Overige
Foto: Dennis Jarvis / Flickr
Een echtpaar dat met paard en wagen op reis was van de Mersey tot aan de Middellandse Zee is veilig teruggekeerd. Ze hebben meer dan 12.000 pond opgehaald voor het goede doel. Wagenmaker Phill Gregson en zijn vrouw, dierenarts Emily, raakten geïnspireerd om deze reis te ondernemen nadat hun dochter Elsie een maand nadat zij geboren was overleed aan een mitochondriale ziekte.
Samen met de paarden Killarney en Bear verlieten ze hun huis in Lancashire op 19 juli. Drie maanden later en 1395 kilometer verder eindigden zij hun reis in Zuid-Frankijk. "We hadden wat kleine probleempjes met Killarney, ons belangrijkste paard. Hij had een aantal drukplekken die veranderden in zweren. Na wat rust genazen ze maar ze kwamen steeds terug," zei Phill. "Bear was ons reservepaard zodat we konden ruilen. Echter hadden we ook wat problemen met hoefsmeden en de juiste ijzers vinden voor Killarney. We waren nog maar een paar honderd kilometer verwijderd van ons doel, maar het welzijn van de paarden was belangrijker dus stopten we daar."
Phill legt uit hoe hij tijdens Elsie's laatste dagen in het Liverpool Women's Hospital op het idee kwam voor de ambitieuze huifkartocht. "We wisten dat haar tijd op was en dat het een kwestie van dagen was voordat we de stekker eruit zouden trekken. Ik dacht bij mezelf: wat doen we hierna? Wekenlang waren we gefocust op het hier en nu. Ik wilde iets doen om mijn vrouw en mezelf gemotiveerd te houden."
"We konden natuurlijk gaan reizen om weg te komen van alles, maar we vonden het mooi om iets ter nagedachtenis te doen van Elsie. Niet wegrennen, maar het verlies omarmen. Hoe moeilijk dat ook is. Ik dacht dat we misschien wel een reis voor het goede doel konden maken. Paard en wagen pakken en elke dag met andere mensen praten. Dat zou een goede manier zijn om het verlies te verwerken."
"Ik bouw wagens voor mijn werk, Emily is dierenarts dus deze reis voelde voor ons als logisch gevolg. We konden ons maximaal drie maanden vrij veroorloven en we bekeken wat we daarin konden bereiken. 1600 kilometer zouden we moeten kunnen halen dus we mikten op de Camargue." Het echtpaar kocht Bear en Killarney, beiden zeven jaar oud, via een bevriende handelaar. Killarney kwam uit Appleby, Bear uit de buurt van Blackpool. Ze hadden drie weken om elkaar te leren kennen voor vertrek.
"We hadden hiervoor een ander paard, maar die bleek drachtig. De anderen arriveerden kort voor vertrek wat niet ideaal was," zei Phill. Beide paarden bleken perfect voor de taak, maar het was een paar keer kantje boord onderweg. In Engeland kwamen we een hoop wegpiraten tegen. Een vrachtwagen reed ons bijna van de weg. Gelukkig raakten de paarden niet in paniek. We reden ook veel in files. Dat we sommige incidenten ternauwernood konden vermijden, was puur te danken aan de geweldige paarden. Maar ja, paarden blijven dieren, en Bear zorgde er op een "stoute" dag voor dat de wagen in een betonnen geul terecht kwam waardoor er een as afbrak."
"We realiseerden ons toen nog niet dat de as gebroken was, want er was geen zichtbare schade. Pas later toen we stopten om te rusten, viel de as er onderuit. We hadden nog geluk dat het niet erger was. Ik moest lopend naar het dichtsbijzijnde dorp, drie kilometer verderop. Er was niemand, maar een postbode stuurde me naar een kleine brouwerij. De eigenaar bewerkte hout als hobby en zorgde voor wat materiaal, en hij gaf me een paar biertjes, wat enorm hielp."
De reis bracht hen langs rustgevende vlaktes van de Loire die Phill beschrijft als 'hemels'. Meestal vertrokken ze om vijf uur in de ochtend om voor de middag te stoppen en de warmste delen van de dag te vermijden. In de middagen namen ze de paarden mee om te zwemmen in rivieren. "Killarney vond dat erg leuk. Hij stond te stampen en te rollen in het water, eigenlijk als een groot kind," zei Phill.
Naast het totaal verschillende tempo van leven dat ze ervaarden op de wagen zegt Phill dat de vriendelijkheid van de mensen hem nog meer verraste tijdens de reis. "Je moet leren om op een andere manier te plannen. Het zou kunnen dat je geen winkel tegenkomt op een dag en je hebt geen koelkast dus je moet goed nadenken over wat je nodig hebt voor jezelf en de paarden," legt Phill uit. "Meestal waren er een hoop mensen die graag wilden helpen. Mensen zijn zo aardig als ze zien dat je hulp nodig hebt. Soms stonden ze er zelfs op te helpen terwijl we het niet echt nodig hadden."
Killarney en Bear blijven bij Phill. Ze gaan nog op buitenritten en doen een beetje werk op het land. De huifkar blijft in Frankrijk. Phill hoopt ooit de reis nog eens af te kunnen maken. "Ik zou graag nog de rit naar Compostella doen of een andere rit voor het goede doel," voegt Phill nog toe. "Het is een fantastische manier van leven."
Het opgehaalde geld gaat naar het Liverpool Women's Hospital, Alder Hey Children's Hospital en Claire House Hospice on the Wirral.
