Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:35

Vader en zijn nieuwe vrouw krijgen een kind..

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:35

Ik moet het gewoon even ergens kwijt.. Kan mijn emoties erbij niet benoemen, het is heel dubbel.

Om het verhaal even kort te houden.
Mijn vader is sinds een aantal jaar hertrouwt met een vrouw. Ik ben bijna 22 en mijn moeder en vader zijn al 20 jaar uit elkaar.
Ik woon bij mijn moeder, maar heb altijd wel goed contact gehad met mijn vader.

Sinds hij zijn nieuwe vrouw heeft werd het contact minder, zijn vrouw was belangrijker, hij was mij eigenlijk gewoon vergeten.
Geen probleem, ik hoef hem niet iedere week te zien, 1x in de maand was ook prima voor mij, desnoods 1x in de 3 maanden.
Ik snap dat hij een nieuw leven heeft en dat hij tijd wilt steken in zijn vrouw.
Helaas kwam het contact altijd vanuit mijn kant sinds hij zijn nieuwe vrouw heeft, maar ik wilde er energie in blijven steken, want hij is mijn vader en ik hou van hem.
4 jaar lang heb ik alle moeite gedaan om contact te houden en als we elkaar zagen was zijn vrouw er altijd bij.
Ruim anderhalf jaar geleden vroeg ik hem of we een keer iets samen konden gaan doen, dus zonder zijn vrouw erbij..
Dat wilde hij niet, hij zei tegen mij dat ik er maar mee moest leven dat hij een nieuwe vrouw had en dat die er dus altijd bij was als we wat gingen doen.
Ik heb me toen afgevraagd of ik echt wat raars vroeg als ik een keer samen wat met hem wilde ondernemen, samen met de motor een stuk rijden, want dat kan niet met zijn 3-en op 1 motor en ik vond dat altijd geweldig om dat samen te doen.
Maar nee, hij wilde er niets van weten, dus ik heb hem toen gezegd dat ik het op deze manier niet meer trok, dat ik van hem hield, maar dat ik niet de enige wilde zijn die iedere keer contact opnam.
Dat ik het vanaf die dag aan hem overliet, dat ik wilde dat hij een keer contact op zou nemen....

Nu ruim anderhalf jaar later krijg ik ineens een kaartje in de brievenbus van hem..
Zijn nieuwe vrouw is zwanger.
Ik heb in de tussentijd nooit meer wat van hem gehoord, hij heeft nooit meer contact opgenomen.

En nu?
Nu krijgen ze een nieuw kind, mijn half broertje of zusje... En diegene ga ik waarschijnlijk nooit zien.
Het doet zo'n pijn, ik voel me zo eenzaam.
Mijn moeder is heel boos op hem, maar ik weet niet wat ik moet voelen.

Tuurlijk ben ik boos, maar ook verdrietig, bang en blij..
Boos om het feit dat de familie van zijn vrouw niet van mijn bestaan af weet, boos om het feit dat zij ook kinderen uit een vorig huwelijk heeft en die niet meer ziet.
Verdrietig om te weten dat dat nieuwe kindje mijn broertje of zusje zal zijn en ik diegene niet op zal zien groeien.
Bang dat het kindje de eerste jaren liefde gaat leren kennen en dat ze dan uit elkaar gaan en ze dan allebei niet meer naar het kind om willen kijken.. Want zij kijkt niet naar haar kinderen om en mijn vader doet dat ook niet bij mij.
Dus hoe moet dat als het kindje straks gescheiden ouders heeft.
Tuurlijk hoop ik dat ze voor altijd bij elkaar zullen blijven en dat het kind veilig en met liefde op zal groeien, maar ik ben zo bang dat dat niet gaat gebeuren.

En blij speelt ook wel een rol, ik krijg immers een zusje of broertje..

Ik weet niet wat ik nu moet doen.
Moet ik ze feliciteren? Moet ik mijn vader duidelijk maken hoe mijn gevoel hierin is? Moet ik gewoon helemaal niks naar ze sturen?

Wat zouden jullie doen in zo'n geval?

Sorry voor mijn klaagbericht, maar ik weet niet zo goed waar ik het kwijt kan.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:40

Geplaatst: 19-11-16 20:40

Waarom schrijf je je vader niet een brief met dezelfde woorden als die je hier schrijft?
Dat je het contact met je vader mist maar dat het ook van zijn kant moet komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:41

gillian schreef:
Waarom schrijf je je vader niet een brief met dezelfde woorden als die je hier schrijft?
Dat je het contact met je vader mist maar dat het ook van zijn kant moet komen.

Dat heb ik gedaan.. Dat ik heb gezegd dat ik wilde dat hij een keer contact met mij op zou nemen, maar dat hij dat dus nooit meer heeft gedaan.

Ik heb al zoveel moeite gedaan om het contact goed te houden, ik deed het met liefde, maar op een gegeven moment voelt het als trekken aan een dood paard.
Het doet ook gewoon pijn dat ik gewoon vergeten ben als ik zelf niks laat horen.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:47

Re: Vader en zijn nieuwe vrouw krijgen een kind..

Geplaatst: 19-11-16 20:47

Je vader heeft nu voor het eerst in 1,5 jaar iets van zich laten horen. Dat is niet mis, want hoe langer je wacht met contact opnemen, hoe hoger de drempel is om dat daadwerkelijk te doen. Ik zou proberen om je over al je negatieve gevoelens heen te zetten en contact met hem op te nemen, om hem en zijn vrouw (het nieuwe is er inmiddels wel een beetje af

) te feliciteren. Het "grote zus"-gevoel zal je misschien nooit krijgen, maar je kunt wellicht nog wel een leuke "tante" worden.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:48

Geplaatst: 19-11-16 20:48

Ik zou zeggen feliciteer ze.
Inderdaad goed idee. Zet (nog) een keer je hele gevoel op papier en dan heb je je plicht gedaan. Dan ligt het balletje bij hem.

Mijn ouders zijn ook al ruim 24 jaar uit elkaar.
Mijn vader is hertrouwd en heeft 2 nieuwe kinderen. Tussen mij en mijn halfbroertjes zit ook zo'n 15 jaar leeftijds verschil.

Heel lang geen contact met mijn pa gehad hij wilde niet. Mijn broertjes wisten niet van mijn bestaan af.

Maar ik werd ouder en sinds een jaar of 5 denk ik heb ik weer contact.
Dit kwam vanuit zijn kant. Hij heeft duidelijk spijt van wat er allemaal gebeurd is.

Ik zie hem niet wekelijks denk 4 a 5 keer per jaar. Maar ach

.

Doe nog een keer een poging zou ik zeggen en laat het daarna op zijn beloop.

edit zie dat je al een brief geschreven hebt.
Weet niet hoe lang geleden, probeer het anders nog 1x en geef het daarna een plaatsje. Denk dat je niet meer kan doen.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:49

Geplaatst: 19-11-16 20:49

Ik zou hem gewoon opbellen of langs gaan als ik jou was. Blijf niet zo hangen op dat jij steeds contact opneemt en jij niet. Dat jij dat wilt betekent niet dat het dan dus maar gaat gebeuren. Je vader is zoals hij is en de enige die hem kan veranderen is hijzelf. Niet jij.

Hij heeft je nu laten weten dat je een halfbroertje of -zusje krijgt. Gefeliciteerd! Ze zullen het vast leuk vinden om een kaartje te krijgen.

En verder zou ik je willen adviseren om je emoties aan de kant te zetten. Niet omdat je ze niet mag hebben maar omdat ze je in de weg zitten. Weet voor jezelf dat emoties een soort primitief instinct is, en dat je een geest hebt gekregen om ze te filteren tot gevoel. Het is toch mooi dat je een vader hebt, en dat je straks een broertje of zusje hebt? Mensen blijven maar veel te veel hangen in bozige of verdrietige gevoelens, en dat is zo jammer.

Kijk, ik kan het wel heel jammer vinden dat mijn vader nooit voor mij een vader heeft kunnen zijn. Maar ik kan ook blij zijn dat hij die rol wel heeft kunnen vervullen voor de dochter van de partner die hij na mijn moeder had. Volgende week ga ik wat met haar (die dochter) drinken. Het is een aardige meid.
En ik kan wel verdrietig zijn dat mijn 17 jaar oudere halfbroer niet mijn broer wil zijn maar wat heb ik er aan. Hij heeft het recht om dat niet te willen. De enigen in de familie waar hij wel contact mee heeft zijn een oom en tante. Dat is jammer maar het is zijn keuze. En het is goed zo. Het heeft jaren geduurd voordat ik er zo over kon denken en ik ben blij dat het nu goed is. Het enige jammere vind ik dat ik al die tijd (meer dan 20 jaar) het bozige heb laten overheersen.

Laatst bijgewerkt door Koper op 19-11-16 20:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-11-16 20:51

Geplaatst: 19-11-16 20:51

Wat erg voor je dat je vader geen aandacht meer aan je besteedt. Je hebt er alles aan gedaan, dus verwijt jezelf niets!
Ik begrijp ook je zorgen tav het te verwachten kindje, staat hem/haar hetzelfde te wachten?

Nu je vader echter wel een kaartje heeft gestuurd is er misschien wel een opening voor contact. Niet met de verwachting dat je vader nu het initiatief zal nemen naar jou toe, maar misschien wel om je toekomstige broertje/zusje enigszins te leren kennen.

Lastige situatie! Sterkte!

**Geplaatst**: 19-11-16 20:54

Geplaatst: 19-11-16 20:54

Wat vervelend dat je vader niet reageert.
Is een keer langs gaan geen optie? Kun je face to face zeggen wat je voelt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:55

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:55

Maflinger_S schreef:
Je vader heeft nu voor het eerst in 1,5 jaar iets van zich laten horen. Dat is niet mis, want hoe langer je wacht met contact opnemen, hoe hoger de drempel is om dat daadwerkelijk te doen. Ik zou proberen om je over al je negatieve gevoelens heen te zetten en contact met hem op te nemen, om hem en zijn vrouw (het nieuwe is er inmiddels wel een beetje af ) te feliciteren. Het "grote zus"-gevoel zal je misschien nooit krijgen, maar je kunt wellicht nog wel een leuke "tante" worden.

Ik vind dit niet echt onder het kopje 'contact opnemen' vallen..
Hij heeft een kaartje gestuurd, hetzelfde kaartje als dat die naar iedereen stuurt, dus niet persoonlijk een kaartje naar mij.
Mijn naam staat niet eens op het kaartje, alleen mijn adres en naam staan op de envelop..
Een appje had ik persoonlijker gevonden.

Ik ga inderdaad nog maar een keer een mail of een brief sturen, maar alles wat ik wilde zeggen heb ik al een paar keer gezegd, ik zou niet weten wat ik nog meer moet zeggen, maar misschien dat herhaling helpt?

**Geplaatst**: 19-11-16 20:56

Geplaatst: 19-11-16 20:56

TS wat wil je eigenlijk precies? Wil je contact, en je broertje/zusje leren kennen? Of wil je dat je vader het initiatief neemt? Welk van deze twee is het belangrijkst voor je?

**Geplaatst**: 19-11-16 20:57

Geplaatst: 19-11-16 20:57

Wat een lastige en vervelende situatie.
Ik zou ze wel feliciteren en zoals maflinger zegt misschien een tante worden.

**Geplaatst**: 19-11-16 21:00

Geplaatst: 19-11-16 21:00

Je had een appje van je vader willen hebben? Voor iemand die "al" (dat staat tussen aanhalingstekens want dat is een relatief begrip) 1,5 jaar geen contact met je heeft opgenomen is dat wel een brug te ver. Het kaartje dat je kreeg is een opening, het is aan jou om daar wat mee te doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 21:03

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 21:03

Koper schreef:
Ik zou hem gewoon opbellen of langs gaan als ik jou was. Blijf niet zo hangen op dat jij steeds contact opneemt en jij niet. Dat jij dat wilt betekent niet dat het dan dus maar gaat gebeuren. Je vader is zoals hij is en de enige die hem kan veranderen is hijzelf. Niet jij.

Hij heeft je nu laten weten dat je een halfbroertje of -zusje krijgt. Gefeliciteerd! Ze zullen het vast leuk vinden om een kaartje te krijgen.

En verder zou ik je willen adviseren om je emoties aan de kant te zetten. Niet omdat je ze niet mag hebben maar omdat ze je in de weg zitten. Weet voor jezelf dat emoties een soort primitief instinct is, en dat je een geest hebt gekregen om ze te filteren tot gevoel. Het is toch mooi dat je een vader hebt, en dat je straks een broertje of zusje hebt? Mensen blijven maar veel te veel hangen in bozige of verdrietige gevoelens, en dat is zo jammer.

Kijk, ik kan het wel heel jammer vinden dat mijn vader nooit voor mij een vader heeft kunnen zijn. Maar ik kan ook blij zijn dat hij die rol wel heeft kunnen vervullen voor de dochter van de partner die hij na mijn moeder had. Volgende week ga ik wat met haar (die dochter) drinken. Het is een aardige meid.
En ik kan wel verdrietig zijn dat mijn 17 jaar oudere halfbroer niet mijn broer wil zijn maar wat heb ik er aan. Hij heeft het recht om dat niet te willen. De enigen in de familie waar hij wel contact mee heeft zijn een oom en tante. Dat is jammer maar het is zijn keuze. En het is goed zo. Het heeft jaren geduurd voordat ik er zo over kon denken en ik ben blij dat het nu goed is. Het enige jammere vind ik dat ik al die tijd (meer dan 20 jaar) het bozige heb laten overheersen.

Dit voelt net alsof het mijn schuld is...
Ik kan hier even niet lang op reageren, want ik zou niet weten wat ik hierop moet reageren.

Langsgaan? Ik ben al jaren niet meer over de vloer geweest daar en hun nieuwe huis heb ik sowieso nog nooit gezien.
Als we afspraken was dat altijd in een restaurant, nooit bij hem thuis.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 21:09

Re: Vader en zijn nieuwe vrouw krijgen een kind..

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 21:09

Nu ik het teruglees begrijp ik inderdaad wat jullie schrijven, het is helaas niet zo dat dit een opening voor contact is.
Ik heb hem in die anderhalf jaar nog wel 2x een berichtje gestuurd, maar daar heb ik niks meer op terug gehad.
Ik heb hem gefeliciteerd met zijn verjaardag en een keer een bericht gestuurd dat ik hem mistte en dat ik graag weer contact wilde.
Hij heeft ze gelezen maar niks terug gestuurd.
Mijn laatste berichtje aan hem is anderhalve maand geleden geweest.
Dus de opening voor contact is ook van mijn kant al gekomen. Het is niet dat ik nooit meer wat van me heb laten horen.

**Geplaatst**: 19-11-16 21:10

Geplaatst: 19-11-16 21:10

Oef ik zou dit heel moeilijk vinden.
Ik kan er zelf heel slecht tegen als het allemaal van mijn kant moet komen
en ik stop dan ook echt definitief met dit te doen na een bepaalde periode.
Ik zou persoonlijk bij het krijgen van zo'n kaartje, een kaartje terug sturen.
Met gefeliciteerd en leuk dat je de moeite heb genomen om mij er 1 te sturen.
.. iets in die trant
(ik zou echt een steek na geven, misschien komt het dan wel binnen? )
jij bent *potverdorie* OOK zijn kind!

(en ja ik weet dat niet iedereen dit met mij eens zal zijn, maar zo ben ik

)

**Geplaatst**: 19-11-16 21:11

Geplaatst: 19-11-16 21:11

Ts wat lastig voor je.
Ik heb geen idee wat nu handig is.
Maar welke je beslissing je ook neemt, het is goed, omdat het jouw beslissing is.

**Geplaatst**: 19-11-16 21:12

Geplaatst: 19-11-16 21:12

luuntje schreef:
Ts wat lastig voor je.
Ik heb geen idee wat nu handig is.
Maar welke je beslissing je ook neemt, het is goed, omdat het jouw beslissing is.

En met deze laatste zin ben ik het 100% eens

**Geplaatst**: 19-11-16 21:15

Geplaatst: 19-11-16 21:15

Ik begrijp je ergens heel goed daar ik in een soortgelijke situatie zit. (Gelukkig..) kan mijn vaders vrouw geen kinderen krijgen, want mijn zus en ik waren ook niet belangrijk voor hem. Ik zou dus absoluut niet blij zijn met het feit als hij kinderen had gehad. Ik zou niet willen dat een ander kind dit ook overkomt..

Hij stuurt je nu een kaartje wat in principe ook een manier is om contact met je te zoeken. Misschien is het niet zo duidelijk als "hoi, ik wil met je praten!", maar dit is voor hem misschien wel een reden om zich achter te verschuilen. Misschien zou ik hem opbellen met de vraag wat hij nou precies wilt, dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Maar aan de andere kant, hij is jouw vader. Ergens is het ook zijn taak om contact met jou op te nemen..

Als ik het even vergelijk met mijn vader, ik ben er destijds via de kalender bij mijn oma en opa achter gekomen dat hij al een jaar getrouwd was.. Dat was voor mij de druppel om nooit meer contact met hem (of met mijn oma en opa) te hebben. Hij heeft trouwens nooit contact gezocht met ons sinds mijn 8e denk ik.. terwijl hij in dezelfde wijk woonde.

Zoals Maflinger_S idd zegt, misschien is dit voor hem een opening.. om door jou in te laten vullen. Als hij niks meer van je wilde weten, had hij dat kaartje niet gestuurd.
edit: ok, misschien is het toch geen opening.. of zijn vrouw heeft hem "verplicht" jou ter kennis te stellen? Maar dat is alleen maar giswerk natuurlijk..

**Geplaatst**: 19-11-16 21:18

Geplaatst: 19-11-16 21:18

Ik begrijp dat je een zeer moeizame relatie hebt met je vader en dat dit zeer doet. Maar je draaft in je post wel een beetje door. Jij vreest dat in geval van een scheiding dit kindje niet meer verzorgd gaat worden...? Dat is echt een heel onrealistisch scenario.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 21:21

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 21:21

GDG schreef:
Ik begrijp dat je een zeer moeizame relatie hebt met je vader en dat dit zeer doet. Maar je draaft in je post wel een beetje door. Jij vreest dat in geval van een scheiding dit kindje niet meer verzorgd gaat worden...? Dat is echt een heel onrealistisch scenario.

Als je je bedenkt dat zij haar kinderen niet meer ziet en wilt zien en mijn vader mij niet meer ziet en wil zien vind ik dat niet echt onrealistisch, toch?

**Geplaatst**: 19-11-16 21:21

Geplaatst: 19-11-16 21:21

Als ik mijn vader een kaartje stuur, krijg ik ook geen reactie terug.
Ook als ik hem zeg (als ik hem een x zie) dat ik wat vaker contact zou willen zou hij niet zeggen "kom een x langs".
Wel als ik hem vraag: Kan ik een x langskomen voor een bak koffie...
Dan is het antwoord: Goh natuurlijk.
Daarna is het stil en als ik dan zeg: zal ik volgende week woensdag even langskomen..
Is het antwoord: Prima; ik ben 's middags thuis.

Hij zal nooit zelf aanbieden of mijzelf uitnodigen.
Zo is hij nu eenmaal... en blijkbaar zijn meer mannen/vaders zo.

**Geplaatst**: 19-11-16 21:23

Geplaatst: 19-11-16 21:23

Wauw sommige zijn wel heel makkelijk met TS haar pijn en verdriet weg te wuiven.
Ik denk dat ik als ik in jouw plaats was zou bellen en zou vragen wat de bedoeling is van zo'n onpersoonlijk kaartje na al die tijd nul moeite doen.
Ik zou dit niet zien als contact zoeken maar als een soort uitnodiging voor een kraamcadeau

**Geplaatst**: 19-11-16 21:26

Geplaatst: 19-11-16 21:26

Ayasha schreef:
Wauw sommige zijn wel heel makkelijk met TS haar pijn en verdriet weg te wuiven.
Ik denk dat ik als ik in jouw plaats was zou bellen en zou vragen wat de bedoeling is van zo'n onpersoonlijk kaartje na al die tijd nul moeite doen.
Ik zou dit niet zien als contact zoeken maar als een soort uitnodiging voor een kraamcadeau

Ja inderdaad.
Zo komt het voor mij ook over

**Geplaatst**: 19-11-16 21:29

Geplaatst: 19-11-16 21:29

Moeilijke situatie..... Heb je al eens geprobeerd contact op te nemen met hun beiden? Ik denk dat als je zo duidelijk probeert je vader voor je 'alleen' te krijgen je misschien het averechtse effect krijgt. Misschien moeilijk voor je dat je vader opnieuw getrouwd is maar hoe lastig ook, daar zul je mee moeten dealen. Als je uitstraalt dat je blij voor hem bent dat hij opnieuw het geluk gevonden heeft en dat je graag deel uit maakt van zijn leven/gezin zal hij daar veel meer voor open staan. Ik denk dat als je relatie weer beter wordt met hun beiden hij ook makkelijker een dagje met jou alleen op stap gaat. Nu geeft het, ook voor hem, een heel verscheurd gevoel. Ondanks dat het je vader is kun je er niet omheen dat hij een nieuw gezin heeft, dat kun je niet negeren of proberen te ontlopen. Ik denk dat ook zijn vrouw het gevoel moet hebben dat jij bij het gezin hoort en niet alleen contact met haar man wil. Jji moet niet alleen iemand zijn uit zijn 'vorige leven' maar je hoort ook als dochter bij zijn huidige leven: dat lukt alleen als jij ook zijn nieuwe leven accepteert. Heel veel succes!

**Geplaatst**: 19-11-16 21:29

Geplaatst: 19-11-16 21:29

Wat zijn sommige hier hard.. Ik vind het niet meerdan logisch hoe TS hierin staat. Kan me niet voorstellen dat je ooit op zo'n manier contact zou hebben met je eigen vlees en bloed.

TS, ik zou een kaartje sturen waarin je ze feliciteert en als je broertje/zusje geboren is een belletje erachteraan dat je graag op kraamvisite komt. Uiteindelijk wil je graag in het leven van je broertje/zusje zijn denk ik

ook al moet je dan de 'betere' persoon zijn dan je vader.

Veel succes hiermee, ik ben benieuwd hoe het gaat verlopen.