Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Sonja89 schreef:(Overigens, persoonlijk geloof ik wel dat paarden meer in ons leven zijn dan alleen het 'dierlijke'. Het houdt voor mij niet op bij het aanleren van allerhande hulpen. Dat 'diepere contact' waartoe paarden in staat zijn en waar MR ook over schrijft, dat is voor mij het ultieme doel. En in die zin denk ik zeker dat paarden heel veel meer van zichzelf en ons weten en begrijpen dan wij kunnen bedenken, daarvoor hoeven ze niet in de toekomst te kijken).
is mazzel en gaf een mooie natuurlijke reactie.Citaat:Bent u bang? Ja zei ze, ik heb het niet zo op paarden en die van u is zo groot en doet gevaarlijk,
Sonja89 schreef:@ Peetstap de komende tijd blijf ik kritisch kijken ivm de homeopathie. De 'klachten' zijn duidelijk aanwezig, dus ik hoop over een paar weken iets te kunnen vertellen over mijn eigen ervaring!
jensvl schreef:Oké, ik heb wat meer tijd gehad om het goed te proberen te formuleren.
Voordat ik een concreet antwoord ga geven, ga ik kort even verwijzen naar kuddegedrag omdat hierin een deel van het antwoord zit. Als paarden in een natuurlijke kudde bang worden is hun eerste impuls rennen. Maar wat ze ook onmiddellijk doen is rond zich heen kijken naar een ander paard dat gevolgd kan worden (het paard dat het rustigste blijft onder de situatie en niet helemaal overstuur lijkt). Dit is omdat dat paard een oplossing weet. Als er zo’n paard aanwezig is in de kudde komt er relatief snel terug rust in de kudde. Als alle paarden heel bang zijn, breekt er een stampede uit en vlucht de volledige kudde weg zo hard ze kunnen.
Dat laatste willen we niet, dus ons gedragen zoals dat eerste paard is het eerste deel in de oplossing van dit probleem.
Een tweede deel zit hem erin dat een paard een vluchtdier is. Een paard voelt zich dus het veiligste als hij alle mogelijkheden tot vluchten heeft. Wanneer een paard het idee heeft dat hij niet kan vluchten zal hij zich ongemakkelijk gaan voelen en als er iets gebeurd dat een vluchtreactie uitlokt zal het paard veel minder snel kalmeren als hij niet weg kan.
Dit wil zeggen dat het grootste deel van de oplossing ligt in het zelf heel rustig blijven en het paard zoveel mogelijk beschikking geven over zijn vluchtmechanismen.
Hoe doe je dit nu concreet?
Wel, als je aan de hand aan het wandelen bent en het paard verschiet, moet je erop oefenen om je eerste reactie volledige ontspanning te laten zijn. Vertraag en ga zelfs stilstaan (rustig, niet abrupt). Ontspan zo snel mogelijk (let wel, bij heel wat paarden is het net beter om op een ontspannen manier met een doel te blijven wandelen in plaats van gaan stilstaan).
Geef je paard zoveel mogelijk ruimte. Geef bvb tot halfverwege het touw geen tegendruk, en begin na de helft van het touw de druk zo rustig mogelijk op te bouwen (natuurlijk begrijp ik dat dat soms, en in het begin vaak, snel moet, maar gezien de omstandigheden dus zo rustig mogelijk). Probeer je paard tegen driekwart van het leidtouw in een cirkel rond je te sturen zodat hij bij je blijft, en blijf zo rustig en ontspannen mogelijk staan (of met een doel wandelen).
Dit is het belangrijkste in hoe je het paard kan helpen op het moment zelf.
Schriktraining kan ook heel nuttig zijn omdat het paard leert ontspannen in spannende situaties. Natuurlijk moet schriktraining wel juist gebeuren. Er zijn een paar juiste manieren voor. Ik verkies het liefste schriktraining in vrijheid. Maar dat moet ieder voor zich weten. Als je meer informatie over schriktraining wil krijgen, laat je maar iets weten, dan schrijf ik daar ook nog wel wat extra uitleg over.