Urinka is mijn 17 jarige fjordenmerrie. Ik ken haar sinds 2007 en heb haar in 2014 gekocht. Een heerlijke allrounder, onder het zadel en voor de marathonwagen en huifkar. Het paard dat je misschien niet bij mij zou verwachten, maar waar ik zo gek op ben.
Afgelopen zomer, tijdens een huifkarvakantie, werd Urinka in het bos spierbevangen. De precieze oorzaak is niet duidelijk, veel gepauzeerd, helemaal geen lange route, maar wel wat koud geweest in de nacht en een paar zware paden. Na een aantal weken boxrust en pijnstilling eerst maar eens een tijdje op rust. Na een aantal weken een osteopaat laten komen, het moest beter worden, dat werd het niet. Toen begin februari een osteopaat er bij gehad die ook dierenarts is, wellicht zou dat wat opleveren. Al snel kwam de diagnose: een verschoven SI gewricht. Na het rechtzetten moesten we aan de bak, 6 dagen per week trainen, vooral aan de longe en met balken. Het ging goed, we zagen verbetering. Na een week of 3 ook weer een kort buitenritje, wat was het heerlijk om weer op mijn eigen paard te zitten!
Helaas, iets meer dan een week daarna zag ik een zwelling in de flank, ter grootte van een pingpongbal. Aangezien de DA toch moest komen voor een enting, direct naar laten kijken. Het leek een reactieve lymfeknoop, als ik meer wilde weten moest ik naar de kliniek komen. Al snel begon de hele achterhand te zwellen, dus binnen een week waren we bij de kliniek. Met echo's niet helemaal duidelijk te vinden, maar het leek een vergroeid heup/ bekkengewricht en daarop reagerende lymfeklieren. Keuzes: of op medicatie (metacam en later buut) of met pensioen voor zo lang als het kan. Dat was een flinke klap, wat was ik van slag. Toch zat het me niet lekker. Met heel wat mensen gesproken en zo de keuze gemaakt om naar Emmeloord te gaan, mede omdat de zwelling in de achterhand weer toenam en in de flank zelfs al ter grootte van een handbal was. Uiteindelijk 2 dagen in Emmeloord geweest, allerlei onderzoeken (inwendige echo, uitwendige echo, foto's, meerdere dierenartsen, puncties, etc.). Het leek eerst een vocht/ pus ophoping, bleek bij het open snijden toch niet zo te zijn. Uiteindelijk allemaal monsters opgestuurd naar het lab, en ruime en week later was daar het slechte nieuws: een kwaadaardige tumor diep van binnen. Medicatie mee voor 3 weken, die is nu op, en nu is het eigenlijk afwachten.
Het kan een kwestie zijn van enkele dagen, weken en misschien, in het beste geval, nog een paar maanden.
Afgelopen week is vriendinnetje Caroline (Car0linee hier op bokt) mee geweest om nog wat prachtige afscheidsplaatjes te maken, heel erg bedankt, ik ben er echt heel blij mee
! Ik duim stiekem dat het van de zomer toch nog een keer kan bij het water 
Geniet mee van deze kleine geluksmomentjes met mijn gele maatje en mijn vriendje!
Oh, en we krijgen in augustus de sleutel van ons nieuwe huis, dus er komt een canvasje!
1. Lekker bekkie!
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10. Lekker arrogant bekkie
11.
12.
13.
14. Eigenlijke missie: weglopen en grasjes scoren!
15. Tot slot nog een plaatje met haar mama, die mee was voor de gezelligheid!
Caroline, nogmaals heel erg bedankt, en ik hoop dat jullie er net zo van kunnen genieten als ik doe!
Nog lekker van Urinka genieten zolang ze er nog is 
en mocht het aankomende zomer bij het water lukken ga ik graag weer mee 
Lieve Urinka. Ik herinner me jullie nog van de leuke/mooie meetings in Appelbergen 
sterkte... geniet nog even van je mooie fjord 
