Ik ga anders om met mijn grote gevoeligheid.
Het was even zoeken, want ik houd niet van rondlopen in een (al dan niet energetisch) harnas.
Ik heb een traject gedaan in gespecialiseerde kinesiologie waarbij 'stress afvoeren' centraal staat.
Dus: ik loop in een drukke winkelstraat - laat het zo zijn dat ik geen stress heb op al die emoties en indrukken om mij heen.
Of: ik ben ik de kamer en ik voel dat iemand anders in deze kamer bang is of boos: laat het zo zijn dat ik dit signaleer, maar er verder geen reactie op heb. Dwz: dat het echt een bewuste keuze kan zijn om er iets mee te doen en geen automatisme dat ik mij ook rot ga voelen.
Iedere keer zelf nerveus worden 'of er iets mee moeten' is veel werk, en vaak ook oneigenlijk werk. (De emoties signaleren is prima, maar ik hoef niet te weten wie er bij de Hema verdrietig is. En zelfs in een privé situatie: 'haar/zijn verdriet' is maar ten dele mijn werk.)
En het is op deze manier erg rustig, kan ik zeggen!