Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-12-17 15:20

Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-12-17 15:20

Er zijn vast meer (jonge) bokkers met ouders die oud worden.
Zelf ben ik heel erg een nakomertje, wat maakt dat mijn vader inmiddels in de 80 is en mijn moeder dat bijna is. Ik zelf ga richting halverwege 30.

Ondanks dat mijn vader enkele jaren geleden een hersenbloeding heeft gehad, zijn mijn ouders nog vitaal.
Vooral mijn moeder, ontzettend sportief en druk met vrijwilligerswerk ect.
Mijn vader doet ook nog flink zijn best, maar wordt toch minder.

Nu waren we onlangs een dagje weg en dat was behoorlijk confronterend. Mijn vader wordt echt oud. Hij moet met twee stokken lopen, we moeten goed op hem letten ivm evenwicht en vallen, kortademig etc.
Omdat we op dik twee uur afstand van elkaar wonen, zie ik ze niet wekelijks, en het lijkt wel of elke keer als ik ze zie mijn vader weer een stukje ingeleverd heeft.
Het lastige is dat hij het zelf absoluut niet wil erkennen (of het iig niet wil laten zien), geen hulp accepteert, snauwerig wordt als hij merkt dat je hem 'in de gaten' houdt. En daarnaast nog het geestelijke aspect, heel veel vergeten, steeds weer terugvallen op dezelfde verhalen en anekdotes en ogenschijnlijk eenvoudige handelingen die steeds meer moeite kosten zoals bijv. pinnen, treinkaartje halen bij een automaat etc.

En ik merkte dat ik me heel lang heb vast kunnen houden aan het gegeven dat ze zo fit en sportief zijn en dat viel ineens weg. Het besef dat ik moet gaan dealen met bejaarde ouders (vader) en dat het alleen maar minder wordt. Dat kwam opeens heel hard binnen.

Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Herken je het, hoe ga je er mee om? Of gewoon om even te spuien ;-)

**Geplaatst**: 03-12-17 15:29

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 15:29

Ik herken dit ook. Ik ben zelf 34 en heb een zusje van net 31. Mijn vader si 71 en moeder 60. Beide hebben ze verschillende medische problemen waardoor ze al jaren niet meer werken, al heeft mn vader nog wel en krantenwijk smorgens. Die moet hij ook houden anders word t helemaal niks meer, hij heeft geen hobbys namelijk. Mijn moeder heeft een tia gehad 2 jaar geleden en heeft daar verminderd zicht aan over gehouden waardoor ze onzeker is geworden. Ze rijd geen auto meer en fietsen doet ze alleen als t rustig is. Ik merk dat mn vader zich een beetje wegcijferd voor mn moeder. Hij zegt niet waar hij last van heeft en laat t maar zitten vaak. Soms verteld hij dit dan wel aan mn vriend.

Ik heb ook het idee dat ze het niet altijd leuk hebben samen, en er naar uitkijken als ik kom eten ( ik eet bij hun onder de middag, ik werk in hetzelfde dorp). Ik vind t lastig, nu al. Wat als er een wegvalt? Mn moeder kan niet alleen blijven en mn vader kan niet voor zichzelf zorgen, al gaat dat nu wel al beter dan vroeger.

**Geplaatst**: 03-12-17 15:29

Geplaatst: 03-12-17 15:29

Ik heb dat min of meer ook wel een beetje. Het zijn qua leeftijd andere verhoudingen (25 en ouders van ongeveer 65), maar ze hebben allebei wel de nodige medische dingen gehad.
Ook nu blijft mijn vader tegenslagen houden op medisch vlak waardoor ze "opeens" meer bezig zijn met het laatste puntjes op de i zetten van het testament etc. Het voelt heel raar om me daar bewust van te worden en ik moet bekennen dat ik ook wel rekening houd met mijn toekomstplannen wat dat betreft.

Het 'wat als een van mijn ouders overlijdt en de ander blijft alleen achter' scenario, vooral.

Ik lees dus even mee.

**Geplaatst**: 03-12-17 15:32

Geplaatst: 03-12-17 15:32

Ja herken dit heel erg. Mijn vader werd duidelijk ouders. Hij wordt 70, ik 37. Helaas al enkele maanden geen enkel contact meer dus hoe het nuet ze gaat, géén idee

**Geplaatst**: 03-12-17 15:35

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 15:35

Ik herken het.. Ik vind het heel moeilijk en pijnlijk om te zien. Wil graag helpen maar ervaar dat wat jij ervaart..

Ook ik zoek mijn weg daar in..

**Geplaatst**: 03-12-17 15:40

Geplaatst: 03-12-17 15:40

Ik snap wat je bedoeld, maar heeft niet altijd ermee te maken dat ze oud worden.
Mijn moeder is niet oud (63) en ik ben 40, maar haar gezondheid laat haar wel met enige regelmaat in de steek en ze lijkt wel van het ene naar het andere te hobbelen.
De hartritme stoornissen (vermoedelijk als gevolg van de vele chemo die de hartspier hebben beschadigd) hebben er aardig ingehakt. En als je dan naar d'r kijkt en er flits dan door je hoofd "die word niet oud" komt dat rauw op je dak vallen. En als ze dan zelf zegt, "als het zo blijft gaan word ik niet oud" is dat helemaal een mokerslag. Gelukkig gaat het nu met het nieuw soort medicijnen een stukje beter.
Maar als ik dan zie hoe graag ze wilt, maar haar lijf werkt tegen, ik snap jouw onmacht helemaal.
Mijn vader leeft helaas al niet meer, ook hij mocht helaas maar 57 worden.

**Geplaatst**: 03-12-17 15:41

Geplaatst: 03-12-17 15:41

Dit is nu eenmaal een natuurlijke zaak. Het beste wat je kunt doen is aandacht geven en helpen zoveel als je kunt.dat kan wel zwaar zijn.

**Geplaatst**: 03-12-17 15:48

Geplaatst: 03-12-17 15:48

Uiteraard.. maar wel confronterend..

Heftig Kiki..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-12-17 15:59

Geplaatst door de TopicStarter : 03-12-17 15:59

Dat het een natuurlijke zaak is weet ik. Maar gezien de leeftijden, kan ik er binnen mijn sociale omgeving geen herkenning in vinden zeg maar.
De ouders van mijn man, vrienden vriendinnen kennissen, zijn allemaal nog in de werkende leeftijd en enkeling nadert het pensioen.

En Kiki, zeker heeft het niet alleen met leeftijd te maken.
Ook ziekte e.d. kunnen er voor zorgen dat je tegen hetzelfde aan loopt, ook die ervaringen zijn welkom natuurlijk. Want we lopen denk ik, tegen dezelfde dingen en onmacht aan inderdaad.
Heftig ook voor jou :(:)

**Geplaatst**: 03-12-17 20:08

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 20:08

Ik ben 33 (ook een nakomer, mijn zus en broer zijn 16 en 18 jaar ouder dan ik) en mijn ouders zijn 76 en 73. Hoewel gelukkig nog erg goed merk je toch dat de gebreken komen. En inderdaad de gedachte dat het waarschijnlijk alleen maar slechter zal worden is erg confronterend. Ik woon gelukkig extreem dichtbij mijn ouders en mijn zus ook dus we zijn beide in de buurt als er iets is, dat is wel fijn. Maar hoe, wat, als, hoe dan? Dat zijn lastige vragen waar ik maar liever niet teveel over na wil denken.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:16

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 20:16

Ik ben 24 met een moeder van 60 en een vader van 61.
Voor mijn vader heb ik het meeste schrik, dit is wel een 'gevaarlijke' leeftijd in de familie helaas.
Ik wil er vooral niet aan denken en me te ongerust over maken maar toch is het er wel.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:27

Geplaatst: 03-12-17 20:27

Ik ken het. Ik ben 40, mijn vader wordt volgend jaar 80. Zijn geheugen wordt minder en zijn longen geven problemen. Mijn moeder is 76 en wordt krom en kan alleen met een rollator uit de voeten. Mijn moeder heeft tot vorig jaar nog gewerkt en doet nu nog vrijwilligers werk. Ik merk vooral dat ze oud wordt als ik haar aan de telefoon heb en ze totaal niet hoort of begrijp wat ik zeg. Mijn vader was altijd een vrolijke man met flauwe grappen maar hij wordt nu een oude chagerijn. Sorry dat ik het zo zeg maar het is echt zo. Moppert op alles en iedereen en kan echt onaardig zijn voor mensen. Hij lijkt steeds meer op zijn moeder toen die zijn leeftijd had. Zuinig en mopperen.

Ik woon ook bijna 3 uur bij ze vandaan. Mijn broers wonen ook allemaal ver weg. Ze hebben nog wel sociaal netwerk en gelukkig kunnen ze zich zelf wel redden in huis maar ik begin wel steeds meer zorgen te maken en zou eigenlijk liever zien dat ze in een serviceflat oid gaan wonen ipv hun te grote 1 gezinswoning. Ik wil er nog niet aan denken maar hoop toch dat mijn vader eerder weg valt als mijn moeder. Mijn moeder gaat nog wel met de tijd mee: heeft een laptop en een smartfoon. Mijn vader kan totaal niet met dat spul overweg en weigerd ook om dat te leren. Heeft een simpele mobiel maar weet niet hoe het werkt. Als hij stil komt te staan langs de weg dan zegt hij dat hij wel iemand tegen houd om hulp te vragen. Zo werkt dat tegenwoordig niet meer. Bankieren kan hij ook niet meer want alles via internet.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:33

Geplaatst: 03-12-17 20:33

Ik lees rustig mee, voor mij gaat het dan wel om mijn schoonouders en niet mijn ouders.
Momenteel is mijn schoonvader nog heel actief en gezond (werkt zelfs meer dan fulltime) maar toch de 70 al voorbij terwijl mijn vriend 28 is. Schoonmoeder is een stuk jonger dus het punt dat zij op een gegeven moment waarschijnlijk achter blijft is ook iets wat mogelijk gaat spelen.

Laatst bijgewerkt door Azmay op 03-12-17 20:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-12-17 20:34

Geplaatst: 03-12-17 20:34

Mijn ouders hebben beiden dan wel een smartphone en laptop/ tablet..
Maar bankieren via internet? Ze peinzen er niet over! Hartstikke onveilig!

Mijn ouders fietsen nog. Min vader op de elektrische fiets met lage instap.. is een paar keer misgegaan met herenfiets. Als ik dat dan hoor hou ik mijn hart vast.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:37

Geplaatst: 03-12-17 20:37

Wat jij zegt maak ik mij ook wel zorgen om, mijn ouders zijn beide nog aardig fit gelukkig, maar ben zelf 19, enigst kind, heb verder niet echt familie en mijn moeder word binnenkort al 66 en gaat over een paar maanden met pensioen.. Zit er soms toch wel over na te denken, ik woon nu nog thuis en studeer nog, maar tegen de tijd dat ik het huis uit kan hebben mijn ouders misschien al wel extra verzorging nodig, en dan zal ik het toch echt allemaal in mijn eentje moeten gaan doen, iets waar ik liever nog niet over na denk.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:38

Geplaatst: 03-12-17 20:38

Toen ik verkering kreeg met mijn man waren zijn ouders gewoon een generatie ouder dan mijn ouders. Konden mijn grootouders zijn qua leeftijd maar leeftijd zegt dus niet alles, binnen acht jaar zijn ze alle vier helaas overleden. Waar ik de meeste moeite mee had waren niet de lichamelijke gebreken, daar valt vaak nog wel wat aan te doen of mee te leven maar de heftige geestelijke achteruitgang, zo definitief en zo zwaar dat je na een periode gewoon hoopt dat ze snel komen te overlijden.

**Geplaatst**: 03-12-17 20:39

Geplaatst: 03-12-17 20:39

anjali schreef:
Dit is nu eenmaal een natuurlijke zaak.

Uiteraard, iedereen wordt oud. En je kan oud worden ook zien als een heel mooi geschenk. Het is mooi dat je ouders lang op aarde blijven en hierdoor oud mogen worden. Maar bon, je sterke papa zwakker zien worden doet pijn en dat geloof ik. Het beste wat je kunt doen is volgens mij focussen op wat wel allemaal nog kan, welke mogelijkheden er wel nog allemaal zijn en op deze manier genieten van deze tijd van het leven van je ouders. Want ook deze tijd heeft zijn mooie kanten. Probeer ze alleen maar te zien :-)

.

**Geplaatst**: 03-12-17 21:20

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 21:20

Natuurlijke zaak of niet, het maakt ongerust. Ik heb min of meer dezelfde situatie als TS. Ook een nakomertje, nu 33, mijn vader is net 80 geworden, mijn moeder 76. Beiden zijn voor hun leeftijd nog hartstikke kwiek, hebben teveel hobbies en spelen nog met liefde met hun kleinzoon van 1,5 op de grond. Ze beginnen wel kwaaltjes te krijgen. Mijn moeder wordt doof, niet dat ze dat erkent natuurlijk _-:(

en mijn vader heeft reuma-achtige kwalen, flinke spataderen en de afwerking van zijn klusprojecten wordt wat minder net. Echt ernstige dingen zijn hen tot nu toe bespaard gebleven (echt, ik hoop dat ik hen ijzersterke gestel geërfd heb). Mijn vader grapt altijd dat hij 104 wordt (geen enkel familielid van hem is ouder geworden dan 83, soit), maar ze hebben niet het eeuwige leven.

Als kind kon ik me er heel druk om maken dat mijn ouders misschien minder lang bij mij zouden zijn dat de ouders van vriendinnetjes. Uiteindelijk zijn de ouders van verschillende vrienden en vriendinnen al weg gevallen en die van mij zijn er nog. En dat koester ik zoveel mogelijk. Ik maak bewust tijd om regelmatig langs te gaan. Ook om mijn zoon zoveel mogelijk tijd met zijn opa en oma door te laten brengen.

Praktische zaken maken we bespreekbaar. Een deel van hun huis zal omgebouwd worden tot zorgwoning zodat ze op de begane grond kunnen blijven wonen. Ze peinzen er niet over om te verhuizen naar een woning die misschien geschikter voor ze zou zijn. En ergens ben ik daar vooralsnog wel blij om. Hun oude huis waar altijd wat aan moet gebeuren en hun grote tuin houdt ze ook in beweging en buiten.

Ik, mijn zus en broers zijn bekend met de inhoud van hun testament. Ik weet dat ik met mijn zus aangewezen zal worden als executeur-testamentair en we weten hoe zij hun begrafenis graag zien en tot welk punt zij eventueel behandeld willen worden in geval van ziekte. Geen leuke dingen om te bespreken, wel fijn om dat uit de lucht te hebben.

We genieten vooral maar van alle tijd die we nog met ze hebben en doen wat vaker bewust leuke dingen met elkaar.

**Geplaatst**: 03-12-17 21:27

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 21:27

Ik ben in de 40 en heb geen ouders meer. Mijn vader overleed toen ik 14 was en mijn moeder is nu bijna 3 jaar er niet meer.
Ik woonde samen met mijn moeder zodat ik haar kon verzorgen. Ze was mijn beste vriendin .
Dat aftakelen vond ik verschrikkelijk. Zo wil je niet oud worden.

**Geplaatst**: 03-12-17 21:31

Geplaatst: 03-12-17 21:31

Hypericum schreef:
Dat het een natuurlijke zaak is weet ik. Maar gezien de leeftijden, kan ik er binnen mijn sociale omgeving geen herkenning in vinden zeg maar.
De ouders van mijn man, vrienden vriendinnen kennissen, zijn allemaal nog in de werkende leeftijd en enkeling nadert het pensioen.

En Kiki, zeker heeft het niet alleen met leeftijd te maken.
Ook ziekte e.d. kunnen er voor zorgen dat je tegen hetzelfde aan loopt, ook die ervaringen zijn welkom natuurlijk. Want we lopen denk ik, tegen dezelfde dingen en onmacht aan inderdaad.
Heftig ook voor jou

In eerste instantie had ik ook zo iets als: "duhuh, we maken het allemaal mee die aftaaiing van onze ouders" totdat ik dit las.

Want inderdaad, mijn vrienden en kennissen hebben allemaal ouders van dik 70plus als ze uberhaupt nog ouders hebben, dus mijn sociale omgeving (h)erkent wat ik voel, denk en meemaak omtrent onze ouders. Jij hebt dat inderdaad niet, niemand in jouw omgeving kan je adviseren, steunen en sturen zoals alleen "lotgenoten" elkaar kunnen.

Ik denk dat er misschien wel een website voor is, zo niet zou je er eentje op kunnen starten want gedeelde smart... enz.. Ik geloof wel dat je dan in een behoefte voorziet.

**Geplaatst**: 03-12-17 21:43

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 21:43

Die behoefte aan herkenning herken ik wel van de tijd dat ik tiener was. Hoewel ik zelf geen belemmerende generatiekloof ervaarde met mijn eigen ouders, zag ik wel bij de ouders van vrienden dat zij anders functioneerden. En dat maakte me destijds bang, het gaf me het gevoel dat ze elk moment weg konden vallen. Inmiddels heb ik juist bij de ouders van vrienden ziekte en overlijden gezien, dus kan ik iets beter inschatten hoe dat verloopt en dat geeft ergens wel een beetje houvast. (het klinkt zo cru om dit zo op te schrijven, maar ik herken de behoefte van TS dus wel)

**Geplaatst**: 03-12-17 21:57

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 21:57

Hier ook. Ik ben zelf 17 en mijn vader is nu 67. Hij lijkt en gedraagt zich wel een stuk ouder omdat hij al 8 jaar in een verzorgtehuis woont en alles vergeet (door een virus). Wel lastig om te zien als kind zijnde dat hij dan van zo'n levendig persoon ineens veranderd naar iemand die nu toch niet meer zo heel veel kan doen.

**Geplaatst**: 03-12-17 22:19

Geplaatst: 03-12-17 22:19

Ja dat herken ik ook heel erg. Ik ben de jongste en nu 33 jr (alleenstaande moeder van 3 kinderen) en mijn ouders zijn 70 en 72 jaar. Ze willen me nog steeds overal bij helpen, zeker in hun opa en oma rol. Maar je ziet gewoon dat dat toch echt teveel is voor ze, het accepteren ervan is ook echt een dingetje. Ik heb door omstandigheden een zeer kleine vriendenkring en degene met wie ik het laatst besprak herkent het wel van haar ouders ook, maar stond er toch heel anders in en deed het ook gelijk af met "nee hoor dat is normaal... daar zit ik niet mee"

Misschien komt het ook wel doordat ik ook een hoop doe en regel voor mijn ouders op een niveau wat de meeste toch graag op buitenstaanders afschuiven. Dat zien mijn ouders liever niet gebeuren dus zover ik het kan doen zal ik erin tot het maximale gaan.

**Geplaatst**: 03-12-17 22:21

Re: Als je ouders oud worden, en je zelf nog jong bent.

Geplaatst: 03-12-17 22:21

Ik herken het. Ik ben 15, en mijn vader is 67 en mijn moeder 57. Ik merk het soms echt enorm.

**Geplaatst**: 03-12-17 22:27

Geplaatst: 03-12-17 22:27

Mijn vader is in de 70, mijn moeder begin 50. Ikzelf ben 14, mijn ouders zijn gewoon gezond dus daar maak ik me geen zorgen om maar ik ben wel bang (met name mijn vader) vroeg te verliezen (dat ik nog dan nog vrij jong ben).