Laat het duidelijk zijn dat ik me verschrikkelijk voel en dat ik er ruimschoots klaar mee ben en mij niet meer veilig voel om de weg op te gaan. Ik dácht goed te doen en sta nu dus mooi met een bek vol tanden en een gigantisch spijt gevoel.
Op 3 oktober dit jaar haalde ik eindelijk dat roze pasje! Het was eindelijk tijd om onafhankelijk te worden en met het zicht op de toekomst: een trailer achter de auto .. zocht ik dan ook heel specifiek een auto die een trailer mocht trekken. En veelal kom je dan in de iets grotere auto's te zitten (tot zover ik er verstand van heb). Niet gehoopt en zeker niet verwacht kwam ik een hele gave bak tegen en ben hier bij gaan kijken.
Ik heb geen verstand van auto's en dacht er van uit te kunnen gaan dat een garage eerlijk en goed advies geeft. Tevens staan er een overload aan positieve recensies over dit bedrijf en ze hadden netjes een keurmerk. Het kwam ook allemaal zeer betrouwbaar over en ik heb een proefrit gemaakt. Trots als een pauw reed ik in die auto over de weg heen. DIT zocht ik precies in een auto. Het veilige gevoel, het 'hoog' zitten en de combinatie dat er een trailer achter kon: Top!
Nog een nachtje over geslapen maar goed .. ik was verliefd.
De auto had een nieuwe APK en een technische keuring. Er stonden wel al wat kilometers op maar de meningen hier over waren verdeeld. De auto zag er prima uit voor zijn leeftijd en alle addertjes onder het gras dacht ik te hebben gevonden ...... helaas.
Eind oktober heb ik de auto aangeschaft op een donderdag avond. 27 oktober.
Zaterdag 29 oktober ben ik met de auto naar mijn Oma geweest om hem te showen en 's avonds heb ik mijn broertje van het werk opgehaald en zijn we naar Limburg aangereden.
Toen wij de afslag namen die we nodig hadden en de auto dus langzamer ging rijden omdat we van 130 naar een bocht gingen, nam het geluid van de motor af en hoorde we een vreemd tikkend geluid uit de motor komen. Maar goed, als leek heb je zoiets van: Huh, dat was er nog niet eerder? Tevens waren we ook op een weg waar we absoluut niet stil konden staan dus wij zijn de laatste kilometers naar Stal gereden. Het was pikke donker en we hadden zoiets van: We kijken morgen wel.
De volgende ochtend was het tikkende geluid overigens niet te horen en is mijn broertje eten wezen halen. Toen wij aan het eind van de dag weer richting huis wilde gaan (130km verderop) wilde ik toch even iemand met meer verstand er naar laten kijken.
Terwijl deze aan het kijken was ging het motorlampje aan en had ik het niet meer. De motor leek moeite te hebben met zichzelf maar ach .. wat heb ik er nu voor kaas van gegeten? Je kan me alles wijs maken. We kregen het advies om toch naar huis te rijden en zo snel mogelijk de garage te bellen. Het was zondag dus dat kon niet.
Helaas... een paar kilometer verderop hebben we de auto aan de kant gegooid en heb ik gebruik mogen maken van mijn 3 dagen oude pechhulp en is de auto weggesleept. Ik voelde mij zó zó zó ontzettend slecht.
De auto is uiteindelijk weer bij het bedrijf gebracht waar ik hem gekocht had en deze gingen het oplossen .. want ja we hadden de mondelijke afspraak dat als er iets binnen een week gebeurde ik er mee terug mocht komen.
Uiteindelijk bleek de distributiespanner er vanaf geklapt te zijn ergens op de snelweg en is op deze manier de boel kapot gegaan. Motor was nog in takt, andere dingen zijn netjes en kosteloos vervangen. Blij was ik en ik heb de garage met heel mijn hart bedankt en een doos merci gegeven omdat ik zo gigantisch blij was! (tsja, wat zet een doos merci voor zoden aan de dijk? het ging om het gebaar)
Mijn broertje heeft de auto opgehaald nadat deze een maand en een aantal dagen is weggeweest. Ik zat ondertussen onder de morfine vanwege rugklachten en mocht dus niet rijden.
Uiteindelijk ging het niet goed op de morfine en ben daar mee gestopt en kon 4 december zelf naar Utrecht rijden. Wat was ik weer trots! In mijn mooie auto!! Zonder brandende lampjes!!
Daarna heeft mijn broertje hem nog een keer meegepakt onder het mom, 'Dan rijd ie weer even'.
19 december moest ik 's ochtends voor een MRI naar Rotterdam. Opnieuw onder het mom van, 'Dan rijd ie weer even', en aangezien het een 4x4 is zit ik daar veel fijner in .. hebben we mijn auto gepakt.
Maar je voelt hem al weer aankomen .... op de terug weg ging dat mooie motorlampje weer branden.
Opnieuw contact opgenomen met de garage en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Hoe kan ik hier ooit een trailer met paard achter hangen? 'Zal wel een sensor storing zijn', dus het bedrijf met een monteur zijn langs gekomen, hebben geluisterd, en daar ging mijn auto weer. Hij mocht weer mee; op eigen risico zijn ze er mee gaan rijden.
Op dinsdag opgehaald, zaterdagochtend kreeg ik een berichtje dat de bougiekabels vervangen waren en dat hij nu weer als een zonnetje reed. Daar ik nog steeds met rugklachten zit ben ik met veel pijn en moeite mijn 'trots' gaan ophalen afgelopen zaterdag. En weer was ik zo blij ......
Zondag, eerste kerstdag. We gaan naar oma! We pakken mijn auto want daar zit ik goed in! We rijden van de parkeerplaats af en hupatee ...... motorlampje aan.
Kan jij je voorstellen dat ik het niet meer had? Ik weet niet meer wat ik gezegd heb, maar ik heb die auto regelrecht omgedraaid en terug op de parkeerplaats gegooid en nu zit ik met mijn handen in het haar en ben de wanhoop nabij.
Ik heb een auto gekocht. Voor in mijn ogen een flink bedrag (niet te veel voor die auto, maar ik heb er niet voor niets gespaard). De wegenbelasting is een flink bedrag net als de verzekering: Maar dat heb ik er voor over hoor! Echt waar .... maar wat nu? Ik heb een auto; waar ik niet mee kan rijden omdat ie schreeuwt van de storingen en iedere keer is er inderdaad iets mis. Ik zou een auto hebben gekocht die oké was!
Maar ik begin steeds meer te vermoeden dat ik een auto heb gekocht die een zooi aan verborgen gebreken heeft dat is niet normaal ...
En nu moet ik weer de garage gaan bellen ... en dan? Hoeveel kilometer kan ik dan weer rijden voordat er weer iets mis is?
Ik kan mezelf ondertussen goed voor mijn kop slaan en ik ben überhaupt al helemaal klaar met auto's met deze pech. Dat weet ik dus: herhalen hoe stom ik ben geweest is niet nodig ...
Wel zou ik het heel fijn vinden als men een advies voor mij heeft ... hoe zou jij handelen in deze situatie? Wat zou jij doen als je morgen de garage weer gaat bellen?
Het huilen staat me naderbij, ondanks dat het 'maar' een auto is ..
Is er iemand? Iemand die iets aan advies wilt en kan geven?
Dankjewel voor het lezen! Dankjewel voor alle tips die je kan geven.
En ondanks: Merry Christmas
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
