Geplaatst Sinds kort heb ik eindelijk weer een verzorgpaard. Ik heb tot twee jaar geleden altijd verzorgpaarden gehad, maar door omstandigheden ben ik hier moeten wegblijven. Na twee jaar van gemis, ben ik eindelijk weer volledig in de paardenwereld gerold. Dit allemaal door te reageren op iemand zijn berichtje op Facebook, en van het een kwam het ander.. Een lang verhaal kort: Ik ben opnieuw heel gelukkig.
Het paard in kwestie is een geweldige, 12-jarige ruin waarvan het ras een groot vraagteken is. Voel je trouwens vrij om een gokje te wagen, misschien dat jij er meer weet van hebt dan ik
Ik ben niet iemand die enkel uit is op het rijden met paarden, ik kan enorm veel voldoening halen uit het verzorgen en grondwerken. Het heeft dan ook een heel tijdje geduurd voordat het zadel erop ging en ik met hem ging rijden. Een goed vertrouwen tussen paard en ruiter, daar hecht ik veel belang aan. Ik moet wel zeggen dat het voor mij een hele aanpassing was, op zijn rug zitten, aangezien ik het gewoon ben om op pony's te rijden. Mus is absoluut geen reusachtig paard, maar voor mij was het toch een hele stap. Daarbij heeft hij ook een barefoot zadel (boomloos) en daar had ik voor ik op hem kroop nog nooit mee gereden. Maar ik was er snel aan gewend, en ondertussen vind ik het zitten als een zeteltje.
Gisteren was het dus de grote dag, we gingen op onze eerste buitenrit. Hiervoor had ik al één keer op hem gereden in de piste, om aan zijn passen en dergelijke te wennen. Maar Mus is 100% wandelpaard en vond het absoluut niets om binnen die rechthoek van een piste te blijven. Voor mezelf leek het dan ook leuker om de natuur in te gaan. Dus ik, de eigenaar van Mus, de eigenaar en bijrijder van Mus zijn weidemaatje Merson spraken af om met zijn vieren op pad te gaan. Twee op het paard, twee op de fiets, omdat het ons veiliger leek om de allereerste keer er niet alleen op uit te trekken.
En wat was het zalig.. Beide paarden super braaf, keken van niets op en hebben net als ons heerlijk genoten van de wandeling. We zijn door bossen geweest, over straat en over velden, en er was niets dat hun van de wijs kon brengen. Echt, het was als een droom die uit kwam.
We hebben veel gewandeld, maar ook enkele stukjes gedraafd waar mogelijk. Mij leek het het beste om het voor de eerste keer rustig aan te doen, maar toen we opeens een uitnodigend, lang, groen grasveld tegenkwam..toen begon het bij mij te kriebelen. En ook bij Mus. Ik had er een heel goed gevoel bij, en had ook de rest van de rit me nog geen enkele keer op mijn ongemak of onveilig gevoeld, dus we besloten het erop te wagen. Mus en Merson, zij aan zij in galop over het veld. In het begin maakte ik me lichtjes zorgen dat hij volledig op zijn gas zou gaan staan en ik hem niet meer stil zou krijgen..maar al die zorgen waren voor niets nodig. Hij hield zich keurig in arbeidsgalop en stopte op het moment dat ik dat van hem vroeg.
Echt, ik heb het enorm getroffen met Mus, en ik ben enorm blij dat ik van de eigenaar deze kans heb gekregen. Het maakt mijn leven op dit moment zoveel beter en ik heb eindelijk weer iets waar ik 100% tot rust kan komen. Zou hem nu al voor geen geld van de wereld meer kunnen missen, mijn bonte vriend.
. Hopelijk mogen jullie nog vele avonturen samen beleven! 
