simoneeee schreef:Bedankt voor je uitleg Fabster! Dit zijn zeker dingen die we mee kunnen nemen en sommige daarvan oefenen we ook al. Het gekke is dus dat ze vanuit stap en zonder ruiter zelfs vanuit halt wel kan aanspringen! Ook merk ik gewoon dat ik, nu we meer galopperen, aan mezelf kan werken en ik voelde dus dat ik heel erg kneep en aanspande zodra we gingen galopperen. Ik kan er nu al een stuk losser opzitten en daarom weet ik dat er ook een stuk bij mij ligt.
Ik ben nu mijn jonkie (geen fjord) aan het doorrijden. Bij hem lukt galop ook nog niet onder het zadel. Het is voor de paarden een hele andere balans als ze ons ook nog mee moeten nemen. Zeker als je zelf ook niet lekker in balans zit (wat bij mij zo is op hem, want ik rij op een bbp, de buigingen schieten nog alle kanten op, net als zijn snelheid. Hij wil zijn rug nog wel eens vast zetten -het is een stresskip- dus ik stuiter af en toe alle kanten op. Dan is de balans ver te zoeken ). Dus we hebben nog iets te oefenen. Gisteren toevallig onze eerste ‘galopsprong’ gehad. Het was nogal nat en hij wilde niet door een plas draven, dus daar sprong hij steeds overheen . Klinkt een beetje suf, maar dit toeval helpt ons allebei om wat meer vertrouwen te krijgen. Het is nogal een heethoofd (en ik ben dus evht meer een fjordentype), dat ik t zelf af en toe ook niet echt leuk vind. Maar het komt vanzelf goed. Veel oefenen.
En alle paarden kunnen vanuit halt aanspringen, kunnen galoppirouetten maken, kunnen piaff, passage en wissels. Moet je maar kijken wat ze doen in de wei, als ze aan het spelen zijn. De kunst is om ze uit te leggen dat ze dat ook op commando moeten doen en dan ook nog zó, dat de ruiter het paard niet in de weg zit