Dobel schreef:Ik heb een merrie van 5 wordt dit jaar 6. Ze is vanaf haar 2e steeds kreupel, scheurtje in hoefkraakbeen. Het geneest wel maar als ze weer 1x gek doet is het gelijk weer terug en weer maanden zoet. Ik denk dat ze nu goed loopt maar durf het niet eens meer te bekijken aan de longeerlijn. Ik heb van de zomer een veulen bij haar gefokt en verder doe ik weinig met haar op wandelen en borstelen na.
Kirsten77 schreef:Hier ook een paardje dat al vanaf juli vorig jaar niet goed loopt. Inmiddels weet ik, na veel onderzoeken en uiteindelijk een MRI eind november, dat ze een flinke scheur in haar diepe buigpees heeft. Begin januari is ze naar de kliniek geweest voor twee weken voor een HPLT en sindsdien zijn we volgens een loopschema aan het stappen, maar staat ze verder op stal. Ze mag absoluut geen vreemde bewegingen maken omdat de scheur dan verder kan scheuren.
Wel moet het weefsel dat nu, hopelijk, nieuw aangemaakt gaat worden in die scheur wennen aan de functie waar het voor is. Dus moeten we wel gecontroleerd bewegen. Ze loopt inmiddels al een paar weken niet meer kreupel, maar "wijst" nog steeds met stilstaan na het lopen.
Voorlopig ben ik ook nog wel een paar maanden onderweg voor het herstel volledig is. Het nadeel van haar blessure is dat hij zo diep zit dat hij niet op een gewone echo te zien is en we dus weer een MRI zouden moeten maken om te zien hoe ver het herstel is. Maarrrrrrr dat is nogal een kostbare aangelegenheid.....
Dobel schreef:Mijn DA zegt dat het zelf moet herstellen met rust, mag wel met haar stappen (erop) heb nog een andere pony daar rijd ik altijd mee.. vind het heel lastig mijn paard is te goed om in te laten slapen en te slecht om mee te rijden. Nu staat ze als gezelschapspaard bij mijn andere pony.
Kirsten77 schreef:
koetjeboe schreef:Kirsten77 schreef:
Ja idd. Ik was ruim 1300 euro kwijt dacht ik. Dat moet je niet te vaak doen.
Kirsten77 schreef:Ik moet zeggen dat sinds mijn paardje kreupel is, ik ook een de behoefte mis om te rijden... Wij hebben nog twee paarden op stal staan die ik zo mee mag nemen, maar dat is gewoon niet hetzelfde.
Het is rijden met mijn eigen maatje of niet. Ik kan me er ook niet toe zetten 1 van de paarden van stal te pakken. De lol is er gewoon niet als we niet samen op stap kunnen.
yaraxnarvika schreef:Ik heb in de zomer van 2016 mijn droom in werkelijkheid laten gaan en mijn verzorgpony gekocht.
Maar in oktober veranderde ze heel erg van gedrag en ik had een naar onderbuik gevoel erover.
Dus de DA laten komen en die constateerde artrose in de voorbenen en raadde daarbij een fysiotherapeut aan, de fysiotherapeut constateerde dat het in alle benen zat, dus de DA weer gebeld en die zei dat we naar de kliniek moesten om het echt allemaal zeker te weten.
Bij de kliniek scans maken van alle pezen gemaakt en uiteindelijk was de diagnose dat ze 3 van de 4 sesambeentjes zwaar had ontstoken en dit al vrij lang aan de had was.
Het kan beter worden, maar de kans is heel klein en het gaat lang duren.
Ze staat dus nu vanaf november al op weiderust en we kunnen pas in het najaar kijken of het nog goed komt
Het rijden maakt me niet uit, zolang zij maar geen pijn meer heeft
yaraxnarvika schreef:[ [url=m/1VaBAo.jpg]Afbeelding[/url] ]
gevonden! is alleen wel gedraaid
superpony schreef:Hier ook lang verhaal en momenteel WEER twijfels.
Ik kocht mijn ruin bijna 15 jr geleden op 4 jarige leeftijd.
Ongeveer 7 jaar geleden ging mn man de paarden doen en vond hem niet oke lopen. Daarop hebben we een aantal dagen rustig aan gedaan. Hij was niet stokkreupel, maar liep net niet lekker. Verder niks dik of warm.
Heel rustig na 2 weken opgebouwd, maar voelde iets met lichtrijden. Hij heeft daarop even vrij gehad en we zijn van stal verhuisd. Op nieuwe stal kreeg hij heftige koliek. Waarschijnlijk nog ten gevolge van slechte kuil van vorige stal en de overgang naar onbeperkt hooi en stro.
Het rijden ging daarna lekker en veel buiten gereden. Tot ik met poetsen een erge pijnreactie kreeg bij zijn linkerheup. Daar meteen mee naar kliniek geweest en die heeft hem ingespoten met traumeel en gaf een opbouwschema mee. 2 weken rust en daarna met pessoa opbouwen aan longe.
Ik bleef iets zien, dus was lastig voor mij om hem te longeren. Veearts keurde hem toch goed en ik moest rechtuit opbouwen, dus naar buiten gegaan. Dat ging op zich best aardig.
Na verhuizing van ons, ook naar andere stal elders in het land. In het begin te druk on te rijden vanwege verbouwen. Daarna ging het wel oke, maar meer ook niet. De bak was slecht, dus ik reed weinig in de bak. Nogmaals een veearts laten komen. Zij zag niks. Bloed afgenomen om nog wat dingen uit te sluiten. Alleen wat bloedarmoede en magnesium tekort. Daarna was dat weer goed met aanvullen.
Hij kwam op een wei te staan en werd tijdens onze verbouwing niet helemaal volgens afspraak gevoerd en kwam ook veel te lang op de wei, dus zat tegen bevangenheid aan. Er kwam een osteopaat. Daarna van stal verhuisd en naar Emmeloord gegaan.
Daar zouden we een staande mri doen. De arts daar heeft hem helemaal bekeken, op het harde en zachte, rechtuit en op een volte. Hij zag wat ik bedoelde, maar zou hem gewoon goedkeuren. Benen gingen alleen nog op de foto en waren goed. Ze wilden wel dat ik ijzers met zooltjes voor liet plaatsen daar, dus gedaan. Zaten niet eens netjes en werden door 2 verschillende hoefsmeden gedaan.
Toch tijdje gebruikt en leek iets te helpen.
Ik bleef wat zien en belde een fysio. Zij kwam en liep meteen tegen een peesprobleem aan bij beide achterbenen. Die zijn op de echo gegaan en beide achterbenen een gat in de pees. Helaas ook wat botwoekering. Dat als eerste behandelen, zou nadelig zijn voor de pezen, maar de pezen behandelen met die botwoekering, had ook weinig nut. We konden wel wat therapieen proberen, maar ja.....weinig gunstige vooruitzichten.
Dus 24/7 buiten gezet en met rust gelaten. Na 3 maanden wat gaan wandelen. Dat ging zo goed, dat we ook heel langzaam weer wat ritjes zijn gaan maken. Van klein staprondje naar stukje draf en volledige ritjes uiteindelijk.
Daarna voelde ik toch weer wat, dus direct gestopt. Iemand anders eens laten rijden en die voelde niks. Veearts die kwam zei me hem sterker te maken, dus geprobeerd wat door te pakken. Maar ik stop bij elke misstap.
Uiteindelijk een lange tijd met hem naar bos gegaan als het goed ging en laten staan bij een mindere dag.
Tot enkele manden terug en hij echt niet goed liep. Voorbeen was dik en warm en meneer had een peesblessure voor. Ik denk zelfs dat ik heb gezien wanneer het is gebeurt. Hij ging uit zijn plaat met spelen. We zijn weken gaan koelen, smeren en daarna stappen.
Helaas is er wat littekenweefsel gekomen. Hij loopt op het oog niet heel slecht. Hij speelt ook nog in de paddock. Maar ik zie dat hij korter loopt. Met opbouwen kon hij inmiddels 20min stappen, dus nam hem ook als handpaard rondje bos. Maar hij loopt niet zo graag meer mee.
Als ik op mn ruin of merrie zit en hem ernaast heb, kan hij best afstand willen houden uit angst. Ze doen niks en staan met zn 4en samen, maar hij staat vrij laag in de kudde, dus zou zomaar kunnen. Het kan ook dat hij wat last heeft van zijn gewicht, want hij komt wel snel aan als hij niks kan doen naast minimaal 10 uur paddock momenteel.
We moesten onze 7 jarige ruin een maand geleden laten gaan. Die had dusdanige problemen, dat we niks konden doen. Toen is deze ruin besproken en stond de veearts er wel achter om hem ook te laten gaan. Maar ik vond hem nog te vrolijk. Het is mn maatje en ik vind dat hij zich zo nog prima red. Maar ik heb onlangs een topic geopend over inslapen en ben niet helemaal eerlijk tegenover mezelf en hem. Ik doe nu waar ik zelf niet achter sta.
Het is zo dat hij zich nog jaren prima redt op deze manier, maar vind ik dat waardig en goed genoeg? Doe ik dat voor hem of mezelf?
Vandaag mee naast de merrie en was hij eerst niet in beweging te krijgen. Maar zij kan natuurlijk best die afstand veroorzaken. Ze hebben 3 jaar 24/7 gestaan, ook samen in 1 stal, dus ze kennen elkaar verder goed. Bij een drafje kreeg ik hem amper in beweging. Als hij eenmaal draaft is het niet onregelmatig, maar wel kort. De bocht om richting huis, liep hij even naast ons en wat harder.
Ik denk dat hij nog best een rengalopje pakt als ik hem voor een pad zet en gas erop druk. Maar een veearts zei ook ooit; dat is pure adrenaline. Ben dat helemaal niet van plan, maar ter vergelijking of een paard iets kan of wil.
Hij is sociaal en ze staan dus met zn 4en buiten. Dat wordt weer steeds langer. ZE staan op paddock met onbeperkt hooi. Mn andere ruin van 18 is heel sociaal en daagt hem uit tot spelen, maar daar gaat hij niet echt op in. Kroelen dan weer wel. Hij kan een sprintje trekken en doet soms wel mee met een gekke bui. Maar laatst wilde ik hem even wat beweging geven en wilde hij echt niet. Volgende dag hoorde ik dat ze hadden lopen racen, dus waarschijnlijk vandaar. Maar goed......De andere ruin en merrie heb ik toen gereden en hadden daar ook geen last van. Die zijn ook 18 en 24. De 4e is de shet van 19.
Op een gegeven moment denk je wel, wat is nog paard waardig. Leuk zo een paddock, eten en vriendjes, maar het is wel saai in mijn ogen. En ik wil mn maatje echt niet kwijt, maar waarvoor laat je hem zo staan? Daar moet ik voor mezelf wel echt uitkomen.
Ik heb gedacht om hem als soort coach pony in bruikleen te even, zodat hij geen zwaar werk hoeft te doen, maar nog wel aandacht en een werkje krijgt, maar nog niks gevonden.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 42 bezoekers