Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 
nieniet

Berichten: 130
Geregistreerd: 24-03-14

Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-02-18 22:01

Halo allemaal,

al jaren ben ik niet meer actief op Bokt dus sorry als ik dit op een verkeerde plek heb geplaatst of als dit niet iets is wat je hier normaal gesproken leest, maar ik heb besloten om dit toch ergens te plaatsen. Ergens waar mensen die mij niet kennen en ook niet herkennen het kunnen lezen.
Ik heb dit stuk geschreven toen ik weer even helemaal in de knoop zat met mijn herinneringen en struggles over deze tijd van mijn tienerjaren. Ik heb dit oorspronkelijk voor mezlef geschreven aan denkbeeldige mensen dus het zal niet helemaal een samenhangend verhaal zijn met fantastische zinnen maar het is volgens mi wel leesbaar :D Ik wil het gewoon even kwijt voor mezelf, maar ook voor anderen omdat ik helemaal alleen stond toen dit gebeurde. En ik wil dat meiden die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben, weten dat ze niet alleen zijn en dat je er over kunt praten. Je bent namelijk niet gek en je overdrijft niet.

Ik vond meneer X erg aardig. Hij was voor lange tijd mijn favoriete docent op de havo. Hij was altijd erg behulpzaam en had altijd veel interesse in wat ik deed. Hij gaf me complimentjes over mijn schoenen en over mijn ketting en dat voelde goed. Iemand die mij vertelde dat ik er mooi uit zag en dat ik het goed deed. In de tijd van en de tijd na de scheiding van mijn ouders en de tijd van pestende klasgenootjes had ik dat nodig. Eindelijk iemand die even met mij wil praten over al dat gedoe.
Ik bleef vaak langer na de les om met hem te praten. Waarover weet ik niet meer zo goed. Ook trok hij mij een beetje voor (een keer was ik vergeten om de achterkant van een toets te maken en toen mocht ik die na de volgende les alsnog maken omdat hij mij geen onvoldoende wilde geven voor iets wat ik wel gewoon kon) en dat maakte dat ik me speciaal voelde. En dat voelde goed.
Maar naast alle goede dingen die hij mij bracht, heeft hij mij ook veel ellende gekost. Na de les ging hij vaak vlak naast me zitten, helemaal tegen me aan. Of hij hield me tegen om weg te lopen door het hengsel van mijn schoudertas vast te houden. Ik herinner me nog een moment heel goed. Hij stond voor me en er was al een ruimte tussen ons waarbij ik me opgelaten voelde. Toe trok hij me ook nog dichterbij aan het hengsel van mijn tas. Ik stond bijna tegen hem aan. Hij zei niks. En ik kon niks zeggen. Ik klapte dicht. Ik zette na een paar seconden een stap naar achteren en hij bleef me aankijken met de vreemde halve lach waar ik totaal niks uit kon opmaken. Wat er daarvoor en daarna gebeurde weet ik niet meer. Ook heeft hij ooit toen hij naast me stond zijn hand in mijn achterzak gestoken. Ik weet eigenlijk wel zeker dat dit echt gebeurd is maar af en toe twijfel ik toch nog aan mezelf. Dat doet hij met je. Je vind hem aardig en hij doet ook aardig en helpt en praat met je. Hij is de persoon die je nodig hebt maar maakt tegelijkertijd ook misbruik van je vertrouwen. Op een manier die jij niet door hebt. Je voelt dat er iets is, een spanning, een raar gevoel in je buik. Een soort van anti zwaartekracht in je buik. Maar je weet niet of je het je verbeeld. Of je zelf niet gewoon overdrijft. Dat doet hij met je. Je wordt er onzeker van. En het volgende moment is hij gewoon weer de persoon die iedereen ziet. Die aardige man die een praatje met je maakt. Het vreet je op van binnen. Je praat er met niemand over want iedereen zal het sowieso raar vinden dat je zo veel bij hem bent en dat je hem zo aardig vindt.
Dus blijf je stil en zeg je niets. En ga je dromen. Rare dromen over hem en over jou. Over dat hij je ontvoert en je opsluit in zijn kelder. En dat hij je verkracht en laat verkrachten door andere mannen. En als je dan wakker wordt vertel je jezelf dat je niet zo raar moet doen en dat je niet zo moet overdrijven. Dat blijf je maar herhalen. Want hij is niet zo. Hij zou dat niet doen want hij is die aardige man die altijd zo leuk met je praat. Zo erg gaat dat spelen. Ik heb er maanden lang last van gehad. Je wilt niet meer in slaap vallen want dan krijg je die dromen weer. En als je dan midden in de nacht wakker wordt na zo’n droom, lig je zo een paar uur wakker.
En dan, anderhalf jaar later spreidt zich ineens een gerucht. Een gerucht over hem. Hij zou een meisje een beter cijfer hebben gegeven. Geen idee meer waarvoor. Maar het was in ieder geval over de streep. En dan breekt er iets. Al die twijfel, al dat zwijgen en die onzekerheid verdwijnt en je klapt het eruit tegen je vriendinnen. In de pauze in de aula. Je gaat naar de vertrouwenspersoon. Meneer Y. En je vertelt je verhaal. Trillende handen en stem. Een onsamenhangend en onvoorbereid verhaal waarvan je de helft bent vergeten te vertellen door alle zenuwen. Hij neemt je serieus en vraagt of je wil dat dit naar de schoolleiding gaat. Ja. Want dat andere meisje had het toch ook gedaan? Waarom jij dan niet?
’s Avonds heb ik het verhaal ook aan mijn moeder verteld omdat het gesprek van de dag op school ter sprake kwam. Ze was geschokt en verbaasd. Want waarom had ik het niet eerder verteld dan? Het gesprek met de schoolleiding dat hierop volgde was een regelrecht drama. Ik heb tot de dag van vandaag nog steeds het idee dat ik niet echt werd geloofd. Ook meneer X ontkende alles. Er werd me verteld dat ik het in mijn hoofd waarschijnlijk allemaal erger had gemaakt dan het al was. En plak daar maar achteraan dat ze dachten dat ik de helft in mijn hoofd had zitten. Ze zeiden dat ze me geloofden maar dat ze het niet konden geloven dat hij zoiets gedaan had. Er is later ook niks meer mee gebeurd. Hij werkt er nog steeds.
Ik had naar de politie moeten gaan. Maar mijn moeder zei dat ik dan zijn familie kapot zou maken. En dat wilde ze liever niet. Ze vroeg wat ik wilde. Ik wist het niet zo goed. Ik was klaar met alle commotie. Het kostte me een hoop energie en was vooral mentaal uitputtend. Ik had ja moeten zeggen, maar wat verwacht je van een 16/17 jarig meisje. Als je moeder haar mening al laat doorschijnen dan luister je daar maar naar. Het was klaar. Het was gezegd en ik kon verder. Want zo veel last had ik er niet van zei ik. Nu weet ik wel beter.
Ik kan het mezelf niet kwalijk nemen. Er gebeurde zo veel tegelijk. Ik wilde meneer X gewoon niet meer zien en tegelijkertijd was er nog steeds die empathie. Want was hij dan echte niet die aardige man? Echt niet? Die vraag kan ik nog steeds niet helemaal beantwoorden. Ik denk dat hij een aardige man is die een probleem heeft. Een psychisch probleem waar ik de dupe van geworden ben.
Ik zou deze brief het liefste aan mijn oude school geven. Om ze te laten weten dat ik er nog steeds last van heb. Als een mat te dichtbij komt verstijf ik weer en flitsen al die gedachten van vroeger weer door mijn hoofd. Ik heb het nog niet afgesloten. De deur staat nog op een kier. Het blijft je achtervolgen hoe oud je ook wordt. Ik heb het er nog nooit zo over gehad als in deze brief en ik zou nog zo veel meer en zo veel gedetailleerder willen vertellen maar dat kan ik niet. Niet op papier. Dat is niet persoonlijk genoeg.
Het liefste zou ik in het gezicht van de directeur willen schreeuwen wat voor een eikel hij is geweest om het op deze manier te behandelen. En ik zou meneer X nog een keer willen zien. En hem vragen hoe hij er nu, jaren later, op terug kijkt. Zal hij het nog steeds ontkennen? Zal hij naar mij luisteren als ik vertel hoe veel het me nog steeds doet? Ik weet het niet.


Essie73
Moderator Algemeen2
No worries, be happy!

Berichten: 16089
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Waterland

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:11

Omdat dit topic niet op de huiskamer hoort, verplaats dit topic naar Mensenwelzijn en sport.

HK->MWS

soesita

Berichten: 5157
Geregistreerd: 09-10-04
Woonplaats: Herzogenrath (Duitsland)

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:25

Ik vind het moeilijk om woorden te vinden om hier op te reageren, maar ik wil ook niet niet reageren. Want voor mij klinkt het als een erg authentisch verhaal. Gelukkig heb ik (op deze manier) nooit meegemaakt wat jij hier beschrijft. Maar ik kan me zo goed inleven door de manier waarop jij het vertelt. En als je bedoeling is om meiden die dit lezen en in een soortgelijke situatie zitten te doen gaan nadenken, ben je volgens mij in je opzet geslaagd. Al is het er maar één die door dit te lezen hulp gaat zoeken: bedankt voor je post!

plutolover

Berichten: 11702
Geregistreerd: 30-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:30

Wat erg dat dit zo impact heb.

Het is me niet helemaal duidelijk of hij je misbruikt/nog erger aangerand heb, of dat het alleen bij de hand in broekzak stoppen is gebleven. Wat hij uiteraard nooit maar ook nooit heb mogen doen.

Misschien is het goed voor jezelf om met een pschyloog over te praten. Zodat het voor jou geen impact meer of in iedergeval minder heeft

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:33

Ik zou de brief zeker schrijven, als ik jou was. Ik denk dat dat voor jou flink zal opluchten.

Rangeela

Berichten: 754
Geregistreerd: 25-02-08
Woonplaats: Groningen

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:37

Ik hoop dat je een manier gaat vinden om het wel te verwerken. Zo te lezen is je vertrouwen erg geschaad en heb je er veel last van. Helpt het dat het er nu uit is? Zou opsturen helpen? Of is dat te eng?

maximuss

Berichten: 3224
Geregistreerd: 15-09-11
Woonplaats: Down with the fishes

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-02-18 22:47

Zoals ik het lees zijn jouw alarmbellen op tijd afgegaan (tijdens het voorbereidend werk, het "groomen" zeg maar)...
Ik weet niet hoelang het al geleden is maar het kan dat men indertijd nog niet zo "bekend" was met de afhandeling van dergelijke situaties om niet te zeggen dat men meestal de kant van de volwassene trok, dat was vroeger de norm.
Als het niet verder gegaan is dan wat ongewenste intimiteiten en je daar nog altijd zoveel hinder van ondervindt zou ik zeker professionele hulp zoeken.
Van een confrontatie met x ga je niet veel wijzer worden vrees ik, veel kans dat hij het ontkent of er zodanig een draai aan geeft dat jij er slechter uit komt. Of hij herinnert het zich niet... Die gaat echt geen mea culpa slaan.

Suzanne F.

Berichten: 48953
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 06:57

Goed dat je dit van je afschrijft, blijkbaar zit het je nog erg hoog. Ik begrijp wel dat hij jou nooit echt misbruikt heeft, alleen zijn hand in jouw achterzak heeft gestopt. Dat is uiteraard al fout en het is maar goed dat het op tijd is gestopt.
Niet om dit alles goed te praten maar ik denk wel dat we moeten oppassen met alles te zwaar op te vatten. Vroeger hadden we ook een natuurkunde leraar die je soms een hoger cijfer gaf, kleine afronding naar boven als je hem een Mars of een Snickers gaf. En soms zijn leraren gewoon aardig voor leerlingen en vinden ze de ene aardiger dan de andere. Mijn Duitse leraar kwam altijd heel dicht op je staan en legde dan zijn hand op je schouder. Mijn leraar Bio kneep bij mij ook vaak een oogje toe als ik mijn huiswerk niet had gemaakt terwijl anderen meteen een aantekening kregen.
Het is goed dat er nu meer aandacht is voor misbruik maar we moeten oppassen voor een krampachtige samenleving waarbij leraren niet eens meer durven te kijken naar leerlingen en aardig durven te doen.

Heeft hij dat andere meisje echt misbruikt? Want hij had haar een hoger cijfer gegeven begrijp ik? Wat is daar gebeurd?

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

maras

Berichten: 2316
Geregistreerd: 04-06-06

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 07:10

Suzanne F ik ben het helemaal met je eens, aanranding of gebruik maken van een machtspositie is absoluut fout maar we moeten er ook met zijn allen voor waken dat we niet van een goedbedoelde hand op de schouder of op een knie overstuur raken. Het zal best moeilijk zijn om daar in een middenweg in te vinden maar zelfs het ambulance personeel begint zich zorgen te maken over klachten van patiënten die ze voor hun eigen bestwil moeten aanraken. Als het je oplucht ts dan moet je zeker die brief schrijven en proberen een gesprek aan te gaan met meneer x, ieder verwerkt emotionele gebeurtenissen op zijn eigen manier en hopelijk kun je het dan een plaatsje geven.

Corelli

Berichten: 9991
Geregistreerd: 23-07-06
Woonplaats: Deventer

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 07:18

Suzanne F & Maras: even om te checken of ik jullie goed begrijp.. de hand in de achterzak (van een broek neem ik aan) vinden jullie dus niet (per se) te ver gaan?

plutolover

Berichten: 11702
Geregistreerd: 30-07-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 07:40

Corelli schreef:
Suzanne F & Maras: even om te checken of ik jullie goed begrijp.. de hand in de achterzak (van een broek neem ik aan) vinden jullie dus niet (per se) te ver gaan?


ik denk niet dat ze dat bedoelen. uiteraard is denk ik dat hun dat ook te ver vinden gaan.

WAt ze meer bedoelen is dat er op dit moment. De maatschapij zo is als een leraar goed bedoeld een hand op je schouder legt, als bijv beetje ondersteunend bedoeld is dat dat gelijk ook imiterend wordt opgevat.

Suzanne F.

Berichten: 48953
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 15:39

Precies. Tuurlijk gaat een hand in een kontzak te ver.

Maar ik lees ook duidelijk dat ze zelf wel geïntrigeerd was door de man. En geen grenzen heeft aangegeven toen. Het is vaak een wisselwerking. Ik keur het niet goed, nooit niet. Want als volwassen man blijf je van jonge meisjes af. Maar vaak hebben die mannen het idee dat het meisje het ook wou want ze gaf niks aan.
Ik pakte die arm van die leraar en legde hem op tafel. Niks aan het handje. Het hoeft niet altijd een ding te worden, je hoeft niet altijd aangifte te doen bij een hand op je schouder. Je kan ook als mensen communiceren met elkaar. In discotheken hoef je vaak ook maar 1 x nee te schudden of de hand weg te halen en het is klaar, even goede vrienden. Je hoeft niet meteen te flippen en metoo te gillen.
Leraren durven nu amper nog te glimlachen naar vrouwelijke leerlingen omdat ze bang zijn dat het verkeerd wordt opgevat. Het schiet de laatste tijd door de verkeerde kant op vind ik.

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 19:39

Suzanne F. schreef:
Precies. Tuurlijk gaat een hand in een kontzak te ver.

Maar ik lees ook duidelijk dat ze zelf wel geïntrigeerd was door de man. En geen grenzen heeft aangegeven toen. Het is vaak een wisselwerking. Ik keur het niet goed, nooit niet. Want als volwassen man blijf je van jonge meisjes af. Maar vaak hebben die mannen het idee dat het meisje het ook wou want ze gaf niks aan.
Ik pakte die arm van die leraar en legde hem op tafel. Niks aan het handje. Het hoeft niet altijd een ding te worden, je hoeft niet altijd aangifte te doen bij een hand op je schouder. Je kan ook als mensen communiceren met elkaar. In discotheken hoef je vaak ook maar 1 x nee te schudden of de hand weg te halen en het is klaar, even goede vrienden. Je hoeft niet meteen te flippen en metoo te gillen.
Leraren durven nu amper nog te glimlachen naar vrouwelijke leerlingen omdat ze bang zijn dat het verkeerd wordt opgevat. Het schiet de laatste tijd door de verkeerde kant op vind ik.


En hoe is die discussie relevant in dit topic? Juist dit soort stellingen maakt dat slachtoffers hun mond niet open durven te doen omdat het misschien "toch niet zo erg is". En die grens wordt steeds verder gelegd als het aan de misbruikers ligt.

Merula123

Berichten: 2505
Geregistreerd: 02-06-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 19:45

plutolover schreef:
Corelli schreef:
Suzanne F & Maras: even om te checken of ik jullie goed begrijp.. de hand in de achterzak (van een broek neem ik aan) vinden jullie dus niet (per se) te ver gaan?


ik denk niet dat ze dat bedoelen. uiteraard is denk ik dat hun dat ook te ver vinden gaan.

WAt ze meer bedoelen is dat er op dit moment. De maatschapij zo is als een leraar goed bedoeld een hand op je schouder legt, als bijv beetje ondersteunend bedoeld is dat dat gelijk ook imiterend wordt opgevat.

Als iemand het imiterend opvat vindt diegene het dus imiterend, het gaat niet om hoe het bedoelt is. Het is juist goed dat de maatschappij verandert zodat mensen zich over dit soort zaken durven uit te spreken.

"Change is coming, whether you like it or not."

Billy

Berichten: 20699
Geregistreerd: 06-07-01
Woonplaats: Gemeente Tholen

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 19:53

Ze weet bijna zeker dat hij zn hand in haar achterzak gestoken heeft......niet helemaal dus.
Verder fantaseert/droomt ze er op los over verkrachting en ontvoering en wat al niet meer...
Ik heb zo mijn twijfels bij dit verhaal heel eerlijk gezegd....lijkt meer een kalverliefde voor een leraar gone wrong dan dat de man echt een scheve schaats gereden heeft.
Ik was er niet bij uiteraard, maar dit gevoel krijg ik uit het verhaal....

Goedgekeurd onderschrift :)

Suzanne F.

Berichten: 48953
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 19:56

Bizzybijtje schreef:
Suzanne F. schreef:
Precies. Tuurlijk gaat een hand in een kontzak te ver.

Maar ik lees ook duidelijk dat ze zelf wel geïntrigeerd was door de man. En geen grenzen heeft aangegeven toen. Het is vaak een wisselwerking. Ik keur het niet goed, nooit niet. Want als volwassen man blijf je van jonge meisjes af. Maar vaak hebben die mannen het idee dat het meisje het ook wou want ze gaf niks aan.
Ik pakte die arm van die leraar en legde hem op tafel. Niks aan het handje. Het hoeft niet altijd een ding te worden, je hoeft niet altijd aangifte te doen bij een hand op je schouder. Je kan ook als mensen communiceren met elkaar. In discotheken hoef je vaak ook maar 1 x nee te schudden of de hand weg te halen en het is klaar, even goede vrienden. Je hoeft niet meteen te flippen en metoo te gillen.
Leraren durven nu amper nog te glimlachen naar vrouwelijke leerlingen omdat ze bang zijn dat het verkeerd wordt opgevat. Het schiet de laatste tijd door de verkeerde kant op vind ik.


En hoe is die discussie relevant in dit topic? Juist dit soort stellingen maakt dat slachtoffers hun mond niet open durven te doen omdat het misschien "toch niet zo erg is". En die grens wordt steeds verder gelegd als het aan de misbruikers ligt.


Die is heel relevant. Men plaatst zich wel heel snel in de slachtofferrol terwijl er eerst vrolijk mee gedaan wordt. En als het te close wordt dan geeft diegene geen grens aan. Ik zou het soms ook niet meer snappen als ik een man was.

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

Sunnda

Berichten: 7839
Geregistreerd: 28-12-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 20:05

Ik snap wel wat suzanne bedoelt. We moeten denk ik niet streven naar Amerikaanse toestanden.
En ik sta vooral een beetje te kijken van de dromen die je krijgt ts. Tussen het gedrag van je docent en je droom zie ik nog wel wat lijnen liggen.

Neemt niet weg dat het gedrag niet acceptabel is en dat ik het heel naar vindt dat je er zo'n last van hebt.Ik zou zeker hulp zoeken als het je relaties van nu in de weg staat.

snikky

Berichten: 519
Geregistreerd: 24-04-09

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 20:56

Als jij je zo voelt is dit uiteraard niet goed, maar ik herken wel wat hier gezegd wordt. Ik sta zelf voor de klas en merk dat sommige leerlingen behoefte hebben aan af en toe een schouderklopje o.i.d. en snap dat het lastig kan zijn om te onderscheiden of aan te voelen waar de grens ligt als de leerling deze niet aangeeft. Uiteraard heb ik het dan niet over een eventuele hand op je kont of andere grensoverschrijdende dingen, maar wel het schouderklopje of de knuffel die jongere leerlingen nog wel eens uitdelen. Ik ben dan wel een vrouw en realiseer mij dat het voor mij anders is als voor mannen, maar ik begrijp wel het punt dat Suzanne probeert te maken.

the sun doesn't always shine!
https://niki-fotografie.weebly.com

Urbanus

Berichten: 44932
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 20:58

Ik vind het eigenlijk heel zorgelijk hoeveel last je hier van hebt. Ik hoop dat je de juiste hulp krijgt.

quera. Voor altijd en langer


Me. An empath.

nieniet

Berichten: 130
Geregistreerd: 24-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-02-18 22:08

plutolover schreef:
Wat erg dat dit zo impact heb.

Het is me niet helemaal duidelijk of hij je misbruikt/nog erger aangerand heb, of dat het alleen bij de hand in broekzak stoppen is gebleven. Wat hij uiteraard nooit maar ook nooit heb mogen doen.

Misschien is het goed voor jezelf om met een pschyloog over te praten. Zodat het voor jou geen impact meer of in iedergeval minder heeft


Het is gelukkig alleen bij 'hand in kontzak' gebleven. Ook een een hand op mijn been of om me heen terwijl hij naast me zat in zijn lokaal.
Ik twijfel er inderdaad steeds meer over om misschien toch nog na al die jaren een psycholoog om hulp te vragen. Aangezien ik er af en toe gewoon nog last van heb


senna21

Berichten: 11749
Geregistreerd: 17-03-09

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 22:18

Deze ervaring is toch een vorm van trauma. Dat kan lange tijd een rol spelen. Het is zeker verstandig om daar begeleiding bij te zoeken.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 22:26

Een hand in je kontzak is inderdaad raar, maar tegelijkertijd is het ook gek dat je van zo'n toch vrij simpele, niet-seksuele (om het zo maar even te noemen) interactie zoveel jaren later nog steeds zo erg van de kaart bent. Dan is een bezoekje aan de psycholoog misschien inderdaad niet zo'n gek idee, zeker omdat je aangeeft dat je hier zo erg in de war van bent geraakt dat het zelfs je huidige beeld van andere mannen zo sterk kleurt.

Een brief naar de school schrijven kan altijd - bijvoorbeeld in overleg met die psycholoog - maar ik zou die brief dan wel zo schrijven dat de school er ook echt iets mee kan. In deze openingspost lees ik vooral over hoe het voelt om verliefd te zijn op een leraar en hoe ingewikkeld dat is en dromen over verkrachting. Dat is naar, maar niet echt iets waar de school iets mee kan. Ik zou opsommen wat er precies gebeurd is, bijvoorbeeld ook dat gesprek met de school, en vervolgens samenvatten wat dat bij jou heeft teweeggebracht. Dan kunnen ze daar ook echt wat mee en kunnen ze (als die leraar er nu niet meer werkt) ook eens serieuzer kijken naar hoe de huidige leraren met hun leerlingen omgaan.

nieniet

Berichten: 130
Geregistreerd: 24-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-02-18 22:43

Ik begrijp heel goed wat Suzanne F. bedoelt. En ik waardeer jouw mening ook zeker. Misschien heeft hij het niet zo bedoeld. Echter denk ik wel dat hij de spanningen die op het moment van de gebeurtenissen goed heeft kunnen voelen. Ik klap namelijk dicht op zo'n moment. Ik verstijf en word helemaal stil. Die hand uit mijn broekzak halen kon ik niet. En dat klinkt heel raar voor iemand die een ander 'overlevings instinct' heeft. Je hebt vechters, vluchters en net als ik mensen die verstijven. Ik ben er nu (ik ben nu 21) iets beter in geworden. Het aangeven van grenzen en mijn mond open trekken, maar nog steeds is het echt een van de grootste drempels voor mij. Elke keer weer dat ik nee moet zeggen of mijn grenzen aan moet geven, moet ik mezelf over die drempel heen trappen. Soms lukt dat, maar soms lukt het ook niet.

Maar nog even om terug te komen op het 'meetoo' gedoe waar jullie het hierboven hebben gehad... Ik vind het fantastisch dat meiden hierdoor de kracht hebben gevonden om het over hun aanrandingen/verkrachtingen/intimidaties te hebben in het openbaar, maar het gaat naar mijn mening ook te ver. Een man kan geen boe of ba meer zeggen en geen scheet meer laten of hij wordt al beschuldigd. En als het dan niet waar blijkt te zijn blijft hij dat imago wel houden. Ik ben het hierin compleet met jullie eens.

Mijn dromen zijn iets wat ik zelf ook niet helemaal kan verklaren. Dat gaat namelijk een heel stuk verder dan wat er in het echt is gebeurd, maar ik denk dat die gevoelens en angst zo diep zaten dat het in mijn hoofd een compleet zooitje werd. Bedenk ook dat ik pas 14/15 wat toen dit allemaal speelde. Ik was nog zo jong en had nog nooit van zoiets gehoord of zoiets meegemaakt. Ik wist niet wat ik er mee aan moest. Ik was zo bang maar tegelijkertijd was hij ook aardig tegen me. Dat maakt je zo in de war. Als hij een complete eikel was geweest die dit had geprobeerd dan had ik er misschien anders op kunnen reageren maar zo was hij niet. Hij was juist heel aardig en ik kon naar hem toe als er weer iets was tijdens de scheiding. Hij manipuleert je hoofd.

Maar ik ben hier niet om mensen over te halen om mij te geloven of medelijden te hebben, want dat hoeft niet van mij. Ik heb dit geschreven om het er uit te hebben en ik wilde voor mezelf dat echte mensen dit konden lezen zonder dat zij mij persoonlijk kennen en dat meiden (of jongens natuurlijk) die in zo'n zelfde situatie zitten zich hierin kunnen herkennen. Ik hoop dat ik hen kan helpen om er iets van te zeggen, ook al is het zo ongelofelijk moeilijk om over die drempel heen te komen, blijf er aan werken. Want als het je dan lukt om nee te zeggen of om die hand weg te duwen, dan voel je je zo sterk!
En een confrontatie is altijd verschrikkelijk, maar blijf bij je verhaal en luister niet naar de mensen die je proberen te vertellen dat het allemaal wel meevalt, want als jij je zo voelt als ik, dan valt het niet mee. Want als je er net als ik niet over praat, dan zit je er op je 21e nog mee

The_Cat

Berichten: 7276
Geregistreerd: 04-11-15
Woonplaats: BE

Re: Ik moet dit eindelijk toch even ergens kwijt...

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-02-18 22:45

Ik zou misschien toch eens overwegen om naar een psycholoog te gaan. Die mensen zijn er echt voor je, niet omdat er 'iets mis is', maar omdat ze je echt kunnen helpen. Ik zou misschien gewoon eens naar iemand zoeken, eens kijken wat ze voor je kunnen betekenen. Misschien kunnen ze je wel verder helpen met dit verhaal, maar ook wel naar een nog dieper liggend probleem. Ik zou het toch eens overwegen ! :)


The books we love, they love us back. And just as we mark our places in the pages, those pages leave their marks on us.
I can see it in you, sure as I see it in me. You're a daughter of the words. A girl with a story to tell.

nieniet

Berichten: 130
Geregistreerd: 24-03-14

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-02-18 22:47

Mag ik ook even duidelijk maken dat ik nooit verliefd ben geweest op deze man?! Ik denk dat een aantal van jullie dat verkeerd begrepen heeft namelijk. Ik vond hem aardig. Hij was in het begin een soort van vertrouwenspersoon van mij. Dat vertrouwen heeft hij toen misbruikt.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: estell__, F_Orumster, karinmanon, sandra1312, Ufurio4e en 46 bezoekers