Goh, wat een ellende was het om Jim op de trailer te krijgen. 5 jaar lang heb ik het geprobeerd. Eerst zelf en later met hulp. 5 professionals en een kapot been verder en ik was er klaar mee. Ik had het wel zo'n beetje opgegeven. Iedereen kreeg hem óf een stapje verder óf juist niet. Maar erop ging hij nog steeds niet.
En toen kwam bokker San met de vraag of wij praktijkgeval wilden zijn voor de trailerlaadmodule van de opleiding van 2 Moons. Nee, ja, nee, liever niet, toch wel... Na nadenken toch maar ja gezegd.
Exact drie jaar geleden zijn ze bij ons langs geweest voor een eerste sessie. Wat was het spannend, emotioneel, eng.
Maar wat ging het uiteindelijk goed! Dat gaf hoop voor de toekomst.
En wat waren we trots na die eerste dag
En de laatste sessie hebben we hem zelfs thuisgebracht met de trailer.
Uiteraard hebben we daarna veel herhaald, herhaald en nog eens herhaald.
Van oefensessies, tot echt op pad.
Af en toe hadden we nog wel een hapering, maar meestal ging het gewoon zo.
Tsja, en dan gaat er een wereld open
Ons eerste echte uitstapje was op vakantie naar de Veluwe. Een droom die werkelijkheid werd.
Wat hebben we een lol gehad
Een jaar later mochten we op Horse Event rijden. Ik scheet 7 kleuren
Maar uiteindelijk hebben we best een leuke dag gehad.
Vlak daarna zijn we voor het eerst naar show geweest. Onderling, tussen de deukneuzen. Wat was het gezellig en wat een leuke dag weer!
Een half jaar later hadden we ons WRAN debuut.
Ook niet zonder succes
Een maand later deden we mee aan een clinic Ranch Riding, via de DAWRA.
En dat was een zeer nuttige clinic.
Tijdens de AVS Western Riding Cup (opnieuw met mijn dikbil tussen de deukneuzen), gingen we er met de winst vandoor
De wereld van de fotomeetings hebben we ook ontdekt
En vorig jaar zijn we opnieuw naar de Veluwe geweest, waar Marlies prachtige foto's heeft gemaakt.
En uiteraard hebben we super mooie ritten gemaakt.
In augustus hebben we een TREC clinic gevolgd.
In oktober zijn we verhuisd en daarna hebben we eigenlijk niet meer geoefend. Om weer eens op pad te gaan had mijn bijrijdster zich ingeschreven voor een trailclinic. We hebben zaterdag geoefend met de trailer. Compleet overbodig. Hij liep er zo op, geen probleem. Nog wel met behulp van de lijnen als verlengde van de wand. Het geeft hem steun.
Zondag, de dag van de clinic, net zo. En na de clinic had mijn bijrijdster niet eens de tijd om de lijnen op te rapen, want hij stond er al op
Volgend weekend staat onze eerste show van dit jaar weer gepland. Ik ben zo super trots op mijn blonde kanjer dat hij het nog steeds voor mij doet. Ondanks dat hij het echt nog wel spannend vindt
Laatst bijgewerkt door Daihyo op 28-03-17 14:24, in het totaal 1 keer bewerkt