Januari
Over begin van het jaar is niet zoveel bijzonders te vertellen. Chester liep lekker in zijn winterjas rond en het rijden stond ook op een wat lager pitje. We wandelden af en toe wat stukjes en verder stond Chester gewoon met zijn vriendjes in het land.
Februari en maart
Af en toe maakten we een ritje, vooral door de polder. Met Chester was ik al een poosje het bos niet in geweest en de paar keer dat ik het wel weer probeerde, leek Chester overal spoken te zien, wat mij (als snel angstige ruiter) ook alleen maar onzekerder maakte (ook omdat ik eind vorig jaar minder fijne ervaringen met ritjes door het bos had). Het bos heb ik daarom maar zo lang mogelijk gemeden. Gelukkig was het in de polder ook genieten. Op onderstaande foto met een laagje ijs op de slootjes.
April
De temperaturen gingen gelukkig weer omhoog en Chesters winterjas maakte langzaam weer plaats voor de zomervacht. Deze maand hebben we voor het eerst ook meegedaan aan een Bokt-fotomeeting hier in de buurt, op loopafstand.
Foto van SHShots
Inmiddels had ik mij samen met een rijgenootje en weidegenootje opgegeven voor TREC lessen, voorbereidend op een allereerste TREC wedstrijd, bij ons op de rijvereniging. Gewoon omdat het ons erg leuk leek en om te kijken hoe dat gaat. Mijn weidegenootje vroeg mij ook of ik met haar mee wilde met haar vrachtwagentje naar een TREC oefendag en buitenrijweekend in Drenthe en ik besloot om de uitdaging aan te gaan! Dit zou ook meteen mijn allereerste vakantietje met Chester worden. Ter voorbereiding op het weekend had ik nog wel een paar punten waar aan gewerkt moest worden:
- Chester weer op conditie krijgen om langere ritten te kunnen maken in Drenthe
- Weer door het bos durven rijden
- Buiten durven galopperen (dit had ik nog nooit eerder gedaan met hem), óók door het bos
- Chester op het vrachtwagentje kunnen krijgen
Genoeg te doen in een maand, want in mei zouden we al gaan.
We reden vaker en ook ben ik voor de 2e keer met Chester op het strand geweest.
April
Ook heb ik zelfs voor het eerst ienieministukjes buiten gegaloppeerd. Helaas heb je hier niet zoveel mogelijkheden voor een galopje, dus ik reed af en toe naar een plek in de polder waar de berm langs de weg breder was, om daar een paar galoppassen te maken.
Het oefenen met het vrachtwagentje ging moeizamer. Chester wilde er niet op, totdat ik gebruik begon te maken van een voedselbeloning! Meneer is dol op eten, dus daarvoor wilde hij wel zijn voeten op de klep zetten en uiteindelijk was onderstaand filmpje het eindresultaat. Ik was super trots en zag het hele buitenrijweekend eindelijk met een geruster hart tegemoet.
Om ook nog even met een ritje in de vrachtwagen te oefenen en op vreemd terrein te oefenen, zijn we met de vrachtwagen naar een ander buitenrijgebied in de buurt gereden.
Ook dat ging heel goed en ik heb volop genoten. Ook mijn angst om door het bos te rijden was uiteindelijk verdwenen. Enige wat niet helemaal vlekkeloos ging was het laden op de vrachtwagen voor de terugrit. Daar deden we uiteindelijk zo'n 10 minuten over, maar dat viel nog mee en het was de eerste keer met de vrachtwagen van huis.
Mei
In mei hebben we meegedaan aan de TREC lessen bij de rijvereniging. Meer hierover vind je in dit topic: Holladié, Parcours en Terrain Varié (TREC oefenles)
En toen was al snel het moment dat we naar het Drents-Friese Wold zouden gaan! Na al het oefenen en conditie opbouwen waren we er helemaal klaar voor. De spullen waren ingepakt en de paarden liepen weer vrij vlot de vrachtwagen op. Uiteindelijk hebben we over de heenreis naar Drenthe toch zo'n 2,5 uur gedaan maar gelukkig deden de paarden het super goed.
Het weekend in Drenthe was voor mij een soort roller-coaster van momenten en emoties. Van teleurstelling, maar vooral ook overwinningen voor mezelf. De eerste buitenrit daar begon vreselijk. Chester was echt een bommetje en ik heb er een paar kilometer naast gelopen. De blaren stonden op m'n hielen van het lopen op m'n rijlaarzen en ik kon de tranen niet meer bedwingen toen ik in gedachten het hele geromantiseerde buitenrijweekend in rook zag opgaan. Ik vond het vooral vreselijk voor mijn rijmaatje met wie ik samen het weekend weg was, want voor haar zou het ook een teleurstelling zijn dat het rijden (en gedroomde draven en galoperen over de fijne paden) niet ging.
Uiteindelijk werd Chester gelukkig rustiger en durfde ik op te stappen. Hoe verder we reden, des te beter ging het. En uiteindelijk heb ik mij door mijn rijmaatje laten overtuigen om zelfs nog een stukje galop te proberen! Daarmee heb ik voor mezelf heel veel overwonnen en dat geeft echt een machtig gevoel.
De volgende dag ging ik met een super gevoel de TREC oefendag in. Onderstaand filmpje heb ik van de oefenrit door het bos gemaakt, waarbij we een route volgens de kaart moesten rijden, die je daarvoor zelf van een andere kaart overgetekend had. Zelf kan ik 'm wel 100x achter elkaar kijken en telkens word ik er weer blij van
De kwaliteit moet je bij het kijken wel even zo hoog mogelijk zetten.
Het klinkt waarschijnlijk heel overdreven, maar hoe ik het hele weekend heb ervaren is niet in woorden uit te leggen en heeft veel voor me betekend.
Helaas is het weekend wel met een gigantische domper afgesloten. Toen we alles weer ingepakt hadden en 's avonds klaar waren om te vertrekken, kreeg ik Chester met geen mogelijkheid meer op de vrachtwagen.. We hebben vanalles geprobeerd en meerdere lieve personeelsmensen van de camping hebben ook nog geprobeerd te helpen... Wat voel je je dan ook wanhopig als je echt weer terug naar huis moet met de paarden. Uiteindelijk heb ik als laatste redding maar iemand gebeld die zich op internet als paardentaxi aanbood, om te proberen hem wel in een gewone trailer te krijgen. Gelukkig kon deze mevrouw en ook het laden op de trailer ging moeilijk, maar lukte uiteindelijk (gelukkig!!) wel. Dat werd dus nog een duur ritje, van Drenthe naar Noord-Holland. Helaas dus een erg stressvolle afsluiting, maar gelukkig lukt het de mooie ervaringen over het weekend de boventoon te laten voeren. En gelukkig heb ik het filmpje nog, waarop ik nog bewijs heb dat het eerder lukte om hem er echt binnen een halve minuut op te hebben..
Juni
Ben je trouwens nog niet afgehaakt met al dat lezen in mijn topic? Nee? Mooi, want er komt nog meer
Begin juni was de officiële TREC wedstrijd, georganiseerd door de rijvereniging en TREC Club Nederland. Een warme, loodzware, maar leuke dag! Weer een ervaring om af te strepen van m'n lijstje.
Tijdens de dag merkte ik wel dat Chester iets lomer was en minder voorwaarts en energierijk dan normaal. Maar het was die dagen erg warm, dus ik dacht dat het daar misschien door kwam en wilde het even aankijken. Een paar dagen na de TREC wedstrijd stond Chester er echter zo bij en af en toe hoestte hij ook en at hij minder:
Toen de dierenarts kwam ontdekte hij een pijnlijke, kleine bult onder Chesters keel...
Om een lang verhaal kort te maken: Chester moest uit voorzorg (omdat het mogelijk droes kon zijn) apart van de andere paarden, ik moest zwarte zalf smeren en na een week ging de bult open en voelde Chester zich meteen weer stukken beter. Intussen was er ook een neuskweekje genomen, maar hier werd geen droes in gevonden. Na een poos spoelen en goed in de gaten houden, genas de wond en maakte Chester het ook super goed. Intussen had ik ook besloten om Chester naar een andere plek te verhuizen en het plan was gemaakt om dat te doen zodra het helemaal het veilig was om dat te doen (ivm besmettingsgevaar, omdat we droes volgens de dierenarts nog steeds niet mochten uitsluiten).
Juli/augustus
Helaas ontdekte ik een nieuwe bult en ik was bang dat het hele proces weer van voor af aan kon beginnen. Er zat echter geen verandering in de bult (en aan Chester zelf was verder ook niks te merken) en opnieuw werd een neuskweekje genomen, waar opnieuw geen droes in werd gevonden. Een kweekje vanuit de bult zelf beek toen ook niet mogelijk omdat het alleen verdikt weefsel bleek te zijn...
Gelukkig bleek alles goed te blijven gaan en pakten we het rijden ook weer op.
We genoten van ritjes in het mooie weer.. en ijsjes!
September
Na weken wachten, zonder dat er verder nog veranderingen in Chesters gezondheid waren, konden we eindelijk naar de nieuwe plek verhuizen!
Dit deden we rijdend, in een mooie rit van 12 km.
Op de nieuwe plek ging het gelukkig al snel goed tussen Chester en de andere 3 paarden.
Oktober
Inmiddels genieten we met volle teugen van het buitenrijden hier. Het bos bij deze nieuwe plek is nóg mooier en heeft veel betere paden, waar ik ook meer kan draven en galopperen (in vergelijking tot het bos bij de oude plek)
Plus dat er hier meer anderen staan die ook buitenrijden, waardoor ik ook sneller samen met hen op pad ga. En nog veel meer voordelen. Al met al ben ik super blij met hoe het nu gaat en telkens als ik met Chester buiten een stukje in galop ga of veel draaf, ben ik weer super trots op ons 
November
Tussen het rijden door probeer ik wat te oefenen met clickertraining en grondwerk. Helaas is de maand tot nu toe erg nat en schiet het rijden er een klein beetje bij in.
We hebben in ieder geval nog iets leuks op de agenda, namelijk een clinic van Eva Roemaat bij ons op stal, a.s. zaterdag.
Ik hoop dat het snel weer wat droger wordt buiten en dat we tot het eind van het jaar nog veel ritjes kunnen maken. De kilometerteller staat nu op 451 sinds 1 januari en ik hoop daar nog wel even 500 km van te maken voor het eind van het jaar
En wie weet maak ik nog een topic met oortjesfoto's over het afgelopen jaar, als vervolg op Omdat oortjes nooit vervelen...! dat ik vorig jaar rond dezelfde tijd plaatste.
Super fijn om te lezen dat jullie het zo naar je zin hebben in NH! 