november 2016 werd finn op sommige momenten wat onregelmatig en kwam stijf de stal uit. Na onderzoek op de kliniek bleek het een stuk ernstiger dan gedacht. hij had een forse chronische peesontsteking. Advies was om finn op pensioen te doen, 24/7 buiten. Slechte prognose. Rijpaard zou het niet meer worden. Alle behandelingen raadde de da af vanwege de lage slagingskans en leeftijf van finn.
Hij is toen verhuisd naar een prachtige plek een halfuurtje rijden vanaf mijn huis. Lekker op het land met andere paarden. April 2017 werd hij flink kreupel. Ik kreeg van de dierenarts 3 opties; 'naar het einde toe werken' (oftewel inslapen) dagelijkse pijnstillers of een kuur ontstekingsremmers. Dagelijks op pijnstillers wilde ik niet. Dus voor het laatste gekozen en hij liep weer goed tot oktober 2017. Toen ging het weer fout. Hij had veel pijn en lag veel. Novacam gegeven, de laatste keer zei ik.. het deed weer zijn werk en hij heeft nog een prachtige winter gehad. 3 weken geleden zag ik dat Finn weer meer ging liggen en soms kreupel op stond. Ondanks dat hij (nog) niet heel slecht was, heb ik toen besloten dat het klaar was. . En ik niet zou wachten tot hij wel weer echt veel pijn kreeg. Ook met de zomer en zijn heftige eczeem in mijn achterhoofd, dit was afgelopen zomer moeilijk onder controle te krijgen. Een hele heftige beslissing, je gevoel en verstand die elkaar tegenspreken. De laatste dagen was hij weer erg goed wat het heel lastig heeft gemaakt. Maar het was uitstellen.
In november zijn er prachtige foto's van finn gemaakt. De eerste twee door een vriendin van mij (ER fotografie) en de overige door Magda Kwanten (makwa fotografie)
Bedankt voor het kijken naar het laatste topic van Finn!