Geplaatst 
Hoe cliché, ik had nooit gedacht zo snel een topic hier te plaatsen. Dit had pas over een jaar of 20 mogen gebeuren.
5 jaar geleden kocht ik je als veulen met het idee nog jaren samen te opgroeien, leren en te genieten. Uiteraard was je zo ongeveer alles wat ik niet wilde, het enige wat klopte was je ras.
Ik ging opzoek naar een arabier, maar absoluut geen veulen omdat ik hier geen verstand van had. Nog nooit van mijn leven een jong paard opgeleid, laat staan alles vanaf een veulen!
De eerste jaren hebben we samen ontzettend veel lol gehad, wat een machtig gevoel wat het om je te zien opgroeien, alles zelf te leren en de geweldige band te creëren die we tot de laatste dag gehad hebben.
En wat hebben we het leuk gehad de jaren die er waren! Je was een kleine draak met veel humor en soms wat te weinig respect voor het menselijk lichaam en voor andere paarden, maar nooit gemeen!
Afgelopen zomer begon de ellende, na 3 dagen 2 uurtjes op het land te hebben gestaan kreeg je koliek. In je dikke darm zaten 2 verstoppingen, een gasverstopping en een mestverstopping, hierdoor zijn je darmen gaan draaien en verplaatsen. Daarnaast lag je dunne darm stil. Het was een spannende nacht, maar je kroop door het oog van de naald.
Na 5 dagen op de kliniek te hebben gestaan mocht je weer thuis komen. De week erna heb je nog 2 lichte aanvallen gehad toen het weer raak was. Dit keer was het een gasverstopping, maar van voor tot achter en binnen een kwartier zwol je helemaal op. Ook hierbij kroop je weer door het oog van de naald en kregen we een aangepast dieet voor je mee. Dit is de rest van de zomer goed gegaan, maar het rijden heeft natuurlijk op een laag pitje gestaan. Je had 2 flinke klappen te verduren gehad, en moest hier eerst weer van opknappen.
Toen het weideseizoen afgelopen was begon je je langzaam weer niet lekker te voelen, als ik aan je buik zat sloeg je, met rijden was je net niet helemaal jezelf. Besloten om je weer terug te brengen naar de kliniek voor verder onderzoek. In eerste instantie kwam hieruit dat je een blinde darm ontsteking had, echter wilde de medicatie maar niet helpen waardoor je weer terug mocht voor nog verder onderzoek.
We hebben toen een biopt van je dikke darm genomen en hier kwam het slechte nieuws uit. In je zenuwstelsel zat een fout waardoor je zenuwen beschadigd waren en sommige zelfs stuk waren, het pulserende effect van je darm werkte niet naar behoren. Hierdoor bleef er mest achter in je darm, wat de pijn verklaarde, en kon je je voedsel niet goed verteren waardoor je alle voedingsstoffen weer miste en afviel. We konden nog een laatste dieet gaan proberen, het zogenoemde "oud omaatjes dieet" met heel makkelijke verteerbaar voedsel om je stabiel te krijgen. Helaas was zelf dit lichte voedsel al te heftig voor je en na 2 dagen stond je alweer met buikpijn.
We moeten de predisolon hun tijd geven om wat te gaan doen, maar ook dit mocht niet baten. Het uitzicht was dat je altijd pijn in je buik zou hebben en dat kon ik je niet aandoen.
Lieve Ludo, hoe zwaar het afscheid me ook valt en hoe erg ik mijn maatje en buddy mis, het geeft me troost en rust dat je nu geen pijn meer hebt, vrolijker ben en waarschijnlijk zelf vriendjes hebt. Dit was het laatste wat ik je voor kon doen, het is goed zo.
Helaas heb je nooit ouder dan 5 mogen worden, 4 dagen voor je 6de verjaardag heb ik je laten gaan.
There are moments in my life that I will always remember
not because they where important but because they where with you
not because they where important but because they where with you
Sterkte 
wat een pech hebben jullie gehad. Wat een rotbegin van dit nieuwe jaar 
