ik voel me erg hulpnodig momenteel met al mn dilemma's...
Sorry daarvoor...
Ik heb gisteren al een topic gemaakt met de vraag hoe het werkt met showen.
Help.. Hoe werkt het met keuringen.
Dit was zoals daar al verteld, puur om mijzelf te oriënteren..
En daar staat natuurlijk ook nog in dat ik zat te wachten op groen licht van mn drakenhengst...
Dus het volgende nu.
Ik ben in het bezit van Daraxo, een arabisch volbloed van 27.
En daarbij soort van half in het bezit van Bol, mini shetlander van 32. (beter gezegd heel penny: verzorgpony)
Met bol heb ik altijd een hoop gedaan qua grondwerk, poetsen, longe en mee op buitenrit als wandel of fiets pony, en er een super band mee opgebouwd. Altijd de benodigde spullen aangeschaft ect ect. Dit is mij toen gevraagd en ik haalde er meer plezier uit dan verwacht. Zeker gezien t feit dat mijn arabier heel graag mee gaat op buitenrit, maar buitenom dat liever lekker op stal of in de wei staat. Geen gepluk of grondwerk, hij doet t wel. Maar puur omdat ik t vraag en niet omdat hij t leuk vind.
Bol was stik happy en genoot altijd, begroet mij altijd met een hinnikje en is toen de tijd compleet opgeleefd. Net een hondje, waar ik ging, ging Bol. de perfecte pony.
Een anderhalf jaar geleden verhuisde ik wegens omstandigheden met drx naar een andere plek. Ik heb toen aangeboden om Bol volledig over te nemen zodat hij samen met zijn vriendje kon blijven staan en ik er bezig mee kon blijven.
(Lees: buitenom mij stond hij letterlijk te verpieteren in een stalletje met uitloopje en werd er weinig tot niet naar omgekeken door de eigenaren)
Dit was toen niet mogelijk gezien de jonge kinderen van de eigenaren er af en toe wel eens een borstel overheen willen halen en ze die stal dichterbij vonden.( Helaas is het kindje wat echt paardengek is en er mee bezig wilt zijn ontzettend allergisch en kan ze nog niet in de buurt komen. )
Ik had mijn best gedaan, en heb mij er bij neer gelegd, het is overigens niet mijn eigen pony. En heen en weer rijden was geen optie om dat vaak te doen.
Nu ik samen ben gaan wonen verder in zeeland, moest drx ook mee. En heb ik een laatste poging gedaan om Bol mee te nemen. ze konden er een half jaar over denken. En welke beslissing ze ook zouden maken, het was prima. Maar wou t nog wel 1x doen. Voor bol.
Nu heb ik dus (een half jaar later) aangekaart of ze al iets wisten, en ze zoude mij nog bellen.
Bij bol was ik 2 weken geleden nog geweest. En mn hart brak. Het was niet meer de enthousiaste drukke bol zoals ik m kende. en met dat ik weg wou gaan rende hij mij achteraan omdat hij graag nog gekriebeld werd.
Tijdens het wachten op een telefoontje, hebben zowel mijn moeder, als vriend als vrienden en kennissen gezegd dat ze eigenlijk wel zeker wisten dat deze poging ook ging mislukken, en ik bol echt zou moeten gaan achterlaten.. (de eigenaren hebben t beestje al echt ontzettend lang en vonden t wel prima zo)
Zonder telefoontje en met dat in mijn hoofd ben ik gaan denken wat ik dan verder wil.
Ik ben geen wedstrijd ruiter, en zolang ik drx heb wil ik er geen grote pony bij.
Niet voor de kosten, maar eerder omdat ik niet weet of ik er alle plezier uit kan halen met rijden.
Met bol heb ik t altijd vanaf de grond leuk gehad dat ik ben gaan kijken voor een Shetlander of mini pony. Waarmee ik vanaf de grond lekker aan de slag kan en ik niet hoef te rijden.
Ben al heel mn leven gek van Shetjes, waarom weet ik niet maar ze zijn geweldig en veelzijdig.
nu stuitte ik dus per toeval op een jonge versie van Bol. En daarmee bedoel ik echt, een kopie. Te grappig. Leuk paardje. Leuke leeftijd, dus contact gehad met de eigenaren.
Klonk allemaal heel aantrekkelijk. Dus ik en mn vriend hadden zo iets van, ja dat kan hem echt wel wezen. Het idee dat ik wat jongers zou hebben waarmee je nog alle kanten op mee kan gaan lijkt mij zo super. Ook mijn vriend vond t slimmer om iets te nemen waar ik nog een tijd mee vooruit kon.
Dus ik was er over uit, ik wou voor die gaan kijken en alles in zn werk zetten!
tot vandaag..
ik kreeg een telefoontje van de eigenaren van Bol. Dat ze het erover uit waren dat ik hem een 10x beter leven kon geven, dan dat hij nu had. En zij, plus de kinderen, hem dat nog zo erg gunde!
Ja ik was super blij, maar was ook net bezig met de jonge "versie"....
Dus gezegd dat ik even zou overleggen met mijn vriend hoe of wat en dat ik ze morgen zou bellen..
Het is dus een hart hoofd strijd geworden.
Kies ik voor mn hart, een oude pony van 32. Die wel flink opgelapt gaat moeten worden. (tandarts, voer, vitamines, dekens ect) Maar waar ik een leuke band mee heb en toch wel speciaal is. Maar waarmee je niet echt alles kan doen meer.
Of ga ik mn hoofd volgen en ga ik voor een leuke jongere pony waarmee ik een toekomst kan hebben en meer mogelijkheden heb zoals mennen ect.
Maarja als je eenmaal van een dier houd he...
Ik ben een hart volger, maar zou graag toch met plezier aan wat nieuws proberen en nieuwe dingen willen ontdekken.
En ik ga t niet eerlijk vinden daar mn 2 oude heren toe te dwingen. Die mogen ook genieten van hun heerlijke rust.
Maar:
Nu is het financieel ook gewoon mogelijk om ze alle 3 te hebben. Dus de 2 oudjes en een jonge.
(1 arabier + 2 Shets) Kosten zijn absoluut geen probleem. Maar ik ben alleen niet bekend met 3 ponys..
En ben eigenlijk bang dat ik iets verkeerds ga doen.
Maar ik zou toch graag bokkers willen horen die zo een soortgelijke situatie hebben gezeten, of die bekend zijn met 1 a 2 oudjes en er een jonger dier bij ofzo..
En hoe zij dit ervaren, of wat mensen die met hun hart en hoofd denken zouden doen
Liefs