Depressie of aanstellen?

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

 
 

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-17 14:17

Hallo allemaal,

Ik heb aankomende maandag een gesprek met mijn huisarts, omdat ik vermoed dat ik middenin een depressie zit.
Ik denk dat het allemaal begonnen is toen mijn vriend en ik geldproblemen kregen drie jaar terug. We moesten geld lenen van zijn ouders omdat we zelfs geen geld hadden voor boodschappen. Recht op huursubsidie of bijstand hadden we niet. Het appartement waar we in wonen was te goedkoop en mijn vriend verdiende teveel, echter bleef er letterlijk niets over na alle rekeningen die we voor die maand moesten betalen. Ik werkte niet meer, contracten werden niet verlengd en kon ook niets vinden. Ik was of te oud of had er geen opleiding voor gevolgd. Uiteindelijk maatschappelijk werk gekregen om ons te helpen met onze geldproblemen en administratie. Zij raadde mij toen aan om weer terug naar school te gaan, ik had helpende een aantal jaar daarvoor al gehaald, daarna verzorgende IG gedaan maar uiteindelijk niet kunnen halen. Maatschappelijk werk zei dus dat ik VZ-IG weer moest gaan doen. Dus aangemeld en alles, krijg nu ook uitwonende studiefinanciering en sindsdien gaat het qua geldzaken weer goed. Echter denk ik dat toen mijn problemen begonnen. Eerst denk ik niet eens dat ik het heel erg in de gaten had, ik verzuimde veel en had geen motivatie om iets te gaan doen. Ik wist dat ouderenzorg niet mijn droombaan was, en dit ook nooit zal worden, dus ik dacht dat het daaraan lag dat ik geen energie had om naar school/stage te gaan. Ik had een coach die mij wel begreep en die heeft me er echt doorheen gesleept, uiteindelijk toch geslaagd voor stage en ik kon door naar het volgende jaar. Dat jaar kreeg ik (helaas) een nieuwe coach waar ik het meteen al niet goed mee kon vinden. Het bleek dat ik in het eerste jaar veel dingen niet goed had gedaan of niet had gemaakt waar mij niets over is verteld. Dit bleek uiteindelijk niet mijn schuld maar de schuld van mijn toenmalige coach te zijn. Weer een tegenslag dus, ik had mezelf voorgehouden om dat jaar het mijn volle 100% te geven, mijn vriend en ik begonnen in deze tijd ook te praten over de toekomst; huis kopen, kinderen etc. Dus ik had naar mijn gevoel echt een doel om naar toe te werken, ondanks dat ik dit moest behalen met werk waar ik uiteindelijk niets aan vindt. Vanaf dat punt ging het weer minder, echter was deze coach niet zo begripvol en dit werkte ook alleen maar tegen. Dat jaar heb ik veel problemen gehad op school, helemaal niet op stage. Deze stage vond ik ook veel leuker, dementerende ouderen die van voren niet wisten wat er achter gebeurde haha. Stage ging dus hartstikke goed, ik meldde me nog wel eens ziek omdat ondanks dat ik het er erg leuk vond toch niet de motivatie kon vinden om er elke keer voor uit bed te komen. Ik begon ook steeds meer mijn plekje te vinden in bed, op vrije dagen bleef ik het liefst liggen. Vrienden zag ik steeds minder en kwam zelf tot de conclusie dat dit aan school lag, ik had er geen tijd meer voor of ik was te moe om nog iets te doen na schooltijd.
Tijdje later ging ik aan het ziektebeeld depressie werken en hoe meer ik erover las hoe meer ik mezelf erin kon gaan vinden. Dit ook besproken met mijn coach, om voor mijn gevoel toch te bevestigen dat ik me aanstelde. Dit was ook letterlijk wat ze zei, dan zal dat wel zo zijn toch?
Alsnog begon ik op de symptomen te letten, als ik dan weer iets deed of dacht moest ik ook meteen weer aan depressie denken. Afijn, uiteindelijk stage met vlag en wimpel geslaagd en school maar net. Mijn coach wilde me niet laten door gaan en probeerde me ook naar mijn gevoel weg te pesten, door te zeggen dat ik niet genoeg stage uren draaide, in de laatste twee maanden moest ik van 15 uur maar naar 30 uur gaan om dit in te halen. Ondanks dat stage ook al aangaf dat ik mijn uren wel had behaald. Ik zou vakantiewerk op die stageplek gaan doen, dit heb ik afgezegd. Ik was na die twee maanden ploeteren kapot en wilde een paar weken even helemaal niets doen. Dit is ook letterlijk wat ik heb gedaan; niets doen. Ik lag veel in bed, deed zo goed als niets in het huishouden, kwam er alleen uit om de hond uit te laten en verder zat ik series te kijken, boeken te lezen of te gamen.
Het volgende schooljaar zat er weer aan te komen en ik was nog steeds moe, de momenten dat ik op bed lag was ik veel aan het piekeren. Waarom zou ik nog terug gaan naar school? Waar doe ik het voor? Wil ik echt mijn hele leven werk doen waar ik eigenlijk niets aan vind? Ik ben bijna 25, zit nog op school, geen kinderen, woon in een klein appartementje en kan geen werk krijgen al wou ik het nog zo graag. Dit uitte ik toen ook aan mijn vriend en zei ook dat ik vermoedde dat ik een depressie had, hij zei dat het allemaal wel goed kwam en dat ik niet zo moest piekeren. Als we beiden vast werk hebben konden we een huisje kopen en verder bouwen aan onze toekomst. Dit geloofde ik dan maar weer.
Ook dit schooljaar kreeg ik weer een nieuwe coach, iemand waarvan ik dacht dat ik wel wat aan zou hebben; deze kon mij het schooljaar wel laten halen. Echter kreeg ik weer te horen dat ik het jaar daarop dingen niet goed had gedaan. Ook begon ze er moeite mee te krijgen dat ik weinig op school was, logisch natuurlijk, zou de inspectie langs komen en ik had in twee maanden misschien maar 30 schooluren gedraaid dan zou ook school de pineut zijn. Ik liep dit jaar stage op een expertise team, ik dacht dat ik dit wel aan kon, maar nu afgelopen maandag toch besloten met die stage te stoppen. Ik kreeg van mijn stagebegeleidster zelfs te horen dat ik beter helpende kon blijven en ik dit werk niet aan zou kunnen. Iets wat compleet tegenstrijdig was met mijn vorige stage, waar ze me meteen het diploma wel in handen wilden schuiven zou dit mogelijk zijn. Dag daarna een gesprek gehad met mijn coach en iemand hogerop van school. Dit ging zoals gedacht niet goed, ze zaten te dreigen dat ze me van de opleiding wilde schoppen omdat ik niet genoeg uren draaide en omdat mijn laatste stage niet goed ging. Ook hun vonden (ondanks mijn vorige stage) dat ik beter helpende kon blijven of werk en leer gaan doen aangezien ik me in de lessen niet kan concentreren. Ik heb toen aangegeven dat ik deze opleiding heel graag wil halen. Nu moet ik dus een verslag maken met motivatie waarom ik dit werk/opleiding wel kan doen. Volgende week dinsdag hebben we het er weer over.
Vandaag heb ik de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt bij de huisarts om er zeker van te zijn dat ik wel of niet een depressie of iets soortgelijks heb. Natuurlijk hoop ik van niet, ik weet dat mijn familie deze ‘ziekte’ niet zullen begrijpen en ik ben naar mijn gevoel altijd al het zwarte schaap in de familie geweest. Ik heb mijn hele leven moeten opboksen tegen een broer waarvan de bank hem al vraagt om daar te komen werken zonder sollicitatie of iets. Hij heeft een vriendin met het tweede kind onderweg en woont in een mooi huis zonder dat die vriendin maar hoeft te werken. Mijn zusje heeft parttime werk aangeboden gekregen in een hotel, ook zonder sollicitatie. Zij zit ook nog op school dus vandaar dat ze dit alleen weekends kan doen, toch wilden ze haar daar wel fulltime hebben als ze eenmaal klaar is met de opleiding.
Ik ben naar mijn idee wel altijd een sterk persoon geweest, ik kon dingen makkelijk van me af zetten, als mijn vader zichzelf op zeer humoristische manier weer eens voor schut zette moest ik altijd lachen, terwijl een normaal persoon zich allang had geschaamd. Ik schaamde me dus nooit, ik kon me nooit iets van een ander aantrekken en was altijd een vrolijk persoon die het heerlijk vond om uit te gaan met vrienden. Nu heb ik dat dus niet meer. Het paard waar ik op reed is met pensioen ivm met slechte gewrichten en heb naar mijn gevoel geen uitlaatklep meer. Ik huil niet bij andere mensen maar zodra ik alleen ben, in de auto of op bed wanneer mijn vriend werkt (hij werkt ’s nachts) huil ik vaak.
Ik maak me ontzettend druk om de toekomst, wat als er volgende week uitkomt dat ze me niet meer willen hebben? Hoe leg ik dat uit aan mijn ouders en vriend? Zij denken dat alles goed gaat op school en stage en denken dat ik aankomend jaar afstudeer. Wat als ik geen werk kan vinden mocht ik wel moeten stoppen? Van mijn vriend zijn loon kunnen we het niet redden. Moet ik dan terug naar mijn ouders? En wat als ik wel een depressie blijk te hebben, wat dan? Niemand zou iemand aannemen met een depressie lijkt mij. Wat zou de huisarts voor mij kunnen betekenen hierin?

Ik wil wel duidelijk maken dat zelfmoord absoluut geen optie is, ik weet wat dat met je familie/naasten doet. Maar zou ik nu bijvoorbeeld kanker ofzo krijgen dan denk ik ook niet dat ik mezelf daarvoor zou laten behandelen. Ik ben niet bang om dood te gaan, ik ben wel bang met wat er gebeurd als ik dood ben, is er een hemel waar ik heen kan, bestaat er zoiets? Ik kan zo een hele dag wel doorgaan met piekeren, ben mezelf soms echt gek aan het praten. Slapen doe ik weinig, ondanks dat ik veel op bed lig. Ik kan geen plezier meer vinden in het leven, het enige waar ik naar uitkijk na school of iets is dat ik weer op bed kan. Ik kan me ook de laatste keer dat ik echt hard heb gelachen niet meer herinneren… Triest eigenlijk.

Mijn excuses dat dit uiteindelijk zo’n lang verhaal is geworden, ik hoop dat mensen mij kunnen helpen, misschien steunen, hun eigen verhaal vertellen of keihard zeggen dat ik me niet zo aan moet stellen en dat ik niets heb om over te zeuren.

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore


Nayomie
Berichten: 32780
Geregistreerd: 31-12-10

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 16:41

Lieve meid, wat naar dat je je zo voelt! Helaas is het echt iets naars en kun je lang mee lopen. Daar kunnen mening bokkers denk ik wel over mee praten. Allereerst super goed dat je naar de huisarts gaat! Absoluut doen, die kan beter een diagnose stellen dan wij bokkers. Maar als ik zo lees, dat je geen plezier meer in dingen beleefd, lijkt wel op depressie. Zonde dat je niet meer zo hebt gelachen. Lijkt me voor jou een goed idee om eerst even naar de huisarts te gaan, mogelijk word je doorgestuurd naar een psycholoog die jou verder zal helpen.
Wat ik je nog even wil meegeven, als je depressief bent, betekent niet per direct dat je niks meer kunt. En je hoeft een werkgever niet te vertellen dat je depressief bent, mocht je die diagnose krijgen. En het is juist goed om dingen te blijven ondernemen! Houdt je bezig en zorgt toch net iets minder voor kopzorgen. :j

Mocht je nog vragen hebben of je ei kwijt willen, mijn PB box staat voor je open :*

Suzanne F.

Berichten: 48951
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 16:45

Ik denk niet dat je je aanstelt. Ik vermoed zeker dat je kenmerken van een depressie hebt.
Volgens mij ben je slim zat, je komt in ieder geval niet dom over in je schrijven/typen/taalgebruik etc.
Ik denk wel dat je door moet zetten op school. Daar heb je misschien wel een schop onder je kont nodig.
Maar beter is eigenlijk een intrinsieke motivatie en daar ontbreekt het je nu aan.
Als je jezelf vragen stelt: wie ben ik, wat wil ik, waar sta ik voor, wat zou ik willen bereiken, wat maakt mij gelukkig. Hoe goed ken je jezelf eigenlijk?

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

Eapy

Berichten: 1712
Geregistreerd: 22-05-13
Woonplaats: Noord-Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 16:47

Ach schat. Laat jezelf nooit geloven dat je iets niet mag voelen, of dat je een aansteller bent. Ik denk dat het sowieso een goed idee is om met de huisarts te praten, eventueel therapie. Maar ik denk dat je vooral een baan/opleiding moet vinden waar je een passie voor hebt zodat je elke dag met motivatie je bed uitstapt. Veel sterkte xx

Keep your hopes up high and your head down low
Extra 25-04-2000 — 16-09-2023. Wij, voor altijd.

iirrssjjee

Berichten: 5919
Geregistreerd: 03-08-09
Woonplaats: 's-Gravendeel

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 16:55

Ik lees dit en herken het enorm... zo was ik een jaar geleden ook. Gezeik met oud-werkgever, gedoe met de nieuwe, te veel aan het werk, enz.... Ik zat ook middenin een depressie en ben er nu net weer uit aan het klimmen. Stoer dat je zelf i ziet dat het niet goed is en dat je naar de huisarts gaat!

Corien_
Berichten: 258
Geregistreerd: 18-10-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 17:14

Lieve ts. Het gevoel dat je hebt is ontzettend vervelend en ik hoop heel erg dat de huisarts je kan helpen de stappen te zetten die je nodig hebt. Zie je zelf niet als een aansteller. Op mij kom je over als een heel sterk iemand die het gewoon even niet meer weet, en dat mag.. succes met alles :(:)

miramii

Berichten: 1193
Geregistreerd: 26-09-14
Woonplaats: In een hutje op de hei

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 17:52

Goed dat je naar de HA toe gaat. Begeleiding lijkt me zeker belangrijk, en snel ook gezien de huidige staat van je opleiding. Betreft die zaken ga ik vooral mee met de bovenstaande reacties.

Wat ik je nog wel dringend wil adviseren; vraag ook ondersteuning bij de opleiding. Niet op de wijze waar het nu gaat. Het draait nu om een negatieve houding vanuit jouw kant, niet om het daadwerkelijke probleem. Aan de hand van jouw verhaal, denk ik dat jij zeer ongemotiveerd overkomt op je school (lessen niet bijwonen e.d.), terwijl dat wellicht niet zo is. Dit gaat beide kanten op wrijving opleveren en uiteindelijk ben jij degene die daaronder lijdt. Zonder opleiding is het inderdaad zeer lastig om een baan te krijgen en als je stopt krijg je ook een flinke schuld erbij + je stufi valt weg. Lijkt me niet wenselijk in de huidige financiële situatie.

Ga vanuit eigen initiatief een gesprek aan met je mentor/supervisor/decaan oid. Laat zien dat jij er echt voor wilt gaan. En wees vooral ook open over je gevoelens en de stappen die je zet om dit te verbeteren.

Ik bedoel dit niet onvriendelijk, maar weet vanuit privé en werksituatie hoe helpend dit kan zijn. Het is ontzettend belangrijk om openheid en inzicht te geven. Anders wordt het voor jou ingevuld en dat is meestal in jouw nadeel.

:+

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-17 22:50

Wat een ontzettend lieve reacties hier, krijg er een brok in mijn keel van.

Ik ben gewoon heel erg bang dat als ik deze diagnose wel krijg en het op school vertel dat het nog een reden voor hun is om mij van de opleiding af te halen, of dat ze denken dat ik smoesjes aan het verzinnen ben om mijn gedrag te verklaren of iets dergelijks.
En wat als ik wel de diagnose depressie krijg, en dan? Gaat dat het allemaal makkelijker maken? Of maak ik het mezelf dan nog moeilijker? En aan wie vertel ik het dan wel en aan wie niet? Allemaal vragen die door mijn hoofd gaan.

Nogmaals heel erg bedankt voor jullie ongelofelijk lieve berichtjes, dit doet me echt goed! :+:

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore

NorwayFjord

Berichten: 3131
Geregistreerd: 10-02-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 23:10

Ik lees je topic en ik herken me er zo ontzettend in... Zelf durf ik nog niet zo goed naar de huisarts omdat ik bang ben om de waarheid onder ogen te moeten zien, ik vind het dan ook erg stoer dat je maandag gaat! Als ik zo je topic en de reacties lees moet ik maandag misschien toch ook maar even gaan bellen...

Ik kan je eigenlijk verder niet echt goed tips geven omdat ik zelf ook enorm aan het struggelen ben, maar wilde je wel even een hart onder de riem steken en als je wilt mag je me ook PB-en, misschien kunnen we ons ei een beetje bij elkaar kwijt!

Olaf | Fjord | 25-04-2023 | Insta: olafthefjord

Definitely Diva | B+10 L1+10 L2+2

zorro

Berichten: 8757
Geregistreerd: 19-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 23:13

Meisje toch.. wat een verhaal en wat rot dat je je zo voelt.. het klinkt depressie waardig.. maar ook al zal je het niet hebben, je stelt je zeker niet aan.

Heel goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts! Wat je nu vooral nodig hebt is een luisterend oor en iemand die je bij de hand pakt en helpt.

JE HOEFT HET NIET ALLEMAAL ALLEEN TE DOEN!

in hoofdletters ja, want dit is iets belangrijks. Vraag hulp, aanvaard hulp. En maak je vriend en je ouders duidelijk dat je hun steun nodig bent. Tijd om open kaart te spelen. Het zal je opluchten.

opala

Berichten: 6374
Geregistreerd: 14-06-01
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 23:35

Soms moet je pas op de plaats maken om door te kunnen gaan. Vindt uit wat jijzelf graag wil en voldoe niet meer aan de verwachtingen van anderen.

De zon schijnt voor iedereen!!

smurffie

Berichten: 11124
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 23:59

Het spijt me als mijn reactie je kwetst, maar ik wil dit wel kwijt;
Je vindt dus van jezelf al 2 jaar dat je een depressie hebt maar besluit nu om de stap naar een huisarts te maken?
Je vindt zelf dat je tegen je broer moet opboksen, dat je zusje het allemaal komt aanwaaien en het voor jou moeilijk is. Dat je met te weinig uren, geen motivatie en geen inzet je opleiding niet haalt geef je in de tekst bijna de coach de schuld van? En je ziet geen toekomst omdat het allemaal niet loopt.

Misschien klinkt dit heel hard, maar soms moet je je even inzetten om dingen te kunnen bereiken. Een opleiding is niet voor iedereen weggelegd, en als je daar geen uren wilt steken omdat je moe bent, dan is stoppen misschien niet zo'n gek idee. Eerst jezelf even op orde maken voor je van andere verwacht dat ze tijd en energie in jou steken, want dat doet een school en stageplek.
En ook zonder coach hoor je die opleiding te kunnen halen, het is niet de schuld van een goede of slechte coach of een leerling een opleiding haalt. Dat ligt uiteindelijk nogsteeds aan de (in)capabele leerling.

Ga naar de huisarts en geef aan dat je hulp nodig hebt. Laat een goede psychiater een duideljk beeld van jou krijgen en kijken wat voor jou helpt.

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-17 11:36

smurffie schreef:
Het spijt me als mijn reactie je kwetst, maar ik wil dit wel kwijt;
Je vindt dus van jezelf al 2 jaar dat je een depressie hebt maar besluit nu om de stap naar een huisarts te maken?
Je vindt zelf dat je tegen je broer moet opboksen, dat je zusje het allemaal komt aanwaaien en het voor jou moeilijk is. Dat je met te weinig uren, geen motivatie en geen inzet je opleiding niet haalt geef je in de tekst bijna de coach de schuld van? En je ziet geen toekomst omdat het allemaal niet loopt.

Misschien klinkt dit heel hard, maar soms moet je je even inzetten om dingen te kunnen bereiken. Een opleiding is niet voor iedereen weggelegd, en als je daar geen uren wilt steken omdat je moe bent, dan is stoppen misschien niet zo'n gek idee. Eerst jezelf even op orde maken voor je van andere verwacht dat ze tijd en energie in jou steken, want dat doet een school en stageplek.
En ook zonder coach hoor je die opleiding te kunnen halen, het is niet de schuld van een goede of slechte coach of een leerling een opleiding haalt. Dat ligt uiteindelijk nogsteeds aan de (in)capabele leerling.

Ga naar de huisarts en geef aan dat je hulp nodig hebt. Laat een goede psychiater een duideljk beeld van jou krijgen en kijken wat voor jou helpt.


Ik denk nu een jaar dat ik een depressie heb, maar omdat ik opgegroeid ben om 'sterk' te zijn en je groot te houden ben ik hier destijds niet mee heen gegaan. Ik hoopte toen dat ik me aanstelde en gek aan het praten was.

Ik geef daarbij absoluut de coaches er de schuld niet van dat ik mijn uren niet draai, en als ze me van de opleiding afschoppen is dat helemaal mijn eigen schuld. Dat mij dingen niet wordt verteld (omdat de coaches dit niet weten?) daar wil ik niet de schuld van krijgen. Ik heb elke week gesprekken met mijn coach en daar laat ik ook mijn huiswerk zien, dat is altijd goed gekeurd en als ik dan het jaar daarop te horen krijg dat het niet voldoende is of verkeerd beoordeelt dan, ja, geef ik mijn coaches de schuld.
Ik ben wel van mening dat een coach je kan maken of breken, maar dat is mijn persoonlijke mening natuurlijk.

Ik vindt je reactie helemaal niet hard, het is niet meer dan logisch wat je allemaal zegt :j Bedankt daarvoor!

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore

Es_ther

Berichten: 18690
Geregistreerd: 28-06-08
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 12:17

Lieve meid, ik herken je verhaal best goed.
Het opboksen tegen andere mensen.

Ik heb/had zelf ook heel erg, ik ben 24, studeer nog, woon particulier gehuurd in een krakkemikkig huis en zit soms echt van: stoppen met school en genoegen nemen met een mbo baan die ik minder leuk vind.

Ik heb hulp gezocht en dat helpt echt! Goed dat je naar de huisarts gaat, want ik ging er ook aan onderdoor, waardoor ik alles en iedereen ging afsnauwen.

En mocht je behoeften hebben, pb staat open!

Witte paarden snel smerig? Nee joh, ze weten gewoon nog niet welke kleur zij willen hebben!

Hutcherson

Berichten: 7289
Geregistreerd: 21-07-13
Woonplaats: --

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 12:37

Ik denk dat het hele goede stap is om met je huisarts te overleggen want er is duidelijk iets aan de hand. Daarnaast schets je twee 'problemen'. Je moet naar schhool omdat je geen passend werk kan vinden en alleen op het loon van je vriend redden julliebhet niet. Kortom, je moet dus werken en aangezien je niet iets wilt doennwat je niet leuk vindt, studeer je door. Maar daar heb je niet voldoende motivatie voor. Visuese cirkel.
Daarnaast leg je veel problemen neer bij dingen die buiten jouw eigen macht liggen. Je coach heeft ervoor gezorgd dat je dingen niet optijd af had, je coach zeurde over de uren die je skipte, en je kunt niet zo goed met je coach want.. Coach doet dit en dit.

Ten eerste: hoe mooi het ook klinkt (van je hobby je werk kunnen maken, doen wat je leuk vind etc) maar heel veel menseb werken omdat het moet. Veel mensen zitten op kantoor voor het geld. Anderen solliciteren in de supermarkt terwijl ze een diploma hebben in de diergeneeskunde (paravetenair bv) omdat er simpelweg geen werk in te vinden is. En zo is het helaas ook als je niet de juiste diplomas hebt voor jouw beroep naar keuze.
Dan 'moet wat kan'. Zeker als je het geld nodig hebt. Wellicht kun je nog ergens een opleiding aangebodenkrijgen can je werkgever.

Je kunt op latere leeftijd altijd nog omscholen. Nu is je motivatie er niet

Daarover gesproken, je krijgt een coach die jou gaat begeleiden en helpen om het schooljaar door te komen, je handvaten geeft om door te zetten. Als zoon persoon merkt dat zijn/haar inzet niet het effect heeft waardoor jij je meer inzet en ook alles doet in je macht om te slagen, dan zakt hun motivatie ook heel diep onder het nulpunt. Als jij lessen skipt omdat je de motivatie niet hebt, dan zien zij het als zinloze investering om hun tijs in jou te steken.

Over je zorgen wat je vriend en familie ervan vinden als je een depressie blijkt te hebben, moet je je werkelijk geen zorgen maken. Zij geven om jou om wie je bent. Door een diagnose wordt jij niet ineens een ander mens. Het is voor hen wellicht wel beter te begrijpen als er een diagnose is.
Behoed je zelf ervoor dat je de diagnose wordt. Dat je bv een depressie als excuus gebruikt als je geen motivatie hebt, in plaats van als drempel om te overwinnrn.

Bovendien, is er een gigantische lijst met symptomen waar je allemaal aan moet voldoen voordat je de diagnose depressie hebt. Veel mensen verwarren en flinke dip vrij snel met een depressie.

Feit dat je bijvoorbeeld veel huilt, toont aan dat je niet vlak bent in emotie. Dit is iemqnr met depressie wel. Kan niet trots zijn (wel zeggen dat ze trots zijn, maar dat is een verbale poging in politieke correctheid.. Iemand weet hoe hij zich hoort te voelen in bepaalde situaties) niet meer spontaan zijn, boos zijn lukt niet, blij zijn gaat niet meer.

Kortom, ga naar de huisarts. Probeer daar passende hulp te krijgen en bepaal voor jezelf wat haalbaar is qua toekomst. Ik denk dat jij nu toe bent om te gaan werken en eventueel later nog kunt omscholen. Dan heb je toch wat extra geld. Kun je aan je toekomst gaan denken en wellicht zit er dan een stijgende lijn in.

Zet je jaloerzie voor je broer en zus opzij want het is nu eenmaal oneerlijk. Doe wat goed is voor jou en je vriend.
Als je een diagnose hebt hoef je dit overigens niet te melden bij sollicitatie

smurffie

Berichten: 11124
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 13:23

RoyceMack schreef:
Ik denk dat het hele goede stap is om met je huisarts te overleggen want er is duidelijk iets aan de hand. Daarnaast schets je twee 'problemen'. Je moet naar schhool omdat je geen passend werk kan vinden en alleen op het loon van je vriend redden julliebhet niet. Kortom, je moet dus werken en aangezien je niet iets wilt doennwat je niet leuk vindt, studeer je door. Maar daar heb je niet voldoende motivatie voor. Visuese cirkel.
Daarnaast leg je veel problemen neer bij dingen die buiten jouw eigen macht liggen. Je coach heeft ervoor gezorgd dat je dingen niet optijd af had, je coach zeurde over de uren die je skipte, en je kunt niet zo goed met je coach want.. Coach doet dit en dit.

Ten eerste: hoe mooi het ook klinkt (van je hobby je werk kunnen maken, doen wat je leuk vind etc) maar heel veel menseb werken omdat het moet. Veel mensen zitten op kantoor voor het geld. Anderen solliciteren in de supermarkt terwijl ze een diploma hebben in de diergeneeskunde (paravetenair bv) omdat er simpelweg geen werk in te vinden is. En zo is het helaas ook als je niet de juiste diplomas hebt voor jouw beroep naar keuze.
Dan 'moet wat kan'. Zeker als je het geld nodig hebt. Wellicht kun je nog ergens een opleiding aangebodenkrijgen can je werkgever.

Je kunt op latere leeftijd altijd nog omscholen. Nu is je motivatie er niet

Daarover gesproken, je krijgt een coach die jou gaat begeleiden en helpen om het schooljaar door te komen, je handvaten geeft om door te zetten. Als zoon persoon merkt dat zijn/haar inzet niet het effect heeft waardoor jij je meer inzet en ook alles doet in je macht om te slagen, dan zakt hun motivatie ook heel diep onder het nulpunt. Als jij lessen skipt omdat je de motivatie niet hebt, dan zien zij het als zinloze investering om hun tijs in jou te steken.

Over je zorgen wat je vriend en familie ervan vinden als je een depressie blijkt te hebben, moet je je werkelijk geen zorgen maken. Zij geven om jou om wie je bent. Door een diagnose wordt jij niet ineens een ander mens. Het is voor hen wellicht wel beter te begrijpen als er een diagnose is.
Behoed je zelf ervoor dat je de diagnose wordt. Dat je bv een depressie als excuus gebruikt als je geen motivatie hebt, in plaats van als drempel om te overwinnrn.

Bovendien, is er een gigantische lijst met symptomen waar je allemaal aan moet voldoen voordat je de diagnose depressie hebt. Veel mensen verwarren en flinke dip vrij snel met een depressie.

Feit dat je bijvoorbeeld veel huilt, toont aan dat je niet vlak bent in emotie. Dit is iemqnr met depressie wel. Kan niet trots zijn (wel zeggen dat ze trots zijn, maar dat is een verbale poging in politieke correctheid.. Iemand weet hoe hij zich hoort te voelen in bepaalde situaties) niet meer spontaan zijn, boos zijn lukt niet, blij zijn gaat niet meer.

Kortom, ga naar de huisarts. Probeer daar passende hulp te krijgen en bepaal voor jezelf wat haalbaar is qua toekomst. Ik denk dat jij nu toe bent om te gaan werken en eventueel later nog kunt omscholen. Dan heb je toch wat extra geld. Kun je aan je toekomst gaan denken en wellicht zit er dan een stijgende lijn in.

Zet je jaloerzie voor je broer en zus opzij want het is nu eenmaal oneerlijk. Doe wat goed is voor jou en je vriend.
Als je een diagnose hebt hoef je dit overigens niet te melden bij sollicitatie


Als iemand die werkt in een psychiatrisch ziekenhuis kan ik je vertellen dat dat in ieder geval niet zo is. Iemand die depressief is kan niet per definitie niet huilen, niet boos worden ect. Emotieregulatie is niet in orde, niet afwezig.

Janneke2

Berichten: 22653
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 13:51

Goed dat je naar de huisarts gaat.

En weet je: zelfs als jij geen depressie zou hebben: vraag om een psycholoog!
En: een aansteller ben je zeker niet. Zo lang zo weinig puf en vrolijkheid - 'daar zit iets achter'.

Want ik herken het getreiter waar je over schrijft. "De zorg", zeker de lagere werkvloer waar hard gezwoegd wordt en weinig wordt betaald is niet altijd een veilige werkplek.
Een psycholoog die onafhankelijk is, heeft geen reden om jou te treiteren.

Geef de coach die jou voor de zoveelste keer omlaag haalt de bons.

Schrijf een verslag met de positieve zaken van werken met dementie (daar is werk zat in) en vertel dinsdag 'dat je enige medische problemen hebt'. Details hoeven ze niet te weten, wel je beperkingen: weinig energie. En meldt "de onduidelijkheid" mbt het vorige jaar. (Vermijdt het woord pesten, al is het dat natuurlijk wel.) En dat dat bakken energie kostte (die je dus niet hebt).
En wellicht kan er een regeling worden getroffen: weinig op school, dat je de tentamens gewoon zelf voorbereid. (Thuisstudie kan zwaar zijn, maar bijvoorbeeld elders op bokt loopt een 'onderling elkaar ondersteunen' topic - en het scheelt reistijd en gezeur.)(Een boel lessen zijn deels echt les, maar ook orde houden, gepraat over dat je het moet weten, "leuke spelletjes", bedoeld om het beter te onthouden maar voor velen een bron van afleiding etc.)

Succes maandag!!

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

BigOne
Berichten: 38038
Geregistreerd: 03-08-09

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 13:56

En wanneer je bij de huisarts bent vraag dan ook om een totaal bloedbeeld, met alle vitamines en mineralen. Soms ligt een gebrek aan de grondslag om je ellendig te voelen.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-17 23:23

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties, jullie hebben echt geen idee :+:

En inderdaad @Janneke, de zorg is niet meer de zorg als toen ik was begonnen, je moet je tegenwoordig overal voor verantwoorden en je wordt steeds strakker gehouden. Toch blijf ik mezelf eraan herinneren dat het werk is waar iemand echt iets aan heeft, ook al is het niet mijn droombaan en wordt het mij (en iedereen die in de zorg werkt) niet makkelijk gemaakt.
Bedankt voor je tip met hoe ik het eventueel kan overbrengen naar school toe, zo had ik het nog niet bedacht.

@bigone; Dit zal allemaal wel niet goed zijn, ik eet zeer slecht op dagen dat ik school/stage heb omdat ik te moe ben om nog uitgebreid eten te koken. Meestal bestellen we dan ook op die dagen.

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore

Pistasche

Berichten: 6676
Geregistreerd: 02-01-07
Woonplaats: Boktlid nr. # 56477

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 23:33

Wat een zware tijd ga je door TS. Ik kan een heel lang verhaal typen, maar ga zo snel mogelijk maar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Wat er daarna gebeurt, zie je dan wel weer.

Zolang je in deze depressie blijft hangen is 'normaal' denken erg moeilijk en zal je blijven piekeren en het negatieve overal uitfilteren. Een psycholoog kan je helpen je denkpatroon te veranderen maar eerst inzicht te krijgen in WAAROM je je nu zo voelt. Je moet jezelf even terug vinden, dat zal veel tijd en moeite kosten, maar geloof mij, het is het waard en je komt er sterker uit dan ooit. Dus pak het zo snel mogelijk op en start dat traject bij de psycholoog!!!

heb vertrouwen, houd moed

Sabri

Berichten: 1385
Geregistreerd: 28-06-04
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-17 23:58

Je hoeft dus nog een jaartje en dan heb je je diploma? Dat is wel belangrijk om meer mogelijkheden en kansen te krijgen voor jezelf. Als het niet helemaal is wat je wilt, kun je mogelijk na je diploma verder leren in iets wat je meer aanspreekt en waar je hart nog meer ligt. Oriënteer je ook daarop. Wellicht motiveert dat om voor nu door te zetten.
Het kan zijn dat je een depressie hebt. Je zou bv ook zelf bv Sint Janskruid pillen kunnen nemen en regelmatig sporten om te zien of je je dan beter voelt. Als je veel thuis zit en bv niet op school heb je ook veel meer kans depressief te worden. Naar school gaan helpt dus wel om je leven meer op orde te houden en minder depressief te voelen. Concentreer je op het einddoel diploma. En eventueel een vervolgstudie zodat je daar wel iets kunt doen waar je hart meer ligt. Tot die tijd door de zure appel heenbijten. Zowiezo goed dat je hulp gaat zoeken, al is het om alleen alles nog even goed op rij te krijgen. Sterkte!

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-12-17 21:33

In principe zou het nog een jaar zijn inderaad, maar ik denk nu dat het wel wat langer gaat duren dan dat. Op dit punt mag ik blij zijn dat ze mij nog willen houden, zou ik dan nog een jaar moeten doen dan doe ik dat.

Nogmaals heel erg bedankt voor jullie ongelofelijk lieve berichtjes, het doet me goed om te weten dat er altijd mensen zijn die mij wel begrijpen!

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore

charysaS
Berichten: 104
Geregistreerd: 20-09-17

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-12-17 21:53

Ik herken je verhaal in heel veel punten.
Je hebt een goede beslissing gemaakt om naar de huisarts te gaan. Maar meid maak echt je school af! Niet is belangrijker dan dat papiertje om een baan te zoeken!

Romeo♥

Anoniem

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-12-17 22:04

Mag je niet weer stagelopen op PG? Als dat is wat je wel
Leuk vond? Als je werk moet doen waar je niks aan vind, is het logisch dat je niet gemotiveerd bent!
Goed dat je naar de Ha bent gegaan in elk geval.

Aedema

Berichten: 482
Geregistreerd: 07-04-15

Re: Depressie of aanstellen?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-12-17 09:26

Nee wij moeten in deze opleiding drie verschillende stages lopen. Somatiek en PG heb ik nu dus gedaan, wat ik nog zou kunnen doen is thuiszorg, revalidatie of gehandicapten. Gehandicaptenzorg weet ik meteen al dat dat niets voor mij is, dit heb ik ook aangegeven dus dan blijft thuiszorg en revalidatiezorg over. Als ik GP (Geronto Psychiatrie, waar ik dus vandaan kom) niets voor mij is denk ik dat revalidatiezorg ook niets voor mij is omdat daar veel meer bij komt kijken dan GP. Ik hoop dus (als ik niet van de opleiding af word gekickt) dat ik in de thuiszorg kan stagelopen.

Ik ben zo nerveus voor vanmiddag, geen idee hoe ik ga reageren als ik dit allemaal hardop moet zeggen, opschrijven is tot daar aan toe maar het hardop zeggen is toch wel moeilijker denk ik...

A little consideration and a little thought for others makes all the difference. - Eeyore


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: germie, Karma_k, m9ara, SannevZ, Vajramani en 71 bezoekers