2017 was weer een enerverend jaar voor mij en mijn Portugese hunk Santi. Voor mij is dit het jaar waarin er puzzelstukjes op hun plek begonnen te vallen en waarin ik, voor mijn gevoel, echt een gigantische stap voorwaarts heb gemaakt met rijden. Waar ik voorheen soms het idee had dat we echt behoorlijk langs elkaar heen communiceerden (is ook lastig, zo’n Portugese handleiding ) zijn we nu veel meer een team geworden.
Dat begon in januari met een nieuw zadel. Wat een verademing! Met dit custom zadel kon ik mijzelf veel beter plaatsen op Santi’s korte ruggetje. En, eerlijk is eerlijk, je zit ook lekker stevig in zo’n Portuguesa en dat is wel fijn met de Lusitano G-krachten die soms op onverwachte momenten voorkomen.
Vlak voor de kerstdagen, in December 2016, was ik bij mijn instructeur Arne Koets langsgegaan om les te nemen op zijn fantastische Spaanse ruin Maximillian. Dat was gaaf maar ook confronterend; Max liet me goed merken hoeveel ik eigenlijk fout deed. Met die ervaring in the pocket stapte ik toen in januari na een pauze van een week of drie weer op Santi (ik had mijn oude zadel verkocht en moest even wachten op het nieuwe zadel). Ineens gingen heel veel dingen een stuk makkelijker!
In Februari reden we net als ieder jaar de Strao van Renesse mee. Altijd weer een feestje!
In Maart nam ik Santi mee naar Duitsland om een weekje te trainen bij Arne. Naast heerlijke buitenritten in het mooie Thüringen, boekten we ook veel vooruitgang.
Mei was een drukke maand. Eerst het Rossfechten Symposium, wederom bij Arne in Thüringen. Hier beleefde ik wel zo’n beetje mijn finest moments van dit jaar, met mijn eerste correcte piaffe-pirouette ooit en mijn eerste enigszins geslaagde poging tot galoppirouette met Santi. En natuurlijk weer lekker kunnen schermen te paard – een discipline waar Santi ook steeds zelfverzekerder in wordt.
De week na het Symposium mocht Santi gelijk weer aan de bak tijdens een tweedaagse clinic met Arne. Hier het eerste begin gemaakt met Spaanse pas onder het zadel.
Eind Mei mocht Santi voor het eerst mee naar een Napoleontische veldslag. Hij vond het spannend maar was wel erg braaf, en totaal niet onder de indruk van de kanonnen en musketten. Ik heb hem nog niet in de veldslag zelf gereden, het terrein was erg klein en dat vond ik een te groot risico. Maar we hebben wel gezellig rondgewandeld over het terrein en nog even geposeerd bij de verkoopstand van een bevriende schrijver (zijn boeken gaan over de Rode Lansiers, de eenheid waar ik het uniform van draag).
In Juni mocht Santi weer mee naar een veldslag, nu in de Middeleeuwen. Voor mij een flinke uitdaging, aangezien we geacht werden met lans te rijden en dus maar één hand aan het stuur konden houden. Op de steile berghellingen tegenover een rammelend en joelend leger? Erhm… maar Santi was buitengewoon braaf!
In Juli deden we een clinic WE bij Antonio Vincente, en de dag erna onze allereerste wedstrijd ooit bij H&H. Santi deed het fantastisch, hij was zo braaf!
In de zomer bouwden we op stal een steekschildje, altijd leuk.
In oktober deden we een superleuke koeienclinic bij ElCid.
We werken ondertussen hard aan het rijden op één hand. Zat ruimte voor verbetering, maar er zit vooruitgang in. De vliegende wissel vind ik één van de moeilijkste oefening om eenhandig te rijden omdat de verandering van buiging dan helemaal uit zit moet komen.
En tenslotte eind oktober nog een toffe fotoshoot met PIXfotografie.
2017 was een goed jaar! Hopelijk gaan Santi en ik samen wederom een mooi jaar tegemoet.
Wat een mooie veelzijdige compilatie van jou en je prachtige paard! Er zit een zeer hoog lol met je knol gehalte in, en daarnaast leren jullie beide spelenderwijs fantastische dingen. Ik wens jullie een minstens zo leuk en vrolijk en leerzaam 2018 toe .
Wat een veelzijdig paard! En een echte krachtpatser, met een hele mooie zachte uitstraling super leuk dat jullie zo divers bezig zijn, erg knap van zowel paard als ruiter!
En hij wordt maar knapper en knapper Gaaf joh, die eenhandige wissel (en volgend jaar wil ik eindelijk eens mee naar 'n veldslag hoor, ziet er zooo tof uit!)
Hmm, ja en nee. Hij went snel aan dingen en hij is ook wel dapper, maar wel een beetje hittepettit. Ik moet zelf altijd heel relaxed en rustig er op stappen want als ik zelf ook maar enigzins stress heb wordt hij kneiterheet en stuiterig.
_l_Amanda_l_ schreef:
(en volgend jaar wil ik eindelijk eens mee naar 'n veldslag hoor, ziet er zooo tof uit!)