Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-08-17 21:07

Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 21:07

Ineens kregen we te horen dat een collega van ons was overleden (later gecremeerd, was ik zelf bij met een paar anderen van werk) maar het zet je toch wel aan het denken over het leven zelf. Of opgesloten worden in een houten doos diep onder de grond of verbrandt worden in een grote oven op hogere temperaturen.

Goed, de dood hoort bij het leven, niemand is onsterfelijk maar toch...

Al die huilende mensen om je heen, je collega levenloos zien liggen. OK, traantje wegpinken want ik had 'm die paar dagen van te voren nog gezien. Kreeg ineens hartritmestoornissen en een longontsteking daarbovenop. Niet fijn!

Toch ja... het zet je wel aan het denken...

Have You Hugged Your Horse Today?

**Geplaatst:** 27-08-17 21:16

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 27-08-17 21:16

Tuurlijk zet zoiets je aan net denken, dat is ook normaal.

Vorig jaar is er een oude vriend van me omgekomen bij een brand in z'n huis. Had hem al jaren niet gezien en toch krijg je daar een groot brok van in je keel.
En tegelijkertijd begon ik dan meteen aan de brandmelders hier in huis te denken om die weer eens te testen.

Een maand geleden is een oud collega overleden aan de gevolgen van kanker. Hij was iets ouder dan mij, en dus ook veel te jong voor zoiets. Een paar jonge kinderen en een vrouw die hij dan nog achter laat..
En dan ga je weer spiegelen naar jezelf (inmiddels ook 2 kleine kinderen en getrouwd) en ben je weer blij dat je gewoon gezond bent (voor zover je van buiten kunt zien uiteraard).

Sterkte ermee iig, geef het een mooi plekje en koester de goede herinneringen.

je leven is meer waard met een bretons trekpaard!

palousa_boy @ [HTT] Ons project in Frankrijk

**Geplaatst:** 27-08-17 21:17

Geplaatst: 27-08-17 21:17

Lastig, in elk geval veel sterkte! Y;(

Mijn moeders vriend was begin 50, hij is een paar jaar terug overleden uit het niets. Waarschijnlijk een gescheurde aorta. Hij leefde zo gezond, en zelfs dan kan het in één keer gedaan zijn.

Maar nogmaals sterkte TS, het is niet niks..

**Geplaatst:** 27-08-17 21:33

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 27-08-17 21:33

Sterkte. Het is idd een hele impact als iemand plotseling overlijd. Mijn collega is een paar jaar terug ook plotseling overleden. Kwam als een donderslag bij heldere hemel. Toen ik het hoorde, wist ik eerst niet eens wie ze bedoelde. Puur omdat ik er van in de war raakte. Het vreemde was dat alles op het werk gewoon door ging. Iedereen deed zijn werk, helemaal verslagen.

Kennis is nog geen wijsheid.
Y;(

SG
Ronny, 9136 dagen heb ik van je mogen genieten. Dank je wel kanjer!

**Geplaatst:** 27-08-17 22:14

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 27-08-17 22:14

Dat is nooit fijn TS! Heel veel sterkte!

Hier hebben we in slechts een maand tijd 3 begrafenissen gehad. Heeft een flinke impact gehad. Alle drie zeer onverwachts..

De dood blijft iets vreemds vind ik. Maar thuis praten we hier heel open over gezien de gezondheid van mijn vader. Ik vind het erg fijn om erover te kunnen praten. Misschien is dat ook een tip voor jou! :(:)

**Geplaatst:** 27-08-17 22:19

Geplaatst: 27-08-17 22:19

Sterkte, ik weet hoe lastig het is. Twee maanden geleden is mijn beste vriendin op 17-jarige leeftijd overleden. Wat doet het pijn om degene waarvan je zo houdt te zien vechten tegen de dood, en dan uiteindelijk ook de strijd te verliezen... Zij is de eerste persoon die zo dichtbij mij staat die is overleden en dat is toch wel heel heftig... Ik denk er elke avond aan en het doet zo vreselijk veel pijn. Afgelopen maand ook mijn opa verloren, hij heeft ook zwaar gevochten in zijn laatste uren en ook dat was echt heel moeilijk om te zien. Het went niet. Dat zal het ook nooit doen.

En nu... Heb ik geleerd zo veel mogelijk te genieten van het leven... De een overlijdt als 17-jarige en de andere als 90-jarige, probeer uit je leven te halen wat je kunt voordat jouw tijd daar is.

**Geplaatst:** 27-08-17 22:46

Geplaatst: 27-08-17 22:46

Vroeger voordat ik ziek werd leefde ik met een toekomst. Dagen bestonden uit werken, school, huishouden, 8 paarden en vrienden/uitgaan. Dagen vlogen voorbij en altijd maar gehaast want het "werk" moet af, huishouden moet gedaan zijn etc. Toen werd ik plots ziek....lag te vechten op de hartbewaking en ic. Vanaf toen was mijn oude leven over. Paarden moest ik vaarwel zeggen en nog veel meer. Heel veel verdriet, tot het moment dat ik besefte dat er geen druk meer was in het leven.

De kleine dingen die ik begon te zien. De kleine dingen waar ik van genoot maar ook tegen mijzelf kon zeggen als bv de was vandaag niet lukt komt dat morgen wel.

Je beseft dat het leven plots kan ophouden. Ik weet dat ik niet oud ga worden. Maar ondanks dat zeg ik tegen iedereen geniet van elke dag! Zet je mobiel is lekker uit. Ga genieten van de kleine dingen. Tuurlijk blijven er verplichte dingen maar vergeet niet te leven!

Als het de bedoeling was dat andere bepalen hoe jij hoort te leven......dan was je geboren met een afstandbediening.

**Geplaatst:** 27-08-17 22:51

Geplaatst: 27-08-17 22:51

Heel mooi verwoord Smit Ilse!

**Geplaatst:** 27-08-17 23:03

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 27-08-17 23:03

Ik vind het apart dat er verschillende volken op de wereld zijn die echt heel apart omgaan met de dood. Ik zag laatst iets op tv waar iedereen op straat werd uitgenodigd op een begrafenis van iemand die was overleden. Het was een groot feest, er werd gedronken, gedanst, gelachen, iedereen was elkaars vriend en was meer dan welkom. Het zag er echt super leuk ook. Het leven van die persoon werd gevierd. Weer een fase afgerond en op een mooie reincarnatie.
Ik vond het wel mooi.

Vier het leven van iemand die dood is. Dat past opzich wel bij de gedachte dat de overledene altijd personen heeft die van hem/haar houden en wellicht is de dood een verlossing van veel pijn en ellende. Soms is het onverwacht en heeft iemand een liefdevol en fijn leven gehad bijvoorbeeld. Hoe mooi zou het zijn om daar een laatste feest voor te vieren? Ik zou eht persoonlijk mooier vinden om mijn nabestaanden een leuke dag te bezorgen dan dat er iemand om huilt.

Ik dacht er laatst trouwens ook aan.. Leuk, dat sterven en begraven worden of je as in een urn. Je kinderen of familie zullen er wellicht goed voor zorgen.. Maar daarna zitten je kleinkinderen met de urn. Wellicht kennen ze je, maar wellicht ook niet zo goed. En wat als zij komen te overlijden.. Die achterkleinkinderen kennen je waarschijnlijk niet eens (goed).. Wat moeten zij met jouw graf of urn?
Kortom, ook het tastbare na de dood is maar tijdelijk.

**Geplaatst:** 27-08-17 23:19

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 27-08-17 23:19

Heftig ts, heel veel sterkte!

Ik ken het ook, ik ben altijd druk en eigenlijk sjeest alles aan mij voorbij. Toen ik (toevallig) vanmorgen aan de koffie zat met m'n vriend flitste het ook door m'n hoofd, dan heb je even een rust moment en ga je nadenken.
En dat moet ik niet te lang doen want daar kan ik echt emo van worden dan.

Over begraven of cremeren, ik heb nog geen idee wat ik wil. Ik zou het zelf fijn vinden als er niet gehuild word bij mijn dood maar juist gefeest, maar ik kan me dit bij familie of m'n partner niet voorstellen; je raakt iemand voorgoed kwijt en dan moet je vrolijk doen. Nee, niks voor mij.

**Geplaatst:** 28-08-17 00:09

Geplaatst: 28-08-17 00:09

Heftig, inderdaad.

Ik heb een nichtje van 11 jaar dat op dit moment erg worstelt met 'dood'. Vader van haar vriendinnetje stierf vorig jaar, broertje van een vriendinnetje werd zwaargehandicapt geboren en stierf vrij snel erna, de vermoorde Savannah was een vriendin van haar zus en van de week kwam het nieuws dat de moeder van een vriendinnetje nog twee weken te leven heeft. Het arme kind heeft zoveel te verstouwen... Vroeg ontdaan aan haar moeder: "Waarom heb jij dan nog wel twee oma's?" Mijn hart brak. Vreselijk.

M. 21-07-2017.

**Geplaatst:** 28-08-17 00:37

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 28-08-17 00:37

Ik begrijp het helemaal TS. Nu 3 jaar en een paar weken terug is een vriend van mij gestorven. Ontzettend jong, 22, aan een overdosis. Hij had niets vastgelegd, wilde niet dood, was kerngezond...
Sindsdien heb ik het vaker gehad met vrienden over wat je zou willen na je dood. Het voelt toch raar om een uitvaart te regelen van wie je niet eens weet wat hij eigenlijk had gewild.
Maar he, dan denken we ook weer, dan had ie maar niet moeten klooien met drugs. :')

Heel veel sterkte. Hopelijk beheerst het je leven niet teveel. Probeer er wat positiefs uit te trekken (bijvoorbeeld door meer tijd aan familie te besteden). Succes.

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi

Een beter Bokt begint bij jezelf! $*\o/*$

**Geplaatst:** 28-08-17 01:34

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 28-08-17 01:34

Hier geen collega maar oud-klasgenoot, mijn goede vriend voor jaren. "Opeens" van een gebouw gesprongen. Je voelt je schuldig/rot maar er is voor sommige mensen niets dat een verschil zou maken.

En het is zwaar, moeilijk (, onbegrijpelijk) maar praat erover als jij daar behoefte aan hebt, je bent niet de enige die het moeilijk heeft!

Sterkte de komende tijd

[RIJ-ITP] Rosie naar trainingsdagen bij Noor Tanger
[HAW] Rosie de toverbal weer aan het werk

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-08-17 09:48

Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 09:48

Tja, geen fiets meer van hem in het fietsenrek, zijn tekenmap dicht met tekeningen waar hij nog zelfs aan bezig was (zullen nooit meer worden afgemaakt), geen geklets meer over voetbal of Feyenoord...

De tekengroep zal nu ineens heel anders zijn. Net alsof nét dat ene stukje ontbreekt.

Toch vond ik de muziekkeuze op de crematie apart: rockmuziek? Echt?

Have You Hugged Your Horse Today?

**Geplaatst:** 28-08-17 09:54

Geplaatst: 28-08-17 09:54

CoonArt schreef:
Tja, geen fiets meer van hem in het fietsenrek, zijn tekenmap dicht met tekeningen waar hij nog zelfs aan bezig was (zullen nooit meer worden afgemaakt), geen geklets meer over voetbal of Feyenoord...

De tekengroep zal nu ineens heel anders zijn. Net alsof nét dat ene stukje ontbreekt.

Toch vond ik de muziekkeuze op de crematie apart: rockmuziek? Echt?

Dat zal wel zijn favoriete muziek zijn geweest. Bij mijn opa werd ook een vrolijk liedje gespeeld, dat was zijn favoriete lied en die moest dan ook van hem gespeeld worden. Niet gek als je het mij vraagt.

**Geplaatst:** 28-08-17 09:56

Geplaatst: 28-08-17 09:56

CoonArt schreef:
Tja, geen fiets meer van hem in het fietsenrek, zijn tekenmap dicht met tekeningen waar hij nog zelfs aan bezig was (zullen nooit meer worden afgemaakt), geen geklets meer over voetbal of Feyenoord...

De tekengroep zal nu ineens heel anders zijn. Net alsof nét dat ene stukje ontbreekt.

Toch vond ik de muziekkeuze op de crematie apart: rockmuziek? Echt?

tsja... ik heb (helaas) al heel veel begrafenissen en crematies meegemaakt... en ik vindt het juist altijd mooi als er muziek gedraaid wordt die echt wat betekende voor die persoon. Zo heb ik alles al voorbij horen komen... klassiek, top 40, maar ook happy hardcore.

Warina (Commandeur x Krawall)
United (Havidoff x Jazz x Wisconsin)
Jam Session (Don Tango B x Krack C x Jazz)
Igor HR (Sorento x Jazz x Zuidhorn)

**Geplaatst:** 28-08-17 10:14

Geplaatst: 28-08-17 10:14

ik sta met 1 been in het graf.
ik heb niet lang meer te leven.
ik ben het eens met Smit-ilse.

ook ik heb teveel gemoeten, teveel hooi op mijn vork genomen, mijn hele leven al.
heb verleden jaar al afscheid moeten nemen van mijn grote passie-paarden, en stukje bij beetje word me nu alles afgenomen.
aan de ene kant geeft het wat -vooral lichamelijke-rust,aan de andere kant is het hartverscheurend, dat het op deze wijze moet.
over begraven of cremeren heb ik niet lang nagedacht. word gewoon de fik erin.
maar waar ik nu (letterlijk ) van wakker lig :
wat als ik nu nog niet echt dood ben, als ze de rubberen zak dichtritsen, of als de oven aangaat ?

niet zeggen, dat gebeurt niet..
het gebeurt nl. nog wel.
van de week nog op NG gezien, een Australier in Indonesie, die wakker werd in het mortuarium.

** Alive & kicking ! **

**Geplaatst:** 28-08-17 10:30

Geplaatst: 28-08-17 10:30

Sterkte TS... De dood is één van de twee zekerheden die je hebt in het leven, maar makkelijk is het nooit. Ook als het beter is voor de overledene zelf, blijft het moeilijk voor de achterblijvers.

Wij hebben vorig jaar twee vrouwen uit mijn man zijn familie weggebracht, beiden rond mijn leeftijd. Twee jaar geleden mijn vader, van wie ik altijd had gedacht dat hij 100 zou worden. Dementie, ging helemaal mis, 6 maanden na de vrij plotselinge spoedopname was er niks meer over van die vrolijke man die nog vol in het leven stond.

Voor mijn man en mij is het een teken dat je moet genieten van elke dag. Je weet nooit wat er gebeurt, wanneer het over is. Iedereen heeft een houdbaarheidsdatum, alleen staat die van mensen nu eenmaal niet op 'de verpakking' afgedrukt.

Bij mijn vader werd overigens The show must go on van Queen gedraaid. Had hij jaren daarvoor zelf uitgezocht en het nummer paste zo goed bij hem. Mijn vader hield wel van rock en blues. Ik vind het zelf een erg mooi idee dat bij zijn uitvaart de muziek is gedraaid waar hij van hield. Je uitvaart moet uitstralen wie jij bent geweest en moet vooral niet politiek correct willen zijn.

7 augustus 2012: Rust zacht lieve Macho. Je hebt me zoveel gegeven, ik zal je nooit vergeten.

**Geplaatst:** 28-08-17 10:31

Geplaatst: 28-08-17 10:31

Het is ook confronterend...

Ik heb al mijn wensen (inclusief stevige rockmuziek!) vastgelegd in mijn dossier op de website van mijn uitvaartverzekeraar. Ik wil begraven worden op een natuurbegraafplaats. Geen steen, geen graf, geen tekst, geen kist (wel een juten zak). Gewoon onder een mooie boom in een prachtig gebied.

Sinds 29 april 2017 zijn wij gelukkig getrouwd

**Geplaatst:** 28-08-17 10:33

Geplaatst: 28-08-17 10:33

@ spicegirl
gebeurt inderdaad... maar in Nederland gebeurt dat niet.
De controle hierop is erg streng en direct begraven of cremeren na de dood gebeurt niet (indien je niet een bepaald geloof aan hangt) , na de dood en bij en na het opbaren zijn er verscheidene controles en worden er bepaalde handelingen verricht, in de dagen letten ze goed op bepaalde tekenen, want ook al blijf je netjes 'gekoeld' je ziet wel duidelijke tekenen van het vergaan van het lichaam.
100% zekerheid kan je een persoon nooit garanderen, maar in NL 99,99999% zeker wel. Houdt dit je echt heel erg bezig en ben je hier angstig voor, zou ik een keer op gesprek gaan als ik jou was bij òf een rouwcentrum, of bijvoorbeeld een schouwarts, zij kunnen je veel vertellen van alle aspecten na de dood. Ik denk dat het je zeker gerust kan stellen spicegirl. Want om zulke zaken zou jij je echt niet druk hoeven te maken zo op het einde.

Warina (Commandeur x Krawall)
United (Havidoff x Jazz x Wisconsin)
Jam Session (Don Tango B x Krack C x Jazz)
Igor HR (Sorento x Jazz x Zuidhorn)

**Geplaatst:** 28-08-17 10:40

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 28-08-17 10:40

Sterkte...

Toevallig ook de afgelopen weken mee geconfronteerd. Collega van 57 krijgt eind mei de uitslag van een scan. Kanker met diverse uitzaaiingen waarvan je weet dat komt nooit meer goed. Wel chemo gehad, dus nog wat hoop maar vorige week overleden.

Tja eerst dacht ik ik wil gecremeerd worden, goedkoopste (al begrijp ik nu dat er nog weinig verschil is), niemand hoeft voor een graf te zorgen etc. Tja dan lees ik op een ander forum bij iemand mee welke een soort van dagboek bij hield tot het overlijden. Dan is het moment daar, wordt begraven op een natuurbegraafplaats. Haar man plaatste foto's en wat waren ze mooi, zo puur, zo rustgevend op een of andere manier. Nu mijn collega, ook in een platte "kist" gehuld in een lijkwade. En nu? Ik weet even niet meer precies wat ik wil maar weet wel dat ik erover wil nadenken en ook wil aangeven bij mijn man als ik eruit ben wat, mocht er ooit iets gebeuren wil ik wel dat we in de grootste lijnen weten wat de andere wil. Wel of niet crematie in elk geval.

those we loved don't go away they walk beside us everyday
unseen, unheard, but always there still loved still missed still very dear

**Geplaatst:** 28-08-17 10:43

Geplaatst: 28-08-17 10:43

@alsemgeest -je kan nooit zeggen, dat het hier niet gebeurd.

de controle is niet streng, bij mijn vader werd er niks gecheckt (al was ie op het oog duidelijk dood ), hij ging gelijk de zak in.
in de dagen letten ze nergens op,
je gaat de koellade in, en word er pas uitgehaald voor je uitvaart.
dan kan je al 5 dagen hebben liggen klappertanden daar :roll:

voordat je definitief opgewarmd word..

** Alive & kicking ! **

**Geplaatst:** 28-08-17 10:48

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 28-08-17 10:48

Mijn familieleden lagen niet vijf dagen in de koelcel voor ze er werden uitgehaald hoor? Die kwamen er elke dag nog uit. Je hoeft daar echt niet bang voor te zijn hoor.

Ik zou overigens wel willen dat iedereen op mijn begrafenis huilt. Als ik nu dood zou gaan dan. Ik heb weleens begrafenissen gehad van hele jonge mensen en ik zou het vreselijk ongepast vinden als dat een feestje zou zijn. Van iemand van 80 is het anders.

Sterkte TS!

**Geplaatst:** 28-08-17 11:05

Re: Collega van de week overleden... Brrr...

Geplaatst: 28-08-17 11:05

Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om hè... als dat voor mensen is om het leven te vieren dan moeten ze dat vooral doen.
Hoewel het 3 jaar terug bij ons ontzettend zwaarmoedig was en verdrietig hebben we toch een biertje gedronken achteraf en gelachen en goede verhalen verteld over hem. Dat was erg fijn en leuk. Zijn moeder kwam zelfs nog even bij ons langs om te horen hoe hij een van ons in een winkelwagentje naar huis had gebracht :')

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi

Een beter Bokt begint bij jezelf! $*\o/*$

**Geplaatst:** 28-08-17 11:23

Geplaatst: 28-08-17 11:23

spicegirl schreef:
@alsemgeest -je kan nooit zeggen, dat het hier niet gebeurd.
de controle is niet streng, bij mijn vader werd er niks gecheckt (al was ie op het oog duidelijk dood ), hij ging gelijk de zak in.
in de dagen letten ze nergens op,
je gaat de koellade in, en word er pas uitgehaald voor je uitvaart.
dan kan je al 5 dagen hebben liggen klappertanden daar voordat je definitief opgewarmd word..

Mijn ervaring is heel anders, ook wanneer er geen afscheid dmv opbaring is. Ook in die 5 dagen koellade, zijn er meerdere controle momenten. Ik dacht zelfs dat daar protocollen en formulieren voor waren, maar familie wordt daar natuurlijk niet bij betrokken.

Warina (Commandeur x Krawall)
United (Havidoff x Jazz x Wisconsin)
Jam Session (Don Tango B x Krack C x Jazz)
Igor HR (Sorento x Jazz x Zuidhorn)

Wie is er online