Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Koper schreef:Eén van de beste manieren om met een paard een band op te bouwen is juist door te doen wat je doet: zitten bij je paard en niets willen. Paarden zijn wezens die graag met elkaar ZIJN en dat minstens zo belangrijk vinden als dingen met elkaar DOEN. Die geaarde rust die gewoon zitten en niks doen je paard brengt is één van de beste dingen die je ze kunt bieden
En dat is heel moeilijk want mensen willen altijd maar van alles dóén met zo'n paard. Mag ik eens vragen waarom je een band wil met een manegepaard en waarom je met haar schriktrainingdingen wil doen? Een paard wat geschikt is voor een manege heeft geen schriktraining nodig. Als je dan persé iets met haar wil doen -wat leuk is voor jou maar niet HET LEUKSTE voor het paard, vraag dan eerst aan de manegehouder toestemming. En eigenlijk denk ik dat het voor Roos veel fijner is om tussen de manegelessen door niet nog allerlei andere dingen te hoeven.
Koper schreef:Mijn punt was meer dat het voor jou wel hartstikke leuk is om een band met zo'n paard te hebben maar voor een manegepaard heeft het geen enkele meerwaarde. Als je graag een band met een paard wil heb je denk ik veel meer aan een verzorgpony. En niet aan een dier wat 100 kinderen per dag ziet en waarschijnlijk niet zit te wachten op een emotionele band met die kinderen.
Wel snap ik je idee over de schriktraining hoor Wat jij schrijft werkt bij mijn ruin heel goed. Wanneer hij spanning opbouwt heb ik niks aan 'm tot hij die spanning weer kwijt is en daar kan ik 'm bij helpen door een stapje terug te doen naar waar het weer veilig is, dan te wachten en als hij de spanning kwijt is weer verder te lopen. Inderdaad omdat hij dan bevestigd heeft gekregen dat ik zijn achterdocht voor de situatie serieus neem. Voor mijn merrie werkt zoiets juist averechts. Bij haar moet je juist wel doorlopen alsof er niks aan de hand is. Door die zelfverzekerdheid merkt zij dan dat er niks is om je druk over te maken.
Paarden kunnen verschillende karaktertypes hebben. Kijk hier maar eens: http://horseinfo.nl/paardentypen-volgen ... laarakker/
Pak je stoeltje, ga in de wei zitten en ga kijken (of zelf bedenken ) welk type bij welk paard op de manege past. Dan kun je ook beter inschatten wat ze van jou nodig hebben.
Amber90 schreef:Ik ga met Koper mee. Waarom zoek je niet een leuke verzorgpony? Ik denk dat lieve Roos erg blij is met de uurtjes waarin ze even lekker niks hoeft te doen. Leuker dan nog weer een rondje wandelen of schriktraining gaan doen. Ik denk dat schriktraining bij een manegepony ook niet heel veel uithaalt.
Koper schreef:Ik snap heel goed dat je het wilt
Je kunt heel veel leren over paarden door naar ze te kijken. Dan is op je stoeltje zitten helemaal niet saai. En dingen als poetsen (als het paard dat leuk vindt, en dan terwijl je poetst te kijken welke plekken je paard het liefste geborsteld wordt en welke juist niet, en dan bij de fijne plekken wat langer te poetsen) zijn natuurlijk ook prima. Maar een paard vindt er meestal niks aan om over het erf te wandelen bij voorbeeld.
Voor mijzelf geldt dat ik een band opbouw met een paard door ze 2 keer per dag te voeren en verzorgen en door te reageren op wat ze zelf aangeven. En dat laatste probeer ik te ontdekken door te kijken. Het is makkelijk om de signalen van een paard te missen doordat ze zo klein zijn (de signalen dus, niet de paarden). Mijn merrie heb ik nu ruim 2,5 jaar en hoewel ik haar elke dag 2 of 3 keer zie heb ik vorige week nog weer wat dingetjes ontdekt die ik niet wist. Gewoon door met haar bezig te zijn en te kijken naar hoe ze reageert. Mijn ruin heb ik nu 8 jaar... en ook met hem ben ik nooit uitgeleerd. Hij is erg aan het veranderen nu. Het zijn dingetjes die een ander niet op zouden vallen maar mij wel. Juist doordat ik niet als uitgangspunt heb wat ik wil doen ("vandaag ga ik schriktraining doend") maar door zonder agenda of verwachtingen te kijken en te voelen. Want juist als je je voor alles open stelt merk je het meest. En dan zie je na een tijdje dus ook de signalen die je mist wanneer je je paard gauw uit de wei haalt om 'm nog even te poetsen voordat de les zo begint. Juist doordat je dan niet wordt afgeleid door het uit de wei halen/poetsen/de les.
En natuurlijk ligt het ook aan je eigen karakter. Ik doe het op deze manier, terwijl een ander juist een band opbouwt met een paard door er een crossparcours mee af te leggen. Dat zijn een andere type mens en paard dan ik en mijn dieren. En ook die van mij zijn dus heel verschillend van elkaar. De ene vindt het geweldig als ik de borstels pak en komt ook regelmatig uit zichzelf naar mij toe voor een kroelsessie terwijl de andere een actie/spaarstand paard is. Die wil óf knallen óf geen gezeur en gedoe. Aandacht is prima maar dan wel iets doelgerichts en actiefs binnen duidelijke kaders, en geen getrut wat de ander juist heerlijk vindt.