De eerste vier maanden van het jaar stond Fabian nog lekker in de opfok in de buurt van mijn ouders (Amsterdam), toen ik had bedacht dat ik hem toch graag dichterbij zou willen hebben.
Zo gezegd, zo gedaan en eind mei kon ik terecht bij een opfok in Friesland. Op 14 mei werd ik gebeld dat Fabian een trap had gehad ongeveer een half uurtje nadat ze voor het eerst weer naar de wei waren gegaan. Hij had hier een nare wond aan overgehouden maar met goed schoonmaken zou het wel goedkomen. Een dag later werd ik nogmaals gebeld dat de wond er toch lelijker uitzag dan aanvankelijk gedacht, dus hij is uit de wei gehaald en heeft antibiotica en pijnstilling gehad.
Jullie raden het al, de wond bleef pussen, was diep tot aan de spier, het been (rechtsachter, net onder de knie) bleef dik en Fabian zelf werd steeds magerder. Er gingen bijna twee weken voorbij (elke dag kwam de dierenarts langs) met zware antibiotica, zowel oraal als iv, waarna de dierenarts zei of we kunnen het nog even afwachten of we kunnen een foto maken. Waarbij ik gelijk zei, nou maak maar een foto. Eind mei kreeg ik de uitslag: een los botfragment, net onder zijn knie. Gelijk heb ik toen dierenkliniek Emmeloord gebeld en maandag 30 mei heb ik hem daarheen gebracht.
Er volgde een klinisch onderzoek, röntgenfoto’s en een echo van het been. Er bleek niet maar één los fragment te zijn, maar wel een stuk of 10. Conclusie: hij moet geopereerd worden :’( . Gelijk gevraagd of hij dan ook niet gecastreerd kon worden als hij toch lag, want hij was klophengst en dat kon!
De operatie was goed gegaan en hij stond weer op zijn benen, wat een opluchting! Twee weken heeft hij nog op de kliniek gestaan omdat het toch een pussende wond was en ze de genezing goed in de gaten wilde houden.
Na de kliniek heb ik hem gelijk naar Friesland gebracht, maar hij moest nog 6 weken boxrust hebben, dus de opfok werd hem niet. Gelukkig had de staleigenaar ook nog een pensionstal, dus daar heb ik hem heen gebracht.
Zoals ik al zei, 6 weken boxrust volgde en dat deed hij echt super! Na die 6 weken weer naar Emmeloord gegaan voor controle en daar was het dusdanig goed dat ik nu twee maanden met hem dagelijks opbouwend van 5 tot 20 minuten met hem aan de hand mocht stappen. Ook dit ging super, hoewel meneer aan het eind van de twee maanden toch wel steeds explosiever werd, maar dat valt hem niet te verwijten!
Na die twee maanden weer naar de kliniek geweest en toen mocht hij eindelijk weer naar buiten! Wel op een individueel mini-stukje wat steeds uitgebreid mocht worden, maargoed wat was is blij en opgelucht, ik had eindelijk mijn paard weer terug!
24 November hadden we de laatste controle en daar is hij helemaal gezond verklaard!
Inmiddels heeft hij zijn eerste osteopathische behandeling gehad (omdat ik wel verwacht had dat hij hier wat aan over hadden gehouden) en heb ik hem verhuisd naar een plekje waar hij weer met andere paardjes naar buiten kan, want dat verdient hij
Sorry voor het lange verhaal, en dank voor het lezen
Wat een jaar was dit... Ben zo blij voor jullie dat hij weer zo goed is opgeknapt! Op naar nog vele mooie jaren 
) achter ons laten!