Dit waren onze vorige topics:
[ITP] Een jaar van overwinnen, afsluiten en een enorme uitdaging
[RIJ-ITP] 2016 met Rock-it; vallen en opstaan (altijd weer doorgaan)
Rock is sinds augustus 2015 van mij en waar ik wist dat hij een enorme uitdaging zou zijn, werd hij behalve dat mijn grootste leermeester maar ook mijn allerbeste maatje en once in a lifetime paard.
Vorig jaar sloot ik mijn topic hier mee af:
Citaat:Volgend jaar allicht een topic met heel veel rijfoto's. Daar durf ik wel vanuit te gaan. Maar ook als het niet lukt: Rock is en blijft mijn allerbeste maatje en grote liefde. Dat nemen ze ons nooit meer af.
Ik kan nu alvast zeggen, dat is niet gelukt.
Desondanks was het een mooi jaar, met weer veel vooruitgang en veel samen leren.In december 2016 waren wij heel druk bezig met onze verhuizing naar ons eerste koophuis. Bijkomend voordeel: we woonden nu op 10 minuten van stal in plaats van 40
Heerlijk!We konden het jaar afsluiten met mooie successen. Ondanks de verhuizing, het klussen en flinke vorst, konden we goed oefenen met het hangen, lopen onder de man en uiteindelijk ook daadwerkelijk op zijn rug zitten en stappen aan de hand. Zo super trots!
1. Hier met mijn vriend op zijn rug (ik was nog steeds degene die naast hem bleef staan).
Daar hoorde dit filmpje bij, met het meisje dat ons nog steeds trouw bleef helpen: Klik.
Begin 2017 bleven we dit volhouden, op Rock zijn tempo. Opstappen werd steeds makkelijker, stappen ging aarzelend maar werd steeds zekerder. Wel bleef hij heel veel steun zoeken bij mij terwijl ik naast hem liep.
In februari hadden we sneeuw!
[ITP] Rock-it en zijn eerste sneeuwbeleving
2.
Omdat Rock best veel steun bleef zoeken zijn we na de sneeuwperiode eerst weer gaan oefenen met onze hulp Henk. Henk zat op Rock om te oefenen met zelfstandig stappen en later draven aan de longeerlijn, voordat Kelly dit zou gaan doen. Een stukje veiligheid maar ook een stukje kleine stapjes.
Filmpje van werken met Henk.
Met Henk ging het allemaal best heel makkelijk, dus met Kelly in het zadel gingen we ook richting stappen aan de longeerlijn:
Dat ging heel goed, maar het moest allemaal nog wel bevestigd worden, vlotter worden en zekerder worden. Helaas kwamen we daar niet meer toe. Tijdens een volgende sessie met mijn toenmalige instructrice er bij ging het heel goed, tot hij vanuit het niets weer is gaan rennen, het zadel weer is gaan schuiven en hij weer erg in paniek is geraakt.
Voor mij was op dat moment de grens bereikt, ondanks dat we voor ons gevoel eindelijk ergens aan het komen waren: het moest wel veilig blijven. En duidelijk was dit een probleem dat we niet zelf konden oplossen.
Dus ik ben gaan informeren bij stallen om hem in training te gaan zetten. Met pijn in mijn hart, maar wel wetend dat het beter zou zijn. Tijdens het informeren bood mijn andere instructrice (van het western rijden) aan om hem in training te nemen. En zo verhuside hij begin maart van Stompwijk naar Wassenaar, met de insteek dat hij in of na de zomer weer terug zou gaan voor het staartje van het weideseizoen.
3. In zijn nieuwe stalletje.
Het was erg raar om hem daar op stal te hebben, we rijden daar zelf sinds najaar 2015 met veel plezier maar eigenlijk was het te ver om Rock daar te stallen. Toch voelde het meteen goed, de sfeer, de rust. Rock wende er erg snel en ook ik merkte dat ik me echt heel fijn voelde als ik daar op stal was.
Het begin van de trainingsperiode heb ik vooral heel erg moeten leren loslaten. Ineens was het moeten er af, maar ook de eeuwige breinbrekers van het "wat gaat de volgende stap worden en wanneer" was me ineens uit handen genomen. Heel fijn, maar ook echt heel erg wennen.
De training startte met het hoofdstel, iets waar Rock echt van had besloten het niet fijn te vinden. Binnen een week ging het indoen probleemloos.
Vervolgens is het werken aan de dubbele lijnen opgepakt, om eerst alle oefeningen met bit maar op de grond goed te kunnen uitvoeren met hem. Ik leerde met hem mee en kreeg ook lessen in het werken met de dubbele lijnen.
4.
Terwijl Rock steeds sterker werd, is ook het hangen en opstappen verder opgepakt. Dit bleef wisselend gaan, maar hij vluchtte niet en er kon zelfs met hem gestapt worden onder het zadel.
5. In mei werd mijn maatje al weer 6 jaar oud.
6. Ook werd Rock beste vriendjes met zijn buurman, Mac. Uiteindelijk is de draad tussen hen weggehaald en mochten ze voortaan samen buiten spelen.
7. In juli hadden we een hele leuke schrik en obstakeltraining gegeven door Karel Bauer.
Eind juli volgde weer een erg baal-moment: ik zou voor het eerst weer bij een training zijn onder het zadel toen Rock voor het eerst weer een vluchtmoment had en ging rennen onder het zadel. oliebol.
Zijn trainster zat het uit, het zadel bleef liggen, en Rock kon uiteindelijk veilig stilgezet worden. Maar zijn vertrouwen was daarna weer weg. Mijn trainster heeft toen de hulp van Karel er bij geroepen, misschien dat hij nog goede ideeën had om Rock verder te helpen. En dat bleek een gouden zet te zijn, sindsdien is de stijgende lijn zonder dalen weer voortgezet.
8. In augustus waren Rock en ik al weer twee jaar een duo:
Leo @ [ITP] Rock-it, bedankt voor deze 2 jaar.
9. En eind augustus hadden we een spannend moment veel heel andere aard: we gingen voor het eerst met Rock op pad met de veewagen. Na heel veel oefenen met laden, en er een hard hoofd in hebben dat hij ooit zou snappen hoe hij moest draaien in dat ding
vielen er ineens een stortbak aan kwartjes en liep hij de wagen op alsof hij nooit anders had gedaan. En zo stonden we daar in augustus op zijn eerste fotomeeting![ITP] Rock-it op fotomeeting in de Wassenaarse duinen!
10.
11. Dat vroeg om heel veel meer, en zo gingen we in oktober voor het eerst naar het strand! Weken van tevoren gepland en het zou mooi weer worden gelukkig! Tot het zo mooi en warm bleek dat het hele strand vol zat
Dat was even heel spannend, maar hij heeft zogezegd zijn vuurdoop gehad en was uiteindelijk erg braaf. 
Met rijden ging Rock steeds meer vooruit en er was heel veel zorg voor het bevestigen op de juiste manier. Zonder zijden handschoentjes: zijn grenzen werden bewust opgezocht en zodoende zijn er ook in het begin echt vluchtreacties geweest, maar iedere keer is hem verteld dat er niets aan de hand was en kon hij na zo'n reactie gewoon weer door. Later was oppakken voldoende en inmiddels is de spanning achterwege of zijn ze zeldzaam. In oktober werd ik verrast op mijn werk met een filmpje van zijn eerste keer draven onder de man:
Ik was zo blij dat ik met tranen in mijn ogen zat. Wat een mijlpaal, en wat een kanjer. Hij komt van zo ver.
12. En toen kwam voor mij geheel onverwacht het moment waar ik ruim twee jaar naartoe heb geleefd. Ze hebben me er mee overvallen en ik was ontzettend zenuwachtig, maar was was het een machtig mooi moment.
Zo.onwijs.verschrikkelijk.ongelofelijk.tróts!
13. Afgelopen weekend hebben we Rock voor de derde keer mee op pad genomen, dit keer voor herfstfoto's:
[ITP] Herfst, zon, bos en Rock-it..
Misschien zijn we nog niet zo ver als dat ik vorig jaar hoopte, we hebben wel hele mooie mijlpalen bereikt dit jaar. Voor het eerst op stap, voor het eerst naar het strand, en uiteraard voor het eerst er op
Ik heb dit jaar moeten leren loslaten en moeten leren weer te genieten van mijn paard in plaats van altijd maar te piekeren. Piekeren doe ik toch wel, maar ik merk eindelijk, na al die maanden, dat het nu lukt om het volledig naast me neer te leggen en geen enkele druk te voelen als ik met hem bezig ben. Ik doe mijn eigen dingen met hem, terwijl zijn training door gaat. Ik leer zijdelings ook veel bij, en binnenkort ga ik ook meer óp hem doen. En daar gaan we voor. 
Ik ga geen uitspraken doen over volgend jaar, we nemen het zoals het komt en blijven vooral heel erg van elkaar genieten!
14.
15.
Op naar 2018!
als je ziet hoe goed hij nu vooruit gaat heb ik daar alle vertrouwen in.
