Dressuur, Fokkerij
De komende periode zullen wij een aantal artikelen plaatsen over Totilas, het zogenaamde wonderpaard. Twee jaar geleden is het alweer dat hij voor het laatst in het openbaar verscheen. Totilas, het Nederlandse dressuurwonder met duizenden fans. De eigenaars houden hem weg van het publiek. De Stuttgarter Zeitung gaat op zoek naar het verhaal achter Totilas, het zogenaamde wonderpaard.
Nog nooit was er een hype zo groot als Totilas. Hij had zijn eigen website en eigen mediateam. Daarnaast werd Totilas enorm gemarket internationaal. Bekers en jasjes met zijn naam erop werden internationaal verkocht.
Het was in 2010 dat Paul Schockemöhle, een van de grootste fokkers ter wereld, de hengst aankocht. Totilas had vlak daarvoor alle drie de gouden medailles gewonnen op de WEG in Kentucky met Edward Gal in het zadel. Tot heden houdt Paul Schockemöhle zijn mond of de aankoopprijs van tien miljoen euro daadwerkelijk is wat hij heeft betaald.
De verkopend eigenaren van Totilas, vastgoedhandelaren Kees en Tosca Visser, ontvingen na de verkoop van Totilas veel bedreigingen aan hun adres. Hierop volgend vluchtten zij naar Engeland. Voor een groot deel van de Nederlandse fans van Totilas en Gal voelde de verkoop van de hengst als landverraad. Dat de hengst naar Duitsland ging, de grootste concurrent in de sport, hielp daar niet aan mee. Drie jaar geleden zijn De Vissers teruggekeerd naar Nederland. Pas toen is de 'shitstorm' die ze over zich heen kregen rondom Totilas gaan liggen.
Schockemöhle, succesvol springruiter in de jaren 80 met Deister, kreeg na de koop van Totilas een voor hem flinke teleurstelling te verwerken. De amazone van zijn voorkeur, Isabell Werth, weigerde plaats te nemen in het zadel van Totilas. "Ik rij alleen paarden welke ik zelf opgeleid heb" aldus de Duitse amazone. Dit wordt bevestigd door sponsor Madeleine Winter-Schulze. 'Als Isabell Totilas had willen rijden had ik hem zelf voor haar gekocht" geeft ze aan.
Paul Schockemöhle geeft toe dat de koop van Totilas het begin van het einde voor de hengst is geweest. De hengst was ziek, raakte geblesseerd door het winnen van sperma voor rietjes. Ingezet worden voor sport en fokkerij op hetzelfde moment was voor de hengst te veel. Het koppige karakter van de hengst wordt genoemd als factor hierin.
Omdat Isabell Werth geen plaats nam in het zadel moest er gezocht worden naar een andere geschikte ruiter. Paardenliefhebster Ann-Katrin Linsenhoff, een van de rijkste vrouwen in Duitsland, dochter van Olympisch Kampioene Liselott Linsenhoff, kocht de sportrechten van de hengst. Haar stiefzoon Matthias Rath nam plaats in het zadel. Rath zelf was toen al geen onbekende in de internationale dressuurwereld met Sterntaler-UNICEF.
Over het bedrag wat Linsenhoff en het waarom van het kopen van de sportrechten doen meerdere geruchten de ronde. Het ene gerucht geeft aan dat ze 50% van het aankoopbedrag betaald heeft. Een ander gerucht vertelt dat ze het volledige aankoopbedrag heeft betaald voor de hengst en dat ze hem kocht om een band te kweken met Matthias. Dit in de hoop dat hij in de voetsporen van haar moeder en haarzelf (teamgoud in Seoul in 1988) zou treden.
Maar het enige wat de wereld zag was het schandalige einde van de sportcarrière van Totilas. Twee jaar geleden, zomer 2015, werd het absolute dieptepunt behaald. Totilas verdween hierna van de radar. Totilas kwam niet in goede vorm in de ring, leek onregelmatig en behaalde brons in plaats van het verwachte goud. Totilas werd hierna direct teruggetrokken uit de sport waarmee de speculaties verder op gang kwamen en het schandaal 'Totilas' geboren was.
Later deze week zullen wij het tweede deel over Totilas plaatsen.