Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli
smurffie schreef:Het spijt me als mijn reactie je kwetst, maar ik wil dit wel kwijt;
Je vindt dus van jezelf al 2 jaar dat je een depressie hebt maar besluit nu om de stap naar een huisarts te maken?
Je vindt zelf dat je tegen je broer moet opboksen, dat je zusje het allemaal komt aanwaaien en het voor jou moeilijk is. Dat je met te weinig uren, geen motivatie en geen inzet je opleiding niet haalt geef je in de tekst bijna de coach de schuld van? En je ziet geen toekomst omdat het allemaal niet loopt.
Misschien klinkt dit heel hard, maar soms moet je je even inzetten om dingen te kunnen bereiken. Een opleiding is niet voor iedereen weggelegd, en als je daar geen uren wilt steken omdat je moe bent, dan is stoppen misschien niet zo'n gek idee. Eerst jezelf even op orde maken voor je van andere verwacht dat ze tijd en energie in jou steken, want dat doet een school en stageplek.
En ook zonder coach hoor je die opleiding te kunnen halen, het is niet de schuld van een goede of slechte coach of een leerling een opleiding haalt. Dat ligt uiteindelijk nogsteeds aan de (in)capabele leerling.
Ga naar de huisarts en geef aan dat je hulp nodig hebt. Laat een goede psychiater een duideljk beeld van jou krijgen en kijken wat voor jou helpt.
RoyceMack schreef:Ik denk dat het hele goede stap is om met je huisarts te overleggen want er is duidelijk iets aan de hand. Daarnaast schets je twee 'problemen'. Je moet naar schhool omdat je geen passend werk kan vinden en alleen op het loon van je vriend redden julliebhet niet. Kortom, je moet dus werken en aangezien je niet iets wilt doennwat je niet leuk vindt, studeer je door. Maar daar heb je niet voldoende motivatie voor. Visuese cirkel.
Daarnaast leg je veel problemen neer bij dingen die buiten jouw eigen macht liggen. Je coach heeft ervoor gezorgd dat je dingen niet optijd af had, je coach zeurde over de uren die je skipte, en je kunt niet zo goed met je coach want.. Coach doet dit en dit.
Ten eerste: hoe mooi het ook klinkt (van je hobby je werk kunnen maken, doen wat je leuk vind etc) maar heel veel menseb werken omdat het moet. Veel mensen zitten op kantoor voor het geld. Anderen solliciteren in de supermarkt terwijl ze een diploma hebben in de diergeneeskunde (paravetenair bv) omdat er simpelweg geen werk in te vinden is. En zo is het helaas ook als je niet de juiste diplomas hebt voor jouw beroep naar keuze.
Dan 'moet wat kan'. Zeker als je het geld nodig hebt. Wellicht kun je nog ergens een opleiding aangebodenkrijgen can je werkgever.
Je kunt op latere leeftijd altijd nog omscholen. Nu is je motivatie er niet
Daarover gesproken, je krijgt een coach die jou gaat begeleiden en helpen om het schooljaar door te komen, je handvaten geeft om door te zetten. Als zoon persoon merkt dat zijn/haar inzet niet het effect heeft waardoor jij je meer inzet en ook alles doet in je macht om te slagen, dan zakt hun motivatie ook heel diep onder het nulpunt. Als jij lessen skipt omdat je de motivatie niet hebt, dan zien zij het als zinloze investering om hun tijs in jou te steken.
Over je zorgen wat je vriend en familie ervan vinden als je een depressie blijkt te hebben, moet je je werkelijk geen zorgen maken. Zij geven om jou om wie je bent. Door een diagnose wordt jij niet ineens een ander mens. Het is voor hen wellicht wel beter te begrijpen als er een diagnose is.
Behoed je zelf ervoor dat je de diagnose wordt. Dat je bv een depressie als excuus gebruikt als je geen motivatie hebt, in plaats van als drempel om te overwinnrn.
Bovendien, is er een gigantische lijst met symptomen waar je allemaal aan moet voldoen voordat je de diagnose depressie hebt. Veel mensen verwarren en flinke dip vrij snel met een depressie.
Feit dat je bijvoorbeeld veel huilt, toont aan dat je niet vlak bent in emotie. Dit is iemqnr met depressie wel. Kan niet trots zijn (wel zeggen dat ze trots zijn, maar dat is een verbale poging in politieke correctheid.. Iemand weet hoe hij zich hoort te voelen in bepaalde situaties) niet meer spontaan zijn, boos zijn lukt niet, blij zijn gaat niet meer.
Kortom, ga naar de huisarts. Probeer daar passende hulp te krijgen en bepaal voor jezelf wat haalbaar is qua toekomst. Ik denk dat jij nu toe bent om te gaan werken en eventueel later nog kunt omscholen. Dan heb je toch wat extra geld. Kun je aan je toekomst gaan denken en wellicht zit er dan een stijgende lijn in.
Zet je jaloerzie voor je broer en zus opzij want het is nu eenmaal oneerlijk. Doe wat goed is voor jou en je vriend.
Als je een diagnose hebt hoef je dit overigens niet te melden bij sollicitatie
Gebruikers op dit forum: germie, Karma_k, m9ara, SannevZ, Vajramani en 71 bezoekers