Ik heb toch een heel aantal volwassen Birmanen rond hobbelen in huis, die allen door mij op hun wenken bediend worden en zo’n twee of drie keer per jaar hebben we een nestje kittens bij één van de dames.
Sinds 2008 ben ik dus een geregistreerde Cattery en hoewel het fokken met vallen en opstaan is gegaan, is het nog steeds een grote passie van mij. Ik zou niet zoveel katten hebben als ik niet zou fokken. Vaak is er een misconceptie dat raskatten het plekje innemen van asiel katten die hard een huisje nodig hebben. Hoewel ik begrijp waar het argument vandaan komt, geld dat in mijn geval niet en ook mijn kittenkopers worden voorzichtig geselecteerd, om zeker te zijn dat het geen impuls aankoop is, maar echt de liefde voor het ras en het type kat. Afijn... tot nog toe maar twee gevallen meegemaakt waarvan ik achteraf zeg, had ik ze maar nooit een kitten verkocht. Afdoende leert men en in beide gevallen heb ik de katjes terug genomen en een geweldig nieuw baasje voor ze gevonden.
Inmiddels heb ik 25 (levende) nesten gefokt en is het daarnaast twee keer goed mis gegaan met een bevalling, waardoor er geen nest was. Dat zijn de zware momenten waarop het fokken het allemaal even niet meer waard is. Maar als je regelmatig van die super lieve en mooie pluizebolletjes in huis heb rond hobbelen, dan is het al het hartenzeer ook weer waard.
Ik grap wel eens dat ik een hele luxe auto had kunnen rijden als ik niet gefokt had, bijn mijn eerste DA heb ik de eerste 6 jaar €18.000 euro binnen gebracht en de stand bij mijn huidige DA wil ik niet eens weten. Rijk wordt je er niet van, vaak kost het meer dan het oplevert met verkoop van de kittens en af en toe een dekking.
Ik fok voor de liefde voor het ras, ben heel druk met inteelt verlagen en toch mooie combinaties maken. Kittens die iets bijdragen aan de rasstandaard, zowel als het behoud van gezonde lijnen met zo laag mogelijk inteelt. Het lukt me nu om 7 generaties inteelt/lijnteelt vrij te fokken, maar dat betekend wel dat elke nieuwe kat in de Cattery een hele zoektocht is, om lijnen ver an de mijne te vinden. Doorgaans fok ik mijn poezen zelf en koop ik mijn katers in het buitenland.
Mijn huidige kater Innox uit Marseille mag binnenkort met dekkaterpensioen en over twee maand komt hier Voyager uit Noorwegen wonen, die volgend jaar hopelijk het stokje van Nox overneemt.
Nou ja, tot zover wie ik ben als fokker en waarom ik fok.
Innox ofwel Nox, mijn dekkater, Groot internationaal kampioen en pappa van mijn huidige kittens.
Op dit moment heb dus ik een nest, eigenlijk zijn het twee nesten.
De bevalling van Pippa, één van de moederpoezen, in de nacht van eerste op tweede paasdag ging mis, ze droeg maar één kitten en was 3 dagen over tijd, het kitten was te groot voor haar om er op de natuurlijke manier uit te krijgen. Na 4 uur persweeën besloten een keizersnede te laten doen. De operatie verliep voorspoedig, maar ik had thuis nog een dame, Gaya, die ook op knappen stond, dus iets te veel haast om met moeder en zoon naar huis te gaan, Pippa was toen nog niet goed wakker van de narcose. Onderweg gaf Pippa over en ik heb het niet gehoord, we zagen het thuis pas. Meteen schoongemaakt, maar omdat ze toen al redelijk wakker was, niet heel veel bij nagedacht. Gaya ontfermde zich thuis meteen over Pippa’s nog wat suffe zoon en werd zelf steeds onrustiger, 4 uur later beviel ze vlot van 4 gezonde kittens.
Pippa’s zoon moest de eerste 28 uur om het uur geflest worden, omdat hij iets te zwak was van de zware bevalling en operatie om zelf een tepel te pakken, maar gelukkig ging de knop om en vond hij na een dag zelf de tepel bij Gaya. Pippa ging de volgende middag wat moeilijker adem halen en de DA constateerde een blokkade in één van de longen, bij het overgeven onderweg is er waarschijnlijk rotzooi in de longen gekomen. Ze wilde niet eten of drinken, dus ik had haar thuis al snel aan een infuus.
Meteen zware AB gegeven, maar de volgende dag heeft ze op de praktijk al een dag aan een speciaal infuus in een zuurstofkast door moeten brengen. Thuis had ik haar ook aan het infuus, maar het werd steeds erger.
Ze werd opgenomen in een gespecialiseerde kliniek de Kompaan en heeft daar 5 dagen in een IC kast gelegen. Haar leven aan een zijden draadje, maar ze heeft het gered. €3000 verder aan dierenarts kosten, maar ik had mijn meisje nog.
Eenmaal thuis wilde ze de volgende dag bij Gaya en de kittens zijn en was ze daar niet weg te krijgen. Ik moest haar nog steeds dwangvoeden, maar haar wil om moeder te zijn, zorgde ervoor dat ze erdoorheen kwam, haar melk kwam op gang (dat na ruim een week is een wonder) en ze ging ook weer eten. Voor Gaya en Pippa is er geen onderscheid in kittens, ze doen het samen. Het voelt ook als één nest met de luxe van 2 moeders.
Pasgeboren kittens bij Gaya en Pippa’s zoon nog aan de fles, je kunt zien dat hij een flinke is in vergelijking met de 4 half broertjes en zusjes.
Pippa ondertussen thuis aan het infuus
Pippa, na een week weer thuis en bij de kittens samen met Gaya, haar zoon, Xurvivor (waar ik stiekem helemaal verliefd op ben) op de hand.
Na een dag de grote werpkist naar beneden gehaald, omdat de overdekte mand krap werd met twee grote mamma’s. Pippa vind het wel heel groot alleen met de kittens.
Maar met Gaya erbij past het prima en ontspant Pippa ook
Inmiddels zijn de 5 ukkies alweer 6 weken oud en sinds gister avond uit de kittenren, mijn woonkamer wordt dus weer onveilig gemaakt door een bende kleine ontdekkingsreizigers. Nu kan het echte genieten beginnen, een band opbouwen met de ukkies en karakters sterk zien ontwikkelen.
Van links naar rechts: Xurvivor(Pippa’s zoon), Yetske(blijft bij mij wonen), Yinthe, Yfke en Youp (gaat naar Noorwegen als ruil voor Voyager)
Yetske, Yfke en Youp
Volledige mamma Gaya aanval van het kroost, wij hebben dorst!
Nou, ik hoop dat jullie het leuk vinden om af en toe eens een update te lezen over mijn katjes en kittens...
. 
. 
