Liep rustig naar de paardjes in de wei om ze te voeren,
Ik zag mijn kleine man wat moeilijk lopen en keek het even aan.
Na een kwartier voelde het niet goed en besloot om de veearts te laten komen.
Omdat deze dacht(En ik ook) aan hoefbevangenheid duurde het een uur voor hij er was.
In dat uur is alles ontzettend veranderd.
Mijn kleine man liet zich constant vallen, Liep heel moeilijk en als hij al liep was dit steeds het zelfde rondje in stal. Accuut atactisch en tekenen van een hersenbloeding. De veearts gaf het geen hoop meer en het was beter om hem te laten gaan. Maar gaf me nog wel de keus om naar de lingehoeve te gaan.
Die keuze heb ik met beide handen aangepakt want ik wou me vriendje graag beter maken.
Ze hebben behoorlijk wat bloed afgenomen en testjes gedaan en daarna mocht hij lekker op stal.
Ze zouden me de volgende dag bellen hoe het was gegaan.
Het bleek dat het niet beter ging en dat tot slot douwe nog blind was geworden ook.
Ze zouden verder gaan met de behandeling en me de volgende ochtend weer bellen.
Die ochtend viel me leven in duigen. Het leek niet beter te gaan en zou geen paardwaardig leven meer krijgen en ik moest de keus maken om hem te laten inslapen. Ze zouden me de tijd geven om hier goed over na te denken en me de volgende ochtend weer bellen om hier weer over te discusseren.
Die middag ben ik mijn kleine vriendje gaan bezoeken omdat ik moest kunnen voelen wat de beste keuze was. Die keuze was direct duidelijk. Ik zag een pony staan die meer dood was als levend.
Met veel verdriet had ik besloten hem mee naar huis te nemen zodra dat kon, iedereen de kans geven afscheid te nemen en hij zou dan vrijdags ingeslapen worden.
Echter kreeg ik dinsdags een telefoontje dat alles deed veranderen.
Mijn kleine man knapte boven ieders wonder op. hij liep al een stuk beter, Kon steeds een beetje meer zien en at en dronk weer goed.
Ze zijn verder gegaan met de behandeling en vrijdags was mijn kleine man zo goed opgeknapt dat ik eindelijk mijn oude pony weer terug had.
het weekend zou hij zonder medicatie staan en als dat aansloeg mocht hij maandag met me mee naar huis.
Echter ging het in het weekend iets minder. Hij kreeg koorts en diarree maar er was nog niks schokkends aan de hand. Ze zouden rustig opnieuw beginnen met de medicatie en dan kijken hoe dit aan zou slaan.
Echter kwam maandagmiddag een schrokkend telefoontje wat niemand meer had verwacht.
Het ging zo ontzettend slecht met mijn kleine man dat ze niks meer voor hem konden doen dan hem inslapen. Gevraagd of ze konden wachten tot ik er was. Dit wouden ze wel maar wisten niet of hij nog leefde als ik er aankwam, zo slecht dat het met hem ging.
Met spoed naar de lingehoeve gereden en daar lag hij dan.
Hij was aan het vechten tegen alles wat in zijn lichaam aan de hand was,
maar hij kon niet meer. Zijn lichaam was op.
Het bleek dat zijn lichaam zichzelf aan het vergiftigen was.
Hij wou zo graag nog vechten voor mij, maar het wou niet meer.
Zelfs bij hem zaten de tranen in z'n ogen.
Een kwartier nadat ik aan kwam kreeg hij de spuit en heeft hij het gevecht helaas verloren.
God wat doet ontzettend pijn. Mijn hart gebroken in miljoen kleine stukjes.
Mijn grote kleine vriend voor eeuwig en altijd weg.
Zo hard gevochten, zo goed opgeknapt en alsnog de strijd verloren.
''''
Mijn liefste vriend , mijn beste maat.
Je hebt gevochten voor het leven maar het was te laat,
Je mooie bruine ogen keken me aan, je wou voor me vechten maar je lichaam kon het niet meer aan,
Je ogen keken me smekend aan,
Help me alsjeblieft , laat me gaan,
Ik fluister nog 1 keer zacht in je oren ,
Je laatste verdiende mooie woorden,
Nog een laatste kus op je voorhoofd , een kus op je zachte wang,
Dat dit de laatste keer was maakt me ontzettend bang.
De veearts geeft je de laatste spuit
Daar lig je dan languit,
Je ogen sluiten langzaam
En ik weet nu ik moet je laten gaan.
Met een halster in mijn hand
Met tranen die in mijn ogen brand,
Wist ik , ik mocht niet egoïstisch zijn ,
Al doet het afscheid nemen me ontzettend pijn,
Mijn liefste Douwe rust zacht,
Ooit zullen we weer samen zijn
Vol plezier en zonder pijn,
De hemel heeft er nu een stralende ster bij
Die van Douwe en een beetje van mij.
Rust zacht mijn lieve vriend
Je hebt het verdient !
Rip Douwe
Geboren op 25-04-2010
Verloren op 31-10-2016''
Levi de Poes 
