vanaf 3 jaar ) want dat zou je toch wel hopen. Eventueel kun je die specifieke gebeurtenis van het 'jij mag niet naar huis en andere kindjes wel' gebruiken als aanleiding om eens heel voorzichtig en niet-beschuldigend het gesprek aan te gaan: aangeven dat je zoontje geschrokken was omdat hij dacht dat vriendje iets zei, en of die andere ouder weet of er iets was voorgevallen?
Dan laat je de ruimte aan de andere ouder om niet meteen defensief te zijn. De meeste ouders zullen daarop denk ik toch willen reageren door ietsjes meer te kijken hoe het nou eigenlijk gaat tussen de twee jongetjes, en dan wellicht soms proberen te praten met hun kind. (Dan nog is dat misschien niet de reactie die ze meteen geven, want ik denk dat ook heel veel ouders wel meteen denken 'mijn kind niet!' en dat vind ik ook niet verkeerd - je moet als ouder toch vertrouwen in je kind hebben! Maar nadat die eerste instinctieve reactie is geweest hoop je dat ouders een stapje terug doen en er zelf eens naar kijken.)

Misschien kan dat al genoeg zijn. Misschien is het een aanknopingspunt van een andere situatie dan wat jij gezien hebt, bv dat het vriendje zich juist onprettig voelt door de vele aandacht van jouw zoontje. Ook dan is pijn doen of pesten niet de oplossing, maar dan ligt de situatie wel weer net wat anders. (Hoewel ik dan eigenlijk ook nog niet zo goed zou weten wat je daaraan kunt doen, en zeker niet van een afstandje.)

Oh, ik lees nu dat de andere ouder al op de hoogte is, maar er niet voor open staat. Lastig. Dan nog kan het helpen om het gesprek heel open aan te gaan, niet 'jouw kind doet dit' maar 'mijn kind was erg verdrietig, weet jij wat er gebeurd is?' Maar garanties geeft dat niet.

Verootjoo: wat verwacht je dat je als ouder doet bij een kind van 3? Daar kun je nog geen afspraken mee maken. Jonge kinderen leven in het moment - hoe het thuis ook gaat, als ze op school zijn reageren ze daar en kun je vooral daar wat veranderen. Je kunt een kind niet leren niet te pesten. (Niet alleen jonge kinderen trouwens.) Je kunt alleen inzetten op een veilige omgeving waarin niet gepest wordt omdat de volwassenen die daar verantwoordelijk voor zijn zorgen dat dat niet gebeurt, en dan kunnen kinderen zich goed emotioneel ontwikkelen en heb je minder pesten. Maar je kunt een kind van 3 niet thuis vertellen dat het niet mag, en dan verwachten dat een kind dat dan toe kan passen in een totaal andere situatie, zoals school. Zo werkt het niet bij jonge kinderen. Daar hebben ze eerst heel wat ontwikkeling en oefening voor nodig, in een veilige omgeving waar de volwassenen zorgen dat het niet verkeerd loopt. Die verantwoordelijkheid hoort niet bij peuters en kleuters te liggen.

verootjoo schreef:

Een kind van drie kun je prima aanspreken op ongewenst gedrag.

verootjoo schreef:

Ja dat snap ik natuurlijk zelf ook wel als moeder.
Daarom had ik ook de context erbij geschreven.
Als het dus thuis gebeurt

Hannanas schreef:

Zorgwekkend dat de juf je zoontje adviseerde terug te duwen i.p.v. de kleine etterbak consequenties te geven voor zijn gedrag.