Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-06-17 20:32

Geplaatst: 25-06-17 20:32

SecretLIN schreef:
vandaag weer zon moeilijke dag

Ik vond dit ook weer best een zware dag...We hebben wel m'n vriend zijn stiefvader verwend, maar heb mijn vader die dag wel erg gemist

**Geplaatst**: 25-06-17 20:36

Geplaatst: 25-06-17 20:36

Sonja89 schreef:
Sterkte allemaal, lieve nabestaanden... in mijn omgeving hoor ik dat het verdriet en de pijn slijt, maar van jullie begrijp ik anders.

De impact dringt pas door als je het zelf meemaakt en die gedachte maakt me soms angstig, dat ik dit al die jaren nog zal meedragen. Soms op de meest onverwachte momenten, zoals toen ik tijdens een endurancewedstrijd zag hoeveel moeders er mee waren als groom. Moeilijke momenten!

Ja dat is nog het moeilijkst, dat soort momenten...naast 't huis van mijn ouders is elk jaar een concours, en mijn ouders gingen altijd samen even heenlopen, en ik kwam daar dan ook even kijken, maar nu is mijn vader er niet meer bij....

mirriezz schreef:
Sterkte voor iedereen die het vandaag zwaar heeft.

Ik loop vandaag toevallig tegen dit topic aan. Bijna 2 maanden geleden is mijn vader overleden en ik heb het nog totaal niet verwerkt. Ik wil graag hier met jullie meepraten. Heb vandaag alle reacties gelezen die dit jaar zijn geplaatst. Dat emotioneert me enorm.

Ik wil jullie later graag bij praten, alles op zijn tijd en in stapjes.

Heel veel sterkte nog met het overlijden van je vader :(:)

Je bent hier heel erg welkom om je hart te luchten :(:)

**Geplaatst**: 26-06-17 20:55

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 26-06-17 20:55

Dankjewel voor het welkom Durante. Vaderdag word zo opeens een rare dag hè?

Mijn vader is na een ziekbed van 5 jaar overleden. De laatste 4 maanden kon hij bijna niet meer slapen (wss resistent voor slaapmedicatie en icm zijn andere medicatie moeite om een alternatief te vinden). De laatste 3 weken voor zijn overlijden hebben we met mijn zus en beide vrienden weer even 'thuis' gewoond, mijn vader was in die tijd erg slecht maar ging ook hard achteruit. Via dormicum spuiten naar een pomp en uiteindelijk is hij ingeslapen.

Pff... Begin er weer van te janken. Nou ja, zoals ik al zei, alles stapje voor stapje.

Mijn vriend en ik hadden net mondeling een huis gekocht de week voor mijn vader overleed. Hij was ook enthousiast over het huis, een fijne gedachte. Maar na zijn overlijden en uitvaart, heb ik alleen nog tijd gehad voor werk, hypotheken, notarissen en het inpakken en verhuizen.

Nu we op ons stekje zitten, voelt het definitiever dat pap er niet meer is. Ik merk dat ik echt nog veel dingen moet verwerken. Afgelopen week hebben we een deel van de foto's van de uitvaart bekeken. Dat hakte er flink in.

Het is soms ook zo dubbel... Iedereen is zo blij voor ons nieuwe huis, maar soms kan ik alleen maar zien dat we dit nooit meer met mijn vader kunnen delen.

**Geplaatst**: 27-06-17 18:02

Geplaatst: 27-06-17 18:02

mirriezz schreef:
Dankjewel voor het welkom Durante. Vaderdag word zo opeens een rare dag hè?

Mijn vader is na een ziekbed van 5 jaar overleden. De laatste 4 maanden kon hij bijna niet meer slapen (wss resistent voor slaapmedicatie en icm zijn andere medicatie moeite om een alternatief te vinden). De laatste 3 weken voor zijn overlijden hebben we met mijn zus en beide vrienden weer even 'thuis' gewoond, mijn vader was in die tijd erg slecht maar ging ook hard achteruit. Via dormicum spuiten naar een pomp en uiteindelijk is hij ingeslapen.

Pff... Begin er weer van te janken. Nou ja, zoals ik al zei, alles stapje voor stapje.

Mijn vriend en ik hadden net mondeling een huis gekocht de week voor mijn vader overleed. Hij was ook enthousiast over het huis, een fijne gedachte. Maar na zijn overlijden en uitvaart, heb ik alleen nog tijd gehad voor werk, hypotheken, notarissen en het inpakken en verhuizen.

Nu we op ons stekje zitten, voelt het definitiever dat pap er niet meer is. Ik merk dat ik echt nog veel dingen moet verwerken. Afgelopen week hebben we een deel van de foto's van de uitvaart bekeken. Dat hakte er flink in.

Het is soms ook zo dubbel... Iedereen is zo blij voor ons nieuwe huis, maar soms kan ik alleen maar zien dat we dit nooit meer met mijn vader kunnen delen.

Dit komt me allemaal heel bekend voor...
Mijn vriend en ik hadden ook pas ons huis gekocht, en toen werd mijn vader dus ziek, maar ben toch ook wel blij dat hij het nog meegemaakt heeft.

**Geplaatst**: 04-08-17 00:21

Geplaatst: 04-08-17 00:21

Hoe is het met iedereen?

Een vraag die mij zojuist te binnen schoot: doen jullie iets 'speciaals' op de geboortedatum van een overledene? Ik was net alweer aan het tellen namelijk (nog een maand en 16 dagen :Y)

) en toen kwam die vraag in ene naar boven.

**Geplaatst**: 04-08-17 06:57

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 04-08-17 06:57

Nee meestal niet. Hangt een beetje af van welke dag het valt. Als het in het weekend valt, ga ik weekend naar huis, maar meestal valt het door de week en dan heb ik gewoon Mn eigen ding.

**Geplaatst**: 04-08-17 09:11

Geplaatst: 04-08-17 09:11

Avis schreef:
Hoe is het met iedereen?

Een vraag die mij zojuist te binnen schoot: doen jullie iets 'speciaals' op de geboortedatum van een overledene? Ik was net alweer aan het tellen namelijk (nog een maand en 16 dagen ) en toen kwam die vraag in ene naar boven.

Juist helemaal niet...er hangen hier ook geen foto's, ik brand geen kaarsjes enz.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn moeder denk.
Maar van foto's enz word ik erg verdrietig...nog steeds..

**Geplaatst**: 04-08-17 09:18

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 04-08-17 09:18

Ik heb wel een foto van mij en papa ik de vensterbank stAan, maar heb het nut van kaarsjes erbij branden ook nooit gesnapt.

**Geplaatst**: 04-08-17 10:45

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 04-08-17 10:45

Ik heb een mooie foto van mijn vader staan (ik dacht vroeger dat dat niks voor mij was. Wel dus) en daarbij staat de kaars die ik zelf heb uitgezocht om tijdens zijn uitvaart te branden (was nog niet opgebrand natuurlijk)

Ik weet niet wat ik zal doen met mijn vaders verjaardag zonder hem zelf, de eerste komt pas over een halfjaar. Ik zie er wel een beetje tegenop - zijn verjaardag valt 2 dagen na de mijne. Sinds mijn vader ziek was, is mijn verjaardag nooit meer echt een feest geweest. Ik kon het niet in huis vieren en financiën, tijd en mogelijkheden om iets buitenshuis te regelen waren er ook niet echt.
Het zal dus gek zijn komend jaar.

**Geplaatst**: 04-08-17 11:02

Geplaatst: 04-08-17 11:02

Hier ook een foto op de kast. De eerste verjaardag hebben we een mooie herdenking georganiseerd met fakkeltocht, muziek en tekstjes. Aankomende verjaardag weet ik het niet, maar dat duurt ook nog bijna een half jaar. Zal wel iets kleiners worden.

Onder andere voor de rouwverwerking zit ik nu in therapie en daar wordt het aangaan van moeilijke dingen waar ik geen zin in heb/tegenop zie heel erg gestimuleerd. Zo heb ik voor de komende weken de opdracht plekken te bezoeken waar ik eigenlijk liever niet kom, zoals de plaats waar mijn moeder overleden is en een wandeling maken langs mijn ouderlijk huis. Een foto neerzetten in huis was ook een opdracht, maar dat had ik zelf al gedaan. Het nut van een kaarsje aansteken heeft niks te maken met het kaarsje zelf, maar met het 'stilstaan bij', ook al is dat voor 30 seconden. Dat is wat rouw is en waardoor het uiteindelijk ook mogelijk wordt (maar nog steeds niet makkelijk) om het overleden een plekje te geven in je leven zonder dat het extreme invloed heeft op je dagelijks functioneren (op dit moment kan ik bijvoorbeeld nog steeds niet werken).

Dit zijn dingetjes uit mijn therapie die ik wel leerzaam vind...

Over verjaardagen gesproken: ik ben zelf jarig 2 dagen na mijn moeders overlijden. Het liefst wil ik nooit meer jarig zijn... Misschien plan ik wel gewoon een fijne rit met mijn paardjes, maar verder...

**Geplaatst**: 19-09-17 00:14

Geplaatst: 19-09-17 00:14

Toch weer een beetje leven (hoe ironisch) in dit topic blazen

Ik zit vanavond in zon ding dat ik zo ineens papa gigantisch mis. Ik wil gewoon weer papa terug. Gewoon even zodat ik hem kan bellen, hij mijn huisje kan zien, mijn vriend kan ontmoeten, mij wijs advies kan geven, mij kan omhelzen knuffelen en weet ik veel wat nog meer. Dat ik hem kan zeggen hoeveel ik van hem houd, mee kan op de vrachtwagen, me laten inspirerenn, als voorbeeld, mij weer jong kan voelen, gewoon zoals iedereen van mijn leeftijd.

Ik wil gewoon zo graag mijn ppapa weer

**Geplaatst**: 19-09-17 08:20

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 08:20

Een hele dikke knuffel vanaf hier voor jou Ladybird.

Het is moeilijk hè, dat je niet meer even een momentje samen kunt zijn. Niets laten zien of even een blik of knuffel kunt opvangen.
Niet dat dat het makkelijker maakt, maar ik herken je gevoel daar wel in. Weet zelf nog niet zo goed wat ik ermee moet doen though.

**Geplaatst**: 19-09-17 08:34

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 08:34

Die momenten heb ik ook regelmatig ladybird. Laatst had ik iets meegemaakt en moest dit delen met mijn moeder. Maar dat gaat niet...

Ik moet zeggen dat ik ook niet nadenk over verjaardag e.d.
Ik denk sowieso elke dag aan haar.

Dit jaar ben ik naar de plek gegaan waar we haar as hebben uitgestrooid.
Heel verdrietig en ook mooi. Want het as lag er nog. Niet alles, maar zeker nog wel gedeeltes.

**Geplaatst**: 19-09-17 08:35

Geplaatst: 19-09-17 08:35

Ach Ladybird, ik herken je gevoel zo... Soms heb je dat ineens, dan wil ik zo graag dat mijn moeder er even weer is...

**Geplaatst**: 19-09-17 09:16

Geplaatst: 19-09-17 09:16

Ladybird. Herkenbaar. Dat blijft ook wel, dat soort momenten. Ik heb het vaak juist wanneer het goed gaat, wanneer er leuke dingen gebeuren die ik met hem zou willen hebben delen.

**Geplaatst**: 19-09-17 09:18

Geplaatst: 19-09-17 09:18

Mijn moeder is morgen, vier jaar geleden, overleden, en altijd de dagen ervoor, is alsof je in herhaling zit hoe het toen was, ik mis haar ontzettend, ben ook emotioneler deze tijd. en vrijdag ben ik zelf jarig.
Vier jaar geleden was dat haar doel nog om mee te maken ,maar dat ging niet meer....
Ze was een lieve vrouw en heeft gestreden om te overleven, uiteindelijk door vocht in haar longen, en ook tumoren die hard groeide , was het binnen twee weken voorbij..

**Geplaatst**: 19-09-17 09:25

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 09:25

aan jullie allemaal.

Ik herken het gevoel ook wel. De onmacht, het gemis naar een knuffel, naar haar stem.
Morgen is ze al weer 1 jaar en 7 maanden overleden. Iedere keer op de twintigste sta ik zowat op instorten. Gelukkig ben ik vrij. Tot nu toe altijd op de 20e.
Begin volgende maand is ook haar verjaardag. Kijk er flink tegen op!

**Geplaatst**: 19-09-17 15:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 15:43

Knuffel voor iedereen

fijn dat jullie zoveel lieve berichtjes geven en het echt snappen! Niks slechts tegenover mijn vriendinnen hoor, maar ze snappen het (gelukkig!) niet en weten nog altijd niet goed wat ze zeggen moet als ik het vertel dat ik het er moeilijk mee heb. Ik snap het wel, maar toch is het fijn als je met mensen praten die het ook herkennen

**Geplaatst**: 19-09-17 16:19

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 16:19

Ik vind het ook heel fijn dat dit topic er is! Zelfs mijn vriend snapt niet altijd wat ik bedoel.

(Hij is geen hork hoor, maar heeft mijn vader alleen ziek meegemaakt, ik mis natuurlijk ook mijn papa toen hij ziek was, maar vooral de gezonde versie)

**Geplaatst**: 19-09-17 18:20

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 19-09-17 18:20

Voor mij is het morgen vijf jaar geleden dat mijn vader overleed

Lastig, vind ik, zo in een nieuwe klas waaruit niemand mijn vader gekend heeft ook. Voelt best wel gek.

**Geplaatst**: 19-09-17 18:46

Geplaatst: 19-09-17 18:46

mirriezz schreef:
Ik vind het ook heel fijn dat dit topic er is! Zelfs mijn vriend snapt niet altijd wat ik bedoel.

(Hij is geen hork hoor, maar heeft mijn vader alleen ziek meegemaakt, ik mis natuurlijk ook mijn papa toen hij ziek was, maar vooral de gezonde versie)

heel herkenbaar! mijn vriend snapt het ook niet, hij heeft mijn vader helemaal niet gekend. Dat is gewoon lastig. En hij zegt dan: Liefje, niet verdrietig zijn! ik wil je zo graag helpen, maar ik kan het niet

**Geplaatst**: 19-09-17 23:53

Geplaatst: 19-09-17 23:53

Ladybird schreef:
mirriezz schreef:
Ik vind het ook heel fijn dat dit topic er is! Zelfs mijn vriend snapt niet altijd wat ik bedoel.

(Hij is geen hork hoor, maar heeft mijn vader alleen ziek meegemaakt, ik mis natuurlijk ook mijn papa toen hij ziek was, maar vooral de gezonde versie)

heel herkenbaar! mijn vriend snapt het ook niet, hij heeft mijn vader helemaal niet gekend. Dat is gewoon lastig. En hij zegt dan: Liefje, niet verdrietig zijn! ik wil je zo graag helpen, maar ik kan het niet

Ah wat een lieffie is V toch hé! Ik weet zeker dat je papa heel blij geweest zou zijn met hem. En mijn wijze raad is natuurlijk anders dan die van je papski maar je kunt me altijd appen

**Geplaatst**: 21-09-17 16:31

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-09-17 16:31

Vandaag had ik even moeilijk. Zat bij een cursus en door de stof en door een uitvaart die in het gebouw ernaast bezig was, dwaalden mijn gedachten vaak af naar de periode dat mijn moeder ziek was.
Komend weekend verhuis ik ook naar mijn eigen appartementje, weer zoiets dat ze niet heeft mee kunnen maken

Ik denk dat het overigens heel moeilijk te begrijpen is als iemand allebei zijn/haar ouders nog heeft.
Krijg bijvoorbeeld van die k*t cliché antwoorden van vrienden zoals 'ja het jaar is nog niet rond he, die moeilijke momenten zul je nog vaker krijgen'. Wtf weet jij er nou van, je ouders, je grootouders leven allemaal nog :')

**Geplaatst**: 21-09-17 21:45

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 21-09-17 21:45

Darah, vervelend dat je een confronterende dag had. Die momentjes zijn lastig.

Ik denk wel dat iedereen zijn situatie anders is en dat het daardoor ook heel lastig te begrijpen is voor mensen die hun ouders allebei nog hebben.
Veel mensen proberen iets liefs te zeggen en dat is goedbedoeld, maar zonder dat zij dat weten komt het niet altijd zo binnen.

Mijn vriend komt me bijvoorbeeld altijd knuffelen als ik emotioneel ben. Echt super lief bedoeld, maar van dat knuffelen ga ik janken of harder huilen. En niet in elke situatie voel ik me daarvoor op mijn gemak of is het gepast om te huilen. Dus soms heel onhandig dat hij dat doet. Wel lief bedoeld natuurlijk.

Misschien heb ik het extreem goed getroffen, maar het valt mij wel op dat de mensen om mij heen af en toe peilen hoe het gaat. Meestal door te vragen hoe het met mijn moeder is, maar dat is dan omdat ze niet rechtstreeks durven te vragen hoe het met mij is. Ach, zij doen ook hun best denk ik dan maar.

**Geplaatst**: 22-09-17 08:34

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 22-09-17 08:34

Hier van de week een "confrontatie" gehad die je ook wel even weer met beide benen op de grond zet.
Ik, fijn aan het werk in de bouwmarkt aan de kassa, zie een klant naar de kassa komen en ik herken haar als een oude stagiare van mijn moeder. Zij herkent mij ook, en vraagt heel out of the blue "Hoe is het met je moeder?"

Euhmm.. Tsja. Heb maar gewoon gezegd dat zij helaas twee jaar geleden is overleden, wat voor haar nogal als een shock kwam. Dat kan ik me heel goed voorstellen, maar toch "verwacht" je dat je het na 2 jaar niet meer aan bekenden/oude bekenden hoeft te vertellen.