Bokt community, Blog
De uitnodiging voor de wedstrijd in Hongarije
Arno8 heeft al sinds zijn 21e paarden. Eigenlijk was hij met zijn paard Volare vooral bezig met natural horsemanship. Tot hij wel een heel bijzondere discipline ontdekte... Exclusief voor Bokt schrijft Arno een reeks blogs over boogschieten te paard!
Eerdere blog: arno8 @ [VN] [BLOG] Boogschieten te paard: hoe veilig is dat eigenlijk?
Wij zijn zielig. Heel zielig. Terwijl jij dit vanuit een waarschijnlijk comfortabele positie leest, worden wij flink afgemaakt op een internationale wedstrijd boogschieten te paard in Hongarije. Ja, ook hierin worden namelijk wedstrijden georganiseerd. Je moet er alleen (nu nog) voor naar het buitenland. En omdat de sport zo klein is, mag je het meteen opnemen tegen de wereldtop.
In de val gelokt
De trainer waar we ieder jaar op kamp gaan had ons via Facebook uitgenodigd voor een evenement: hij ging een wedstrijdje organiseren! Supertof, een excuus om nog eens naar Hongarije te gaan. Dat leek ons wel leuk! We wisten natuurlijk meteen al dat we zouden worden ingemaakt door de reeds eerder genoemde fanatieke meisjes van 16, maar toch, niet iedereen daar is even goed… Voor zover ik weet zijn een stuk of 8 (misschien wel meer) van zijn leerlingen zeker beter dan ik, dus met 50 deelnemers zat ik al te fantaseren over een plaats in de top 10!
Wij versus de Goden
Vliegtickets geboekt, hotel gereserveerd, uitgezocht hoe we de bogen in vredesnaam in Hongarije krijgen… en toen werden alvast enkele deelnemers bekendgemaakt. Eerste op de lijst: wereldkampioen Emil Eriksson, sinds dit filmpje van hem viraal ging is hij de op 1 na bekendse horsebackarcher van de wereld (de bekendste is natuurlijk Lajos Kassai):
Daarnaast nog een aantal (voor ons dan) bekende trainers uit Engeland, Frankrijk en niet te vergeten… Polen. Een belangrijke natuurwet die van toepassing is op wedstrijden boogschieten te paard is dat de eerste tien plaatsen worden bezet door Polen en Hongaren.
Sommigen vinden Nederland een paardrijland, maar dat is moeilijk vol te houden als je hebt gezien hoe natuurlijk het paardrijden in Hongarije is. In Polen ben ik nooit geweest, maar van wat ik heb gezien kan ik concluderen dat het daar net zo in het bloed zit als in Hongarije.
De deelnemerslijst
De deelnemers komen uit 11 verschillende landen waaronder Zweden, Finland, Servië, Duitsland, Iran en Ierland. Goed, inmiddels zou ik blij zijn met een plaats in de top 30. José’s doel is om niet laatste te worden.
Opbouw wedstrijd boogschieten te paard
We gaan gemiddeld een keer per jaar naar een wedstrijd boogschieten te paard. Internationaal probeert men dezelfde regels en een soortgelijke opbouw aan te houden. De stijl die wij beoefenen is de Hongaarse stijl, waarbij je de pijlen in je booghand vasthoudt, over een rechte baan van 90 meter galoppeert en voorwaarts, zijwaarts en achterwaarts schiet. Je mag er maximaal 16 seconden over doen (anders tellen je punten niet) en voor iedere seconde sneller krijg je een bonuspunt.
Plattegrond van een standaard Hongaarse track
Een andere veel beoefende stijl die op vrijwel alle wedstrijden (en ook hier) terugkomt is de Koreaanse stijl. Je schiet hierbij bijna alleen maar zijwaarts (wat in onze ogen een stuk minder techniek vereist) en je mag maar één pijl per doel schieten. Je mag hierbij niet je pijlen in de booghand vasthouden, maar moet ze uit een koker trekken.
De meesten hebben de koker om hun middel hangen. De snelheid van schieten is slaapverwekkend traag als je het vergelijkt met de snelheid in Hongaarse stijl.
Kampioen boogschieten met een voet in de lucht en een pink in je neus
Tja, wij staan een beetje sceptisch tegenover alle beperkingen die worden opgelegd. Neem nu het ‘je mag de pijlen niet in je booghand vasthouden’ gedeelte. Waarom??? De enige logische verklaring die ik kan verzinnen is: “Omdat wij Koreanen het niet kunnen hebben dat de Hongaren ons steeds ontzettend hard inmaken als ze die veel betere techniek die wij nog niet onder de knie hebben wel mogen gebruiken.”
Het is net zoiets als de wereldkampioen wielrennen uitnodigen voor een wedstrijd en dan zeggen: “Ik heb tien jaar geoefend op een zelf ontwikkelde fietsmethode waarbij je in de handstand op de trappers staat en met je benen stuurt. Je gaat 10 keer zo langzaam als bij normaal wielrennen. Maar nu gaan wij een wedstrijdje doen waarbij je alleen op mijn manier mag fietsen en dan kan ik zeggen dat ik de wereldkampioen heb verslagen.” Tja…. Gefeliciteerd.
Vooruit dan maar
Een truc om je chap of rijlaars
als pijlenkoker te gebruiken
‘Gevaarlijk’
Nadat ze daarmee een wedstrijd hadden gewonnen, ontstond plots de mening dat het ‘gevaarlijk’ was om de pijlen in je laars te steken en werd dit zelfs een tijd verboden. Inmiddels is duidelijk dat het niet gevaarlijker is dan pijlen in een koker en is het weer toegestaan.
De wedstrijd van vorig jaar in Engeland
Nu klinkt het misschien alsof het haat en nijd is op de wedstrijden, maar daarmee geef ik een heel ander beeld dan wat onze ervaring tot nu toe is. Omdat het zo’n kleine sport is, wil iedereen dat de sport groter wordt en zie je iedereen die er ook aan doet bijna automatisch als een vriend. Dat merkten we vorig jaar ook op de wedstrijd in Engeland. De eerste keer kijk je nog vreemd op als de ‘tegenstanders’ applaudiseren na een goede ronde van een teamgenoot, maar even later doe je hetzelfde als zij aan de beurt zijn. Je wilt gewoon dat iedereen een goede score neerzet.
Netwerken met horsebackarchers
Ook voor en na de wedstrijd is er veel gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen en tips en technieken uit te wisselen. Nu we kansloos zijn, is dat dan ook de voornaamste reden geworden om naar de wedstrijd in Hongarije te gaan.
Eerder 'veroverde' medailles bij wedstrijden met de Horsebackarchers of Holland in
Engeland. Eerlijk is eerlijk: de bronzen medaille was voor een wedstrijd met drie teams
waar we derde werden. Voor de gouden medaille hebben we een reserveteam en een
juniorteam verslagen.
Maar is het nog wel leuk met al die regelwijzigingen dan? De sport is nog volop in ontwikkeling en de regels dus ook. Neem bijvoorbeeld de regel dat je een bonuspunt krijgt voor iedere seconde die je sneller bent dan 16 seconden. Een stel vindingrijke Polen moet toen hebben gedacht: “Hee, wij kunnen toch alles te paard, waarom doen we niet mee op een racepaard, dan krijgen we nog net 1 pijl afgeschoten en dan pakken we lekker veel bonuspunten!”
Dus om te voorkomen dat het een soort ‘paardenrennen met ook een pijltje schieten’ wordt, is toen de regel ingevoerd dat je maximaal 7 bonuspunten op tijd kunt krijgen. Korter dan 9 seconden erover doen heeft dus geen zin.
Battlefield
Vaak is er op wedstrijden nog een extra stijl waarbij de organisator zijn creatieve gang mag gaan. Zo is er de Poolse track, een slingerend pad met her en der doelen opgesteld. Van Engeland kennen we de Mamluk, een rechte baan met een doel aan de andere kant, wat betekent dat je óf je boog snel in je andere hand moet pakken om daar op te schieten óf jezelf behoorlijk moet strekken om het te kunnen raken. En dan is er ook nog een doel plat op de grond.
In Hongarije staat ons als derde onderdeel een ‘battletrack’ te wachten. Een baan van 180 meter lang met ‘targets everywhere, like on a battlefield’, zoals onze trainer het omschreef. We zijn benieuwd!
Voorbereiding
Helaas zijn we nog geen fulltime boogschutters te paard en hebben we allebei een ‘normale’ baan naast het boogschietgebeuren. Veel tijd om ons voor te bereiden is er dus niet. Ik oefen nu ongeveer een half uur per dag, waarbij ik de laatste tijd vooral oefen op de verschillende afstanden die we op de Hongaarse baan schieten. Ik heb sinds kort een nieuwe, wat sterkere boog waardoor de schoten op langere afstand wat gemakkelijker worden.
De nieuwe boog en een van de eerste keren dat ik er op een afstand van 47 meter mee schoot
We hebben niet geoefend op de Koreaanse stijl, vooral het pakken van de pijl uit je laars/koker is een handeling waar je met wat oefening veel minder tijd aan kwijt bent, maar eerst willen we ongeveer net zo goed als de rest worden in het Hongaarse gedeelte.
Te paard oefenen had ik heel graag gedaan, maar dat zat er de laatste tijd helaas niet in. Volare heeft na zijn val bezoek gehad van een osteopaat. Het zadel bleek op zijn schouder te drukken en dus bouwen we nu weer rustig op met zijn oude zadel. Meteen in galop in verlichte zit pijlen schieten past daar niet echt in.
‘Deadly fast speed’
Het is overigens niet gebruikelijk om je paard mee te nemen op wedstrijd omdat de afstanden zo groot zijn. Ik zou het Volare ook niet willen aandoen… zo’n 24 uur in de trailer. Daarom rijden we op paarden die ter plaatse ter beschikking worden gesteld. De trainer heeft de deelnemers laten weten dat er 25 paarden beschikbaar zijn in de volgende categoriën:
- Slow speed
- Normal speed
- Fast speed
- Very fast speed
- Deadly fast speed (only if you want to visit Hungarian hospitals)
Geen idee of er deelnemers zijn die kiezen voor de laatste categorie. Los van het risico dat je loopt, is het ook geen tactische keuze. Het liefst heb ik een paard dat net een paar seconden onder de 16 seconden blijft. Dan heb ik iedere ronde wat bonuspunten én genoeg tijd om veel pijlen in het doel te schieten.
Wedstrijden boogschieten te paard in Nederland?
Uiteraard is het onze droom om ook wedstrijden in Nederland te organiseren. Maar daar komt wel wat bij kijken. Zo zijn er boogmakke paarden nodig, goed weer, apparatuur om de tijd te meten, mensen die deze apparatuur bedienen, scheidsrechters die de scores bijhouden en alles in goede banen leiden, mensen die de pijlen trekken, en…. Deelnemers! We hopen zoiets volgend jaar ergens voor het eerst te organiseren, dan zijn onze paarden wat meer gewend en hopen we meer leerlingen te hebben met een eigen paard die eventueel naar ons toe kunnen komen.
Barrie is bijna klaar om te worden ingezet bij de trainingen...
Postal matches
Het leuke is dat we dan gelijk mee kunnen doen aan een postal match. Vanuit Engeland worden regelmatig wedstrijden uitgeschreven. De regels waar de deelnemers zich aan moeten houden en de wijze van puntentelling staan hierin duidelijk in omschreven. Vervolgens krijgt iedereen twee maanden de tijd om een wedstrijd volgens deze regels organiseren. Daarna worden de scores ingestuurd en zo ontstaat een internationale ranglijst.
Maar eerst…
Maar voor nu is dat nog toekomstmuziek. Eerst maar eens kijken wat we het komende weekeinde allemaal leren en dan kunnen we daar in het volgende blog op terugblikken.
Beetje te lang niet gedaan denk ik...
Ik heb heel toevallig volgende week m'n eerste handboog training (gewoon vanaf de grond) gepland staan, dus heeeel misschien kom ik ooit nog eens bij jullie in training 