Vrijdag heb ik mijn lieve Lucky moeten laten inslapen. Ze bleek vol kanker te zitten.
Ik heb haar december vorig jaar gevonden op de snelweg. Een hoopje ellende. Geen chip, ondanks delen opos facebook en overal melden dat ik deze prachtige lieve hond had gevonden kwam niemand haar ophalen. Na een maand haar laten chippen en een algemene check laten doen bij dee d.a. Alles was goed. Gezonde, inmiddels vrolijke hond. En nu van mij! Wat was ik trots op haar!
Binnen een paar weken knapte het magere dier op tot een prachtige sterke hond. Wat een energie en levenslust had ze. We hebben dagelijks prachtige lange wandelingen gemaakt. Mn maatje ging meein fietsen, joggen. Altijd ging je even vrolijk met me mee. En zo lief! Wat een knuffelkont was je. Een hart van puur goud. Zo vriendelijk, zo zacht.
Je was op onze huwelijksdag en daarna mee op huwelijksreis naar Texel. Wat heb je genoten.
En toen voelde ik 2 weken geleden ineens die bult. Wat alles zou veranderen.
Je werd slapper, kreeg minder kracht. Je kwam niet meer zelf in de auto. De dierenarts maakte een echo, prikte je bult aan en nam bloed af. 3 dagen wachten op de uitslag. In die 3 dagen kwamen er nog meer bulten. Ik vertrouwde het niet meeraan, maar de dierenarts kwam niet met een diagnose. Geen advies, niks. Je moest maar metacam nemen.
Nog altijd at en dronk je goed, wilde nog met mij gaan wandelen. Kwispelende om het leven.
Maar ik voelde dat je pijn had. Ik ben naar de dierenarts geweest in mijn geboortestad. 2 uren rijden, maar ik wilde de waarheid. Jij mag niet lijden.
2 minuten waren nodig voor de vernietigende diagnose: kanker. Zo ver uitgezaaid dat opereren geen optie meer was. Wat was jij beresterk meid! Maar nu was het goed, nu mocht je gaan. Ik heb je vastgehouden en je vertelt hoeveel ik va je hou. Geen hond is zoals jij. Je bent zo snel en rustig gegaan.
Wat laat je een leegte achter. Ik heb zoveel verdriet.
We waren maar zo kort samen maar ik hielt van je met heelde mijn hart.
Waar kwam je vandaan? Wat heb je voor leven gehad? Je was zo geknakt toen ik je vond. Ik had je zoveel meer gegund.
Ben je goed aangekomen in de hondenhemel?
Ik kan het nog niet verdragen je lege mand te zien. Te weten dat ik je nooit meer kan knuffelen.
Ik hou van je mn lieve Lucky. Ik zal je nooit vergeten.
God wat doet dit pijn.
Wat fijn dat ze nog een prachtig leven bij jou heeft gehad. 