Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 
Anoniem

Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:17

Laat me beginnen bij het begin.

Toen ik 9 maand oud was, heb ik aan de draad van een waterkoker getrokken en zo kokend water over me heen gekregen. Mijn lichaam was voor meer als 1/3 verbrand. Destijds waren er nog geen brandwondencentra en volgens de spoedartsen was ik ten dode opgeschreven. Helaas voor mij, kwam ee toevallig een andere arts de spoeddienst binnen en die was van mening: zo lang er leven is, is er hoop. Ook al had hij geen kennis van brandwonden, toch is hij ervoor gegaan. Men heeft me altijd verteld dat hij de eerste dagen bijna continu aan mijn bedje stond en dat ik al die tijd tussen leven en dood gezweefd heb. Maar ik ben een vechter en heb het dus, jammer genoeg gehaald.

Ik zeg jammer genoeg, omdat ik er liever niet meer had geweest. Ik ben opgegroeid in een liefdeloze thuis, met een vader die dronk en agressief was en een moeder die zo veel mogelijk van huis weg was. Een moeder die me ook continu verweet dat ik helemaal mijn vader ben en die vond (en vind) dat ik haar dankbaar moest zijn dat ze niet voor abortus gekozen had (ze was zwanger toen ze 17 was en volgens haar mocht ze van mijn grootouders voor een abortus kiezen), want door die keuze zit zij gekluisterd aan een man zoals mijn vader.

Daarnaast ben ik ook heel mijn leven zwaar gepest geweest, zowel op school als daarbuiten. Zelfs tot op de dag van vandaag gaat het pesten door. En zoals zovele mensen die gepest worden, ben ik ook voor de verkeerde mannen gevallen. Je bent geen liefde gewoon, dus als er dan iemand je op een voetstuk zet, dan weet je niet wat je overkomt. Zo heb ik 2 keer in een relatie met een agressieve partner gezeten.

Vrienden heb ik nooit gehad. De mensen waarvan ik ooit dacht dat ik ze kon vertrouwen, hebben me uiteindelijk het hards gekwetst. Gevolg is dat ik totaal geen vertrouwen meer heb in mijn medemens. Hoe liever iemand tegen me is, hoe harder ik die persoon wil afblokken en weg jagen. Ooit heeft er een een leerkracht gezegd dat mensen zoals ik, die verbrand zijn voor er brandwondencentra waren, eruit zien als monsters. Diezelfde leerkracht wilde me ook buizen, omdat ik volgens hem nooit en een team zou passen.

Ik heb door de jaren heen steeds meer het gevoel gekregen dat ik een monster ben (zoals die leerkracht dat ooit zei) en dat ik het niet waard ben om geliefd te worden. Ik heb me zo vaak in mensen vergist, dat ik mijn gevoel niet meer durf te vertrouwen en mensen die het wel goed met me menen, niet herken. Ik voel me alleen goed in mijn vel bij mijn dieren, hen kan ik tenminste wel lezen.

Tuurlijk heb ik al hulp gezocht, maar dat haalt totaal niets uit. Zodra ik weer maar eens mentaal gekraakt word, klap ik weer helemaal toe. Er zijn op dit moment fijne mensen in mijn omgeving. Mensen die me zeggen dat ze me waarderen en dat ik een top vrouw ben. Onlangs zou ik afspreken met een collega, maar dat sprong op het laatste moment af. Heb toen tegen die persoon gezegd dat ik er alle begrip voor had, dat iemand die weinig vrije tijd heeft, die tijd liever spendeert aan mensen die belangrijk zijn ipv aan een gewone collega zoals ik. Waarop die collega me heel verbaasd vroeg waarom ik mezelf niet in de categorie van belangrijke mensen plaatste. Alleen, hoe weet je nu in hemelsnaam of je voor iemand belangrijk bent of niet. Volgens mijn collega moet ik mijn intuïtie volgen. Klinkt logisch, ware het niet dat mijn intuïtie bagger is.

Ik ben het in ieder geval zat om mensen weg te jagen, maar hoe krijg je je intuïtie terug als therapie en coaching telkens maar een tijdelijk effect hebben. Moet ik me erbij neerleggen dat ik sociaal gehandicapt ben en zal blijven, of is dit iets waar je ook uit eigen kracht aan kunt werken?


luuntje

Berichten: 13929
Geregistreerd: 18-08-04
Woonplaats: Nieuw-Vennep

Re: Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:22

Wat erg dat jij je zo slecht voelt.
Dat therapie nog niet geholpen heeft.

Ik zie in je profiel een mooie vrouw. En zoals je schrijft ben je vast ook mooi van binnen.

Zou emdr niks voor je kunnen zijn?

[o]

x_Jeanine_x

Berichten: 9068
Geregistreerd: 09-04-08
Woonplaats: ----

Re: Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:24

Net zoals Luuntje denk ik ook aan EMDR therapie.
Dit kost wel energie maar het heeft mij in ieder geval goed geholpen!

TS, ook ik zie een mooie vrouw! En ik weet zeker dat jij er gaat komen!

bruintje123

Berichten: 14667
Geregistreerd: 30-06-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:28

Ik vind het enorm erg om te lezen ;(
Je schrijft dat je hulp hebt gehad, maar ook ik heb ondervonden dat alle hulp niet past.
Momenteel ben ik bezig met PRI bij een psychotherapeut , zwaar, maar voor het eerst heb ik wel het idee dat dit mij (gaat) helpt.

https://www.pastrealityintegration.com/nl/

*virtuele knuffel* :(:)
Laatst bijgewerkt door bruintje123 op 20-12-17 09:34, in het totaal 1 keer bewerkt

&if=1 zet dit achter een url en zie alleen de foto's in een topic.

Evelijn

Berichten: 7692
Geregistreerd: 12-07-04
Woonplaats: Peize

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:28

Je post klinkt al zo goed.... je bent al echt al zoveel gegroeid... natuurlijk is die intuitie qua mensen nog niet hersteld... je vertrouwen in de mensheid heeft gewoon te vaak al klappen gehad... maar dan zo’n tekst op een forum schrijven dat echt een heldere inkijk geeft in je eigen leven is echt al zo mooi... Wees vooral ook daar gelukkig mee... je eigen groei is meer geweest dan je nu denkt... je kan meer dan je nu het gevoel hebt.

"Men kan in de africhting van het paard en de opleiding van de ruiter pas een volgende stap zetten als de vorige stap is afgesloten" Ernest van Loon

brighteyes85

Berichten: 1208
Geregistreerd: 18-07-11
Woonplaats: waar ik wil

Re: Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:33

2e lijn psych en schematherapie.
Je schrijven is zo herkenbaar dat het eng is.

It's the mark of an educated mind to be able to entertain a thought without accepting it - Aristotle

Laura82
Berichten: 7465
Geregistreerd: 05-06-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:45

Wat een ontzetend verdrietig verhaal, ik heb het met een brok in mijn keel gelezen. Wat zijn mensen toch soms verschrikkelijk hard, zoals bijv jouw moeder. Hoe kan ze ;( maar aan de andere kant, dat zal denk ik ook voorkomen uit trauma of mentale problematiek denk ik?
Maar ook zo'n leraar die je een monster noemt -O- en dan kijk ik in je profiel, nieuwsgierig als ik ben, en dan zie ik een prachtige vrouw.

Ik kan je niet echt tips geven, zo heftig als dat van jou, is mijn leven nooit geweest. Wel heb ik ook het nodige op mijn bordje gehad en ik ben ook flink gepest, alleen is dat bij mij gestopt na de middelbare school. Wel merk ik dat ik anders ben dan anderen, ik maak niet makkelijk contact en ben een ramp in contacten onderhouden. Mijn man is mijn redding geweest, hij heeft me geleerd dat anders ook ok is.

Chubby

Berichten: 14090
Geregistreerd: 17-06-03
Woonplaats: Roosendaal

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:47

Volgens mij is "therapie" een proces wat niet perse afgesloten zou moeten worden. Het mag overgaan in een coaching die naar gelang de situatie intensiever of minder intensief kan zijn. Jouw vader en moeder lieten het afweten, maar inmiddels is het aan jezelf om voor jezelf te zorgen: zoek de hulp die je nodig hebt!


Mama van Floris sinds 27 augustus 2011, Hidde 30 september 2013 en Karlijn 7 augustus 2019

GDG

Berichten: 4848
Geregistreerd: 11-04-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:48

Ach meis, wat een vreselijk verhaal. Ik begrijp je gevoelens goed en hoop dat je ondanks alles toch een leven vindt waarin je gelukkig kunt zijn.
In je profiel denk ik een heel fijne basis te zien: een mooi beroep, samenwonend, een heerlijke kat, twee geweldige ritsjes <3 en drie prachtige paardjes. Wat een rijkdom. Voel je dit zelf ook zo? Is dit ook daadwerkelijk een fijne en rijke basis voor jou? Ik hoop het.

Ik weet niet of het haalbaar is dat je een goede intuïtie over je eigen soort krijgt, of dat je je eigen soort goed kan leren verstaan. Maar eigenlijk lees ik vooral iemand die nog zo gigantisch veel te verwerken heeft over haar verleden dat dat het contact met andere mensen sowieso in de weg staat. Plus een zelfbeeld waar veel werk ligt. Ik denk dat je focus toch daar moet liggen, op toch de juiste therapie vinden om je zware verleden te verwerken. Van daaruit kun je dan hopelijk weer verder (en dat kan ook zijn dat je accepteert dat je mensen niet goed begrijpt, maar daar valt nu nog niets over te zeggen denk ik).

Veel sterkte.
Laatst bijgewerkt door GDG op 20-12-17 09:49, in het totaal 1 keer bewerkt

koeien op de weg...

Ayasha
Blogger

Berichten: 57831
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:48

Ik begrijp je verhaal en soms helpt therapie niet. Juist als je een verhaal als het jouwe hebt dan zie je ze van mijlenver aankomen. Ironisch genoeg komt professionele hulp dan vaak niet in de buurt, zelfs niet als je ze bewust gaat opzoeken.. Je schrijft dat je fijne mensen rond je hebt. Zit daar niet iemand tussen die "jou ziet" en die je heel bewust wat dichter bij zou kunnen laten?
Is dat een risico? Ja, natuurlijk, en zo zal het voor jou ook absoluut voelen... Maar het kan ook heel mooi uit draaien.

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie

AlphaDaemon
Berichten: 542
Geregistreerd: 24-04-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:49

Ook van mij een virtuele knuffel! Niemand verdient het om in zo'n omgeving op te groeien en ik wens je een liefdevolle toekomst toe!

Ik snap dat je sceptisch bent geworden over de oprechtheid van mensen. En ik kan me ook voorstellen dat je tot nu toe nog geen heil hebt gevonden in therapie. Misschien helpt het je om een stukje zekerheid zelf op te bouwen en dan zodra je er weer klaar voor bent kan je weer met een ander soort therapie aan de slag (of misschien werkt een bepaalde therapie wel als je zelf weer wat sterker staat). Misschien heb je zelf al baat bij sommige simpele oefeningetjes. Bijvoorbeeld dat je gaat oefenen om bepaald gedrag van mensen in je omgeving toe te schrijven aan de situatie in plaats van aan jezelf of aan de ander. Zoals dat die collega ineens de afspraak afzegde. Probeer te accepteren dat die collega dat niet deed om jou of omdat hij / zij gewoon stom is, maar omdat de situatie voor die collega er zo naar was dat het even niet lukte. Accepteer dat, ookal ken je de situatie van die collega niet. En mocht dit dan vervolgens 20 keer gebeuren en nooit kan die collega een keer: dan ligt het wel aan die collega (of de situaties waar die collega telkens in zit) en dan heeft het misschien weinig zin om te proberen af te spreken. Wie weet kan iemand anders wel.

De tip die ik je geef heeft iets te maken met een gedachtentrein die ik vroeger in therapie regelmatig moest maken. Bij mij had het te maken met faalangst. Ik ging dan van rationele gedachten als "dit vak is moeilijk" naar irrationele gedachten als "ik ben dom" & "ik kan niks". Soms is gewoon de eerste constatering de juiste "dit vak is moeilijk" en moet de volgende gedachte zijn "dus ik ga hard mijn best doen en mocht het niet lukken, dan lukt het bij de herkansing wel".

Wat betreft liefde zou mijn tip zijn: Leer eerst van jezelf te houden, voordat je van een ander wilt gaan houden. Dat is makkelijk gezegd, maar wel erg belangrijk. Ik denk dat als je van jezelf houdt voor je aan een relatie begint, je eigenwaarde je behoedt voor agressieve types die je leeg zuigen. Is geen garantie dat het goed gaat, maar waarschijnlijk trek je dan al een ander type man aan.

Realiseer je ook goed he: Er zijn misschien mensen geweest die jou niet waarderen zoals je bent, maar er zijn genoeg mensen die je wel erg waarderen. Ze spreken het misschien niet uit, maar dat vinden ze wel.

:(:)

WendyLotte

Berichten: 1136
Geregistreerd: 01-01-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 09:55

Respect voor jou. Je hebt het niet makkelijk gehad en misschien nog niet. Ik hoop dat je eruit komt met of zonder hulp. Het is een cliché maar je moet echt eerst van je zelf kunnen houden om geliefd te worden door andere.
Waar mensen op zouden kunnen afhaken in jouw "zeggen en houding" is het jezelf naar beneden halen. "Ik ben zo door mijn ouders, mijn ongeluk, andere houden niet van mij enz" Probeer rechtop te lopen. Letterlijk en figuurlijk.

Probeer leuke, nieuwe ervaringen op te doen waardoor je, je wel fijn voelt. Als je lacht, je kijkt mensen aan, staat rechtop, je schouders naar achteren en ogen sprankelen, kijken mensen naar jou en wie je bent. Niet naar wat je mee gemaakt hebt. Sta ervoor open, zeg wat vaker spontaan Hallo. Geef mensen het idee dat je open staat voor contact. En laat je sores even waar ze zijn. Geen excuses, niet klagen. Maak nieuwe leuke herinneringen. Neem wat je collega zei van harte. Je zult echt zien dat als je lichamelijk rechtop gaat staan en de mensen vriendelijk aankijkt, je positieve reacties krijgt waardoor jij je ook fijner voelt.

Waardeer elke positieve ervaring en leer daar van. Het begint echt bij jou. Jouw glimlach of vriendelijk Hallo levert ook een vriendelijk woord voor jou op.

Koper

Berichten: 30093
Geregistreerd: 12-10-07
Woonplaats: In een mooi dorp

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:02

Laura82 schreef:
Wat een ontzetend verdrietig verhaal, ik heb het met een brok in mijn keel gelezen. Wat zijn mensen toch soms verschrikkelijk hard, zoals bijv jouw moeder. Hoe kan ze ;( maar aan de andere kant, dat zal denk ik ook voorkomen uit trauma of mentale problematiek denk ik?

Dit soort dingen zitten inderdaad heel vaak "in de familie". Of eigenlijk in de familie-energie.

Sterkte TS. Hopelijk vind je een manier om je leven fijner te maken die voor jou werkt. Je hebt al een paar tips gekregen zie ik. Er zit vast iets tussen wat voor jou goed aanslaat. En het belangrijkste is dat je de eerste stap in die richting nu gezet hebt.

"Að ríða er dans á milli tveggja ólíkra heima"
-þórarinn Eymundsson

Smiley-legenda in profiel :D *\o/*
We zijn nu bijna 22 jaar verder. En ik wil echt weten of pokemon inmiddels een pony heeft.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:02

Evelijn schreef:
Je post klinkt al zo goed.... je bent al echt al zoveel gegroeid... natuurlijk is die intuitie qua mensen nog niet hersteld... je vertrouwen in de mensheid heeft gewoon te vaak al klappen gehad... maar dan zo’n tekst op een forum schrijven dat echt een heldere inkijk geeft in je eigen leven is echt al zo mooi... Wees vooral ook daar gelukkig mee... je eigen groei is meer geweest dan je nu denkt... je kan meer dan je nu het gevoel hebt.



Eerst en vooral, dank aan iedereen.

Ik pik deze post er even uit, omdat dit heel herkenbaar voor me is. Iedere keer ik naar een therapeut ga, is dat na een paar sessies hun eindconclussie: je weet wat je probleem is, je hebt de sleutels in je handen, dus je zal er wel geraken.

Tja, einde therapie en los het maar op en daar sta je dan. Mijn vriend is het op die manier ook gewoon zat en zegt dat een therapeut geen zin heeft. Hij zal me wel helpen zegt ie. Lief van hem, maar hij staat te dicht bij me. Hij is degene die het hards onder vuur ligt op de momenten dat ik me slecht voel. En om zichzelf daartegen te beschermen, vertelde hij me sommige zaken niet, hij weet dat bepaalde dingen heel gevoelig liggen, dus lijkt zwijgen en soms zelfs liegen, voor hem de beste optie. Afgelopen zomer is hierdoor een bom ontploft en heeft onze relatie echt aan een zijden draadje gehangen. Er is toen een mediator, die ik enorm dankbaar ben, bij ons thuis geweest en daardoor ziet mijn vriend nu in dat zwijgen en liegen om mij en zichzelf te beschermen, averrechts werkt. Maakt wel dat ik nu ook terug moet leren om in hem te geloven en gelukkig begrijpt hij dat wel. Alleen blijft zijn motto dat we hier samen wel zullen uit komen en dat hij degene is die me eruit zal helpen.

Die ene collega lijkt ook wel heel bezorgd om me. Toen ik onlangs weer een klap kreeg, had ie spontaan een boek voor me bij dat ging over hoe je dingen los moet laten. Best een nuttig boekje, maar wederom hetzelfde probleem als altijd. Ik snap het, ik wil het wel toepassen en zeg dat ik het kan, tot het moment dat ik voor een situatie kom te staan waarin ik aan mezelf twijfel en hop, alle goede intenties verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:06

Wat erg om te lezen TS.
Ik wil je veel sterkte toewensen. :(:)

bruintje123

Berichten: 14667
Geregistreerd: 30-06-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:07

Maar dat is logisch dat het toepassen nog niet kan.
Het is al heel goed dat je begrijpt hoe het moet. Dat is de eerste stap.
En ja de volgende stap, toepassen, zal soms (deels) lukken. Dan weer totaal niet. Dan weer wel.
Totdat je er steeds behendiger in word. Maar dat leer je niet in dagen weken of maanden, maar dat is een heel proces. :(:)

Daarnaast sluit ik me aan bij wat GDG schreef:
Citaat:
Ik weet niet of het haalbaar is dat je een goede intuïtie over je eigen soort krijgt, of dat je je eigen soort goed kan leren verstaan. Maar eigenlijk lees ik vooral iemand die nog zo gigantisch veel te verwerken heeft over haar verleden dat dat het contact met andere mensen sowieso in de weg staat. Plus een zelfbeeld waar veel werk ligt. Ik denk dat je focus toch daar moet liggen, op toch de juiste therapie vinden om je zware verleden te verwerken. Van daaruit kun je dan hopelijk weer verder (en dat kan ook zijn dat je accepteert dat je mensen niet goed begrijpt, maar daar valt nu nog niets over te zeggen denk ik).

&if=1 zet dit achter een url en zie alleen de foto's in een topic.

maava
Berichten: 1568
Geregistreerd: 14-12-14
Woonplaats: Friesland

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:08

SVRL, ik kan je helaas geen advies geven maar je hebt zo veel pijn en ellende mee gemaakt. Op de foto's met je dieren zie ik je stralen, en ik hoop dat je ooit op die manier ook kan stralen wanneer je niet bij ze bent. Ik wil je een hart onder de riem steken en hoop dat je vanuit dit topic je wonden kan laten helen.

Sabbientje

Berichten: 4679
Geregistreerd: 15-03-04
Woonplaats: Poortugaal

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:10

Als ik dit lees is het eerste wat ik wil je een knuffel geven.
En je vertellen dat je er wel degelijk toe doet!

Tips heb helaas niet voor je.

Afbeelding

Koper

Berichten: 30093
Geregistreerd: 12-10-07
Woonplaats: In een mooi dorp

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:12

bruintje123 schreef:
Maar dat is logisch dat het toepassen nog niet kan.

Met gewone psychotherapie of een boekje is dat logisch ja. Het probleem is dan namelijk niet weg, je bent er alleen omheen aan het werken.
Als je een probleem bij de oorzaak aanpakt hoef je helemaal niks toe te passen. Aangezien het probleem dan weg is en de uitwerkingen ervan dus ook zullen verdwijnen zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.

"Að ríða er dans á milli tveggja ólíkra heima"
-þórarinn Eymundsson

Smiley-legenda in profiel :D *\o/*
We zijn nu bijna 22 jaar verder. En ik wil echt weten of pokemon inmiddels een pony heeft.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57831
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:15

Hoe kan je het probleem wegnemen als het gaat om gebeurtenissen in het verleden. Die dingen zijn gebeurt, dat kan je niet wegnemen. Ik ken ook geen psychologen die daar van uit gaan eerlijk gezegd. Men leert je een betere "coping" aan. Geen psycholoog zal je zeggen dat ze het weg nemen.

Those who suffer, heal. Everything destroyed gets rebuilt. And our towers grow a little taller every time. - Tolkien
[VN] [Blog] Troubles in paradise: Rauwe rouw.
[RIJ-ITP] SuperSam zijn superzelf wezen!
[RIJ-ITP] Het eerste seizoen van Rêve D'or
[RIJ-ITP] Rêve d'or in volle (winter)glorie


bruintje123

Berichten: 14667
Geregistreerd: 30-06-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:16

Koper schreef:
bruintje123 schreef:
Maar dat is logisch dat het toepassen nog niet kan.

Met gewone psychotherapie of een boekje is dat logisch ja. Het probleem is dan namelijk niet weg, je bent er alleen omheen aan het werken.
Als je een probleem bij de oorzaak aanpakt hoef je helemaal niks toe te passen. Aangezien het probleem dan weg is en de uitwerkingen ervan dus ook zullen verdwijnen zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.

Met je eens.
Daarom gaf ik ook al aan dat voor mij pri lijkt te werken.
Omdat die de pijn van het kind zijn weg neemt. Of beter gezegd gaat verwerken.

En ook dan is het een proces waar het toepassen de ene keer wel kan en de andere keer nog niet.
Omdat voor je alles (het gaat zelden om 1 dingetje) aangepakt hebt uit het verleden je ook verder bent dan een paar sessies maar het een langdurig traject is en je zelf ook steeds behendiger moet gaan worden.

&if=1 zet dit achter een url en zie alleen de foto's in een topic.

Selka

Berichten: 8460
Geregistreerd: 15-10-09

Re: Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 10:20

Ach jeetje SVRL. Je klinkt altijd zo gezellig. Lekker met paarden aan het frutten en druk op je werk.

Ik weet niet hoe ik je kan helpen maar ook vanuit hier een dikke knuffel!

Selma, Ca$h Cow, e pluribus unum

Lante

Berichten: 11385
Geregistreerd: 18-06-04
Woonplaats: Frl

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 11:38

Je hebt een heftig verleden en bent ernstig tekort gedaan door je ouders, partners, pesters en ook nog een leerkracht.
Daar heb je logischerwijs veel last van. Affectief verwaarloosden hebben de neiging zich vertrouwd te voelen bij relaties waarbij geven en nemen niet in de juiste verhouding zijn. Dit geldt zeker voor partnerrelaties, maar dit kan je ook in vriendschappen terug zien. Je zult moeten leren wat jouw eigenheid is en wat jij nodig hebt in dit leven (en in relaties).
Een contextuele therapievorm zou je (jullie, want dit kan je ook samen met je vriend doen, die hierdoor leert hoe hij jou echt kan bijstaan) hierbij kunnen helpen, maar heel realistisch zal het denk ik nooit zo makkelijk en vanzelfsprekend worden als bijvoorbeeld voor iemand die in liefde en veiligheid opgegroeid is.

~Het leven wordt achterwaarts begrepen, maar moet voorwaarts geleefd worden.~

Kierkegaard

Denise_Storm

Berichten: 2368
Geregistreerd: 29-01-14
Woonplaats: Zuid-Holland

Re: Help, ik versta mijn eigen soort niet.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 11:52

Lieve TS,

Ook ik heb een kijkje genomen op je profiel. Ik zie een prachtige vrouw die mag genieten van het leven. Ik gun je oprecht een beter zelfbeeld een meer vertrouwen in de mensen om je heen. Wat fijn om te lezen dat je vriend er zo graag voor je wilt zijn en je hierin wilt helpen. En, je hebt dieren om je heen! Vergeet niet dat zij nooit een oordeel hebben en altijd een luisterend oor zijn. Ben je nog steeds werkzaam als verpleegkundige? Fantastisch werk, ik heb altijd zoveel respect voor deze mensen. Dus ook voor jou!

Lieve TS, ik kan je niet helpen. Maar ik wil heus een luisterend oor zijn, mocht je dat nodig hebben: mijn postvak staat altijd open!

Een dikke knuffel! :(:)

Storm in de Lente: [ITP] Storm in de lente: bloesemdroom komt uit!
http://www.swiffershoeve.nl - Dierenopvang bij ziekte van dier en mens
Haflinger Storm B+13 L1+5

belle_boef

Berichten: 10716
Geregistreerd: 13-02-08
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-12-17 12:15

Ayasha schreef:
Hoe kan je het probleem wegnemen als het gaat om gebeurtenissen in het verleden. Die dingen zijn gebeurt, dat kan je niet wegnemen. Ik ken ook geen psychologen die daar van uit gaan eerlijk gezegd. Men leert je een betere "coping" aan. Geen psycholoog zal je zeggen dat ze het weg nemen.


Omdat je het ook niet kan wegnemen! Enige wat wat voor therapeut dan ook je kan leren is om het te accepteren. Accepteren dat je een rot verleden hebt, dat je verleden je getekend heeft, gemaakt tot wie je nu bent. Na acceptatie komt pas het punt van verandering en hoe stom het ook klinkt na acceptatie komt die verandering heel snel. En dan lukt het ook te oefenen.

Geen acceptatie=geen ruimte om iets te leren.

Ts ik wens je veel sterkte toe.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: 92Michelle, IASCrawler, mystery1980, Ubermetrics, YandexBot en 33 bezoekers