Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 19:07

MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 19:07

Allereerst, dit wordt een lang verhaal. Ik hoop met dit verhaal ooit iemand anders te kunnen helpen die tegen hetzelfde probleem aanloopt.
Ik weet niet of het goed staat onder medisch, ik denk dat de mods het wel zullen verplaatsen als dat nodig is.

Het verhaal begint vorig jaar oktober. Ik ben dialyseverpleegkundige en 1 van mijn collega's woont sinds een jaar op een varkenshouderij. Deze collega wordt daarom regelmatig getest op MRSA omdat dit veel voorkomt bij varkens en heel gevaarlijk kan zijn voor oa dialysepatienten.
In oktober is het ineens raak, de collega heeft een positieve MRSA-kweek(positief betekend er is MRSA aangetoond, bij een negatieve kweek is er geen MRSA aangetoond) Daarop moeten ik en al mijn collega's ook getest worden en ik blijk een positieve neuskweek te hebben. Een toevalstreffer waarschijnlijk. Ik krijg een standaardbehandeling, moet 5 dagen neuszalf smeren, mezelf wassen met hibiscrub, mijn beddengoed dagelijks verschonen. Na deze behandeling volgend diverse kweken en ik was gelukkig weer negatief. 3 weken mocht ik geen patiëntenzorg doen.
Na zo'n episode blijf je een jaar lang in beeld, na een maand, 3 maanden, half jaar en een jaar wordt je nogmaals gekweekt.

In februari dit jaar was het bij een controlekweek bij mij weer raak, weer een positieve neuskweek. Weer de standaardbehandeling en er werd uiteraard ook verder gekeken. Mijn MRSA blijkt vee-gerelateerd te zijn maar een andere stam dan die van mijn collega. Ik word dus niet door mijn collega besmet. Vervolgens worden mijn man, mijn paard en mijn katten gekweekt want dat is mijn gezin. En jullie raden het al, mijn paard bleek dus degene te zijn met exact dezelfde MRSA als ik. Het werd bij hem gevonden in zijn neus(veel) en op zijn vacht(enkele).
Wat nu? Niemand die wist wat er mee te doen, volgens de zeer weinige literatuur die er is is 10-15% van de paarden besmet met MRSA. Maar nergens was er iets bekend over een paard vrijmaken van MRSA.
In het ziekenhuis kreeg ik het antibiogram mee van de kweken van mijn paard. Hierop staat voor welke antibiotica de MRSA gevoelig is en voor welke niet.
Met deze gegevens heb ik contact opgenomen met mijn dierenarts, die heeft het bekeken en zei direct dat deze antibiotica niet gebruikt kunnen worden bij paarden. De antibiotica waar de MRSA gevoelig voor is zouden een dysbacteriose in de darmen veroorzaken met als gevolg een fatale colitis en dus de dood. Geen optie dus. Als enige zou de Rifampicine kunnen, alhoewel dit alleen bij veulens gegeven wordt bij rhodococcus equi en er weinig info is bij volwassen paarden. Maar bij Rifampicine moet je dan ook een ander antibioticum geven en dat was er dus niet.
Mijn dierenarts heeft contact opgenomen met de faculteit en ook daar zagen ze geen eenvoudige oplossing.
Ondertussen waren mijn kweken weer negatief en was ik weer gewoon aan het werk. Ik hoopte door iedere maand de eerste 5 dagen neuszalf te smeren besmetting van mijn paard op mij te voorkomen. Verder waste en desinfecteerde ik goed mijn handen, deed kleding direct in de was enz enz.
We waren er nl allebei niet ziek van, het was alleen zaak dat ik negatief bleef ivm mijn werk.

In mei was het weer mis, dit keer een positieve keelkweek bij mij. Daar ging ik met mijn goede gedrag, in je neus kun je zalf smeren, je perineum kun je wassen met ontsmettende kweek maar je keel...tsja, daar kun je niks mee om het te voorkomen.
Ik kreeg zelf een heftige antibioticakuur, Rifampicine en Clindamycine. Zware troep.
En ik had een enorm probleem...Terecht werd ik op nonactief gezet, zo kon ik niet aan het werk blijven. Ondanks dat iedere keer alle patienten die ik gezien had gekweekt werden en er niemand besmet was geraakt(gelukkig!)kon het ziekenhuis uiteraard het risico niet lopen mij daar te laten werken.

Ik kreeg allerlei gesprekken en het ziekenhuis stelde het volgende: zolang ik in mijn privesituatie een persisterende bron van MRSA zou hebben, mijn paard dus, mocht ik mijn beroep als dialyseverpleegkundige niet uitoefenen. Ook andere functies met patiëntencontact mochten niet meer.
Kort door de bocht: als ik wilde werken als verpleegkundige moest mijn paard weg of MRSA-vrij zijn.
Ik heb een 21-jarige ruin met het een en ander aan kwaaltjes die je dus niet kunt verkopen. Inslapen was direct geen optie voor mij. Hij is mijn alles. Verder dacht ik: ik krijg wel iets vervangends aangeboden voor de tijd dat hij nog leeft.
Niet dus, het ziekenhuis wilde eigenlijk zsm van mij af. Binnen 2 weken had ik een brief met ontslagdatum en een hoop juridisch gedoe.
Ondanks dat koos ik voor mijn paard. ik zou wel zien.

In juni gaf mijn dierenarts mij de tip contact op te nemen met het Veterinair Microbiologisch Diagnostisch Centrum in Utrecht. Om te kijken of zij iets voor mij konden betekenen. Ik heb hun een mail gestuurd en ze hingen direct aan de telefoon. Want dit was een erg interessante casus! Ze konden me niet beloven dat ze wat voor me konden doen maar wilden er wel induiken om te kijken wat er mogelijk was. Er was nl volgens hun informatie geen vergelijkbare casus in de literatuur. Zelfs wereldwijd niet! Maar zij voorzagen wel dat dit vaker zou kunnen gaan gebeuren in de toekomst.
Zij hebben mijn paard en de andere 3 paarden op stal opnieuw gekweekt. Tot onze verbazing waren de andere paarden negatief, terwijl het hele zooitje bij elkaar in de wei staat.
Mijn paard was uiteraard positief maar hun antibiogram was toch net iets anders, bij hun bleek de MRSA ook gevoelig voor Sulfatrim.
Verder kwam er ook bij hun een vee-gerelateerde MRSA waarvan de kans op besmetting naar een mens zeer klein was. Dat was wel een geruststelling, zo'n groot gevaar was ik dus niet geweest. Maar uitsluiten kun je dat nooit.

Een aantal hoge piefen en geleerden hebben zich over de casus gebogen en uiteindelijk kreeg ik in juli bericht dat er een behandelplan opgesteld was voor mijn paard. Net toen ik eigenlijk de moed opgegeven had en dacht dat mijn ontslag er zou komen.
Mijn paard moest 5 dagen geisoleerd worden op de wei, gewassen worden aan het begin en aan het einde van die 5 dagen met hibiscrub. 5 dagen antibiotica, Rifampicine en Sulfatrim. Hij moest een soort van in quarantaine, buiten mij mocht niemand contact met hem hebben. Ik moest beschermende kleding aan, mondmasker en handschoenen. verder moest de stal ontsmet worden. Alles wat schoongemaakt en gewassen kon worden van zijn spullen moest op 60 graden schoongemaakt worden. En de rest moest weggegooid en dus vervangen worden.
En dat alles dus niet zonder risico....het behandelteam achtte het risico op dysbacteriose en fatale colitis niet hoog maar konden het ook niet uitsluiten

Ik heb er een paar weken over na moeten denken, durfde ik dit wel aan? Uiteindelijk in overleg met de mensen om me heen de knoop doorgehakt: we gaan het doen, God zegene de greep.
Ik vond het doodeng om te doen, echt niet te beschrijven wat er door me heen gegaan is die week...
Van mijn werkgever kreeg ik zwart op wit dat wanneer de behandeling zou slagen ik in oktober(na een x aantal negatieve controle kweken)weer aan eht werk zou mogen.

In augustus heeft mijn paard de behandeling gehad. Hij snapte er niks van waarom hij alleen moest staan. Na 3 dagen kreeg hij diarree. Maar hij bleef gelukkig goed eten. Hij stond op een volle wei. Veel overleg met de dierenarts gehad, zolang hij bleef eten en de diarree niet waterdun werd gingen we door. Hij pieste rood van de Rifampicine en stonk een uur in de wind. Ik moest zelf tijdens deze 5 dagen ook weer aan de antibiotica.
Na die 5 dagen mocht hij weer in zijn schone stal. De diarree heeft nog 2 weken geduurd en werd toen steeds minder.

2 dagen na stoppen behandeling waren de eerste controle kweken. Wat was dat spannend zeg.....En wat een opluchting en ook verrassing dat alles negatief was! Ook het VMDC had er niet op durven hopen dat het goed zou komen. Het was een gok.

Nu zijn we alweer een aantal maanden verder en alles is nog steeds negatief. Ik ben sinds een paar weken weer aan het werk en de volgende controlekweken zijn pas weer in januari.
Het was een behoorlijke rollercoaster, van denken dat je je werk vaarwel kunt zeggen tot vrees om je paard te verliezen tot blijdschap dat het tot dusverre allemaal goed gekomen is.
Ik heb er zelf dan ook een flinke klap van gehad en ben mijn werk weer rustig aan het opbouwen.
Met mijn paard gaat het prima, heeft geen zichtbaar negatieve effecten van de behandeling en is gewoon zichzelf.

Respect voor wie het verhaal gelezen heeft. de reden waarom ik deze lap tekst getypt heb is dat mocht er ooit iemand in dezelfde situatie terecht komen degene wellicht dit verhaal vindt en dan ook geholpen kan worden!

**Geplaatst**: 19-11-16 19:15

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 19:15

Jeetje wat een verhaal. Ik ben zelf ook verpleegkundige, heb nooit beseft dat ik via mijn paatd mrsa zou kunnen oplopen

**Geplaatst**: 19-11-16 19:17

Geplaatst: 19-11-16 19:17

Wat super dat ze uiteindelijk met een behandelplan kwamen bij het VMDC en dat het ook nog gewerkt heeft voor jou en je paard, zodat je en je paard nog hebt en je werk!

Zal inderdaad in de toekomst wel vaker soortgelijk geval moeten worden behandeld, want jouw paard is echt niet de enigste die zoiets heeft (in dit geval heeft gehad).

**Geplaatst**: 19-11-16 19:19

Geplaatst: 19-11-16 19:19

Wat heftig zeg...
Ik vind het knap van je dat je toch kiest voor je paard.

**Geplaatst**: 19-11-16 19:21

Geplaatst: 19-11-16 19:21

Jeetje, wat een verhaal. Goed dat je dit plaatst, want ook ik wist niet dat het paard ook drager kon zijn.... Wat fijn dat je zo veel meedenken mensen om je heen hebt gehad die hier een uitdaging in zagen.

Maar wat heb jij een naar jaar achter de rug zeg.

**Geplaatst**: 19-11-16 19:22

Geplaatst: 19-11-16 19:22

Zo wat een verhaal, ik vind dat Bokt dit wel eens even op de voorpagina kan zetten want dit heeft nieuwswaarde. Er zijn zoveel mensen die de bacterie bij zich dragen en vooral het feit dat ook paarden het hebben en kunnen overbrengen is heel belangrijk. In het ziekenhuis word er namelijk wel gevraagd of je op een veehouderij of daarbij in de nabijheid woont maar wie denkt er aan zijn eigen paard, niemand toch??

**Geplaatst**: 19-11-16 19:28

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 19:28

Jeetje zeg ik wist dit ook niet! Wel erg fijn dat nu alles weer goed is en je weer kan werken.

**Geplaatst**: 19-11-16 19:42

Geplaatst: 19-11-16 19:42

Maar waarschijnlijk ben je al jaren besmet. Of worden jullie elk jaar zowiezo gecontroleerd

Maar wel een heftig verhaal en fijn dat je nu weer aan het werk bent en alles goed is gegaan met je paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 19:44

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 19:44

bigone schreef:
Zo wat een verhaal, ik vind dat Bokt dit wel eens even op de voorpagina kan zetten want dit heeft nieuwswaarde. Er zijn zoveel mensen die de bacterie bij zich dragen en vooral het feit dat ook paarden het hebben en kunnen overbrengen is heel belangrijk. In het ziekenhuis word er namelijk wel gevraagd of je op een veehouderij of daarbij in de nabijheid woont maar wie denkt er aan zijn eigen paard, niemand toch??

Als je bij ons in het ziekenhuis komt werken moet je ook een dergelijke vragenlijst invullen. Ik kon naar waarheid op alle vragen nee zeggen. Maar ik had het dus wel! En niemand weet hoe lang ik er mee rond gelopen heb. Maar in de tijd die ik daar werk geen een MRSA geval onder de patiënten dus erg besmettelijk kan ik nooit geweest zijn. Mijn eigen man had het niet eens..

**Geplaatst**: 19-11-16 19:44

Geplaatst: 19-11-16 19:44

Wat een verhaal :oo

Gelukkig ééntje met een happy end !

Ongelooflijk knap hoe jullie doorgezet hebben. Kan mij een ietsje voorstellen in wat voor een storm je terecht komt.

**Geplaatst**: 19-11-16 19:52

Geplaatst: 19-11-16 19:52

Jeetje...heftig verhaal! Fijn dat het nu stabiel is! Ook prettig dat er hiermee wel ervaring wordt opgedaan, je weet maar nooit in de toekomst...

**Geplaatst**: 19-11-16 20:01

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 20:01

Ik heb getemd voor een nieuwsbericht!

Bedankt voor je verhaal

**Geplaatst**: 19-11-16 20:06

Geplaatst: 19-11-16 20:06

Zeer interessant verhaal, ik ben het met Bigone eens dat dit ook op de voorpagina zou kunnen. Voor jou natuurlijk een ontzettend spannende tijd! Wat fijn dat alles goed is gekomen en wat moedig dat je voor je paard hebt gekozen!

**Geplaatst**: 19-11-16 20:07

Geplaatst: 19-11-16 20:07

Pppfff wat een verhaal. Heftig

**Geplaatst**: 19-11-16 20:10

Geplaatst: 19-11-16 20:10

Jeetje wat een verhaal! Nooit geweten dat dit kan.
Zou goed zijn dat hier meer onderzoek naar wordt gedaan.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:14

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 20:14

Interessante casus, bedankt dat je de moeite hebt gedaan je hele verhaal te posten.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:15

Geplaatst: 19-11-16 20:15

Jemig wat een verhaal. Fijn om te lezen dat je paard (en jij) de bacterie kwijt zijn en dat je gelukkig je werk hebt kunnen behouden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:28

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:28

In theorie zou het kunnen dat de bacterie nog ergens goed verstopt zit en nog tevoorschijn komt. Alleen naarmate de tijd vordert wordt dit steeds minder denkbaar. Wanneer de kweken in januari goed zijn durf ik er wel op te hopen dat het echt goed blijft gaan.
Wb nieuwsbericht, ik vind dat wel goed, hoop alleen dat ik er geen paniek mee zaai want dat is nu ook weer niet nodig.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:30

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 20:30

Paniek niet maar een stukje bewustwording wel, is wel goed denk ik. Als je met kwetsbare patienten werkt erg belangrijk denk ik.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:34

Re: MRSA-dragerschap paard, een bewogen jaar!

Geplaatst: 19-11-16 20:34

Wat een bizar verhaal zeg!!!! Als je dus niet in het ziekenhuis gewerkt had, was je er waarschijnlijk ook nooit achter gekomen? Wel heftig zeg, zeker als je bijna direct op straat komt te staan. Ik snap hun beweegredenen wel maar het blijft wel heel heftig, zeker met je ouwgie want ja het is wel je paard!

Heel fijn dat je eruit gekomen bent en je paard ook!!!!

**Geplaatst**: 19-11-16 20:38

Geplaatst: 19-11-16 20:38

Erg interessant, dapper dat je dat gedaan hebt. Denk dat ik ander werk was gaan zoeken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:42

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:42

Direct op straat was niet zo hoor. Maar er waren maar zeer weinig mogelijkheden binnen de organisatie zelf. Eigenlijk geen. Mijn hoop was de tijd die mijn paard zou leven uit te zitten in een andere functie. Ik bedoel, het is niet erg denkbaar dat hij nog 10 jaar leeft gezien zijn historie. Ik zou ontslagen worden per 1 januari. Maar dat ze zo snel met die datum kwamen viel wel rauw op mijn dak. Er is uiteraard gelijk een jurist op gezet. Gelukkig heeft het niet zover hoeven komen.
En wat betreft de keuze voor mijn paard: 1 seconde heb ik erover getwijfeld in mijn wanhoop en toen heb ik erg op mijn donder gehad van mijn man, hij zei: er worden hier geen dieren ingeslapen die daar nog niet aan toe zijn, we zien wel hoe we het redden financieel. Mijn dierenarts had aan inslapen ook niet meegewerkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:43

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:43

Caily schreef:
Erg interessant, dapper dat je dat gedaan hebt. Denk dat ik ander werk was gaan zoeken

Dat is zo simpel nog niet als je op specifiek gebied bent opgeleid en 45 jaar bent. En ook geen flauw idee hebt wat je voor iets anders wil gaan doen. Ik ben daar ook echt mee bezig geweest maar geloof mij maar, dat lukt niet zomaar.

**Geplaatst**: 19-11-16 20:54

Geplaatst: 19-11-16 20:54

Wat een verhaal. Helaas heeft mijn paard op een kliniek waar hij stond ter behandeling van een diepe wond tot bot bij sprong mrsa opgelopen. Helaas geen behandeling meer mogelijk. Alles aangetast en opgevreten in zn been. Geen redden meer aan. Dit is nu 5 jaar geleden. Helaas werd er weinig over gesproken of gedaan en waren de dierenartsen ook niet echt voorzichtig (lees zonder handschoenen bepaalde handelingen doen etc). Nadat er mrsa geconstateerd werd is er nooit informatie of iets gegeven hierover naar mij of ouders toe. Ik ben dus ook nooit getest terwijl ik tot einde natuurlijk bij mijn paard ben gebleven. Er is weinig over bekend. En deze situaties komen denk ik vaker voor. Maar je hoort er niks over.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-16 20:55

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-16 20:55

daffodil schreef:
Wat een bizar verhaal zeg!!!! Als je dus niet in het ziekenhuis gewerkt had, was je er waarschijnlijk ook nooit achter gekomen? Wel heftig zeg, zeker als je bijna direct op straat komt te staan. Ik snap hun beweegredenen wel maar het blijft wel heel heftig, zeker met je ouwgie want ja het is wel je paard!

Heel fijn dat je eruit gekomen bent en je paard ook!!!!

Sterker nog, als mijn collega niet op een varkenshouderij was gaan wonen was ik er nu nog niet achter geweest dat ik dit bij me had!