Onze Pleuntje..
Geboren op 3 mei, een geweldige start, helemaal uit het boekje!
[KS-MK] Ik zei nog zo! Koop geen ...... en al helemaal geen 2!!
[KS-ITP] Ik zei nog zo! koop geen ......... en dan krijg je er 2!!
[KS-ITP] Lot's Pleuntje ~ 3 weken oud!
[KS-ITP] Lot's Pleuntje ~ Eigenwijs is ook wijs!
Maar toen.......
_____________________________________________________________
Haar moeder kon haar niet meer voldoende voeden terwijl moeders dat wel wilde. Ze moest te veel inleveren dus hebben we besloten haar af te spenen. Heel stoer is ze met de trailer naar haar nieuwe plekje gegaan.
Kennis maken met de shet die daar al stond ging prima. Ze konden het meteen goed vinden.
Pleuntje, trok snel op met de geitjes en pony die op haar plekje stonden. Ze heeft zich geen moment druk gemaakt.
Nog géén maand is ze weg geweest. Helaas kregen we 1,5 weken geleden verontrustende berichten.. Pleuntje leek al een paar dagen niet fit. Ze liet haar hoofdje hangen en was wat sloom.
Meteen ben ik haar gaan halen en door gereden naar de dierenarts met de trailer. En inderdaad, ze leek erg duf en was onder haar enorme vacht wat te dun. De rest van de kudde reageerde ook niet fijn op haar terug komst en wilde niks van haar weten. Ze werd wat afgewezen en moest op afstand blijven. Omdat ze toch lekker buiten moet kunnen staan mocht ze overdag in de bak (naast de kudde) en s'nachts op stal dus.
Na overleg met de DA ontworming gegeven, extra vitamine en maar na 2 nachtjes in eens...... een strak, stijf achterbeen !
Pleuntjes knie stond op slot. En niet zo'n beetje ook.... In z'n achteruit weer even los en bij iedere vooruit bewegen meteen weer vast. En dat x op x. Het arme meisje kon niet meer voor of achteruit.
Meteen DA gebeld, Hoefsmit gebeld, stapel hooi en water binnen handbereik. Helaas hebben we inmiddels wat meer evaring met patellafixatie(knie op slot)... Dus hoopte we met alle middelen binnen bereik haar zo goed mogelijk konden helpen. Met hulp schoot de knie los maar helaas meteen weer vast bij bewegen. Steeds opnieuw. Hoefsmit kwam, hoef stand verandert en even afwachten. Het leek niet beter.
Volgende dag : met hulp los en weer vast bij bewegen, met hulp los en weer vast bij bewegen, met hulp los en weer vast bij bewegen..... enz. enz. Hoefsmit weer langs geweest en nog verder aangepast.
Eten en drinken, mesten en plassen dat ging gelukkig door. Maar in de uren erna, het werd niet beter. Ze kon nog steeds niet lopen en je zag haar droeviger worden. Zo machteloos, echt we voelde ons gesloopt...
Klinieken gebeld, 3 of 4 Dierenartsen gebeld, allemaal voor advies en mogelijkheden. Het enige wat we konden doen was voor nu even pijnstilling. Patellafixatie, zou niet pijnlijk moeten zijn, maar we zagen ons kleine meisje lijden..
Vooruit zichten na 3 dagen waren slecht : ze is pas 6 maanden. Pleun leek het zelf aan het opgeven. Het hoofdje hing naar beneden en het lichtje leek uit haar ogen. Maar eten deed ze nog steeds, dat gelukkig nog wel.
Uren heb ik zitten huilen..
Dag 3 : s'ochtends gevoerd, pijnstilling gegeven en maar even naar huis voor overleg. Wat gaan we doen en hoe....
We wilde haar de pijn die ze echt wel leek te hebben, besparen. Dit gunde we haar niet.
DA zou (eindelijk) om half 4 komen. Na veel denken en praten thuis, besloten haar uit haar lijden te gaan verlossen dus de DA gebeld en gevraagd de benodigde spullen mee te brengen.
Om 2 uur langs de winkel gereden en nog lekkere dingetjes voor haar gehaald om haar lekker te verwennen met lekkers en knuffels.....
Ik was het eerst op stal, maakt de boxdeur open, begroet haar en loopt door om een bakje lekkers voor Pleuntje te maken. Tenslotte, kon Pleuntje niet meer lopen en wachtte ze de afgelopen dagen geduldig in de box op wat er zou gaan komen.
In gedachte sneed ik de wortels en de appeltjes totdat ik doorhad dat er iets aan mijn broek stond te snuffelen ; Pleuntje !!
Niemand die dat zag aankomen, maar een uurtje voor de DA zou komen, loopt ze weer ; een beetje onzeker op haar speciaal aangemeten hoefjes, maar ze loopt !
Zal niet helemaal verder in details vertellen wie wat en waar precies maar in ieder geval is onze hoefsmid zijn gewicht 3 dubbel in goud waard. Die is 3 dagen lang elke dag geweest, een enkele x zelfs 2x. Of dat de reden is geweest dat het nu gaat zoals het gaat weet ik niet maar we zijn hem zeer dankbaar. De dierenarts heeft even gekeken maar is gelukkig zonder iets te doen weer vertrokken.
We zijn nu een week verder en het gaat goed. Ze loopt weer in de kudde en wordt geaccepteerd. Ze is weer ondeugend en vandaag zag ik haar een rondje door de wei galopperen. Niet omdat het moet, maar omdat ze het weer kan ! We zijn er vast nog niet, maar ze is een vechter en ze wordt elke dag sterker.
We zullen het niet weten...
Als ze maar zo door gaat, komt ze er wel.
Ze staat weer heerlijk in de kudde, ze doet het super goed! Die kleine is een vechter!
Geniet elke dag van je maatje of maatjes, elke dag kan de laatste zijn