Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-18 23:05

Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-18 23:05

Dit is een goedgekeurd schaduw account, mocht je mij herkennen zou ik het fijn vinden dat je een PB stuurt en dit niet in het topic plaatst.

(Ik kon even geen andere titel bedenken)

Na jaren verschillende (intensieve) therapieen te volgen loop ik nog steeds vast met mezelf.
Ik begin niet helemaal bij het begin en misschien vergeet ik dingen maar ik probeer alles duidelijk neer te zetten.
Ik kom uit een gezin met een moeder die verslaafd is (alcohol en drugs), vader die veel werkte.
Gezellig was het bij ons nooit, ja de schijn ophouden als er jeugdzorg/politie langs kwam. Mijn vader heeft veel dingen niet mee gekregen die mijn moeder deed (of juist niet deed). Ik nam onder andere de zorg van mijn broertje op mij, zorgde voor het eten en het huishouden, zag mijn moeder zelfmoordpogingen doen, en voelde me vooral altijd heel alleen. Ik begin bij mijn 12e omdat vanaf toen gewoon veel is gebeurd, en het verhaal anders echt te lang word. Na de zoveelste opname van mijn moeder is mijn oom op mijn 12e bij ons komen wonen (om zogenaamd mee te helpen in het huishouden, en voor de kinderen te zorgen) toen is het misbruik ook begonnen. Om het even samen te vatten, van mijn 12e tot mijn 17e ben ik misbruikt door mijn oom. Op mijn 17e ben ik het huis uit gegaan, en van mijn 17e tot mijn 23e ben ik wel 20 keer verhuisd. Op mijn 22ste ben ik begonnen met therapie, en heb ik voor het eerst iemand verteld wat er gebeurd is. Ik ben bij verschillende therapeuten geweest, en nu sinds 1 jaar eindelijk iemand gevonden waar ik mij goed bij voel. Veel intensieve therapieen gehad, en het scherpe is er nu ook wel van af, weinig herbelevingen of nachtmerries meer.

En nu.. Ik loop vast met zoveel dingen, mijn gevoel kan ik niet bij, sommige dagen heb ik hier vrede mee, want niks voelen kan ook wel eens fijn zijn, maar ik heb altijd een 'leeg gevoel' wat dus betekend dat ik ook nooit blij/vrolijk ben.
Door toedoen van mijn oom heb ik mijn rug gebroken gehad, toen niet in de mogelijkheid om naar het ziekenhuis te gaan en nu zenuwpijn, waardoor ik dagelijks aan hem word herinnert.
Plezier ben ik kwijt en vaak gaat de vraag door mijn hoofd wanneer het allemaal stopt. Zelfmoord ben ik niet echt mee bezig, maar als het leven stopt zou ik hier vrede mee hebben, en al jaren denk ik, oud wil ik niet worden, ik zie mezelf ook niet oud worden.
Ik heb veel onbegrip en wantrouwen in mensen.
En ik merk dat nu ik minder herbelevingen en nachtmerries heb dat er een soort van gat/leegte is, alsof ik een stukje van mezelf kwijt ben en niet meer weet wie ik ben.

Met dit topic wil ik mijn verhaal graag kwijt omdat het uitspreken wat mij bezig houd/dwars zit vaak last is. En dat mensen misschien andere inzichten hebben.

**Geplaatst**: 02-01-18 23:14

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 02-01-18 23:14

Ik kan je niet echt tips geven, maar wil je heel veel sterkte wensen!

**Geplaatst**: 02-01-18 23:15

Geplaatst: 02-01-18 23:15

Lieve meid, tips en raad kan ik je niet geven, maar ik wil je een stevige virtuele knuffel geven.
Wat ontzettend dapper dat je dit durft te delen. :(:)

**Geplaatst**: 02-01-18 23:20

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 02-01-18 23:20

ik kan je ook geen tips of raad geven, ik kan je alleen vertellen dat dingen slijten en gevoelens veranderen. Dat staat vast, er komt een tijd dat je dingen een plaatsje geeft en verder kan, tot die tijd er is wil ik je veel sterkte wensen, en daarna veel succes in de rest van je leven.

**Geplaatst**: 02-01-18 23:33

Geplaatst: 02-01-18 23:33

Tjee, wat heb jij verschrikkelijk veel ellende en verdriet meegemaakt. Ik kan je geen tips geven, maar wil toch even een berichtje achterlaten.. Al is het maar ook je virtueel een dikke knuffel te geven!

**Geplaatst**: 03-01-18 01:59

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 01:59

Heftig.
Ik ben geen psycholoog maar wellicht mis je een stukje invulling van je dag? En stukje van 'jou' in het nu,het heden.
Je verleden hoort bij jou, en dat ben je nu aan het verwerken en ben je dus niet meer zoveel mee bezig (in de zin van nachtmerries, dagelijks herbeleven).

Is het handig om eens te orienteren wat je zou willen doen? Een studie? En hobby? Een groot doel.

**Geplaatst**: 03-01-18 02:33

Geplaatst: 03-01-18 02:33

Wat een rotverleden heb je gehad zeg! Het is wel jouw verleden, en het behoort tot het verleden! Het is je geschiedenis. Ik vind het heel fijn voor je dat je een goede therapeut hebt gevonden. Dat lijkt me heel belangrijk. Om zo ook het vertrouwen weer langzaam terug te krijgen. Zelfmoord is vaak een agressie die eerder naar buiten gericht is, en nu naar binnen gericht wordt. Jezelf dus straffen voor iets wat je eigenlijk op een ander had moeten richten. Weet dat er altijd een moment komt dat als het slecht gaat, het ook weer een keer beter kan gaan. Je mag je best rot voelen. Als je maar weet dat de meeste dingen tijdelijk zijn. Ook nare dingen waar je geen uitweg in ziet, kunnen weer veranderen ook al zie je dat dan niet. Ik wens je veel sterkte met verwerken. Je mag me altijd een pb sturen.

**Geplaatst**: 03-01-18 09:42

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 09:42

Misschien is die leegte de opvolger van de pijn en verdriet die je eerst voelde vanwege het misbuik en de ellendige jeugd die je hebt gehad.
Hoe kijkt je vader er nu naar? en je broertje? En heb je nog contact met je moeder?
Kun je nog iets doen tegen die oom die jou dit heeft aangedaan (letselschade oid?)

Heb je nog hulp aan wie je deze leegte kunt voorleggen?
Ik denk dat deze "leegte"fase ook voorbij gaat en dat er dan iets anders voor in de plaats kan komen.
Wat zou je graag willen?

**Geplaatst**: 03-01-18 10:34

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 10:34

Lieve ts,
Wat ontzettende rot dat dit jouw is overkomen. Maar ook super goed dat je hulp hebt gezocht en een groot deel al achter je hebt gelaten.
Leegte is een ontzettend naar gevoel! Maar ik mis in je verhaal een stukje vrienden die je bijv steunen en bijstaan, hobby’s die je die leegte laten vergeten en je doelen. Een doel kan al een klein iets zijn bijv een puzzel afmaken. Die leegte moet je nu gaan vervangen met dingen die je wil doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-18 10:55

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-18 10:55

Bedankt voor jullie berichtjes!

Kwa hobby's ben ik nog een beetje zoekende, ik heb een eigen paard waar ik sowieso om de dag heen ga, plezier heb ik hier niet echt in op dit moment, maar verkopen moet ik ook niet aan denken. Verder maak ik veel wandelingen met de hond, en elke week fysio en zwemmen voor mijn rug.
Ik werk niet, maar heb nu eindelijk weer groen licht gekregen dat ik rustig aan weer kan werken. Als ik nadenk wat ik graag voor werk wil doen, dan komt er gewoon helemaal niks naar boven (niet dat ik alles stom vind), ik zou ook best nog wel een studie willen doen. Gelukkig krijg ik met werk zoeken ook hulp.

Ik heb geen contact met familie, mijn vader spreek ik heel af en toe (4x per jaar?) Maar ik ben sociaal best onhandig, zelfs als het om mijn eigen vader gaat, ik neem hem niks kwalijk, maar het contact opbouwen vind ik lastig en twijfel of ik dit ook echt wil. Ik ben 1,5 jaar geleden begonnen met aangifte doen tegen mijn oom, maar dit was toch zwaarder dan ik had verwacht. Mijn 'verhaal' ligt bij de politie, mocht ik hier ooit nog iets mee willen doen dan kan dat (zit geen verjaringstermijn op)

Ik heb 2 goede vriendinnen, met elke vriendin spreek ik ongeveer 2x per maand af wat voor mij nu ook voldoende is. 1 vriendin weet van mijn verleden (kleine stukjes) hier praten we eigenlijk nooit over omdat zij dit lastig vind, en ergens vind ik het ook wel fijn want als we afspreken vind ik het fijn dat het gewoon luchtig en gezellig is. Thuis nodig ik ze eigenlijk nooit uit, ik kan zelf mij rust thuis niet vinden en als er iemand bij mij thuis is dan is dat eigenlijk alleen maar erger.

Ik krijg nog hulp ongeveer 2x per maand, en heb al een aantal keer de leegte aangegeven, maar in dit stukje komen we niet verder. Ik heb het idee dat hun niet echt weten wat te doen hiermee. Wel heb ik aangegeven dat ik me wel eens afvraag of er iets mis met mij is, of dat dit gewoon is wie ik ben. Als voorbeeld: ik kan soms echt niet over drukte (denk aan een feestje) dan krijg ik een soort paniek aanval. Volgende week heb ik een onderzoek (verdiepende diagnostiek) het lastige hierin is dat ik chronische (complexe) ptss heb, en met zulke testen dan lastig is om te zien wat bij de ptss hoort en wat niet.
Ik heb zelf om dit onderzoek gevraagd (2 weken geleden al een iq test gehad) , misschien komt er niks uit en misschien ook wel, als er meer duidelijkheid uit komt waarom ik op sommige dingen anders reageer zou dat fijn zijn, en anders kan ik mij er (met hulp) misschien bij neerleggen.

Wat ik graag zou willen? Het eerste wat bovenkomt is rust!
De rust in mijzelf wat terug vinden. Bij mij is het dat ik niet echt last heb van mijn verleden, dan bedoel ik dat als ik terug denk aan mijn verleden dat ik niet verdrietig word, in paniek raak of mij zielig voel ofzo. Tuurlijk zijn er bepaalde gebeurtenissen die mij nog steeds wel eens bezig houden, maar dit zijn dingen waar ik dagelijks nog aan herinnert word.
Ik zou denk ik graag een 'normaal' leven willen hebben, het plezier in kleine dingen terug (en mijn paard uiteindelijk), werk vinden waar ik energie en motivatie uithaal, mij rustig kan neergeven in mijn eigen huis en niet altijd het huis maar ontvluchten.

Ik vind het lastig om te verwoorden wat ik bedoel, ook omdat ik het zelf vaak niet duidelijk heb in mijn hoofd wat ik nou voel of wil.
Dus sorry als jullie het niet begrijpen, dan zou ik het graag nog duidelijker willen uitleggen. Ook als ik niet op iedereen heb gereageerd dan hoor ik dat graag, want nieuwe inzichten vind ik altijd fijn!

Het stukje over zelfmoord herken ik wel ja, ik ervaar dat ook vaak als onmacht. Ik heb het gevoel dat er heel veel woede in mij zit maar dat dit er niet uit kan, maar zeker weten doe ik dat niet omdat ik het niet kan plaatsen.

Jullie berichtjes doen mij in ieder geval goed!
(Ik reageer later op de pb's, die waardeer ik ook heel erg!)

**Geplaatst**: 03-01-18 11:26

Geplaatst: 03-01-18 11:26

Ts, wat zwaar zeg voor jou.

Ik heb er totaal geen verstand van, dus neem me niet kwalijk als ik er totaal naast zit
Wat er bij mij als eerste op komt is dat je door je verleden bepaalde dingen hebt aangeleerd om te overleven, om door te kunnen.
Nu heb je juist last van die dingen die je eerst hielpen.
Afleren is zoveel moeilijker dan aanleren en zeker als je er een veilig gevoel bij krijgt of iig hebt gekregen.
Het zal imo niet zo zijn zoals jij bent, maar wel bent geworden.

Je geeft aan dat je sociaal niet zo handig bent, ik weet niet of je daar last last van hebt en wil veranderen?
Misschien eens lijstjes maken waar je tegenaan loopt en wat je anders zou willen?
En dan kun je misschien weer hulp vinden om je te helpen met je blokkades de je hebt aangeleerd.
(Door de blokkades krijg je nauwelijks rust denk ik dan, geen vrijheid iig)

Het is maar een idee, misschien heb ik het helemaal mis.

Wens je iig veel sterkte en hoop dat je je (snel) beter gaat voelen.

**Geplaatst**: 03-01-18 12:28

Geplaatst: 03-01-18 12:28

Als ik je verhaal lees dan heb ik het gevoel dat je een introvert bent. Ik weet niet of je de term kent, maar ik ben zelf ook een introvert. Ik krijg onwijs veel prikkels binnen, ik ben ook een beeld denker, ik luister liever dan dat ik praat. En aan het einde van de dag zit ik het liefst alleen in mijn kamer om alles te verwerken. Zo ben ik ook eens een keer met school naar het buitenland geweest, en mijn klasgenootje, tevens ook kamergenootje, was erg actief. Elke dag ging ze wel wat doen, van de ochtend tot de avond. Ik kon dat zelf niet, werd er heel chagerijnig van om alles te verwerken, en daarom moest ik echt even mijn momenten pakken.

Om de dag naar je paard, wandelingen, fysio en zwemmen. Dat zijn al heel wat dingen wat je bezig houdt. Soms is thuis zitten om je batterij op te laden ook niet verkeerd.

Je zegt dat je je niet fijn voelt thuis. Misschien kan je jouw huis gezellig maken? Een manier vinden om te denken, goh, hier woon ik, wat fijn. Het is toch wel fijn om een plekje te hebben dat je echt "thuis" kan noemen.

Ik weet niet of je wel of niet rouwt, maar het is trouwens helemaal niet verkeerd om te rouwen. Je hebt een rot jeugd gehad en daar mag best om gerouwd worden!

**Geplaatst**: 03-01-18 12:45

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 12:45

Wat een vreselijke dingen heb je meegemaakt in je leven. Ik kan me goed voorstellen dat het een hele worsteling is om dat te boven te komen allemaal, en een manier te vinden om daar mee te kunnen dealen is ook een hele zoektocht.
Knap dat je toch bent doorgegaan met zoeken naar de juiste hulpverlening ondanks alle prutsers die er tussen zitten (daar kan ik over meepraten, helaas is de kwaliteit van de GGZ in Nederland beneden alle peil en moet je echt van goede huizen komen qua doorzettingsvermogen en vechtlust wil je die zorg krijgen die je nodig hebt.)
Wat ik lees is eigenlijk heel positief; Je hebt iemand gevonden die je kan helpen. Dat er nu andere problemen opborrelen nadat je voor het eerst goede hulp hebt gehad is niet meer dan logisch, je komt nu pas toe aan jezelf.
Dat is super eng en ook weer heel lastig maar met de juiste hulp kom je daar ook uit.
Lekker aan jezelf gaan werken, eerlijk zijn naar jezelf toe en niet teveel spiegelen aan anderen of wat maatschappelijk/ emotioneel wenselijk is, dan kom je er wel. Weet ik zeker

.

**Geplaatst**: 03-01-18 12:47

Geplaatst: 03-01-18 12:47

Ik wil je in eerste instantie veel sterkte wensen, ook al voelt dat op een of andere manier niet goed ofzo. Ik hoop in ieder geval dat je eruit komt, en ik denk dat als dat lukt, dat je er sterk uit zal komen. Verder moet ik toegeven dat ik ook niet goed tegen prikkels kan, en meerderen. Feestjes etc ben ik nooit lang, en moet daarna altijd thuis even bijkomen.
Misschien is het een idee voor je om te beginnen met rustig vrijwilligerswerk? Dan ben je af en toe buiten, het is een stuk vrijblijvender en je kan daar ook dingen uithalen die je wel (of juist niet) zou willen doen. Dat is misschien ook een kleinere stap dan een baan.

Verder mag je me altijd een PB sturen of email sturen als je dit graag zou willen, al is het maar om gewoon van je af te kunnen schrijven naar iemand, al is het een compleet onsamenhangend verhaal, het mag altijd

Zelf vind ik het fijn om te schrijven, maar niet gewoon op papier want daar zie ik het nut niet van in, maar wil het wel naar iemand sturen vaak. Dus als je dat ook wil, voel je niet bezwaard.

Verder nog een laatste ding: zou je kunnen omschrijven waarom je je niet thuis voelt in je huis? Misschien een gekke vraag, maar komt het omdat het niet van jezelf is? Is het kaal of leeg, of hangt er te veel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-18 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-18 13:35

@Sneeuwpop
Ik vind dat je het juist heel goed verwoord, en het bij mij ook precies zo is als je zegt.
Ik doe dingen op een bepaalde manier omdat dit aangeleerd gedrag is, dit patroon verbreken is lastig.
Maar ik ben me er nu wel bewust van, en dat is in ieder geval stap 1.
Ik weet niet of het echt sociaal onhandig is, maar zo noem ik het altijd. Het is ook zo dat ik vaak geen behoefte heb aan sociaal contact, als ik contact met iemand heb komt dit eigenlijk ook bijna altijd bij de ander weg. Terwijl ik aan de andere kant mij ook heel vaak alleen/eenzaam voel, ik heb niet veel mensen in mijn leven, al helemaal geen mensen waar ik mijn verhaal bij kwijt kan. En dat is ook mijn eigen schuld want ik stoot iedereen bij me weg, maar toch mis ik dit wel eens. Als ik bijvoorbeeld 's avonds ergens mee zit, dan kan ik dat niet met mijn therapeut delen, ik kan het de volgende dag wel bespreken maar niet op het moment zelf. Eigenlijk is het dus heel tegenstrijdig want aan de ene kant vind ik het heerlijk om alleen te zijn, en moeilijk om mensen toe te laten en vertrouwen, maar aan de andere kant mis ik het ook wel eens.

@Movement:

Ik ben niet bekend met de term introvent, dus heb het gelijk even opgezocht. Ik kan me vooral in het stukje graag alleen zijn vinden, de rest zou ik eens goed moeten doorlezen.

De ene dag is naar mijn paard, de hond uitlaten en bijvoorbeeld naar de fysio ook voldoende inderdaad. En de andere dag moet ik zoveel dingen ondernemen om mijn rust te vinden. Maar voor nu is die balans denk ik wel goed, ik heb voor mijn gevoel de tijd om op te laden op de rustige dagen. Echt uitgerust ben ik nooit, maar voor nu voldoende.

En over het stukje om mijn huis een thuis te maken, ik denk dat dat wel een goede tip is. Een rustige, niet te volle ruimte maar wel met dingen waar ik mij fijn bij voel.

Rouwen doe ik niet denk ik(?)

Dat de zorg niet altijd even goed is heb ik ook ervaren helaas. Maar gelukkig zijn er ook nog instanties waar dit goed is, en heb ik het geluk gehad dat ik daar terecht mocht. En als ik terug kijk op alles dan heb ik ook echt veel geleerd en zijn er zoveel dingen veranderd/verbetert. Dus uiteindelijk zal ook dit gevoel enzo wel beter worden.

Vrijwilligerswerk heb ik altijd wel gedaan ja, daar haalde ik ook veel voldoening uit. Nu sinds kort gestopt met vrijwilligerswerk en nu dus opzoek naar werk.

Schrijven vind ik inderdaad heel fijn, naja typpen dan. Ik typ regelmatig iets in mijn notities op mijn mobiel. Voorheen kon ik dit nooit terug lezen, maar dat gaat nu wel goed. Met het typpen kan ik zoveel meer kwijt dan in het persoonlijk contact. Al moet ik zeggen dat ook dat beter gaat, voorheen sloeg ik altijd dicht.

Waarom ik me niet thuis voel in mijn huis, komt vooral denk ik doordat ik mij nooit ergens thuis heb gevoeld, vroeger niet bij mijn ouders, en door het vele verhuizen niet. En omdat ik mij niet altijd veilig voel. Ik kom mijn oom regelmatig nog tegen, ook in mijn woonplaats, dan krijg ik toch altijd een benauwd gevoel en licht paniek. Voorheen bevroor mijn hele lichaam, dat heb ik niet meer gelukkig maar het is ook nog niet zo dat als ik hem tegen kom dat het me niks doet.

Iedereen weer bedankt voor jullie berichtjes!

**Geplaatst**: 03-01-18 19:17

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 19:17

Wat een narigheid heb je meegemaakt.
Zo vreselijk stom dat volwassenen dit kinderen aandoen.

Je oom blijven tegenkomen lijkt mij heel moeilijk.
Is een andere woonplaats een optie? Zou je je dan veiliger voelen?

Er zijn ook creatieve therapieen, misschien is dat iets voor je.
Of gewoon eens naar een buurthuis gaan om te knutselen, schilderen, wat ze dan ook aanbieden.

**Geplaatst**: 03-01-18 19:24

Geplaatst: 03-01-18 19:24

Schaduw, het is niet tegenstrijdig dat je soms eenzaam bent en eigenlijk ook wel prettig vind om alleen te zijn.
Met alleen zijn, zit je in je comfort-zone. Dat heb je aangeleerd. Echter is het ondertussen niet meer "gezond" voor je.

Toch proberen om uit je comfort-zone te stappen en dat zal echt niet makkelijk zijn.

Sterkte!

**Geplaatst**: 03-01-18 20:03

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 03-01-18 20:03

Om te beginnen: wat vreselijk dat je dat allemaal mee hebt moeten maken zeg en als ik je verhaal lees vind ik dat je al super ver bent gekomen.

Wat ik eigenlijk lees is dat je je verleden als het ware een plekje hebt kunnen geven. Misschien is het nu de tijd om deze leegte op te gaan vullen in de toekomst. Ik lees dat je het best lastig vindt wat je nu echt leuk vindt en wat voor jou vooral ook niet too much is. Ik weet niet wat voor begeleiding je nu hebt, maar er zijn speciale coaches/therapeuten die meer focussen op de toekomst en wellicht samen met jou kunnen ontdekken wat die leegte op kan vullen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-18 18:50

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-18 18:50

Hem tegen komen blijf ik nog steeds heel moeilijk vinden, vooral het stikkende gevoel, en op dat moment besef ik me zo erg wat hij mij allemaal heeft afgenomen. Vanochtend kwam ik hem weer tegen, en daar kon ik nu even niet zo goed mee omgaan.
Zit nog steeds af en toe te schudden op de bank. Dit had ik ook niet verwacht dat het nog zo binnen komt.
Hij deed net alsof zijn neus bloedde, en sprak me gewoon aan.
Ik ben al zo vaak van woonplaats veranderd dat ik me wel eens af vraag of hij me niet bewust opzoekt.

Op zulke momenten als vandaag vind ik het vreselijk om alleen te zijn, terwijl ik ook geen zin heb ik afleiding of gezelligheid.

**Geplaatst**: 04-01-18 18:58

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 04-01-18 18:58

Maar kan je dan nier verhuizen zonder het aan iemand te vertellen? Dan weet je zeker dat hij niet zomaar om de hoek komt kijken. Is het niet iets om bijv naar een andere provincie te verhuizen? Het is natuurlijk een grote stap, maar misschien geeft het je een fijner gevoel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-18 19:09

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-18 19:09

Ja dat is ook de reden dat ik zo vaak verhuisd ben (en mijn paard), maar niemand weet mijn adres op een paar goede vrienden na. Bewust vertel ik dit ook niemand.
Liever ga ik niet weer verhuizen, maar als het niet anders kan dan doe ik dat uiteraard.

**Geplaatst**: 04-01-18 19:18

Geplaatst: 04-01-18 19:18

Hoi Schaduw,
wat lijkt me dat een naar gevoel, fat de ellendeling jou expres achterna reist...!

Het is even doorbijten, maar je zou via een rechtszaak een contactverbod kunnen afdwingen.

En heb je het met je therapeut(en) gehad over 'overlevingsmechanismen'?
Die heb je destijds keihard nodig gehad - en in principe kun he ze nu gaan afbouwen. Wat Sneeuwpop ok schreef.
'Sociaal onhandig' is op zich een lastige: op zich komen -:(-

alcolholsme, gebroken gezinnen en sexueel misbruik veel voor _-:(

maar om gewoon gezellige small talk te doen, makkelijk je intuïtie vertrouwen mbt een situatie, etc etc - daar heb je vroeger "thuis" (...een echt thuis hoort een veilige warme plek te zijn, vandaar de aanhalingstekens) waarschijnlijk weinig over meegekregen.
Het valt best alsnog te leren...!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-18 16:08

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-18 16:08

Nadat ik een half jaar niet meer heb gereageerd wil ik toch graag mijn verhaal nog kwijt.

Het laatste half jaar is er weer veel gebeurd.
Ondertussen ben ik weer verhuisd (en mijn paard) omdat mijn oom mij constant weer opzocht. En op een gegeven moment zich zelf zelfs heeft binnen gedrongen in mijn huis, en er weer iets is gebeurd.

Op het moment ben ik weer in contact met de politie voor een contact verbod.

Therapie is afgesloten omdat deze instelling echt alleen voor crisis zorg is. En de dingen waar ik mee zit niet onder crisis vallen of waar de therapeut mij veder mee kan helpen. Uit de verdiepende diagnostiek is alleen naar voren gekomen dat ik een hechtingsstoornis heb, maar dat was voor zowel mijn therapeut en mij niet een grote verassing.

Het verhuizen kost mij altijd veel energie, ook het verhuizen van mijn paard, hij past zich altijd makkelijk aan maar voel me er schuldig over.
Door alle drukte van de laatste tijd, en de rust nu heb ik constant een verstikkend en opgejaagd gevoel.
Ik heb veel (grote) zichtbare littkens overgehouden aan het misbruik en mishandeling, en de kans op kinderen is ontnomen, ik voel me op de een of andere manier mismaakt, alsof er een deel mist of dat er juist een deel is wat niet van mij is/wat bij mij hoort. En aan de andere kant heb ik geen idee wie ik eigenlijk ben zonder al deze dingen.
Zodra ik mijn ogen sluit speelt er van alles als een film in mijn hoofd af, en de nachtmerries zijn er af en toe ook weer.

Ik weet niet precies wat ik met dit bericht wil, of ik het überhaupt wel zou delen, maar het bij me houden voelt verstikkend en benauwd.

**Geplaatst**: 08-07-18 17:26

Re: Verleden los laten, maar hoe verder?

Geplaatst: 08-07-18 17:26

Ts wat vreselijk dat je oom je huis is binnengedrongen.
Die man is zo vreselijk fout bezig.

Ik hoop dt een nieuwe plek en een contact erbod/straatverbod gaan helpen.

Heb je een cursus zelfverdediging gedaan of een vechtsport beoefend?
Een vechtsport kan je wellicht een beetje zelfvertrouwen geven.
Spuitbus met deo binnen handbereik is nooit verkeerd.
Weleens in mijn eigen ogen (per ongeluk) gespoten en dat doet knap zeer.

Dikke knuffel.

**Geplaatst**: 08-07-18 17:42

Geplaatst: 08-07-18 17:42

Verdorie.

Klein tipje misschien voor je wat je mogelijk kan bespreken.
Yoga geeft me als ik gejaagd ben geen rust, maar ik heb een boekje over TRE therapie en dat werkt voor mij wel.
Dat zijn oefeningen om spanning los te laten doormiddel van oefeningen die trillingen opwekken.
Klinkt heel maf, maar de theorie klinkt niet raar als je de omschrijving leest.
Bij bol.com heb je een boekje voor €17 en het zijn zes eenvoudige oefeningen.
Dat ene dag weinig en andere dag gejaagd voelen ben ik ook mee bezig.
Wat voor mij wel werkt is een écht rustige ruimte in huis waar ik mijn yoga kan doen.
En dan elke dag voor ik ga slapen rustig een muziekje aan, en yin yoga oefeningen doen.
Ik heb gewoon een bluetooth speakertje en pak dan op youtube meditatiemuziek.
Eerste dagen dacht ik het werkt voor geen meter, maar nu begint het te werken.
En hierin bleek mijn oude kamer, die veel te klein was een issue.
Het was te klein, te vol.
Dus deed ik het in de huiskamer, wat hier niet stil en rustig is.
Nu ik het in een rustige ruimte doe is het fijner, en niet te hard licht.
Ik heb wat waxinelichthouders met lekker safe van die neplichtjes erin, en ik vind aromatherapie erbij fijn.
Het bewust dagelijks inplannen van rustmomenten vind ik nog lastig hoor.
Maar het went wel een beetje nu en ik begin stiekem zelfs uit te kijken naar mijn rustmoment met de yoga.

Wat betreft het je achterna komen van die ellendeling, kan evt een naamswijziging helpen?
Misschien zelfs ander kenteken van je auto? Geen idee of dat kan hoor.
Heel rigoreus misschien maar mogelijk ben je dan slechter te vinden?
Hopelijk lukt het contactverbod en komt er een vette dwangsom op!!!