Geplaatst Afgelopen week ben ik naar het Leontienhuis geweest als ervaringsdeskundige (centrum voor kinderen met een eetstoornis). Het was erg mooi en ik had een bijzondere ervaring die ik graag met jullie wil delen.
Na afloop van de presentatie raakte ik in gesprek met een meisje en haar ouders. Het was alsof ik een deel van mezelf zag 10 jaar geleden, erg pijnlijk. Ze was 15, timide, dun, onzeker, ze staarde enkel naar de grond en ik kreeg geen oogcontact met haar.
Met haar ouders sprak ik over wat hun dochter leuk zou vinden. Het antwoord was wat ik al vreesde; niks. Ik kon de radeloosheid en machteloosheid van de ouders voelen. Ik vroeg aan het meisje 'Is er iets waar je soms wél vrolijk van wordt?' Ze was lang stil, totdat plots een glimlach op haar gezicht kwam. 'Dieren', fluisterde ze heel zacht. Echt, mijn hart brak!!
Ik vroeg door. Ze vertelde voorzichtig dat ze een hond had waar ze veel steun aan had en dat ze van voor het eerst naar een verzorgpaard was geweest die ze eens per week mocht borstelen. Ik zag ineens weer emotie en twinkeling in haar ogen. Het raakte me zo ontzettend diep. Tot mijn verbazing hadden we ineens een leuk gesprek over haar dieren.
Ineens besefte ik me weer hoeveel mijn verzorgpaard me vroeger heeft geholpen. Ik had weer een doel in mijn leven, rust, begrip en lekker tutten met dat beestje. Ik ging weer naar buiten, maakte wat vriendinnen daar en kon weer lachen als ie gekke sprongen maakte in de wei. Paarden voelen emoties goed aan en spiegelen je gedrag. Dat was wat ik destijds nodig had. Dit heb ik me nooit zo gerealiseerd, tot nu toe.
Voor mijn ***periode heeft geen enkele therapie geholpen. Wat wél hielp, was de focus op iets anders leggen waar je wel blij van wordt. In mijn geval was dat het paard. Bij het afscheid smeekte ik haar moeder bijna 'alsjeblieft, laat haar 100 keer per week naar dat paard gaan'. Ook haar moeder keek nu wat meer ontspannen. Het was een prachtige ervaring.
Nu mijn vraag: a.s. zondagochtend 29 april (tussen 07:00-10:00) wil ik dit meisje een onvergetelijke ervaring bezorgen. Hiervoor ben ik opzoek naar iemand die een (rustig) paard of pony beschikbaar heeft. Het idee is dat ik samen met het meisje het paard kan borstelen/stukje wandelen/als ze durft een stukje kan stappen/draven. Ze heeft geen ervaring met echt paardrijden. Als eigenaar mag je er natuurlijk bij zijn
. Heb jij een paard in de omgeving Hoeven/Etten-Leur/Breda of ken je iemand die me hierbij kan helpen? Stuur me een berichtje! Super super bedankt!
Groetjes, Lieke
