Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Salora schreef:Ik reageer later even wat beter.
De reden dat ik eraan denk om aangifte te doen is omdat deze man mij nog steeds hewl veel angst bezorgt.
En omdat mijn dochter in het spel is.. Zij zal over een tijd weer aan omgang moeten..
Zoals jullie wel kunnen begrijpen wil ik er alles aan doen om ongang tegen te gaan.
Meisje is 5 jaar oud en doodsbang van der eigen vader..
Ook ikzelf ben doodsbang van deze man.. Ik wil mijn dochter daar niet mee in aanraking laten komen. Deze man heeft problemen. Wat ongetwijfeld ook op haar schoudertjes zal gaan rusten als ze er heen zou moeten..
Zelf ben ik ook nog niet van hem af. Hij blijft me tehenhouden en beheersen dat ik niet verder kan met mijn eigen leven.
Verhalen over me ophangen. Weigeren aan wat voor medewerking dan ook. Na een paar jaar nog niks van mijn bezittingen terug.
Voor mezelf wil ik het doen zodat ik hem van me af kan zetten. Ik wil verder met mijn leven.
Ik wil het ook doen zodat ik serieuzer word genomen ontrent mijm dochter.
Janneke2 schreef:Wat de straf wordt is aan de rechter, die een individuele afweging moet maken.
Om een straat/ contact verbod kun je sowieso vragen in het kader van aangifte ivm rechtszaak.
De politie hoort tenminste een aantekening te hebben van die keer dat jij uit huis wetd gezet.
....en zo te lezen is het niet jouw woord tegen het zijne: het woord van een instantie als jeugdzorg weegt zwaar!
En de staf van het blijf van mijn lijf hus wil vast wel getuigen. Het feit dat je daar hebt gewoond zegt ook wel iets.
En zoek hulp naast de aangifte.
Het is zwaar.
Aangifte betekent in principe 'alles vertellen wat hij misdaan heeft', wat oefenen voor je op het bureau zit kan geen kwaad. De rechercheurs zedenzaken zijn echt niet boos als je een huilbui krijgt en een beetje troosten doen ze heus, maar het heeft zin om eerst te oefenen bij iemand bij wie jouw emoties centraal staan.
Anoniem schreef:Ik heb aangifte gedaan tegen mijn ex.
Ben niet bij de rechtszaak geweest en nog spijt van. Geloof dat ie een taakstraf gehad heeft, lachtertje dus.
Evt via pb wil ik best eea vertellen het is alleen alweer 15 jaar geleden.
__Robijn__ schreef:Ik denk dat je vooral een aantal dingen moet afwegen voor jezelf.
Waarom wil je nu aangifte doen?
Denk ook na over wat je te weeg brengt door aangifte te doen. Hiermee vraag je onderzoek te gaan doen en dus eventueel naar een strafvervolging van de verdachte. Verdachte krijgt ook te weten dat jij deze aangifte gedaan hebt. Hierdoor is het mogelijk dat hij weer contact gaat zoeken oid.
En hiermee wil ik niet zeggen dat je geen aangifte moet gaan doen. Want ik geloof zeker dat hij jou een onprettig leven heeft gegeven op dat moment. Alleen ik zou voor mezelf vooral na gaan wat ik wil bereiken met het doen van die aangifte. Ik begrijp dat je nu een goede partner hebt en gelukkig bent?
Ik zou zelf er voor kiezen om hulp te zoeken om het verleden te verwerken ipv aangifte. Ik weet dat aangifte redelijk vaak weinig oplevert. Een rechtszaak kan zomaar pas over 2 jaar een keer voorkomen bij de rechtbank. En tot die tijd leeft de verdachte gewoon op vrije voet. Dit kan een hoop ellende weer veroorzaken. Tevens zit je met je bewijslast. Tuurlijk zijn instanties als veiligthuis etc ingeschakeld toentertijd die ook hiervan het een en ander kunnen ondersteunen. Maar veel 'heterdaad' huiselijk geweld zaken komt vaak geen veroordeling uit of hooguit een taakstraf.
Je kunt ten alle tijde aangifte doen! Dat staat je altijd vrij. Maar ik ben vooral benieuwd naar je doel achter de aangifte. Wat wil je er mee bereiken? Wil je dat hij gestraft wordt voor wat hij jou aangedaan heeft? Want zoals ik bovenstaand al schreef, veroordeling in Nederland gebeurt niet zo snel. Kan hele tijd overheen gaan.
Krijg je hier jouw! voldoening uit? Of is het meer het willen afsluiten voor jezelf?
ik werk bij de politie dus als je meer info wilt.
Pb staat open hoor
Anoniem schreef:Ja nu ik jouw aanvulling gelezen heb snap ik wel dat t bij jou anders ligt.
Ik had meneer wel graag even vast gezien.
senna21 schreef:Go you girl!
Het is vast niet gemakkelijk, maar doe wat je kunt.
Salora schreef:__Robijn__ schreef:Ik denk dat je vooral een aantal dingen moet afwegen voor jezelf.
Waarom wil je nu aangifte doen?
Denk ook na over wat je te weeg brengt door aangifte te doen. Hiermee vraag je onderzoek te gaan doen en dus eventueel naar een strafvervolging van de verdachte. Verdachte krijgt ook te weten dat jij deze aangifte gedaan hebt. Hierdoor is het mogelijk dat hij weer contact gaat zoeken oid.
En hiermee wil ik niet zeggen dat je geen aangifte moet gaan doen. Want ik geloof zeker dat hij jou een onprettig leven heeft gegeven op dat moment. Alleen ik zou voor mezelf vooral na gaan wat ik wil bereiken met het doen van die aangifte. Ik begrijp dat je nu een goede partner hebt en gelukkig bent?
Ik zou zelf er voor kiezen om hulp te zoeken om het verleden te verwerken ipv aangifte. Ik weet dat aangifte redelijk vaak weinig oplevert. Een rechtszaak kan zomaar pas over 2 jaar een keer voorkomen bij de rechtbank. En tot die tijd leeft de verdachte gewoon op vrije voet. Dit kan een hoop ellende weer veroorzaken. Tevens zit je met je bewijslast. Tuurlijk zijn instanties als veiligthuis etc ingeschakeld toentertijd die ook hiervan het een en ander kunnen ondersteunen. Maar veel 'heterdaad' huiselijk geweld zaken komt vaak geen veroordeling uit of hooguit een taakstraf.
Je kunt ten alle tijde aangifte doen! Dat staat je altijd vrij. Maar ik ben vooral benieuwd naar je doel achter de aangifte. Wat wil je er mee bereiken? Wil je dat hij gestraft wordt voor wat hij jou aangedaan heeft? Want zoals ik bovenstaand al schreef, veroordeling in Nederland gebeurt niet zo snel. Kan hele tijd overheen gaan.
Krijg je hier jouw! voldoening uit? Of is het meer het willen afsluiten voor jezelf?
ik werk bij de politie dus als je meer info wilt.
Pb staat open hoor
Ik zou aangifte willen doen puur uit bescherming voor mijn dochter.
Straf hoeft hij van mij niet te krijgen.
Het liefst zou ik het lijntje tussen mijn dochter en hem geheel breken. Dat ze er nooit meer heen hoeft.
Hier ben ik mee bezig met advocaat samen. Waarschijnlijk komt er een naar schorsing.
Ik wil de aangifte ook doen om het voor mezelf af te kunnen sluiten. Ik blijf er steeds aan denken. Hij loopt vrij rond. Beschuldigd mij van liegen en beschuldigen en manipuleren. Terwijl ik dat niet doe! Hij probeerde ervoor te zorgen dat ik geen woning zou krijgen. Probeerde mijn uitkering te saboteren. En nu heeft hij gelogen voor de rechter.
Maar ik ben de gene die alles doet.
Ik wil me losmaken van hem. Van zijm leugens. En ik had het idee dat als ik aangifte doe (wat me overigens al heel lang word aangeraden maar wat ik moeilijk aandurf) dat ze hem gaan zien zoals hij is.
En dat het vooruitzicht voor mijn dochter beter word
Salora schreef:Janneke2 schreef:Wat de straf wordt is aan de rechter, die een individuele afweging moet maken.
Om een straat/ contact verbod kun je sowieso vragen in het kader van aangifte ivm rechtszaak.
De politie hoort tenminste een aantekening te hebben van die keer dat jij uit huis wetd gezet.
....en zo te lezen is het niet jouw woord tegen het zijne: het woord van een instantie als jeugdzorg weegt zwaar!
En de staf van het blijf van mijn lijf hus wil vast wel getuigen. Het feit dat je daar hebt gewoond zegt ook wel iets.
En zoek hulp naast de aangifte.
Het is zwaar.
Aangifte betekent in principe 'alles vertellen wat hij misdaan heeft', wat oefenen voor je op het bureau zit kan geen kwaad. De rechercheurs zedenzaken zijn echt niet boos als je een huilbui krijgt en een beetje troosten doen ze heus, maar het heeft zin om eerst te oefenen bij iemand bij wie jouw emoties centraal staan.
Jeugdzorg geeft aan dat meneer een emotieregulatiestoornis heeft. Is dat voldoende?
Het huis was oorspronkelijk een blijfvanmijnlijfhuis maar er komen ook een hoop mensen met andere problemen. (Ook mannen). Dus het is niet dat omdat ik daar gezeten heb ik daarin bewijs heb.
Wel hebben zij mijn ex meegemaakt. Al met al een dikke 100 telefoontjes gehad waaronder vele met dreigementen en hoe verschrikkelijk is was.
Kwa oefenen met praten.. Ik kan uberhaupt niet praten. Dat is iets wat ik in mijn jeugd niet heb meegekregen en ook niet in mij zit. Schrijven gaat wel perfect. Mag ke bij een aangifte ook je ervaringen geschreven meenemen?
sabrina85 schreef:Als jou doel o.a. is dat jij geen omgangsregeling wilt met jullie dochter, dan zou je volgens mij een kort geding moeten gaan starten. Daarbij komt jeugdzorg ook aan te pas, dus misschien eerst dit voorleggen bij jeugdzorg en neem aan dat zij de procedure ook weten en dan is het dus ook noodzakelijk een advocaat in armen te nemen. Voor een contactverbod dien je indd aangifte te doen en gaat het verder ook via de rechter. Wat ik vanuit je verhaal verneem, heb je zeker genoeg materiaal om hier een zaak van te kunnen maken.
Sterkte en hoop dat het je gaat lukken!
Salora schreef:Ik zou aangifte willen doen puur uit bescherming voor mijn dochter.
Citaat:Straf hoeft hij van mij niet te krijgen.
Citaat:Het liefst zou ik het lijntje tussen mijn dochter en hem geheel breken. Dat ze er nooit meer heen hoeft.
Hier ben ik mee bezig met advocaat samen. Waarschijnlijk komt er een naar schorsing.
....maar let op de valkuil "ik wil dat andere mensen hem etc etc".Citaat:Ik wil de aangifte ook doen om het voor mezelf af te kunnen sluiten. Ik blijf er steeds aan denken. Hij loopt vrij rond. Beschuldigd mij van liegen en beschuldigen en manipuleren. Terwijl ik dat niet doe! Hij probeerde ervoor te zorgen dat ik geen woning zou krijgen. Probeerde mijn uitkering te saboteren. En nu heeft hij gelogen voor de rechter.
Maar ik ben de gene die alles doet.
Ik wil me losmaken van hem. Van zijm leugens. En ik had het idee dat als ik aangifte doe (wat me overigens al heel lang word aangeraden maar wat ik moeilijk aandurf) dat ze hem gaan zien zoals hij is.
En dat het vooruitzicht voor mijn dochter beter word
Citaat:Ik heb;
Papieren van jeugdzorg waarin staat dat hulpverleners hem niet aan kunnen. Dat hij een emotieregulatiestoornis heeft en weigert hier hulp voor te nemen. (Hij heeft inmiddels hulp via huisarts maar volgens deze zelfde papieren is dat niet afdoende).
Papieren van gemeente dat hij mijn uitkering wilde dwarsbomen met daarbij bedreigingen.
Papieren van woningcoorperatie met dat hij woning wilde dwarsbomen. Ook met daarbij bedreigingen.
Ik heb een getuigenis van oud werknemer van het opvanghuis.
Ik kan vragen om getuigenis van mensen die er nog werken.
Mijn vader zou ook willen getuigen. (Die heeft er alles voor over om hem wat aan te doen).
Sta ik daarmee sterk genoeg? Ik wil me niet de hele zooi in mijn nek halen en dat het voor niks is geweest. Dan heb ik nadien meer problemen
Gebruikers op dit forum: BETUWE, Blacky94, Colien, Danielleeee_, Duhelo, Facebook, friendly, Gaabje, Ineke2, Lestrange01, Lian, Lola25, maessie, MariskadeJ, MarJon, Nanne, shannen6, SJP, Stephaniiee_, tienus63, topsylover, WillemYntJee, winnetou4502, Xayah, xJolijn, Zebrastreep en 226 bezoekers