Geplaatst Na een aantal maanden te hebben gelest op de manege, kwam jij op mijn pad. Ik totaal onervaren, 10 jaar en jij een pittige merrie van 7 jaar oud. Tijdens de proefles gooide je mijn moeder nog van je rug, ik mocht niet meer in de groep lessen voordat ik jou eerst een half uur zou longeren. Maar ondanks het longeren, je bleef met 4 benen de lucht inkomen. Het was vallen en opstaan. Mama heeft na een tijdje getwijfeld om je te verkopen, maar ik was diegene die je wilde houden. Mama haalde er zelfs een paarden fluisteraar bij, maar ik kreeg mijn zin en mocht je houden. Allebei in het roze, jij roze dekje en roze bandages en zo kwamen wij de les in.
Toen je 14 was verhuisde we, je kwam aan huis te staan waar je elke dag lekker de wei in kon. Je kreeg een veulen,hengstje( marron)In de winter maanden weer naar de manege, waar je weer je streken kreeg en zelfs de beste ruiters liet vliegen. Maar als je weer thuis stond, was je het liefste paard ooit.
In de zomer maanden liep je rond in papa's tuin, waar wij zaten te eten liep jij op je gemak te grazen. Oh wat kon paps vloeken als jij ergens van schrok, en zijn tuin gras molde haha. Daarna gingen papa en mama uit elkaar, jij was mijn steun en toeverlaat. Mijn luistert oor, je was er altijd. Jouw marron ging met mama mee. 4 jaar geleden hebben we daar afscheid van moeten nemen, door een blessure die niet meer te genezen was.
We gingen samen wekelijks de bossen in, maar niet zonder dat er een pony voorop liep. Want jij wilde nooit voorop. Jij liet liever een slome pony voor je neus lopen. Rijden in de rijbak bij papa, jou wassen en dat je daarna in de wei altijd het vieste stukje vind om juist daar te gaan rollen.
In 2010 kreeg je je 2e veulen Baltimore. Dat was je dubbelganger kwa karakter. 2 pittige dames bij elkaar. Wat een lol hebben we gehad. In 2015 raakte ik zwanger. Ik vertrouwde je helemaal dat ik zelfs met 30 weken nog op je rug klom om lekker rond te stappen. Met je neusje tegen mijn buik aan, terwijl mijn zoontje in mijn buik trapte. Dat jaar hebben we jouw dochter baltimore verkocht, een kindje, 2 paarden studie en werken, ik wilde jullie niets te kort doen. Maar ze is verkocht onder contract, dat als ze ooit verkocht wordt , dat ze haar eerst aan mijn aan moeten bieden.
Naar de tandarts was een drama met je. Je moest altijd naar de kliniek omdat je het op stal nooit toe liet. Je moest verdoofd worden zodat je rustig werd. Maar hoe lam ze je ook maakte, jij bleef vechten en wou absoluut de kliniek niet in. Een vechter noemde ze je daar. Na een aantal keer had je het in de gaten en kwam je de trailer niet meer uit daar. Je vertikte het.
Toen mijn zoontje er eenmaal was, klom ik samen met mijn zoontje op je rug. Alles liet je toe. En mijn zoontje was gek op Je! Jagger toe! Dat was wat hij zei als ik zei: we gaan de paardjes eten geven. Samen gaven we je altijd eten en samen knuffelen. Je was ook zijn maatje geworden!
29 januari kwam ik terug van weekend weg. Mijn zusje heeft voor je gezorgd, er was heel het weekend niets aan de hand. Maar je at niet toen ik er was.. Dat kon niet , jij was altijd gek op eten. DA gebeld, die zou eraan komen. En ineens ging je eten, net of je het merkte en kreeg een opheldering en was weer alert en jezelf.
Volgende ochtend 30 jan at je weer niet. Mijn zoontje zei nog; jaggertje ziek Mama?
DA erbij , je oogde sloom, iets verhoogde hartslag, andere controles waren goed. Na de pijnstiller ging je weer eten. Maar 3 uur later waren we weer terug bij af. DA er weer bij. Je slijmvliezen waren ineens heel rood, geen darmactiviteit meer en je hartslag was zeer hoog, maar geen koorts.
DA vertrouwde het niet,antibiotica kuur gekregen en pijnstiller en bloed afgenomen. Maar 2 uur later kreeg je pijn en ging liggen en het ging heel snel.met je hoofd op mijn schoot knuffelde ik je. Ik heb je nog beloofd dat ik je dochter baltimore ooit nog terug koop, en dat doe ik! Hoe oud ze dan ook is! Elke keer hield je je adem in en dacht ik dat je weg was. Maar daar kwam weer een grote zucht. Zn sterk paard, lag nu kwetsbaar op mijn schoot. Je hebt gevochten tot het laatste moment.
Het ene moment heb ik nog 2 keuzes, het andere moment stond ik nog maar voor een keuze..ik moest je laten inslapen. Toen de DA er weer was, stond je ineens op met al je laatste krachten. Wat een vechter. Je moest je stal uit om naar een plekje te gaan waar je dat definitieve spuitje zou krijgen. Met tegen zin liep je mee.mama en mijn beste vriendinnetje hielden me vast. Na het eerste spuitje wilde je niet gaan liggen..het was akelig om te zien. Uiteindelijk gaf je het op en liet jij jezelf vallen, de DA had veel moeite om jou tegen te houden, zn vechter was je. Toen kwam het tweede spuitje en toen ging je heen. Je hart bleef nog even kloppen, ik kuste je lieve hoofdje. En weg was je..
Bijna 20 jaar ben je bij me geweest. Ben met jou opgegroeid..nu voel ik een groot gat. Me zoontje pakt elke dag jouw foto die op mijn nachtkastje staat en geeft er een kus op. " jagger dood mam?" Vraagt hij dan. Inmiddels heb ik de eigenaar van Baltimore, jou dochter gesproken. Ik ga binnenkort weer bij haar kijken.ik heb het je beloofd! Dan zie ik jou weer in haar terug. En ooit komt ze weer terug!
Ik ga je missen, mijn beste vriendin, mijn Alles! Voor altijd in mijn hart! Je bent nu eindelijk bij je zoontje Marron daarboven.
Vorige week de uitslagen gekregen. Je hebt een acuute darmwand ontsteking gehad. De giftige stoffen die daar vanaf kwamen hebben ook je lever en nieren al snel aangetast.
heel veel sterkte 