Geplaatst Ik zit met mijn handen in het haar...
Mijn ouders zijn bijna 10 jaar geleden uit elkaar gegaan, daarna is mijn moeder op een flat gaan wonen.
Zij heeft helaas lichamelijke ongemakken waardoor zij niet meer in staat is om te werken, al heel lang niet meer, dus zij heeft geen aanspraak van collega's of iets dergelijks.
Toen mijn ouders nog samen waren, kwam er nog wel eens regelmatig iemand op bezoek, en toen waren wij sowieso ook nog allemaal thuis.
2 jaar geleden ging het heel erg bergafwaarts, wij ( mijn zus en ik ) hebben toen allerlei dingen in gang gezet, zoals de huisarts die haar een bezoek heeft gebracht, hij schrok heel erg van de situatie.
Haar woning was heel erg verwaarloost, maar wij mochten daar niets aan doen, bovendien mochten we eigenlijk niet op haar slaapkamer komen.
Totdat ik op een ochtend gebeld werd door mijn zus, mijn moeder lag in de ambulance want zij had de hele nacht op de grond gelegen, ze was erg verward en bijna niet meer aanspreekbaar.
Het ambulance personeel is ontzettend geschrokken van de situatie in huis en met name haar slaapkamer.
Ik wil niet teveel in details gaan,maar laten we het erop houden dat je eigenlijk amper nog bij het bed kon komen en het er niet uh..schoon was.
Omdat er kennelijk eerst iets moet gebeuren, voordat instanties kunnen/willen helpen konden we nu eindelijk meer in gang gaan zetten.
Mijn moeder bleek een hele zware urineweginfectie te hebben en een medicatie vergiftiging ( zij gebruikte meer dan 30 pillen per dag, dit heb ik ook aangegeven eerder bij de huisarts, maar mijn moeder moest zelf maar langs komen wilde hij daar iets aan doen ).
In het ziekenhuis hebben ze haar katheter verwisseld waardoor zij er helaas een bloedvergiftiging bovenop kreeg, zij heeft een aantal dagen op de IC gelegen.
Inmiddels was er persoonlijke begeleiding ingeschakeld + thuiszorg, ook zou de gemeente ons gaan helpen om te zorgen dat de vloer in de woning vervangen zou worden ( die was niet meer te redden ).
Mijn vriend, vrienden en ik hebben tijdens dat zij in het ziekenhuis lag haar hele woning gepoetst en opgeruimd want eindelijk kregen we toestemming van haar.
We zijn van 8 uur in de ochtend tot 11 uur in de avond bezig geweest...
Dit alles is vorig jaar gebeurd.
Eenmaal thuis heeft zij het zelf allemaal goed bijgehouden en ging het best goed.
De persoonlijke begeleiding kwam 2x per week en de thuiszorg 5x per week.
Daarna werd oma, haar moeder ziek, longkanker bleek.
Intens verdrietig, mijn moeder ging eigenlijk alleen nog maar naar oma toe, deed al jarenlang altijd samen met haar boodschappen en ging er op woensdag en zaterdagmiddag naartoe.
In de laatste maanden van oma is er ook daar thuiszorg gekomen, thuiszorg van de organisatie waar ik werk, ik zorgde dus voor mijn eigen oma wat ik enorm fijn heb gevonden.
Oma overleed uiteindelijk in juni dit jaar.
En nu? Ja, mijn moeder is in rouw, en ik weet dat ik haar verdriet niet kan wegnemen, maar van de week was ik bij haar en ze zou eigenlijk met haar zussen ergens mee naartoe gaan, ik vroeg haar " hoe was het geweest ? ".
Maar ze was niet gegaan, ze zei " ik zeg het maar gewoon.... ik ben depressief .. ik weet het niet meer ! "
Professionele hulp daarin wil ze niet, ze zegt " niemand kan oma terug brengen , het gemis is zo intens groot ".
Naar haar luisteren is het enige wat ik kan doen..
Ja en nu.... ze heeft eigenlijk alleen contact met mijn zus en mij, komt verder niet buiten, heeft enkel via whatsapp contact met haar zussen en verder heeft ze nergens behoefte aan.
Ik weet niet wat te doen, ik wil haar nergens toe verplichten, maar ze zit al zolang gewoon binnen, als ik haar mee wil nemen heeft ze altijd wel een excuus om niet mee te gaan.
Bespreken met haar begeleiding heeft weinig zin, ze zeggen dat ze het oppakken maar vervolgens gebeurt er niets.
Overigens komt de thuiszorg niet meer bij haar, ze deed vaak de deur niet open omdat ze het zelf wel allemaal kon zei ze. Daarom heeft de thuiszorg besloten de zorg stop te zetten.
Hebben jullie nog tips ?
Ik vind het zo verdrietig om haar zo af te zien glijden...
Sorry als het warrig overkomt ... heb geprobeerd het zo goed mogelijk over te brengen..
