Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-02-17 04:54

Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst door de TopicStarter: 28-02-17 04:54

Ja, ik weet het. Het is 3:30 en ik hoor eigenlijk gewoon te liggen slapen. Helaas ben ik alleen nu aan het bijkomen van mijn zoveelste paniekaanval deze week.

Ik ben eigenlijk mijn hele leven al een hypochonder geweest. Het is eigenlijk niet meer en niet minder dan ziekelijke ziektevrees. Maar naast een ziekte begint het voor mij bijna een obsessie te worden. Bij alles wat ik voel, elk pijntje, elk plekje, elk krampje ben ik bang dat ik aan een dodelijke ziekte lijd. Zo heb ik regelmatig het gevoel dat ik een hersenbloeding heb, of een hartaanval (of een ander hart/vaatprobleem, er is er geneen waarvan ik ze in mijn hoofd nog niet heb gehad: van aneurysmas tot trombose). En ik ken elk symptoom: Ik ben paraveterinair en (hopelijk) toekomstig dierenarts, en ik heb twee ambulanceverpleegkundigen als ouders. Ik weet dus wel het een en ander van lichaam en ziektes af. Dit gaat alleen obsessief met mijn hoofd spelen. Van elke ziekte herken ik de klachten bij mijzelf, dus zal ik dat ook wel hebben. Ik ga altijd van het ergste uit. Het probleem is, of lijkt, dat ik ook echt extreem veel klachten heb. En vooral erg vage klachten. Rare steken in mn been en rug, krampen in mijn hoofd, vage pijn in mn liezen, ga zo maar door. Ik hoor je denken: dat zit tussen je oren. En mijn verstand weet dat ook, maar toch weet mijn hoofd elke avond weer met me te f***en.
Mijn hele slaapritme is ervan in de war. Ik kan tot diep in de nacht niet slapen, maar ben wel moe, wat tot nog meer pijntjes leidt, wat tot nog meer slaaploosheid leidt, enz enz enz.

Morgen wil ik graag de huisarts bellen om een afspraak te maken. En dit keer ga ik niet weer met vage klachten aankomen die toch uitlopen op niets (en een hypochonder is daarmee niet gerustgesteld, want WAT ALS de arts nou iets over het hoofd heeft gezien, WAT ALS...), maar ik ga zeggen 'dokter, ik heb hypochondrie, en ik leidt in mijn hoofd aan alle ziektes die je maar kunt hebben. help me.'

Ik ben zojuist teruggekomen uit Zuid-Afrika, waar ik een half jaar heb gewoond en gewerkt. Echt een fantastische tijd gehad, behalve de laatste weken. Nadat ik terugkwam uit malaria gebied kreeg ik koorts, en ik heb nachten niet geslapen omdat ik er echt zeker van was dat ik malaria zou hebben. Ik heb obsessief veel bloedtesten laten afnemen. Natuurlijk allemaal negatief. Diagnose: griep. Inmiddels allang over. En toch heb ik zojuist mijn zoveelste malaria-paniekaanval gehad...

Waarom ik dit topic open? Omdat ik het graag van me af wil schrijven, omdat ik midden in de nacht niemand heb waar ik dit anders van mij af kan banketstaaf. En omdat ik benieuwd ben of er meer bokkers zijn die dit herkennen. Hoe gaan jullie hiermee om?

Alvast heel erg bedankt voor iedereen die dit helemaal gelezen heeft. Ik voel me in ieder geval al beter nu. Ik kruip nu weer onder de dekens en hoop dat ik nu wel lekker kan slapen.

look deep into nature, and you'll understand everything better

**Geplaatst:** 28-02-17 05:09

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 28-02-17 05:09

Wat vervelend. Ik ben geen lotgenoot maar ken wel iemand die hier ook last van heeft. Zelf kom je hier moeilijk uit. Daar is professionele hulp bij nodig. Sterkte!

Every man must decide whether he will walk in the light of creative altruism or in the darkness of destructive selfishness.

**Geplaatst:** 28-02-17 06:19

Geplaatst: 28-02-17 06:19

Heel goed dat je morgen naar de dokter gaat en om professionele hulp vraagt! Het feit dat je het zelf erkent is een belangrijke eerste stap!
Ik heb zelf geen hypochondrie, maar het lijkt me ontzettend zwaar en vervelend. Wel kan ik je vertellen dat ik het echt een verademing vind om bij iemand terecht te komen die jou op de juiste manier kan helpen. Daar kan de dokter je bij helpen door je straks door te verwijzen.
Weten je ouders van je probleem?

Ik lijd overigens ook aan slapeloosheid, dus ik weet hoe je je voelt.

Heel veel sterkte!

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-02-17 14:47

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst door de TopicStarter: 28-02-17 14:47

Bedankt voor de reacties! Ik baal er zo van... ik wil eigenlijk helemaal geen hulp, ik heb daar helemaal geen tijd voor. Ik wil hier gewoon zelf uitkomen, maar helaas lukt me dat echt niet... Ik werk veel in het buitenland, en dan ook nog met dieren. Rare tropische ziektes zijn dan ook geen uitzondering. En daar helpt hypochondrie niet echt bij. Het belemmerd zo echt mijn leven.

Ja, mijn ouders weten ervan. Toen ik klein was had ik al heel erg angst voor de dood. Maarja, inmiddels ben ik volwassen en woon ik op mezelf, dus die komen mij niet meer elke avond in slaap sussen.

look deep into nature, and you'll understand everything better

**Geplaatst:** 28-02-17 14:54

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 28-02-17 14:54

Mijn oom heeft dit en ik kan je zeggen dat het voor omgeving enorm vermoeiend is om mee om te gaan. Het ergste is nog wel dat we hem niet meer serieus nemen. Ook toen hij een niersteen aanval had en echt geopereerd moest worden. Ondanks dat dat vreselijk pijn kan doen (die steken), trokken we direct onze wenkbrauw op als hij weer verging van de pijn. Was het wel echt? was het overdreven?

Ik heb ook wel een periode gehad in mijn leven als puber dat ik echt elk pijntje iets achter zocht. Alleen mijn moeder zei toen: als je jezelf nu eens aanleert dat we ons pas druk gaan maken als het zover is, en geef je lichaam even 2 weken de tijd om te herstellen. De meeste pijntjes zijn dan weg. en dat is echt zo. Vandaar dat ik nu standaard denkt: oh een zere/gevoelige tand? Even paar dagen extra aandacht met spoelen en poetsen en daarna is het weg. en inderdaad. veel hoofdpijn (nu is dat zoiezo iets dat veel voorkomt in mijn familie, is hormonaal), even afwachten, veel rusten en uitzieken. Zo is eigenlijk alles op te lossen. Dus onderneem niet direct actie maar geef je lichaam 2 weken rust en laat het pijntje herstellen.
Vaak krijg je klachten om 'niks'.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-02-17 15:10

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst door de TopicStarter: 28-02-17 15:10

Helaas is het niet zo makkelijk om even die knop om te zetten, dat te denken en dan is het over. Dat heb ik al vaak geprobeerd.
Ik ben alleen niet zoeen die constant naar de huisarts gaat of bij m'n ouders neerlegt. Ik krop het meestal op en praat er eigenlijk met niemand over. En dan ga ik malen en dan krijg ik een paniekaanval. En dat los ik op door te mediteren, wat overigens goed werkt. De buitenwereld merkt er daarom niet eens zo veel van.

look deep into nature, and you'll understand everything better

**Geplaatst:** 28-02-17 15:11

Geplaatst: 28-02-17 15:11

Je kunt ook kijken naar Cognitieve gedragstherapie
http://www.adfstichting.nl/Angst/Psycho ... rapie.aspx
https://www.gezondheidsnet.nl/psychisch ... gstherapie
Dan kun je leren je "slechte" gedachten/angsten te beheersen.

Sommige mensen worden totaal niet gehinderd door enige vorm van intelligentie.

**Geplaatst:** 28-02-17 15:18

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 28-02-17 15:18

mijn moeder is zwaar hypochondrisch maar wil/kan dat zelf niet inzien. Op z'n nederlands gezegt retemoeilijk om mee om te gaan.
Super dat je aan de bel trekt. Ga er ook mee door en denk niet ik kan het zelf. Beter nu wat "korter" hulp dan dat je dalijk in de situatie zit als mijn moeder die inmiddels niet meer naar buiten durft.
Heel veel success!

Those we love don’t go away, maar wat mis ik haar ons Kwinneke. 24.05.2007 - 13.07.2023

Tinker Kwiny
Sindy
Now I am a warrior!
- demi lovato-

**Geplaatst:** 28-02-17 15:19

Geplaatst: 28-02-17 15:19

Wat verschrikkelijk naar TS. Goed dat je onderkent dat je hulp nodig hebt en naar de huisarts gaat met dit probleem! Het belemmert je duidelijk om gewoon lekker je leven te leiden (en dus niet lijden). Voor hypochondrie zijn heel veel mogelijkheden om er iets aan te doen, zoals inderdaad cognitieve gedragstherapie. Maar ook EMDR en andere therapievormen kunnen wellicht veel voor je betekenen. Vraag om een doorverwijzing naar een goede psycholoog met veel ervaring met deze klachten, en laat je aub niet afschepen met angstremmende medicatie (want daar kunnen huisartsen wat van). Mijn regel is ook, alleen een psychiater mag medicatie voorschrijven voor dit soort zaken. Huisartsen doen het ook, maar mijn ervaring is dat die graag symptoomoplossend werken in zulke gevallen (in plaats van de oorzaak aan te pakken).

**Geplaatst:** 28-02-17 15:20

Geplaatst: 28-02-17 15:20

Knap dat je het erkent ts en dat je daar hulp voor gaat zoeken! Het is een echte angst stoornis en dat kan je niet in je eentje over heen komen. Veel succes!! You can do it

Gianti fotografie - http://Www.gianti-fotografie.nl - online basis fotografie cursus - PB voor info!
glamour&beauty: http://www.instagram.com/gianti_photography
Honden&paarden: http://Www.instagram.com/gianti_fotografie

**Geplaatst:** 28-02-17 15:46

Geplaatst: 28-02-17 15:46

Lastig ts.
En ik maar denken dat ik na de zesde blaasontsteking me te druk maak als ik mijn urinebuis voel branden.
Goed dat je er wat mee gaat doen, ik heb voor angst ontstaan door een rotsituatie heel veel baat gehad bij hypnotherapie.
Ik heb ook oefeningen gekregen, ik heb het leren oproepen en leren verminderen.
Ofwel als ik de stress voel, en mijn hart op hol wil roep ik het even heel bewust op, om het daarna dmv een aangeleerde techniek af te laten zwakken, tot het écht weg is.
En ik moet mezelf ook de vraag stellen: wat is er nou eigenlijk aan de hand, en wat gebeurt er nou als het wél fout gaat?
Vergaat de wereld dan? Komt het dan nooit meer goed?
Het goed afsluiten van zo'n aanval helpt dan om er steeds beter mee om te gaan, omdat je je lijf reset en uit de paniekmodus haalt.
Sullig omschreven, maargoed.
Soms heb ik ook echt heel veel stress, en icm ziek zijn is dat funest.
Dat weet ik ook, dus tegenwoordig zorg ik dat ik een 'natuurlijke' antidepressiva heb die bij mij ook binnen een paar uur werkt.
Dat haalt de scherpe kantjes eraf, waardoor ik het weer kan controleren en niet mijn bijnieren over de zeik help.
Knap dat je het zo inziet hoor, dat is echt het begin naar controle.
Ik weet zelf ook dat ik qua wat in de familie zit erg gevoelig ben voor depressies en psychisch geneuzel.
Daar kan ik mijn kop voor in het zand steken, óf er wat mee doen.
Ik zorg dus dat ik er heel strikt op in spring áls er zich een trigger voordoet die kan leiden tot een dip en angst.
Verder heb ik heel veel baat bij dry needling gek genoeg.
Als de spanning in mijn spieren zit kan ik het letterlijk niet loslaten, dat heb ik altijd met stress en angst gehad.
Sinds ik dry needle voor mijn reumaklachten kan ik het veel beter loslaten.
Als mijn spieren gedwongen worden los te laten merk ik dat mijn hoofd daar ook automatisch rustiger van wordt.
Ik doe het 2x per week, en ik kan ook erg merken dat als ik het niet doe ik meer pijn krijg en mijn stress niet af kan laten vloeien.
Lastig? Ja.
Kan ik er wat aan doen? Niet echt, ik accepteer het en handel zoals goed is.
Ik zorg dat ik op tijd in grijp met iets kalmerends om te resetten en houd het dry needlen goed bij.
Daarbij doe ik goed de oefeningen als het voorvalt, en het totaal bevalt me eigenlijk wel heel goed.

Als ik er echt niet uit kom vraag ik mijn hypnotherapeut, ook een vriend en die kan vaak wel goed relativeren en mij confronteren met wat ik zelf niet zag.
Voorbeeld: ik heb een voorkeur voor partners met een huge pakket problemen die daar ook niks aan doen, wat dus geheid fout gaat.
Hij heeft me duidelijk in doen zien dat dat i.c.m. mijn sterke persoonlijkheid, en de vechtlust die ik heb niet goed werkt.
En hij heeft gewoon altijd gelijk, en zo wordt ik telkens wat wijzer over mezelf.
Hopelijk tref jij ook zo'n kanjer van een therapeut ts.

**Geplaatst:** 28-02-17 16:02

Geplaatst: 28-02-17 16:02

Gianti schreef:
Knap dat je het erkent ts en dat je daar hulp voor gaat zoeken! Het is een echte angst stoornis en dat kan je niet in je eentje over heen komen. Veel succes!! You can do it

Ik sluit me hier helemaal bij aan! En de erkenning brengt je echt al een stuk verder. Hopelijk kan je terecht bij een psycholoog oid!

Nikita †

**Geplaatst:** 28-02-17 21:37

Geplaatst: 28-02-17 21:37

Mawrr schreef:
Bedankt voor de reacties! Ik baal er zo van... ik wil eigenlijk helemaal geen hulp, ik heb daar helemaal geen tijd voor. Ik wil hier gewoon zelf uitkomen, maar helaas lukt me dat echt niet... Ik werk veel in het buitenland, en dan ook nog met dieren. Rare tropische ziektes zijn dan ook geen uitzondering. En daar helpt hypochondrie niet echt bij. Het belemmerd zo echt mijn leven.

Ja, mijn ouders weten ervan. Toen ik klein was had ik al heel erg angst voor de dood. Maarja, inmiddels ben ik volwassen en woon ik op mezelf, dus die komen mij niet meer elke avond in slaap sussen.

Please join our club: erg veel genezers zijn 'stiekem' bang voor de dood!

Maar het obsessieve stuk de nek omdraaien zet zoden aan de dijk.
"Kan dit malaria zijn, of de builenpest, of noem maar op?"
"Ja" - accoord, bloedonderzoek etc.; en dan hoort het klaar te zijn.

"De knop die om moet" zou ik benoemen als de amygdala, die is met een aantal therapieën zoals bijvoorbeeld emdr goed te "her-opvoeden". Het gaat verder als zijnde een angsstoornis buiten je logische denken om, daar zit de oplossing dus doorgaans niet.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 01-03-17 12:30

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 12:30

Ik vindt het interessant om je verhaal te lezen, ik heb altijd een bepaald idee gehad van hypochonders, dat ze een bepaalde manier van denken hebben. Maar ik begrijp nu dat dit geen bewuste keuze is maar dit in je hoofd zit of je het nu wilt of niet. Lijkt me enorm lastig.. ik ben zelf een grote doemdenker en zie overal gevaar, ook kwa gezondheid, maar niet zo extreem gelukkig.

Ik denk dat een goede psycholoog je hiermee kan helpen omgaan. Ik heb geen idee of dit iets is waar je echt vanaf kunt komen maar ermee leren omgaan op de paniek momenten.
Sterkte!

**Geplaatst:** 01-03-17 12:48

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 12:48

Ik heb hele goede ervaringen met cognitieve gedragstherapie. Nadat ik erg ziek ben geweest was ik ook bij elk pijntje bang dat ik weer op de intensive care zou eindigen.
Cognitieve gedragstherapie heeft mij er vrijwel vanaf geholpen. Eerst was ik zo bewust bezig met wat ik voelde in mijn lichaam en ging dan ook meteen in paniek modes. Door de therapie ben ik rationeler gaan nadenken, wat voel ik, wat zijn mijn gedachtes, zijn die rationeel, hoe groot is de kans dat dicht echt gebeurd/gaat gebeuren etc. Daarom schoot ik steeds minder snel in de paniek modes.

Heel veel sterkte in elk geval en succes! Ik denk dat het ook al oplucht als je er met iemand over kan praten, iemand je gedachten patroon kan doorbreken.

Jaapie

**Geplaatst:** 01-03-17 13:14

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 13:14

cognitieve gedragstherapie en mindfullness kan zeker positief bijdragen!

Dag lieve Dreamer, mijn gouden mannetje [o]

**Geplaatst:** 01-03-17 19:31

Geplaatst: 01-03-17 19:31

anne_bento schreef:
Ik vindt het interessant om je verhaal te lezen, ik heb altijd een bepaald idee gehad van hypochonders, dat ze een bepaalde manier van denken hebben. Maar ik begrijp nu dat dit geen bewuste keuze is maar dit in je hoofd zit of je het nu wilt of niet. Lijkt me enorm lastig.. ik ben zelf een grote doemdenker en zie overal gevaar, ook kwa gezondheid, maar niet zo extreem gelukkig.

Ik denk dat een goede psycholoog je hiermee kan helpen omgaan. Ik heb geen idee of dit iets is waar je echt vanaf kunt komen maar ermee leren omgaan op de paniek momenten.
Sterkte!

"Ga niet om met angst, er is zoveel leuker gezelschap!"

Angst is geen gedachte. (Er volgen wel duizenden gedachten op het angst signaal, maar dat is secundair.)
Angst komt voort uit je instinctieve overlevingssysteem.
Idd: het zit buiten je keuze, vrije wil etc in je hoofd.

Het is veel prettiger en ook efficiënter om het "overijverige alarm" in je hoofd weer tot een adequaat alarmsysteem te maken.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 01-03-17 21:39

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 21:39

Mijn man heeft dit ook. Als ik z'n klachten niet filter zit ie elke week wel bij de HA

Als het echt je leven belemmerd zou ik ervoor naar een psycholoog gaan

Je bent sowieso al een heel eind dat je het probleem herkent en erkent!

**Geplaatst:** 01-03-17 22:01

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 22:01

Alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik ben ook hypochonder, nooit gediagnosticeerd, maar ik weet het prima van mezelf.
Ook bij mij aangewakkerd door medische kennis door studie. Het is enorm lastig en kost enorm veel energie. Zit niet voor ieder pijntje bij de HA (dan zet ik er letterlijk iedere week), maar het beheerst wel een groot deel van mijn leven. Niet alleen tussen m'n oren, ook lichamelijk heb ik veel klachten, waarvan ik weet dat veel een psychische oorsprong heeft.
Als je dit niet hebt, dan heb je geen idee wat het is om te hebben.

Geloof dat ik het redelijk in de hand heb, maar het is wel iets waar ik redelijk alleen mee worstel. Iedere dag weer.

TS, ik kan je de hand schudden, zeg maar

http://www.fysiohippique.nl

Fysio Hippique

Fysiotherapie, Dry Needling en aquatraining voor paarden in noord Nederland

**Geplaatst:** 01-03-17 22:13

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 01-03-17 22:13

Gelukkig ben ik geen hypochonder. Maar heb wel last van angstklachten en paniekaanvallen. Deze leveren weer stress op en die stress levert weer lichamelijke klachten, zo blijf je in een cirkel zitten.

Ik heb 'n maand geleden de knoop doorgehakt en hulp gezocht, want het zelf oplossen is vaak niet mogelijk. Het kost inderdaad tijd, maar ik denk dat je daarna heel blij bent. Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 03-03-17 13:34

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst door de TopicStarter: 03-03-17 13:34

Wat fijn dat er zoveel reacties zijn gekomen! Jullie verhalen helpen me heel erg!
En ik vind het heel fijn te lezen dat er positieve reacties zijn op de geboden therapieën.
Ik ben naar de huisarts gegaan en toen ik zei dat ik hypochonder klachten had keek ze me heel scheef aan. Het komt namelijk niet zo vaak voor dat hypochonders zélf met de diagnose komen, meestal moet zij dat doen nadat ze patienten elke week weer met vage klachten op de stoep heeft staan. Toen ik echter mijn klachten vertelde schrok ze heel erg en was ze blij dat ik zelf wel besefte dat het ziekelijke gedachtes hierover heb. Ze heeft me dan ook gelijk doorgestuurd naar een psycholoog.
Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet en hopelijk slaat alles goed aan!

look deep into nature, and you'll understand everything better

**Geplaatst:** 03-03-17 13:46

Re: Hypochondrie... lotgenoten?

Geplaatst: 03-03-17 13:46

Ts wat goed dat je naar je huisarts ben geweest.
Nu een fijne psycholoog vinden die je kan helpen.

Ik vind het heel knap zoals je met je angst omgaat.

**Geplaatst:** 03-03-17 14:21

Geplaatst: 03-03-17 14:21

Wat goed dat je deze stap hebt gezet!
En met betrekking tot onderstaande quote:

Mawrr schreef:
Ik baal er zo van... ik wil eigenlijk helemaal geen hulp, ik heb daar helemaal geen tijd voor.

Ik ben ook voor werk veel op pad en heb via mijn therapeut toegang tot online cognitieve therapie modules waarmee ik aan de slag kan in tijden dat het niet lukt om afspraken in te plannen, maar ik wel behoefte heb aan wat 'steun'.

Therapie kost inderdaad tijd en vooral energie, maar dat kosten de klachten je nu ook.

Heel veel succes! Ik gun het je!

**Geplaatst:** 20-11-18 12:21

Geplaatst: 20-11-18 12:21

Ik schop dit topic eventjes omhoog omdat ik zelf echt even in de knoop zit met die hypochondrie

Vroeger heel veel last van gehad en toen eventjes niet en nu weer helemaal terug bij af. Ik maak mezelf helemaal gek en heb denk alle denkbare ziektes inmiddels gehad.

Iemand tips?

Volg mijn strijd om van fastfood etende chick naar fitgirl te gaan op mijn instagram: https://www.instagram.com/laura_elleswijk/

Wie is er online