k heb eraan gedacht een pensioenplekje voor Romy te zoeken maar toch besloten mijn verantwoordelijkheid zelf te nemen. Ik denk dat inslapen de meest verantwoordelijk e beslissing is. Gaan leuren met een kleine pony van 27 met een slechte gezondheid, darmen, hart en gebit en een nogal vreemd karakter (valt onbekenden aan) moet ik niet gaan doen. Internet staat al vol met oudjes die maar weggegeven worden als warme broodjes en ohohoh de spijt als blijkt dat het toch allemaal niet zo mooi was als beloofd.....
Mijn kleine, lieve Romy, die mentaal en lichamelijk kapot bij ons kwam, een oude manegepony die was leeggeknepen tot de laatste druppel. Die nu, op haar eigenaardige manier nu toch heel gelukkig is.jij mag gaan vanuit de plek waar WEL veel van je gehouden wordt. Lief meisje, ik wou dat het anders was maar ik kan geen 2 paarden een veilig en stabiel huis meer bieden. Ik heb je wel een jaar lang kunnen bieden wat je zo hard nodig had, je rust.ik wou maar dat het langer kon, maar het kan niet......wat als je ziek wordt en ik kan de dierenarts niet betalen. Missy gaat met me mee, die heeft nog een heel leven voor zich en tijdens dat leven wil ik voor haar zorgen. In mijn armen geboren, in mijn armen dood.
oh jongens wat erg dit
Gelukkig zijn we er weer een beetje doorheen haha.
'
