Het is niet helemaal een zwarte Arabier geworden, maar het lijkt er wel een beetje op.
Voor de beeldvorming; lieve Hielke, het paard waar het mee begon.
Ik heb er heel lang nagedacht of ik een paard kon onderhouden en of ik dit paard wilde hebben. Ik heb uiteindelijk besloten dat het voor mij nog te vroeg was en dit paard niet de plek kon bieden die ik vond dat hij verdiende. Helaas voor mij is hij de handel in gegaan en heb ik geen idee waar hij nu is en of hij het goed heeft. Ik heb deels spijt en deels vrede met die beslissing. Ik kijk stiekem altijd nog als ik een fries tegen kom of hij het is.
Omdat ik na dit bijrijdpaard erg veel pech heb gehad met nieuwe bijrijdpaarden (twee paarden moesten vrij kort na elkaar ingeslapen worden) wist ik niet meer zo goed wat ik wilde. Ik ben sinds ik was begonnen met bijrijdpaarden nog nooit paardloos geweest, dus ik miste het al snel. Maar ik wilde rustig aan doen en kijken of er iets op mijn pad zou komen. Dat rustig aan doen ging me niet zo goed af en opeens zag ik op de boktmarkt een tweejarige pony te koop staan. Ik was helemaal niet opzoek naar een eigen paard, maar ik was verliefd geworden op de foto's en liet ze een vriendin zien. Die vriendin was super enthousiast en zei ineens dat dat paard wel bij haar mocht staan. Ookal was ik helemaal niet opzoek, het was wel een hele mooie kans die ik wilde aangrijpen en zo zijn we gaan kijken bij de pony van de advertentie. Helaas sprak de pony me in het echt veel minder aan dan op de foto's en zou die waarschijnlijk ook erg klein blijven voor mij, maar mijn zoektocht was gestart.
Erg lang zou die niet duren. Ik heb heel veel advertenties bekeken, maar nog niet echt iets gevonden wat aan mijn wensen voldeed. M'n vriendin was ook druk aan het kijken voor mij. Een advertentie die ze stuurde was van een veulen in de buurt. Ik vond hem ook eigenlijk wat te jong, maar ik was wel benieuwd. Dus we zijn gaan kijken. Heel leuk en lief paardje vond ik het, maar het paardje wat er bij stond sprak me nog veel meer aan en die bleek ook te koop. Zo ben ik aan Jaro gekomen en samen beleefden we dit jaar al vele eerste keren.
De eerste keer dat ik hem zag, net één jaar en hengst. Een beetje onstuimig en ja die bal gooide hij zelf de lucht in.
Zo verliefd geworden op dat smoeltje.
Eerste keer bij zijn nieuwe vriendjes.
Eerste keer zien hoe hij kan lopen.
Best aardig al zeg ik het zelf.
Eerste keer opstijgen (maar dan anders).
Eerste fotoshoot samen.
Eerste keer alleen wandelen.
Eerste keer mee naar het bos.
Eerste keer mee aan de fiets.
Eerste keer arrogant doen.
Maar over het algemeen is het gewoon een lieve puppy.
Ook is hij al meegeweest als handpaard. Hij hoeft nog niet veel te doen, maar heel spelenderwijs pakken we steeds een beetje meer mee. Verkeersmak is hij in elk geval al wel. Ik toch wel blij met de keuze die ik heb gemaakt. Ik ben een hele trotse eigenaar, vandaar dit topic natuurlijk. Normaal open ik niet zoveel topics. Hopelijk hebben jullie een beetje mee kunnen genieten van afgelopen 7 maanden met mijn paardje.