Geplaatst Wij hebben altijd 4 honden gehad (Cane Corso's). Op het moment dat we van 1 afscheid moesten nemen, kwam er altijd weer een vierde bij.
Zo hebben we 3,5 jaar geleden Angie in huis gehaald (herplaatser met gedragsproblemen). Haar vorige eigenaar heeft haar als pup gekocht en zij zat daar met nog 1 andere hond. Toen ze 1,5 jaar oud was is ze bij ons gekomen en kwam ze bij 3 andere honden.
Zij kent het dus niet om "alleen" te zijn zonder andere honden.
3 jaar geleden hebben we onze oude teef moeten laten gaan i.v.m. ziekte door ouderdom. We hebben er toen geen hond meer bij genomen en hielden het op 3 honden.
1,5 jaar geleden hebben we onze eigen gefokte teef moeten laten gaan i.v.m. een tumor in haar hoofd. Ook toen hebben we er niks meer bij genomen en hadden we 2 honden.
2 Maanden geleden hebben we onze reu moeten laten gaan i.v.m. DCM (hartziekte).
En nu is ze dus "alleen"....
Op zich pakt ze het goed op. We hebben haar meegenomen naar de dierenarts toen we Boris in lieten slapen. Dit was echt heel sneu en heel emotioneel. Ze was de hele tijd ontzettend druk. Tijdens de eerste spuit die Boris kreeg, ging ze janken als een wolf. Daarna is ze bij de deur van het kamertje gaan zitten en heeft ze niet meer naar hem gekeken.
Mijn vriend is op zaterdag en zondag thuis. Ik werk op maandag, dinsdagochtend en woensdagochtend thuis. Verder werk ik op zaterdag en ben zondag vrij, maar ben dan veel buitenshuis bezig.
Boris ging altijd overal mee naartoe. De paarden, het werk... Eigenlijk ging hij altijd met me mee. Zat bijna aan me vast gekleefd. (Met Angie kan dat helaas niet i.v.m. haar gedrag.)
Op die momenten zat Angie alleen thuis. Maar dat is toch anders als nu.
Ondanks dat er bijna altijd wel iemand thuis is, merk ik aan haar dat ze het niet leuk vind als we weg gaan. (Ik ben er ook altijd tussen de middag om ze uit te laten.)
Ze sloopt niks, ze jankt niet. Ze doet niks verkeerd. Maar toch zie je aan haar dat ze zich "alleen" voelt. Ze kan buiten ook niet spelen met andere honden i.v.m. haar gedrag.
Ik ben echt een honden/paarden mens. Mijn vriend niet. De paarden vind hij helemaal niks. De honden heeft hij altijd heel leuk gevonden, zolang het maar geen moeite voor hem kost.
Ik maak dus elke dag het eten (Barf, moet echt samengesteld worden), ik ga met de honden naar het strand/bos/trainingen/etc. In principe komt alles op mij neer. Wat ik heerlijk vind hoor.
Nou zit ik in dubio. Een hond erbij voor Angie of niet? (Of misschien ook wel voor mij, want ik mis mijn maatje. Ik mis het om altijd een hond bij me te hebben)
Een pup gaat het sowieso niet worden. Ik ben op dit moment qua tijd en qua willen niet in staat om een pup op te voeden.
Dus dan zal het weer een herplaatser worden. (Wat we overigens vaak gedaan hebben)
Maar dat betekend voor mij meer werk aan de hond(en). Is het een hond die, net als Boris, overal mee naartoe zou kunnen, zou het al veel werk schelen. Ik laat Angie altijd alleen uit i.v.m. haar gedrag. Als een eventuele andere hond niet overal mee naartoe zou kunnen, zou ik dus altijd 2 keer apart moeten wandelen.
Ik heb het er met veel mensen over gehad en de meeste zeggen dat ik het zo moet laten. Ik ben altijd druk en bezig. Het scheelt nu gewoon een hoop tijd. Maar ik kijk naar Angie. En dan zie ik toch dat ze anders is.
Ik weet gewoon even niet goed waar ik het beste aan doe.
van 1 hond naar 4 is 2 jaar tijd ) 
