Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-01-18 10:28

Burn-out

Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-18 10:28

Net heb ik mijn vermoedens bevestigd gekregen, ik heb een burn-out. Zelf werk ik 40 uur, maar dit gaat (uiteraard) niet meer. Het bedrijf waar ik werk is redelijk jong en klein, dus mijn werkgever heeft nooit eerder te maken gehad met burn-outs. De arbo is ingelicht, hier krijg ik later meer informatie over. Nu weet ik niet zo goed wat ik het beste wel en niet kan doen, omdat ik ongemerkt steeds over mijn eigen grenzen ga. Stoppen met werken wordt mij door mijn huisarts afgeraden, omdat hij aangeeft dat als je daarna weer gaat werken de problemen/klachten terugkomen. Ik ga sowieso onder behandeling bij een psychotherapeut, maar verder weet ik het allemaal nog niet. $:\$

Mijn contract loopt bijna af (halfjaar contract), en ik geloof maar zo dat mijn werkgever me geen nieuw contract aanbiedt. Hoe nu verder? Wie neemt er nou iemand aan met een burn-out? Kortom, ik maak me heel erg zorgen

Zijn er meer bokkers die hiermee te maken hebben (gehad)? Hoe gaan/gingen jullie ermee om? Wat is jullie behandelplan (geweest)?

**Geplaatst:** 19-01-18 10:34

Geplaatst: 19-01-18 10:34

Gaan werken met een burn-out?
Toen ik een paar jaar terug thuis kwam met een burn out ging van het ene op het andere moment het lampje uit en kon nog geen uur meer werken. Bij het idee alleen al raakte ik totaal in paniek.

Op het moment je ook nog even niet bezig houden met het wat dan in de toekomst.
Voor nu is herstel belangrijk en dat is naar min inziens 100% ziektewet en als dat nog steeds is bij einde dienstcontract dan maar ziek uit dienst.
Teken nooit, maar dan echt nooit dat je met wederzijds goedvinden uit elkaar gaat, want dat zal je werkgever wel willen.

Behandeling bij de therapeut is goed en verder rust en ontspannen.
En dan inderdaad gaan leren niet over de grens te gaan. Wat inderdaad makkelijker is gezegd dan gedaan.

&if=1 zet dit achter een url en zie alleen de foto's in een topic.

**Geplaatst:** 19-01-18 10:35

Geplaatst: 19-01-18 10:35

Ik heb een vrij lichte burnout gehad, na een periode van reorganisatie en enorm hoge werkdruk.. Ik heb 6 weken volledig bij huis gezeten op advies van zowel huisarts als arboarts, daarna weer op gaan bouwen met 3 dagen 2 uurtjes en iedere week een uur per dag erbij (langzaam dus..). Ik vind het advies wat jij hebt gekregen dan ook best vreemd.. Want door blijven werken met een burnout is niet te doen.
En alle haken en ogen die je aanhaalt als contract en 'wat de baas vindt' zijn juist redenen om op de rem te trappen. Het risico is veel te groot dat je hierdoor over je grenzen heen blijft gaan. Je moet nu echt 100% aan jezelf en aan je herstel denken.. Je gaat dan de ziektewet in en krijgt gewoon doorbetaald. Wacht sowieso de arboarts even af en vertel hem ook het eerlijke verhaal. Ga je niet beter voordoen dan je je voelt, schiet je niets mee op..

Beterschap!

**Geplaatst:** 19-01-18 10:50

Geplaatst: 19-01-18 10:50

bruintje123 schreef:
Gaan werken met een burn-out?
Toen ik een paar jaar terug thuis kwam met een burn out ging van het ene op het andere moment het lampje uit en kon nog geen uur meer werken. Bij het idee alleen al raakte ik totaal in paniek.

Dit. Ik kon niets meer. Heb ook eerst een tijd thuis gezeten en ben toen langzaamaan begonnen met één uur per week er gewoon zijn, en dat verder uitgebreid.
Ik weet niet hoe jouw burn-out is, maar het gaat in het algemeen niet beter worden als je toch door gaat werken als je zelf voelt dat dat geen goed idee is. Je moet eerlijk de tijd nemen voor jezelf, anders gaat herstel alleen maar langer en langer duren, en ben je uiteindelijk veel verder van huis. Daar heeft niemand wat aan, jij niet en je baas ook niet.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-01-18 10:52

Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-18 10:52

Bedankt voor jullie berichten. Ik weet niet goed wat ik wel en niet aankan, ik wil graag werken, maar ik merk dat ik steeds meer uitgeput raak. Vandaar dat ik mijn grens niet weet. Mijn vriend is bang dat als ik thuis ga zitten dat ik dan super depressief wordt en niet meer buiten kom, en we hebben mijn inkomen ook nodig. Kortom, ik word alle kanten op getrokken en ik heb het gevoel dat ik niets zelf kan bepalen...

Ik zit in een soort boze droom van gepieker en iedereen vind overal iets van en ik weet het gewoon niet meer..

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-01-18 10:55

Re: Burn-out

Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-18 10:55

En nog even een vraagje: Wat deden julle thuis?

**Geplaatst:** 19-01-18 11:01

Geplaatst: 19-01-18 11:01

Maanlicht schreef:
Bedankt voor jullie berichten. Ik weet niet goed wat ik wel en niet aankan, ik wil graag werken, maar ik merk dat ik steeds meer uitgeput raak. Vandaar dat ik mijn grens niet weet. Mijn vriend is bang dat als ik thuis ga zitten dat ik dan super depressief wordt en niet meer buiten kom, en we hebben mijn inkomen ook nodig. Kortom, ik word alle kanten op getrokken en ik heb het gevoel dat ik niets zelf kan bepalen...

Ik zit in een soort boze droom van gepieker en iedereen vind overal iets van en ik weet het gewoon niet meer..

Als je de ziektewet ingaat krijg je gewoon doorbetaald. Eerst door je werkgever, daarna neemt het UWV dit over.. Dit zou je echt los moeten laten.. Je eigen gezondheid is nu veel belangrijker. En depressief word je niet zomaar.. Advies is juist ook altijd om leuke dingen te gaan doen, dingen waar je van ontspant.. In het begin heb je daar helemaal geen zin in, maar uiteindelijk helpt het.

Thuis, deed ik eerst hele dagen niks, nergens zin in en energie voor.. Ik heb wel eens in de sauna gezeten, om te ontspannen dacht ik.. Was binnen een uur weer thuis. Lukte gewoon niet. Later werd dit beter en ging ik meer ondernemen. Maar nu nog steeds houd ik er rekening mee. Ik plan mijn weekenden niet meer van A tot Z vol. Neem echt tijd voor mezelf.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:01

Geplaatst: 19-01-18 11:01

Je kunt als je ziek uit dienst gaat gewoon een ziektewetuitkering krijgen. Daar hoef je je geen zorgen om te maken. Zie: https://www.uwv.nl/particulieren/veelge ... -uitkering

Ik zou me dan ook direct ziek melden, thuis blijven en de ARBO afwachten.

Beterschap. :(:)

"Life, man. I can't guarantee perfection, but I can guarantee intrigue."

Because friends don't waste wine when there's words to sell

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-01-18 11:04

Re: Burn-out

Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-18 11:04

Ik ben nu thuis inderdaad.. Ik kan ook uren niets doen op moment. Gewoon naar het plafond staren. Zelfs zachte klassieke muziek is soms al te hard om aan te horen...

Ik ben heel blij met jullie reacties, voelt toch als een soort houvast in het moeras waar ik momenteel in lijk te zakken.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:06

Geplaatst: 19-01-18 11:06

Maanlicht schreef:
Bedankt voor jullie berichten. Ik weet niet goed wat ik wel en niet aankan, ik wil graag werken, maar ik merk dat ik steeds meer uitgeput raak. Vandaar dat ik mijn grens niet weet. Mijn vriend is bang dat als ik thuis ga zitten dat ik dan super depressief wordt en niet meer buiten kom, en we hebben mijn inkomen ook nodig. Kortom, ik word alle kanten op getrokken en ik heb het gevoel dat ik niets zelf kan bepalen...

Ik zit in een soort boze droom van gepieker en iedereen vind overal iets van en ik weet het gewoon niet meer..

Tja, ik weet niet hoe jij nu in je vel zit natuurlijk

Dus het is lastig advies geven. Het klinkt alsof je vriend ook niet helemaal goed lijkt te begrijpen hoe je je voelt. Je gaat niet thuis zitten omdat je niets wilt doen (want daar wordt in het algemeen inderdaad niemand vrolijk van), maar om te herstellen.

Wat ik deed? Niets. Ik kon niets. Zelfs de afwas was teveel. Volg je lichaam/hoofd, die geven wel aan wat je wel of niet kan. Zeker als je zelf wel een werkmentaliteit hebt, moet je eerder bang zijn teveel te doen dan te weinig. Probeer af en toe iets en kijk hoe je je erbij voelt en erop reageert. Dan leer je zo langzamerhand je grenzen kennen.

Laatst bijgewerkt door Century op 19-01-18 11:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 19-01-18 11:07

Geplaatst: 19-01-18 11:07

Ik heb ook een burnout gehad en ik heb niet volledig thuis gezeten, maar ben deels op arbeidstherapeuthische basis routinematig werk blijven doen.
Dit omdat ik er zelf enorm tegenop zag om helemaal niks te doen en mijn complete ritme kwijt te raken.

Zowel huisarts als arbo-arts als ikzelf vonden dit een goed idee en mijn leidinggevende/werkgever heeft kunnen faciliteren in passend werk wat voldoende aansloot bij wat ik nog kon en wilde, maar wat ik ook wel (deels) op de automatische piloot kon uitvoeren en maar een beperkt aantal uur per dag, waardoor ik een ritme hield en contact met mijn collega's en mijn leidinggevende en de stap om weer meer uur te gaan werken toen het fysiek en mentaal beter met mij ging maar een heel klein stapje was.

Mijn arbo-arts zei dat wanneer het mogelijk is om, al is het maar een klein beetje, te blijven werken tijdens deze klachten, je er vaak ook wel weer sneller vanaf bent dan wanneer je echt helemaal thuis komt te zitten. Omdat van helemaal thuis naar 1 uur werken per dag al een hele grote is, terwijl van 1 of 2 uur werken per dag naar 3 uiteindelijk wel meevalt.

Maar het moet wel mogelijk zijn, hierin is uiteindelijk iedereen anders.

Laatst bijgewerkt door Marije_jiplover op 19-01-18 11:10, in het totaal 1 keer bewerkt

[IM] Mijn Gouwe Ouwe is niet meer...
Om vreugde te kunnen vermenigvuldigen, moet men haar delen
Je kunt de richting van de wind niet veranderen, wél de stand van de zeilen.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:08

Geplaatst: 19-01-18 11:08

Marije_jiplover schreef:
Ik heb ook een burnout gehad en ik heb niet volledig thuis gezeten, maar ben deels op arbeidstherapeuthische basis routinematig werk blijven doen.
Dit omdat ik er zelf enorm tegenop zag om helemaal niks te doen en mijn complete ritme kwijt te raken.

Zowel huisarts als arbo-arts als ikzelf vonden dit een goed idee en mijn leidinggevende/werkgever heeft kunnen faciliteren in passend werk.

Als dat kan is dat inderdaad een hele mooie oplossing

Maar dan moet je wel een baas hebben die je niet pusht, want dat schiet niet op. En je moet het wel aan kunnen.

Zo snel mogelijk weer in een soort van ritme is in 't algemeen wel beter. Maar dan moet je wel je eigen grenzen kennen én bewaken.

Laatst bijgewerkt door Century op 19-01-18 11:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 19-01-18 11:10

Geplaatst: 19-01-18 11:10

Century schreef:
Marije_jiplover schreef:
Ik heb ook een burnout gehad en ik heb niet volledig thuis gezeten, maar ben deels op arbeidstherapeuthische basis routinematig werk blijven doen.
Dit omdat ik er zelf enorm tegenop zag om helemaal niks te doen en mijn complete ritme kwijt te raken.

Zowel huisarts als arbo-arts als ikzelf vonden dit een goed idee en mijn leidinggevende/werkgever heeft kunnen faciliteren in passend werk.

Als dat kan is dat inderdaad een hele mooie oplossing Maar dan moet je wel een baas hebben die je niet pusht, want dat schiet niet op. En je moet het wel aan kunnen.

Idd, bij mij had het niet gewerkt.. Ik had dan zelf veelste veel de druk gevoeld om het werk wat bleef liggen toch weer op te pakken. En als je dan in hetzelfde kantoor zit, is dit gewoon heel lastig. Dat zou eventueel werken als je op een totaal andere afdeling routinewerk kan doen

**Geplaatst:** 19-01-18 11:12

Geplaatst: 19-01-18 11:12

Century schreef:
bruintje123 schreef:
Gaan werken met een burn-out?
Toen ik een paar jaar terug thuis kwam met een burn out ging van het ene op het andere moment het lampje uit en kon nog geen uur meer werken. Bij het idee alleen al raakte ik totaal in paniek.

Dit. Ik kon niets meer. Heb ook eerst een tijd thuis gezeten en ben toen langzaamaan begonnen met één uur per week er gewoon zijn, en dat verder uitgebreid.
Ik weet niet hoe jouw burn-out is, maar het gaat in het algemeen niet beter worden als je toch door gaat werken als je zelf voelt dat dat geen goed idee is. Je moet eerlijk de tijd nemen voor jezelf, anders gaat herstel alleen maar langer en langer duren, en ben je uiteindelijk veel verder van huis. Daar heeft niemand wat aan, jij niet en je baas ook niet.

Dit inderdaad.. In de zomer al aangegeven dat de werkdruk te hoog was. Toch ben ik door blijven gaan, tot ongeveer begin november. Van het ene op het andere moment kon ik niks meer en ging het lampje inderdaad even uit. Op advies van de arboarts ben ik 5 weken thuis geweest. Toen ik dat hoorde dacht ik: VIJF WEKEN THUIS? Wat moet ik in godsnaam gaan doen?

In het begin heb ik heeeel veel geslapen (zonder wekker sliep ik makkelijk 13 uur in een nacht en kon ik overdag weer een dutje doen). Ik had er ook geen behoefte aan om iets te gaan doen eerlijk gezegd. Eindelijk kon ik toegeven aan die vermoeidheid. Na een week of 1,5 ging dat iets beter en ben ik overdag even een kopje koffie gaan drinken bij vriendinnen en een filmpje kijken, paard even knuffelen o.i.d. Meer kon ik ook niet.

Halverwege december ben ik weer gaan opbouwen. Ik merkte dat mijn werkgever dit sneller wilde dan ik aankon, en ik vond het moeilijk om mijn grenzen aan te geven. Daardoor ben ik net voor kerst weer overprikkeld/ovestuur naar huis gegaan. In mijn 'kerstvakantie' dus weer even met een soort terugval thuis gezeten en weer opgeladen. Nu ben ik rustig(er) aan het opbouwen en geef ik duidelijk aan wat ik wel of niet kan. Momenteel werk ik 20 uur per week (doelstelling is om weer terug te gaan naar de uur).

Ondertussen zit ik in een traject bij een psycholoog om mijn te ondersteunen.

Niet nadenken over of je contract wordt verlengd en of je moet doorwerken. Herstel is belangrijker! Het is 'maar' een baan.. Je hebt er ook niks aan als je wel een baan hebt, maar lichamelijk/mentel uitgeput..

**Geplaatst:** 19-01-18 11:14

Geplaatst: 19-01-18 11:14

Marije_jiplover schreef:
Mijn arbo-arts zei dat wanneer het mogelijk is om, al is het maar een klein beetje, te blijven werken tijdens deze klachten, je er vaak ook wel weer sneller vanaf bent dan wanneer je echt helemaal thuis komt te zitten. Omdat van helemaal thuis naar 1 uur werken per dag al een hele grote is, terwijl van 1 of 2 uur werken per dag naar 3 uiteindelijk wel meevalt.

Maar het moet wel mogelijk zijn, hierin is uiteindelijk iedereen anders.

Ik kreeg idd het advies om wel contact te houden met het werk en ben ook vrij snel weer een keer heengegaan, gewoon om koffie te drinken.. Nou die drempel was echt 1000 meter hoog.. Echt niet tof dat je met knikkende knieën uit de auto stapt.. Maar wel heel fijn dat ik dat snel heb gedaan, want die drempel wordt steeds hoger. Begrip van collega's was ook heel goed, dat maakt het daarna weer makkelijker. En dan blijken ook ineens veel collega's hetzelfde te hebben gehad of van dichtbij meegemaakt.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:14

Geplaatst: 19-01-18 11:14

Er is hier ook een topic op MWS met lotgenoten met een burn-out/depressie. Misschien heb je daar wat aan

[MWS] Burn-out/depressie lotgenoten?

**Geplaatst:** 19-01-18 11:17

Geplaatst: 19-01-18 11:17

Ik ben heel erg loyaal naar mijn werk, en heb veel doorzettingsvermogen. Dat maakte het voor mij heel lastig om die stap terug te doen. Maar nu ben ik al weer een tijd hersteld, heb steeds meer energie en zie nu hoe onhandig ik ben geweest. Je eigen grenzen zijn echt het belangrijkst. Mij hielp het te bedenken dat als ik (weer) onderuit ga, niemand er wat aan heeft. Korte termijn hebben je collega's er misschien wat aan als je over je grenzen gaat, maar lange termijn niet, en effectief hebben ze er dan meer last van.

Geef toen aan hoe je je voelt. Er voor wegrennen helpt niemand. Je moet hier doorheen, maar je kunt het! En je komt er waarschijnlijk alleen maar beter uit, en hebt waardevolle lessen geleerd hoe om te gaan met jezelf.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:19

Geplaatst: 19-01-18 11:19

Relaxed schreef:
Ik kreeg idd het advies om wel contact te houden met het werk en ben ook vrij snel weer een keer heengegaan, gewoon om koffie te drinken.. Nou die drempel was echt 1000 meter hoog.. Echt niet tof dat je met knikkende knieën uit de auto stapt.. Maar wel heel fijn dat ik dat snel heb gedaan, want die drempel wordt steeds hoger. Begrip van collega's was ook heel goed, dat maakt het daarna weer makkelijker. En dan blijken ook ineens veel collega's hetzelfde te hebben gehad of van dichtbij meegemaakt.

Dat is wel heel belangrijk inderdaad. Gewoon koffiedrinken, dan weer naar huis. Verder niets. Maar dan houd je de drempel wel lager. En niet je laten verleiden om werk te doen, even mee te denken, even te overleggen, ook niet door jezelf!

**Geplaatst:** 19-01-18 11:20

Geplaatst: 19-01-18 11:20

Ik ben in eerste instantie ook blijven werken, maar merkte ook dat ik steeds meer moeite had om te werken. Ging ook fouten maken etcetera. Op aanraden van de psycholoog zit ik in ziektewet zolang als de behandeling elk geval duurt. Ik doe ook t liefste niks in huis maar heb hier ook een kleine man rondlopen... en niks doen in huis is dus geen optie, maar als ik die niet had had ik ook niks gedaan, want alles is teveel. ( moet t nu alleen mijn man nog zien uit te leggen).

Ik ben heel loyaal naar iedereen ( dus ook werk) waardoor t voor mij ook erg moeilijk was me ziek te melden, maar op gegeven moment had ik geen keus meer.

**Geplaatst:** 19-01-18 11:37

Geplaatst: 19-01-18 11:37

Maanlicht schreef:
Net heb ik mijn vermoedens bevestigd gekregen, ik heb een burn-out.

Heeft je huisarts dit gezegd...?
Prima, maar het is geen medische diagnose.

Citaat:
Zelf werk ik 40 uur, maar dit gaat (uiteraard) niet meer. Het bedrijf waar ik werk is redelijk jong en klein, dus mijn werkgever heeft nooit eerder te maken gehad met burn-outs.

Eh - wat betekent dit precies?
Niemand is verplicht om personeel in loondienst te nemen, maar wie dit toch doet heeft een serie verplichtingen.

Dat het zowel voor jou als de baas de eerste keer is, kan idd lastig zijn.

Citaat:
De arbo is ingelicht, hier krijg ik later meer informatie over.

Volgens de wet is er een die bepaalt of jij kan werken en dat ben jij zelf.
Uiteraard is het nuttig als de arbo hiermee accoord gaat en/of begeleiding geeft.

Citaat:
Nu weet ik niet zo goed wat ik het beste wel en niet kan doen, omdat ik ongemerkt steeds over mijn eigen grenzen ga. Stoppen met werken wordt mij door mijn huisarts afgeraden, omdat hij aangeeft dat als je daarna weer gaat werken de problemen/klachten terugkomen.

???
Waar baseert de huisarts dit op...?
Als gezegd: burn out is geheel en al reeeël - maar geen duidelijke diagnose.
Gesteld dat je weerzin, angst of afkeer voor je werk voelt en daarom wegblijft - dan kan het volgens een serie psychologische theorieën moeilijk worden om terug te keren.

Gesteld dat je uitgeput bent is een aantal dagen of weken 100% thuis blijven prima.
Met bijvoorbeeld als grens dat je eerst uitgerust wakker wil worden.

Citaat:
Ik ga sowieso onder behandeling bij een psychotherapeut, maar verder weet ik het allemaal nog niet. $:\$

Gesteld dat jouw grootste problemen samenhangen met gemanipuleerd worden, angst voor fouten, je eigen grenzen niet voelen - dan kan dit zin hebben.
Op 1 dure voorwaarde: aan jezelf werken is WERK en daar moet je dus wel energie voor hebben.

En perfect willen zijn is een prima eigenschap - daar moet je nul verandering in willen aanbrengen!!(Hoogstens een coach ipv een psychotherapeut om deze uitstekende eigenschap uitstekend te leren managen.)

Citaat:
Mijn contract loopt bijna af (halfjaar contract), en ik geloof maar zo dat mijn werkgever me geen nieuw contract aanbiedt. Hoe nu verder? Wie neemt er nou iemand aan met een burn-out? Kortom, ik maak me heel erg zorgen

Belangrijke vraag: wat je zou willen ...?
In hoeverre heeft dit bedrijf die burn out op zijn geweten?
De economie trekt aan, een sabbatical staat echt niet slecht op je CV.
...en ieder half jaar een nieuw contract: werkgevers horen zich te schamen!

Mijn behandelplan omvatte destijds ook een serie consulten bij een orthomoleculaire arts: mijn bijnieren waren uitgeput. (= Veel piekeren, slecht inslapen, nul reservers, veel behoefte aan suiker - dat zijn de indicaties. De diagnose is een beetje wangslijm afnemen.)

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 19-01-18 12:02

Geplaatst: 19-01-18 12:02

Ik ben eigenwijs twee jaar (jazeker, twee JAAR) doorgelopen met een burnout. Elke dag huilend in de auto, maar op de parkeerplaats het van je af schudden, glimlach opschroeven en hop, daar ging ik weer een dag er tegenaan.

Dat werkt dus niet. Ik ben op een dag ingestort (letterlijk ingestort) en moest van de snelweg gehaald worden. Ik kon niets meer. Heb meer dan een jaar nodig gehad om tot het punt te komen dat ik weer langzaamaan een paar uurtjes kon beginnen met werken. En van dat jaar weet ik helemaal niets meer. Eindeloze aaneengesloten dagen van op de bank liggen en niks kunnen. (en dat tegelijkertijd zelf onzin vinden, en vinden dat je van alles moet). Als mensen mij nu nog vragen naar die bewuste dag dat ik instortte kan ik er niet over praten. Mijn keel knijpt dicht. Het is zo'n rare gewaarwording. Bij een gebroken been snapt iedereen dat je er niet op kunt staan, maar dit... je kunt bijna niet uitleggen hoe het voelt aan iemand die het zelf nog nooit heeft meegemaakt.

Als ik eerder naar mijn lijf had geluisterd had het niet zo ver hoeven komen. Ik zou dus echt even niet naar je huisarts luisteren. Zoek desnoods een andere huisarts of kijk of je arbo-arts beter snapt wat een burnout is, want doorwerken is in het begin meestal echt geen goed idee. Eerst herstellen, en dan verder zien

**Geplaatst:** 19-01-18 12:05

Geplaatst: 19-01-18 12:05

Ikzelf ben op het moment ook nog herstellend van een burn out (één die ik waarschijnlijk ook al langer had maar veel te lang genegeerd heb). Ik had 4 weken vakantie gehad, maar toen ik terug kwam op kantoor stortte ik na 4 dagen helemaal in. Ik kón niet meer, concentratie was nul, was een emotioneel wrak en alles voelde gewoon als teveel. Mijn collega's reageerden begripvol, maar thuis was het lastiger omdat ik een binnenvetter ben en mensen om mij heen dus niets gemerkt hadden...

Ik ben uiteindelijk 6 weken volledig thuis geweest. Met mijn teamleidster had ik afgesproken dat ik elke dag wel rond dezelfde tijd uit bed kwam en elke dag even iets "moest" doen zodat ik niet de hele dag in bed lag. Een middagdutje ofzo deed ik dan weer wel vaak. Ik sliep dus elke dag van 23h tot 10h, ging dan even wandelen of alleen boodschappen doen (ene keer meerdere uren, andere keer 5 min) en de rest van de dag keek ik voornamelijk films. Ik merkte dat in bed blijven inderdaad averechts werkte, maar dat het vele slapen mij goed deed. Ook was ik heel impulsief. Als ik zin had om te lopen, ging ik lopen, als ik zin had in een film, keek ik een film. Mijn tip is dan ook, probeer wel iets te doen, maar luister goed naar je lijf waar je zin in hebt en wat je per dag aan kan.

Na 6 weken ben ik weer 2x 2 uur gaan werken per week en dat ben ik nog steeds langzaam aan het opbouwen (zit nu op 4x 4 uur). Hierin heb ik al een paar keer een pas op de plaats moeten maken omdat het te snel ging. Bij mij merk ik dat aan het feit dat ik dan gelijk heel prikkelbaar wordt en weer veel meer moe ben. Als ik dan een weekje later verzwaar gaat het meestal wel gewoon goed.

Één ding heb ik wel gemerkt, houd rekening met dat je weinig reserves hebt.. Je zal regelmatig een stap terug moeten doen, zeker als iets tegen zit. Het is geen makkelijke en een lange weg helaas, en ik merk in veel dingen dat ik er nog steeds niet ben en dat het héél wisselend is per dag hoe ik mij voel. Leg je daar dus vooraf bij neer en probeer toch naar jezelf te blijven luisteren en kleine veranderingen op te merken. Ik ben zelf al sinds begin september hiermee bezig, dus neem echt je tijd.

Over de psychotherapeut ben ik het met Janneke eens, je hebt energie nodig voor je echt aan jezelf kan werken. De eerste periode heb ik dus ook bij een GGZ ondersteuner van de huisarts gezeten voor 30 minuten per 2 weken. Dit half uurtje vertelde ik gewoon hoe ik mij voelde en waar ik tegenaan liep. Eigenlijk was enkel ik aan het woord. Echt de oorzaken aanpakken hebben we tot nu toe niet gedaan, want het half uurtje enkel praten was al zwaar zat. Inmiddels gaat het beter met mij en heb ik behoefte ook de oorzaken aan te gaan pakken en daarom wordt ik nu doorverwezen naar een gewone psycholoog.

Dus denk ook daarover na. Wat heb je nu nodig van je therapeut en wat kan wachten tot je weer meer hersteld bent?

Heel veel succes in ieder geval! Het is echt niet makkelijk. Mijn contract loopt ook in september af en ik moet dan naar een vast contract dus ik ken je zorgen, maar met een burn out zal je dat toch echt los moeten laten anders daal je alleen maar verder...

**Geplaatst:** 19-01-18 12:21

Geplaatst: 19-01-18 12:21

Ik heb thuis de paarden aan huis.
Wat betekende dat ik wel ritme moest houden en dat was fijn.
Dus ondanks de burn-out wel om 8 uur opstaan en paarden voeren en ze een uur later buiten zetten.
Dan was ik alweer moe, dus ging ik weer niets doen. Dan een paar stallen en weer niets doen, dan een paar hooinetjes vullen en weer niets doen.
Alles op mijn tempo.
Nu doe ik dat in 1 uur heb ik alles klaar. Stallen gemest, hooinetten voor de nacht klaar alles geveegd.
Toen deed ik daar een hele dag over en ik vond het erg veel

En waar kon probeerde ik zoveel mogelijk mijn paarden te borstelen en knuffelen om de fijne energie op te pikken.

Dat ritme heeft me zeker goed gedaan. In bed gaan liggen tot 11 uur is naar mijn idee niet goed.
Tussendoor een keer slapen werd me wel weer aangeraden en ja dat had ik ook hard nodig.

Ik ben zelfs meer dan een jaar thuis geweest.
De eerste paar maanden thuis was ook echt een ramp omdat ik een werkgever had die op de meest idiote manieren aan me bleef trekken, buiten alle advies van de arbo in. Met van alles heeft gedreigd.
Heb alles door gestuurd naar het UWV, mogen wel zien wat voor kerel dat was.
Want dat heeft me echt nog een extra zetje de put in geholpen.
Juist toen mijn contract afgelopen was en het UWV het overnam kwam mijn rust pas. Dus laat je dat niet bang maken.

&if=1 zet dit achter een url en zie alleen de foto's in een topic.

**Geplaatst:** 19-01-18 12:30

Re: Burn-out

Geplaatst: 19-01-18 12:30

Een burn-out betekend dat je lichaam overbelast is geraakt, zowel psychisch als lichamelijk. Dat is hetzelfde als ziek zijn, dus gun jezelf vooral om te herstellen. Vooral aanvoelen wat je wel en niet kunt, al is dat misschien heel moeilijk, want vaak ligt daar juist het probleem. Je bent altijd uitgegaan van je hoofd, van je gedachten, en je gevoel genegeerd. Het hoofd is soms een valstrik, kan je dingen laten denken die niet juist zijn, terwijl je gevoel eigenlijk altijd goed zit. Ga dus naar dat gevoel toe. Uiteraard is dat niet zo makkelijk, dus idd therapie kan daar goed bij helpen.
Doe vooral lekker niks, beetje bokken, beetje tv kijken (Australian open is nu op, mocht je tennis leuk vinden

), en vooral je eigen ding doen.

Qua werk, ik vind het een raar advies van je huisarts. Zoals ik al zei, ziek is ziek, en je moet uitzieken. Wel balen dat je nog geen vast contract hebt, maar mocht je contract niet worden verlangt, dan kom je bij het UWV in de ziektewet.

**Geplaatst:** 19-01-18 12:34

Re: Burn-out

Geplaatst: 19-01-18 12:34

Je huisarts heeft geen reet te maken met uitspraken doen over wat wel of niet te doen bij een burn-out. Issie nou helemaal betoeterd.

Daar heb je een professional voor nodig die weet waar 'ie het over heeft en die kan inschatten wat de ernst bij jou is.

Het is een goede eerste stap dat je een psychotherapeut hebt opgezocht. Wanneer heb je je intake?

Ik zet verder niet zoveel op Bokt, maar mocht je even willen PB'en staat mijn inbox open.

Mona Lisa

Fie

[IM] 'Cause you're a sky full of stars. Fie.

Wie is er online