Dank je wel voor je uitgebreide antwoord Shiloh, dat waardeer ik erg. Jouw verhaal sluit precies aan bij het verhaal zoals mijn ASS bloedverwanten het vertellen. Aan je verhaal te lezen zou je zo maar een sibling van me kunnen zijn.
Citaat:
Maar ik heb wél interesse in jou. Heel veel interesse. Maar meestal dacht ik er gewoon niet aan, om ergens naar te vragen. Mijn autistische hoofd dacht, "als iemand wilt vertellen, dat doet die dat toch gewoon". Dat deed ik immers ook? Als je iets wilt vertellen, dan doe je dat. Wil je dat niet, dan doe je dat niet. Maar dan is er ook nog zoiets als luisteren. Écht luisteren. En doorvragen. Omdat goed te kunnen moet mijn hoofd rustig zijn. Moet er geen chaos zijn. Moeten mijn hersenen niet 300.000 toeren per seconde draaien, om alle prikkels die ik de hele dag op me af heb gekregen te verwerken.
Ik begrijp heel goed dat er geen onwil of opzet in het spel is. Precies dit verhaal is mij zo vaak verteld. Maar dit zo'n stukje waardoor ik zeg: nu is het genoeg. Ik mis hierin de wederkerigheid. En omdat ik rekening moet houden met onder andere dit stukje zal er voor mij nooit sprake zijn van die gelijkwaardige wederkerigheid, die voldoet aan mijn behoefte. Daarom laat ik mijn verwachtingen los, zal ik die persoon nooit onder druk zetten of kwetsen, hebben we een hele leuke onderhoudende relatie met respect en humor. Ik laat die persoon zichzelf zijn, geef ruimte, pas me aan aan de behoefte van de ander en breng zo harmonie en balans.
Maar ik realiseer me dat de relatie niet evenwichtig is omdat die relatie enkel en alleen volstaat omdat ik rekening hou met de wereld van de mens met ASS. Ik zie hoe mensen met ASS soms sneuvelen op het mijnenveld van de sociale etiquette. Dus ik laat die verwachting los zodat ik me in de relatie met de mens met ASS kan richten op de dingen waarbij deze mens in zijn kracht staat. Bijvoorbeeld door interesse te tonen in de grenzeloze kennis van een bepaald onderwerp, door samen dergelijke beurzen te bezoeken, te praten over dat onderwerp dat deze wandelende Wikipedia zo in zijn/haar greep houdt.
Maar........ik heb er niet altijd zin in om te bedenken, XX vraagt nergens naar maar dat is niet uit desinteresse, XX staat weer op zenden maar dit is een uiting van medeleven, of dat ik me moet bedenken, het ASS hoofd is te overprikkeld, ik doe wel even een stapje terug en kom er over een uur of morgen wel op terug. Ik kan niet altijd die hulpverlener zijn die rekening houdt met.....en die een prettige sfeer weet te scheppen en die zorg voor balans. Dat is nl. iets dat ik bijna mijn hele leven al heb gedaan en wat alle hulpverleners me geleerd hebben. "Als je een klein beetje rekening houdt met de belevingswereld van..... dan is er heel veel mogelijk".
Het is voor mij een sta in de weg voor een gelijkwaardige en liefdevolle relatie, en het raakt de kern van ASS. Maar er is zeker wel ruimte voor een respectvolle en prettige relatie.