Geplaatst: 28-12-16 17:34 Januari:
Het jaar begon niet zo goed. Mijn lieve verzorgpaard bleek al lange tijd ziek te zijn en de eigenaren hadden besloten dat het zo niet verder kon. Op 8 januari hebben ze haar naar de slager gebracht. Ondanks dat het de beste keus voor Bella was, heb ik enorm veel verdriet gehad. Bella was het paard dat mij, na de verkoop van van Ivar in 2012, het plezier weer had teruggegeven. Dat net zij zo ziek moest zijn...
Lieve Bella, ik hoop dat je je rust hebt gevonden
Je hebt voor altijd een speciaal plekje in mijn hart!
[IM] I gave up forever to touch you
[IM] Mijn laatste eerbetoon aan trekpaard Bella...
Februari:
Ik had behoorlijke moeite met de dood van Bella. Ik ben dan ook een poosje niet op stal geweest. Toen ik weer wel kwam, genoot ik van buitenritjes die ik maakte met Bella haar moeder, Marie. Zij ging boven verwachting goed om met de dood van haar dochter, ze leefde zelfs een beetje op. We vermoeden dat ze zich altijd enorme zorgen heeft gemaakt om haar kind, die zich niet goed voelde, en dat het als een opluchting voor haar was dat ze die last niet meer moest dragen.
Maart:
Zoals sommige weten heb ik, voor ik de trekpaarden ging verzorgen, een ander paard verzorgd: Ivar. Hij werd verkocht in 2012. Hier heb ik heel veel verdriet van gehad. Pas in 2014, toen ik de trekpaarden ontmoette, heb ik het plezier in de paarden teruggevonden.
[ITP] Ik ga je zo verschrikkelijk missen...
[ITP] Ik mis je zo!
[ITP] Omdat ik hem zo vreselijk veel mis...
Maar toen ik halverwege maart dit jaar wat op Bokt zat te neuzen, kwam Ivar langs op de Boktmarkt! Dit kon geen toeval zijn, het lot had beslist. Ik ging direct op zoek naar een stalling, maakte een berekening van de maandelijkse kosten en toen wist ik het al: hij zou de mijne worden!
Toch nog even gaan kijken bij hem, voor de zekerheid, maar mijn hart had al besloten. 25 maart zou mijn grote liefde naar huis komen!
Het topic wat ik toen opende: [ITP] What's meant to be will always find its way...
April:
Vanaf dat Ivar terug bij me was, zijn we lekker aan de slag gegaan. Rijden, longeren, grondwerken, wandelen. Maar Ivar was de Ivar niet meer die ik kende. Hij probeerde me te domineren, maakte zich vaak groot en sterk en ik werd onzeker. Daar maakte hij natuurlijk extra gebruik van, zo slim als hij is... Toen besloten dat als ik dit wilde laten slagen, ik zekerder moest zijn, en dat hielp!
In april is Ivar flink onder handen genomen. Zijn ijzers gingen eraf en de tandarts kwam (en oei, wat was dat nodig... enorme haken die zijn wangen helemaal kapot hadden gemaakt, arm dier).
En ik leefde natuurlijk in een roes, zo onwerkelijk dat mijn maatje terug is!
[ITP] Een maand lang Haflnger Ivar!
Ook werd het veulen van Erica, mijn andere verzorgpaard, geboren. Een prachtige hengst met de naam Majoor!
Zo cute!
Mei:
In de maand mei deed ik nog steeds lekker veel met Ivar. Het ging erg goed tussen ons, het rijden in de bak ging super en Ivar werd steeds meer de heerlijke vrijkont die ik altijd kende. Ik genoot intens van mijn knappe vriend. We zijn zelfs een keer naar het bos geweest. Het was geen ontspannen rondje, maar achteraf was ik wel erg trots op ons allebei!
[ITP] Mijn knappe vrijdoos Ivar!
Juni:
Het gras in de weilanden thuis raakte op. Dat betekende dat de paarden werden verkast naar weilanden verderop in het dorp. Dat hield automatisch in dat ik een stuk over de weg moest lopen met Ivar om hem terug naar stal te halen om te borstelen of te rijden. Helaas gedroeg Ivar zich op straat niet heel goed, hij maakte zich erg sterk en vond alles eng. Ik ben geen held en dat versterkte de spanning bij hem, wat de spanning bij mij weer versterkte. We zaten in een vicieuze cirkel.
Ik had een touwhalster gekocht zodat hij zich misschien minder sterk maakte. Dat ging goed, maar zodra ik Ivar op het erf had draaide hij helemaal door. Continue hinniken, draaien, racen in de bak, er was geen beginnen aan. Hij lette totaal niet op mij, hij was alleen maar bezig met roepen naar de andere paarden. Ik vond er niks aan op deze manier!
Dit had tot gevolg dat ik vaak even naar de wei ging om hem daar te poetsen en soms wat kleine oefeningetjes te doen, maar veel meer deed ik niet meer met hem, want mijn onzekerheid groeide en dat hielp Ivar natuurlijk ook niet.
Juli:
Het idee was gaan borrelen om Ivar te verhuizen. Hij stond bijna een half uur rijden bij me weg. Daar kwam natuurlijk bij dat ik niet met hem over straat durfde + hij stond niet samen met de andere paarden in de wei i.v.m. het veulen (ze konden wel neuzen, maar niet bij elkaar, er zat een meter tussen). Ik vond het heel moeilijk om dat te vertellen, want ik was juist zo dankbaar dat Ivar bij mijn verzorgadres (en vrienden) mocht staan. Maar... op de stal waar ik Ivar jaren geleden verzorgde, was plek. Hij zou dus echt terug naar huis kunnen, deze stal ligt op maar vijf minuten bij mij vandaan, hij komt daar 24/7 buiten met andere paarden.... ik moest snel kiezen.
Gelukkig reageerden de baasjes van mijn verzorgpaarden heel positief en nog geen week later hebben ze hem zelfs naar zijn nieuwe stekje gebracht. Half juli stond Ivar dan ook weer op de stal waar ik hem ooit verzorgde
Augustus:
Ivar is beginnen met schuren in april ongeveer. In augustus was het zo erg dat hij amper manen over had. Ik heb geprobeerd hem een deken om te doen (een vliegendeken met hals), maar binnen twee dagen had hij deze gesloopt. Dat werkte dus niet. Ik besloot de schaar erin te zetten. Zo kon ik zijn manen beter behandelen en kon alles weer netjes terug groeien.
Gelukkig kon hij het goed hebben, hij zag er best stoer uit (maar toch zonde....).
Verder heb ik Ivar vooral met rust gelaten deze periode. Ik ging zelf ook op vakantie en ik gunde Ivar de tijd om te wennen aan zijn nieuwe, oude stekje
September:
Het ging goed met Ivar, hij kon het goed vinden met de merrie op stal. Ze stonden op dat moment nog maar met z'n tweetjes, de andere merrie was verkocht. Hij was echt de baas van de wei, m'n stoere bink!
Ik deed lekker freestylen met hem, losgooien, vrijspringen, etc. Toch had ik het idee dat hij het helemaal niet leuk vond om voor me te werken. Ook liep hij wat stram. Ik heb heel even gedacht dat hij misschien licht hoefbevangen was, maar het kon ook aan de totale overgang op ander voer komen. Ik besloot het even aan te kijken, hem wel afwisselend beweging te geven en hem verder gewoon wat te laten doen. Want hij was wel altijd blij om me te zien, hij glimde mooi, dus hij leek me verder gezond.
Oktober:
Ivar liep gelukkig niet meer mank. We werkten nog wel samen, maar ik bleef het idee hebben dat hij er geen zak aan vond. Ivar leek zich compleet voor me af te sluiten, hij stond bijvoorbeeld met zijn hoofd van me weggedraaid tijdens het borstelen. Tijden het werken deed hij alles wat ik vroeg, maar met frisse tegenzin. Ik snapte er niks van, wat was er toch met hem? Want als ik op stal aankwam, kwam hij wel hinnikend naar me toe draven of galopperen. Ik had geen idee wat er kon zijn...
November:
Toen het in november nog niet beter ging, besloot ik er externe hulp bij te halen. Het deed me verdriet dat mijn paard niet zichzelf leek te zijn en ik maar niet begreep waar het vandaan kwam en hoe ik hem kon helpen. Ik heb een karakteranalyse laten maken van hem en ik ben les gaan nemen bij iemand die focust op verbindingen tussen mens en paard.
Uit de analyse bleek dat Ivar zichzelf inderdaad afsloot voor mensen. Wat hier de precieze reden van is, is onbekend, waarschijnlijk bepaalde trauma's die hij heeft opgelopen. Toen ik dit las, heb ik toch wel even moeten huilen, zo sneu om te lezen dat je paard in verdriet gevangen zit....
Het plan werd om de week les te pakken waarin we de verbinding terug gaan vinden. Daarbuiten 'moet' hij niks. Behalve wat borstelen en kroelen in de wei staat hij lekker op rust. Elke twee weken 1,5 uur les waarin we oefeningen krijgen om de verbinding terug te vinden, en waarin ik leer om de kleinste lichaamssignalen op te pakken. Ivar mag paard zijn en ik leer zijn signalen herkennen en respecteren.
December:
En nu zijn we in december, hebben we vier lessen gehad met oefeningen, Ivar maakt weer contact met me zoals vanouds en ik zit beter in mijn vel. We houden deze lessen voorlopig nog vol, mijn instructrice gaat me ook begeleiden met buiten het erf wandelen en ook onder het zadel straks. Ivar leert enorm snel, is hypergevoelig, totaal gefocust en eenkennig op mij en ik geniet met volle teugen van hem. Ik krijg zoveel energie van mijn maatje, het is een ware droom om hem bij me te hebben
En hij maakt me altijd zo aan het lachen, met z'n jaloerse gedrag, z'n gefriemel, z'n clownsacties en z'n slimme karakter. Het is een grote pipo en ik ben enorm dankbaar dat hij bij me terug is. Hij is m'n allerbeste vriend en we blijven de rest van zijn leven samen, dat heb ik beloofd
En als je van buitenstaanders hoort dat we echt 'meant to be' zijn, gaat mijn hart stiekem een beetje harder gloeien...
Ik hou van jou, lieve vriend
Ik kijk enorm uit naar een nieuw jaar met mijn grote vriend, waarin we steeds een diepere band krijgen en wie weet wat er allemaal op ons pad komt!
