Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-12-17 23:26

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 19-12-17 23:26

Alle psychiatrische aandoeningen worden beschreven in DSM (nummer 5 is de meest recente). Maar dat maakt niet van elke psychiatrische aandoening een autisme spectrum stoornis.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:28

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 19-12-17 23:28

http://www.autsider.net/nl/Levenmetauti ... rline.html

**Geplaatst**: 19-12-17 23:29

Geplaatst: 19-12-17 23:29

Lau schreef:
Ik denk dat het heel erg afhangt van welk type ASS je hebt. Als je bijv klassiek autisme hebt kan je dat snel niet door hebben. Maar iemand met bijv borderline kan dat juist heel goed door hebben.

Voor zover ik weet (en ik ben er eigenlijk rij zeker van) valt Borderine niet onder ASS.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:30

Geplaatst: 19-12-17 23:30

Brainless schreef:
http://www.autsider.net/nl/Levenmetauti ... rline.html

Dank je, helder en herkenbaar.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:36

Geplaatst: 19-12-17 23:36

Lau schreef:
Lante schreef:

Borderline is volgens mij een persoonlijkheidsstoornis in plaats van een autisme spectrum stoornis.

Hij valt wel in het dsm, hij zit bijv ook in de stoornis mcdd. En die valt ook weer in het dsm.

Maar de dsm is gewoon een beschrijving van alle psychische aandoeningen. Maar niet alles in de dsm valt onder ass.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:38

Geplaatst: 19-12-17 23:38

Brainless schreef:
De vrouwelijke autisten die ik ken (zowel mijn dochter als binnen familie) waren al op jonge leeftijd gediagnosticeerd en hadden duidelijk herkenbare "autistische" trekjes.
Het is wel zo dat de "mannen" vaker hadden dat alles op dezelfde plek moest liggen en veel bezig waren met ordenen.
Mijn dochter had ook al jong problemen met het sociale gedrag en was daardoor stiller en teruggetrokkener.
Mijn zoon uitte zich meer qua gedrag (ging bv hoofdbonken en fladderen) terwijl mijn dochter zich terug trok en meer ging wiegen/neuriën.

Toen ze eenmaal op het voortgezet zaten werden hun sociale problemen nog veel duidelijker dan op de lagere school (kleine school/kleine klassen/veel rustiger en overzichtelijker voor hun).

Herken jij het vrouwelijke autisme zoals dat in The Bridge wordt weergegeven dan wel helemaal?
Grappig, ik kom in de (voormalige 8-)

) Aspergerhoek vooral vrouwen tegen die pas behoorlijk laat (na hun 20e) de diagnose hebben gekregen en die altijd vrijwel onzichtbaar autistisch waren. Wel weken ze altijd af van hun leeftijdsgenootjes (niet uitgaan, geen vriendinnen hebben, niet bezig met mode of popmuziek maar specifieke hobby's hebben die veel tijd kosten, thuis veel op hun kamer zitten met een boek in plaats van bij de rest van het gezin zijn, verlegen zijn bij vreemden en faalangstig lijken bij veel prestatiedruk) maar doordat ze wisten dat ze afweken en dus het gedrag van de normale mensen uit hun omgeving kopieerden vielen ze voor de buitenwereld alleen in het hokje 'beetje vreemd/een loner/een stille/verlegen' maar niet in het hokje autisme.
Die diagnose kwam pas veel later doordat ze tegen de tijd dat ze 20/30/40/50 waren compleet opgebrand waren door het continu 'normaal doen' en tegelijkertijd de eigen overprikkeldheid negeren.
Die lijken dus in niets op Saga uit The Bridge, sterker nog, ze zouden liever dood gaan dan zo overduidelijk afwijkend/agressief overkomen, hun hele insteek/probleem was namelijk dat ze zichzelf helemaal doodwerkten om normaal/passief over te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-17 23:39

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-17 23:39

Shiloh schreef:
Lau schreef:

Hij valt wel in het dsm, hij zit bijv ook in de stoornis mcdd. En die valt ook weer in het dsm.

Maar de dsm is gewoon een beschrijving van alle psychische aandoeningen. Maar niet alles in de dsm valt onder ass.

Ik bedoelde dat mcdd sws onder ASS valt :')

Niet helemaal handig neer gezet.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:40

Geplaatst: 19-12-17 23:40

Laurora schreef:
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen specifieke non-verbale signalen, naast de 'vaste' signalen die de meeste mensen hebben. Vooral die specifieke 'eigen' signalen zijn wat lastiger, omdat ik die persoon en daarbij de eigen signalen moet leren kennen. Als ik die persoon eenmaal ken, en vaak genoeg met hem/haar gesproken heb begin ik ze langzaam maar zeker te herkennen en kan ik ook steeds makkelijker converseren zonder mezelf af te vragen of ik niet iets mis.
De 'vaste' non-verbale signalen die iedereen heeft heb ik nu wel een radartje voor ontwikkeld, de meesten gezichtsuitdrukking, intonaties, toonhoogtes en dergelijke heb ik wel uitgeplozen. Het is niet als vanzelf gekomen, ik heb er hard voor moeten observeren en uitproberen, maar inmiddels is het toch een soort intuïtie geworden.
Het word pas écht moeilijk als iemand een geintje maakt, mar het met een stalen gezicht verteld, of als iemand niet helemaal eerlijk is. Dan bespeur ik wel dat die persoon niet oprecht is, maar kan mn vinger er niet op leggen.

Overigens ken ik ook een autist die dit radartje wel gewoon heeft, en ook altijd heeft gehad, net zoals bij 'normale' mensen.
Het is dus echt wel per persoon verschillend.

Voor mij zeer vergelijkbaar.

Ook denk ik dat het bij mij niet zo opvalt. Ik krijg stevast de reactie "he? Jij? Autisme? Hoezo dan? Ik merk niks aan jou!". Dus ik zal in dat non verbale vast iets goed doen

**Geplaatst**: 19-12-17 23:49

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 19-12-17 23:49

@shiloh
Dat is echt wel zo'n heel standaard antwoord ja

Ik heb ze er (helaas) ook wel eens tussenzitten die me in zo verre niet geloven dat ze zeggen dat ik het vast alleen maar zeg om interessant te doen, of dat ik het veins zodat ik lekker met een uitkeringkje thuis kan zitten. _-:(

"want je merkt echt helemaal niks aan jou!"

Goed om te horen dat ik die communicatie skills zo goed in de vingers heb, maar echt, zulke mensen zou ik graag uitnodigen eens een dagje in mijn schoenen te lopen.

**Geplaatst**: 19-12-17 23:56

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 19-12-17 23:56

Mensen hebben geen idee hoeveel energie iets kost wat voor hen zo vanzelfsprekend is en vanzelf gaat.
Een talent is zo vaak ook meteen een valkuil.

**Geplaatst**: 20-12-17 00:05

Geplaatst: 20-12-17 00:05

Dsm is enkel en alleen een richtlijnen boek voor de psychologie/psychiatrie, net als de nhg standaard wordt gebruikt door doktoren en verpleegkundigen. Een borderline persoonlijkheidsstoornis valt ook absoluut niet onder het kopje ass, maar onder de persoonlijkheidsstoornissen. Tot zover het psychologische geneuzel

Ik vind het interessant hoe hier het verschil tussen mannen en vrouwen met ass wordt neergezet.
Met films en series waar ass in neergezet wordt, heb ik persoonlijk dan weer niets. Ik vind het hoe dan ook altijd een beetje gemaakt

**Geplaatst**: 20-12-17 00:14

Geplaatst: 20-12-17 00:14

Ja. Op tv/films zijn het wel vaak extreme voorbeelden.

In de serie Parenthood heeft 1 van de zoo Ties asperger. Die vond ik wel redelijk goed neergezet, maar ook wel een redelijk"extreem" geval. En voor asperger ook wel redelijk steriotype.

Verschil tussen mannen en vrouwen met autisme is groot. Heel groot. Ooit was de statistiek 1 op de 5 met autisme is vrouw. Maar ik ben eigenlijk heilig overtuigd dat het gewoon 50/50 is, maar dat het bij vrouwen heel veel minder opvalt. In ieder geval in "hoog functionerend autisme" of wat je voorheen Asperger noemde. Daardoor wordt de diagnose bij vrouwen minder snel gesteld. Er is eigenlijk pas in de laatste 10 jaar steeds meer aandacht voor autisme bij vrouwen en dat zich dat zo anders uit.

Voor de geïnteresseerden. Henny struik schreef er een heel interessant boek over "Niet ongevoelig - vrouwen met autisme". Echt een aanrader. Ook Aspergirl is wel een interessante, al herkende ik me daar minder in. Dat van henny struik geeft een breder beeld van meerdere vrouwen, terwijl Aspergirl meer de optiek van 1 persoon is maar beide interessant om te lezen.

**Geplaatst**: 20-12-17 00:20

Geplaatst: 20-12-17 00:20

Ik vind het vooral zo vreemd dat scenarioschrijvers en boekenschrijvers vaak het idee lijken te hebben dat autisten zelf kunnen kiezen hoeveel last ze hebben van hun stoornis. In het begin van het verhaal zijn ze raar en afwijkend en erg rigide en 'typisch autistisch', en halverwege ontdekken ze dan dat ze als ze gewoon stoppen met overprikkeld raken, obsessief zijn en zich vasthouden aan patronen dat ze dan veel minder last hebben van hun autisme.
Goh.

Zo kan ik ook wel een happy end schrijven aan een autismeverhaal; gewoon zorgen dat ze aan het eind geen autisme meer hebben. 8-)

In dat opzicht is The Bridge wel realistischer aangezien je ziet dat het de hoofdpersoon echt veel moeite kost om haar sociale gedrag te veranderen. Het is niet gewoon 'even een knopje omzetten in je hoofd' en dan ben je ineens genezen. En je ziet ook dat het enige wat verandert is dat ze betere sociale gedragingen gebruikt in de omgang met anderen, maar dat ze verder nog steeds geen behoefte heeft aan meer/intensievere sociale contacten. Dat vind ik dus wel realistisch gedaan, alleen vind ik het persoonlijk erg atypisch dat een 35-jarige vrouwelijke autist zichzelf die skills pas op 35jarige leeftijd aanleert omdat ze dan pas ontdekt dat ze afwijkt. Dat herken ik veel meer als mannelijk autisme, aangezien die van jongs af aan vaak meer gefocust zijn op hun speciale hobby's/talenten/gaven en de mensenwereld om zich heen vergeten/negeren, terwijl ik bij vrouwen juist het tegenovergestelde zie.
In dat opzicht vind ik Saga Noren een realistisch beeld neerzetten van een mannelijke autist, maar niet van een vrouwelijke autist zoals ik die ken. Maar misschien zitten hier in dit topic juist mensen die Saga Noren/The Bridge juist wel heel erg herkennen als vrouwelijke vorm van autisme?

**Geplaatst**: 20-12-17 01:35

Geplaatst: 20-12-17 01:35

Kennen jullie de film extremely loud and incredibly close gezien? (of het boek gelezen)
Dit hoofdpersoon moet autistisch zijn, maar ik vind me er maar moeilijk in. Ik 'herkende' maar heel kleine stukjes. Iemand die zich wel in meerdere zaken kan vinden?

**Geplaatst**: 20-12-17 06:25

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 20-12-17 06:25

@xyzutu2
Ik heb The Bridge niet gezien.
Mijn dochter liet al wel vroeg gedrag zien (afzonderen, wiegen, neuriën/brommen).
Ook het eten (verschillende smaken/structuren) was al jong een probleem.
Zo ook met nieuwe kleren/schoenen; ze wilde het liefst dezelfde (maar dan een maatje groter

) en drukkere dingen (schoolreisje/verjaardagen) vond ze altijd al te druk/moeilijk en bleef dan liever thuis (of op school).

**Geplaatst**: 20-12-17 10:39

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 20-12-17 10:39

Mijn broer was als baby al helemaal gebiologeerd door symmetrisch gehaakte kleedjes over de leuning van de bank. Daar prikte hij dan steeds met zijn vingers in de gaatjes als hij over mijn moeder haar schouder lag om boertjes te laten. Heel apart.

**Geplaatst**: 20-12-17 12:11

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 20-12-17 12:11

Ik kreeg 5 weken geleden een telefoontje van het AOC over een stagiaire. 1 stagiaire ging ermee stoppen waardoor er bij mij een stage plek vrij kwam. de leraar vroeg mij daarom of ik plek had voor een jongen met Asperger. Hij had al veel bedrijven benaderd voor een stage plek maar werd keer op keer afgewezen voor een stage. dit omdat hij nu eenmaal wat meer aandacht vraagt en het moeilijk vind om goed te communiseren. Ik wou hem dan wel de kans geven om het in ieder geval te proberen.
De week erna is hij langs geweest voor een stage gesprek samen met zijn vader. terwijl ik op kantoor zat met de jongen, zat de vader bij de andere medewerkers te wachten tot we klaar waren. ik heb deze jongen aangenomen en hij kon de week erna meteen beginnen met zijn stage. Na het gesprek en de jongen weer naar huis was gegaan hoorde ik van 1 van mijn vrijwilligers (die ook autisme heeft) dat zijn vader had gezegd dat wij de laatste kans waren voor de jongen, als ik hem niet had aangenomen had hij moeten stoppen met zijn opleiding. Dit vond best erg om te horen, hij is een erg slimme jongen. Hij wil ook graag leren en vraagt dan ook veel over ons bedrijf en dat vind ik alleen maar mooi om te zien. Ja hij kan nog lange niet alleen werken en werkt misschien niet zo snel als de anderen, maar de wil is er wel en dat vind ik het belangrijkst.

Ik vind het dan ook erg om te horen dat leerlingen worden afgewezen omdat ze autisme of een vorm van autisme hebben. Mijn ervaring met autisme is dat het vaak hele slimme mensen zijn waar zelfs ik nog wat van kan leren. Het is jammer dat mensen vaak al zo snel een oordeel klaar hebben.

**Geplaatst**: 20-12-17 13:50

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 20-12-17 13:50

@AmyJamess
Dat is helaas erg vaak zo met buiten de boot vallende autisten.
Ik zit zelf bij het REA college, een opleiding aanbieder voor jongeren met psychische of lichamelijke problemen gefinancieerd vanuit het UWV. Daar zitten echt een heleboel 'laatste kans autisten' die zonder deze instelling een leven van op hun gat zitten tegemoet zouden gaan.
Super tof van je dat je deze jongen een kans wil geven $_/-\o_$
Ik wou dat er meer werkgevers waren zoals jij die niet bang zijn een beetje extra tijd te investeren

**Geplaatst**: 20-12-17 16:40

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 20-12-17 16:40

ASS is ook nog maar heel erg kort in beeld bij de hulpverlening. Pas in de jaren 70 kwam er mondjesmaat een beetje aandacht voor autisme. Eerst werd gedacht dat de 'ijskastmoeders' de oorzaak waren van autisme. Gelukkig weten we nu heel wat meer. Maar we zijn er nog lang niet. Daarom is het ook zo moeilijk om mensen met ASS die zijn vastgelopen goed op weg te helpen. Er is geen vaste handleiding, en die zal er ook nooit komen. Want ieder persoon met ASS is weer een eigen individu dat een eigen aanpak nodig heeft.

**Geplaatst**: 22-12-17 03:33

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 22-12-17 03:33

@ autisten;-) Weten jullie van jezelf

**Geplaatst**: 24-12-17 18:28

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 24-12-17 18:28

Ik heb zelf de diagnose ADD, ik ben ook getest op autisme, maar dat blijk ik niet te hebben. Al heb ik wel veel kenmerken.
Ik ben in het verleden zo vaak vastgelopen, dat ik inmiddels volledig arbeidsongeschikt ben door een chronische depressie en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Ik ben dus wel voor het vroeg opsporen en diagnostiseren van ASS, ADHD, ADD.

Mijn zoontje heeft klassiek autisme. Hij heeft de diagnose gekregen voordat hij 3 was. Toen praatte hij nog vrijwel niet, maar door de diagnose kon hij de juiste therapie krijgen (PRT). Hij is nu 3,5 en kletst de oren van je hoofd.
Ook zit hij nu op een groep waar hij optimaal begeleid wordt. Hij heeft zulke enorme stappen gemaakt afgelopen maanden.
Hij kreeg al tijden logopedie, maar dat werkte niet. Zij kon helemaal niets met hem en hij sloot zich helemaal af.
Hij heeft ook een iq test gehad, hier kwam uit dat zijn iq iets lager dan gemiddeld is (83). Maar hier bestaat nu ook twijfel over, omdat hij gewoon dingen weigert waar hij het nut niet van inziet, eigenwijze drol is het haha.
Verder is het een enorm vrolijk en sociaal mannetje, die altijd vrolijk is en tegen iedereen praat.
Ik denk dat de gemiddelde buitenstaander echt niet aan hem ziet dat hij ASS heeft.

Zo ook een moeder bij de school van mn dochter. "Je merkt niks aan hem. Ik zou hem gewoon hier naar school laten gaan".
Dat soort opmerkingen word ik wel eens moe van. Mensen hebben een beeld dat kinderen met klassiek autisme moeilijk, dwars en vervelend zijn. Mijn zoontje is juist heel lief, meegaand en sociaal. Maar hij zou compleet onder sneeuwen op een gewone school.

**Geplaatst**: 26-12-17 10:15

Geplaatst: 26-12-17 10:15

Ik heb veel gehad aan de indeling ASS. Hierin staan 5 types omschreven die voor mij heel erg herkenbaar zijn. De omschrijvingen zijn een beetje zwart wit, ander kun je niet rubriceren. Ik werkelijkheid zijn de signalen veel subtieler. Zeker mensen met ASS en een normale tot hoge intelligentie zijn heel goed in staat zich sociaal wenselijk gedrag eigen te maken. Maar iedereen kent wel iemand in zijn omgeving waarvan hij/zij zegt,
die persoon is echt aardig, maar er is iets vreemds aan, die persoon is een beetje raar en ik voel me er soms wat ongemakkelijk bij.
Dat zou dan heel goed iemand kunnen zijn die in het spectrum valt. De typeringen geven aan hoe verschillend een diagnoses ASS kan uitpakken.

http://www.pasnederland.nl/index.php?op ... &Itemid=78

**Geplaatst**: 11-01-18 09:31

Geplaatst: 11-01-18 09:31

Ik snap dat dit een wat ouder topic is maar hoop dat nog iemand de moeite wil nemen om hier een antwoord te geven..
laat ik maar eens beginnen, mijn man en ik zijn nu tien jaar samen en nu lijkt het er op dat hij dus een autistische stoornis heeft en misschien in combinatie met ADHD. Ik ben zelf behoorlijk van de kaart. Hoe ziet onze toekomst er uit? Met name op het vlak van emoties her- en erkennen, affectie en begrip tonen is het nogal een probleem. Kunnen we samen nog in therapie of kan hij dit beter in zijn eentje gaan doen, en zal er nog verandering mogelijk zijn? Hij is nu 46 dus dat is wel al wat ouder. Ik ben ook een beetje bang dat ik zijn persoonlijke therapeut moet gaan uithangen. En dan heb ik zelf ook nog mijn gevoelens die meestal genegeerd worden, tenzij ik hem er echt aan zijn nekvel bij trek.( dat wil zeggen dat ik heel heel duidelijk zeg wat er aan de hand is- geloof me, dit is behoorlijk vermoeiend om dat aan zijn verstand te peuteren)

Ik houd zo verschrikkelijk veel van hem, dat opgeven geen optie is

**Geplaatst**: 11-01-18 09:49

Geplaatst: 11-01-18 09:49

dewilderoos schreef:
laat ik maar eens beginnen, mijn man en ik zijn nu tien jaar samen en nu lijkt het er op dat hij dus een autistische stoornis heeft en misschien in combinatie met ADHD. Ik ben zelf behoorlijk van de kaart. Hoe ziet onze toekomst er uit? Met name op het vlak van emoties her- en erkennen, affectie en begrip tonen is het nogal een probleem. Kunnen we samen nog in therapie of kan hij dit beter in zijn eentje gaan doen, en zal er nog verandering mogelijk zijn? Hij is nu 46 dus dat is wel al wat ouder. Ik ben ook een beetje bang dat ik zijn persoonlijke therapeut moet gaan uithangen. En dan heb ik zelf ook nog mijn gevoelens die meestal genegeerd worden, tenzij ik hem er echt aan zijn nekvel bij trek.( dat wil zeggen dat ik heel heel duidelijk zeg wat er aan de hand is- geloof me, dit is behoorlijk vermoeiend om dat aan zijn verstand te peuteren)

Ik houd zo verschrikkelijk veel van hem, dat opgeven geen optie is

Allereerst zou ik zeggen: hij is dezelfde man, hij blijft dezelfde man, ongeacht of hij een diagnose heeft of niet. Hij heeft het zeker niet nodig om ‘gered’ te worden en blijft zijn eigen verantwoordelijkheden houden, ondanks zijn diagnose.

Hetgeen dat nu wel is veranderd door zijn diagnose, is dat jullie beiden (na psycho educatie) beter kunnen verklaren waarom hij bepaalde dingen wellicht niet oppikt, te heftig oppikt of op een bepaalde manier reageert. Ik vermoed, gezien ik uit jouw bericht begrijp dat de diagnoses nog niet vast staan, dat jullie hier ook nog geen uitleg hierover hebben gehad? Het kan heel helpend zijn om te leren begrijpen wat autisme en ADHD nou precies inhouden. Het gaat namelijk beiden veel verder dan het beeld dat in de maatschappij wordt geschetst. Er zitten genoeg ervaringsdeskundigen in dit topic die je daar meer over kunnen vertellen! Heb je de gelegenheid gehad om dit topic door te lezen? Zo niet, zeker nog even doen, veel bokkers hebben mooi verwoord hoe zij dingen zien of hoe hun omgeving dit heeft ervaren.

Tot slot, wat betreft therapie, dat hangt in mijn opinie af van hoe je het nu vind gaan. Als jij of jullie moeite hebben met de huidige manier van omgaan met elkaar, zoals dat je noemt dat je het gevoel hebt dat hij jouw gevoelens negeert, dan is het wellicht goed om daar naar te gaan kijken. Dat kan je met een therapeut doen, die ervaring heeft met ADHD en autisme, maar ook met een relatietherapeut.
Ik denk dat het in ieder geval goed is als jullie je beiden laten informeren over de diagnose en hoe jullie daarmee om kunnen gaan in jullie specifieke geval (ieder persoon met autisme is anders!). Op basis van de geringe informatie die je nu geeft is dat heel lastig om te beoordelen.

**Geplaatst**: 11-01-18 10:18

Geplaatst: 11-01-18 10:18

dewilderoos schreef:
Ik snap dat dit een wat ouder topic is maar hoop dat nog iemand de moeite wil nemen om hier een antwoord te geven..
laat ik maar eens beginnen, mijn man en ik zijn nu tien jaar samen en nu lijkt het er op dat hij dus een autistische stoornis heeft en misschien in combinatie met ADHD. Ik ben zelf behoorlijk van de kaart. Hoe ziet onze toekomst er uit? Met name op het vlak van emoties her- en erkennen, affectie en begrip tonen is het nogal een probleem. Kunnen we samen nog in therapie of kan hij dit beter in zijn eentje gaan doen, en zal er nog verandering mogelijk zijn? Hij is nu 46 dus dat is wel al wat ouder. Ik ben ook een beetje bang dat ik zijn persoonlijke therapeut moet gaan uithangen. En dan heb ik zelf ook nog mijn gevoelens die meestal genegeerd worden, tenzij ik hem er echt aan zijn nekvel bij trek.( dat wil zeggen dat ik heel heel duidelijk zeg wat er aan de hand is- geloof me, dit is behoorlijk vermoeiend om dat aan zijn verstand te peuteren)

Ik houd zo verschrikkelijk veel van hem, dat opgeven geen optie is

Ik zou eerst maar eens beginnen met zijn stoornis accepteren.
Ipv na denken over of je zijn therapeut moet uithangen.
Jullie zijn 10 jaar samen en dat hij nu het label heeft maakt hem geen andere man.

Ik lees alleen maar verwijten. Zijn kant op.
Ik zou dat niet erg fijn vinden als mijn partner zo over me zou schrijven.